Ο Υπουργός Ναυτιλίας μίλησε για την εθελοντική αιμοδοσία στη Κάρπαθο

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ: ο κοινωνικός εθελοντισμός αποτελεί τον κορυφαίο δείκτη ανθρωπιάς

«Με ιδιαίτερη χαρά, βρίσκομαι σήμερα κοντά σας, εδώ, στην ξακουστή, στην πανέμορφη Κάρπαθο ―ένα από τα ομορφότερα νησιά του Αιγαίου― και στο φιλόξενο Δημαρχείο, έχοντας την ξεχωριστή τιμή να κηρύξω την έναρξη του 2ου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Εθελοντών Αιμοδοτών. Επιθυμώ με την ευκαιρία αυτή, καταρχήν, να συγχαρώ την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών για το πολύπλευρο έργο της, όχι μόνο στον τομέα της οργάνωσης αιμοδοσιών, αλλά και στον ακόμη κρισιμότερο τομέα της ευαισθητοποίησης του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου σχετικά με τη σπουδαιότητα της εθελοντικής αιμοδοσίας. Σε αυτό το σημείο θέλω να κάνω ειδική μνεία στον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας κ. Χρήστο Πρωτόπαπα ―εσείς τον θεωρείτε Καρπάθιο, εγώ Κορίνθιο― έναν άνθρωπο ο οποίος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στο ευαίσθητο ζήτημα της αιμοδοσίας. Ο Χρήστος Πρωτόπαπας ―όπως γνωρίζουν ασφαλώς όλοι όσοι είχαν τη χαρά της προσωπικής επαφής μαζί του― είναι γεμάτος αποστολικό πάθος και φλογερό ενθουσιασμό, με δυναμισμό που ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Ο χώρος της εθελοντικής αιμοδοσίας είναι κυριολεκτικά τυχερός να έχει επικεφαλής του μια προσωπικότητα τόσο ικανή και δραστήρια. Τονίζω τον όρο «εθελοντική αιμοδοσία» γιατί θα ήθελα να σταθώ στην έννοια του εθελοντισμού. Πρόκειται οπωσδήποτε για μία έννοια στις μέρες μας παραγνωρισμένη. Πεποίθησή μου, ωστόσο, είναι ότι ο κοινωνικός εθελοντισμός αποτελεί τον κορυφαίο δείκτη ανθρωπιάς ― έναν καθρέφτη του πολιτισμικού επιπέδου κάθε λαού. Η σημασία μάλιστα του συγκεκριμένου δείκτη ενδεχομένως να υπερβαίνει αυτή των ποσοτικών δεικτών με τους οποίους αποτιμάται συνήθως το αναπτυξιακό επίπεδο μιας χώρας. Γιατί με τον δείκτη κοινωνικού εθελοντισμού μπορεί μεν να μην απεικονίζεται η οικονομική ευμάρεια ενός έθνους, αποκαλύπτεται όμως κάτι πολύ σημαντικότερο: το ηθικό ποιόν μιας κοινωνίας. Στην εποχή μας, τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κάνουν διαγωνισμό κακών ειδήσεων, ενώ τα έργα ευποιίας έχουν πάψει πια να αναφέρονται ως σημαντικά γεγονότα. Ο φακός της επικαιρότητας εστιάζει στη φαυλότητα και την ανομία και αγνοεί επιδεικτικά κάθε εκδήλωση τού ευ πράττειν. Αυτό τελικά, πέραν των άλλων, έχει ως επίπτωση την εξοικείωση του κοινού με τη φαυλότητα, ενώ οι πράξεις καλοσύνης, φιλαλληλίας και ανιδιοτέλειας θεωρούνται πλέον κάτι το ανέλπιστο και το απροσδόκητο ― έχουν πάψει πια να αποτελούν συνήθεις, τυπικές ανθρώπινες συμπεριφορές. Είναι δυσοίωνο που η υποχώρηση κοινωνικής ευαισθησίας αποτελεί πια δομικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων κοινωνιών. Η αποξένωση των μεγαλουπόλεων, η αλλαγή των κοινωνικών προτύπων, ο απηνής ανταγωνισμός, η ατομικιστική συμπεριφορά και η αποθέωση του καταναλωτισμού αποτελούν το ολοένα και συνηθέστερο πλαίσιο στο οποίο ζουν οι γενιές του σήμερα και ―το χειρότερο― στο οποίο ανατρέφονται οι γενιές του αύριο. Οι στόχοι του σημερινού ανθρώπου τείνουν να συρρικνωθούν στη βελτίωση και μόνον των υλικών συνθηκών της ζωής του, ενώ ο περιορισμός των ενδιαφερόντων αποκλειστικά στη βιοποριστική απασχόληση συνεπάγεται αυτόματα στένωση των πνευματικών του οριζόντων. Αλλά και στέγνωμα των ανθρώπινων ευαισθησιών. Πράγματι, στις μέρες μας η κυριαρχία των καταναλωτικών προτύπων έχει επιφέρει μια τρομακτική καθίζηση της πνευματικής καλλιέργειας και των ανθρωπιστικών αξιών. Τελικά, όσο παραπάνω αφοσιώνεται ο άνθρωπος αμιγώς στο κυνήγι του βιοπορισμού του, τόσο περισσότερο κατ’ ανάγκην αδιαφορεί για το κοινό συμφέρον και το συλλογικό καλό. Σε αυτό το σημείο είναι που αναφαίνεται με τη μεγαλύτερη ενάργεια η σημασία του κοινωνικού εθελοντισμού. Έτσι σήμερα δεν έχουμε ανάγκη μονάχα από επαγγελματίες, αλλά ―πρωτίστως― από εθελοντές. Ο πολίτης που αναπτύσσει εθελοντικές δραστηριότητες αποδεικνύει έμπρακτα ότι δεν έχει εγκλωβιστεί στη φενάκη της ιδιωτείας. Και η κοινωνία στην οποία ευδοκιμεί η εθελοντική δράση ενισχύει με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο την εσωτερική συνοχή της και ταυτόχρονα παρέχει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για την υγιή ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας. Γιατί ο άνθρωπος είναι από τη φύση φτιαγμένος να ζει ως μέλος μιας κοινωνίας και άρα να νοιάζεται για τον πλησίον του. Η ανθρωπιστική δράση, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν ασκείται, δεν είναι μόνον κάτι το αξιέπαινο ― αποτελεί κοινή υποχρέωση όλων. Και η δράση αυτή πρέπει να ενταχθεί στον καθημερινό τρόπο ζωής μας, ή ―για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του Αριστοτέλη― να γίνει «δεύτερη φύση» μας, μέρος της φυσικής μας συμπεριφοράς. Γιατί οφείλει να συνειδητοποιηθεί ότι η ζωή μας τότε μόνον αποκτά νόημα, όταν εμπλουτίζεται με ανθρωπισμό, με προσφορά δίχως προσδοκία ανταπόδοσης. Αγαπητοί φίλοι, Η προσφορά αίματος αποτελεί την κορυφαία ίσως έκφραση του κοινωνικού εθελοντισμού. Η αιμοδοσία δεν είναι απλώς μια ευγενής πράξη ― είναι το ακριβότερο δώρο ζωής, μιας και το αίμα ούτε παράγεται, ούτε υποκαθίσταται από κάτι άλλο. Δυστυχώς, η χώρα μας αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της σε αίμα, πράγμα που μας υποχρεώνει να το εισάγουμε. Αιτία αυτού του φαινομένου είναι ―σε μεγάλο βαθμό― η έλλειψη ευαισθητοποίησης σημαντικού μέρους του πληθυσμού, μα και η διευρυμένη στις μέρες μας γενική αδιαφορία. Πολλές φορές, ωστόσο, τούτο οφείλεται στην άγνοια του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου για το πραγματικό μέγεθος της ανάγκης. Δυστυχώς, δεν αποτελεί ακόμη κοινή συνείδηση παρά τις προσπάθειες που γίνονται η αιμοδοσία ―αυτή η εντελώς ανώδυνη και σύντομη διαδικασία― να αποτελέσει το αποτελεσματικότερο μέσο σωτηρίας ενός συνανθρώπου μας. Τούτο καθιστά ακόμη πιο πρόδηλη τη σημασία του έργου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών, η οποία, με εκδηλώσεις όπως η σημερινή, προσπαθεί να αγγίξει και την καρδιά και το μυαλό. Σημαντικό βήμα αποτελεί και η ίδρυση της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αιμοδοτών, καθώς η εθελοντική προσφορά αίματος είναι κάτι που διδάσκεται και μεταδίδεται ― κυρίως δε στις νεαρότερες ηλικίες. Ας δείξουμε λοιπόν έμπρακτα τη σημασία της εθελοντικής αιμοδοσίας στη νέα γενιά, δίνοντας οι ίδιοι το παράδειγμα. Κάνοντας πρώτος την αρχή, επιθυμώ, με την ευκαιρία του 2ου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αιμοδοτών ―αν και δεν είμαι πια νέος― να προσφέρω αίμα. Εθελοντές αιμοδότες, Η χώρα μας, σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, έχει ανάγκη την αριστεία. Η συγκεκριμένη, όμως, αρετή κατακτάται ― δεν χαρίζεται. Ο εθελοντισμός συνιστά την κατ’ εξοχήν μορφή κοινωνικής αριστείας και τούτη την αρετή, εσείς οι εθελοντές αιμοδότες, την έχετε κατακτήσει με τη διαρκή και γενναιόδωρη δέσμευσή σας για την προσφορά του σημαντικότερου δώρου ζωής: του αίματος. Σας συγχαίρω ολόψυχα για την άψογη οργάνωση της τετραήμερης εκδήλωσης και κηρύσσω την έναρξη των εργασιών του 2ου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αιμοδοτών. Εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο σας.»