Τι δεν μας λένε οι δημοσκόποι; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος της 20ης Σεπτεμβρίου;

Νέος πονοκέφαλος διαφαίνεται πίσω από τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.  Αν και οι έρευνες αυτές δεν τυγχάνουν της εκτίμησης μεγάλου αριθμού πολιτών, ωστόσο το γεγονός ότι όλες ή σχεδόν όλες φαίνεται να συμπίπτουν ως προς τη μικρή (συν-πλην) διαφορά μεταξύ των ποσοστών που συγκεντρώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ., προδίδουν ότι κανένα από τα δύο κόμματα δεν θα έχει τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Αυτό το γνωρίζουμε θα πει κάποιος και κάποιος άλλος ίσως προσθέσει ότι "αυτό θέλουμε".  Αυτό όμως θέλουμε αλήθεια;  Για να δούμε τα δεδομένα:

Στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώσει μεγαλύτερο ποσοστό από τη Ν.Δ. αλλά η διαφορά είναι πολύ μικρή, και με το ενδεχόμενο να μη μπει στη βουλή ο Πάνος Καμμένος (αν και δεν το βλέπω προσωπικά) τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση.  Με Ν.Δ. είναι αδύνατον να σχηματίσει κυβέρνηση.  Με Λαφαζάνη δεν θα το ρισκάρει.  Με Ποτάμι είναι μάλλον αδύνατη η συνεργασία λόγω των γνωστών αιτιών (Μπόμπολα κλπ), με ΚΚΕ δεν υπάρχει συζήτηση, με ΠΑΣΟΚ κανείς δεν έχει λόγο να θέλει συνεργασία και φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τη Χ.Α.  Έτσι λοιπόν τι μένει;  Είτε η Ν.Δ. θα πάρει φαλάγγι τη κυβέρνηση έστω και με δεύτερη θέση και τότε αλίμονό στη χώρα και στους πολίτες είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να σχηματίσει με κάποιο τρόπο κυβέρνηση - υπάρχουν τρόποι - αλλά θα είναι πάλι δέσμιος κάποιων Λαφαζαναίων αριστερο-δεξιών...

Έτσι το σίγουρο είναι ότι είτε πέφτουμε στον γκρεμό με κυβέρνηση Ν.Δ. είτε σχηματίζεται μικρής διάρκειας κυβέρνηση και οδεύουμε ξανά σε εκλογές.

Η ψήφος

Γι αυτό και η ψήφος αυτή τη φορά, - λυπάμαι που το γράφω - είναι πράγματι διλημματική.  Είτε ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να δώσουμε στον Α. Τσίπρα την ευκαιρία να ολοκληρώσει το πρόγραμμά του και να τον κρίνουμε στην 4ετία με την ελπίδα ότι τα επόμενα χρόνια θα αρχίσει η ανάκαμψη με πραγματικούς αγώνες ώστε αυτά να είναι πολύ καλύτερα από τα προηγούμενα έτσι όπως τα ονειρευτήκαμε μαζί με τον νέο, άφθαρτο, έντιμο πολιτικό, είτε πάμε στο Ζάλογγο και πέφτουμε στον γκρεμό μαζί με τα παιδιά μας!

Και εννοείτε ότι κανείς μας δεν θα αυτοκτονήσει, αλλά οι προδιαγραφόμενες συνθήκες με διακυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας μόνον με αυτοκτονία μπορούν να συγκριθούν με δεδομένο ότι αυτοί ήσαν οι πολιτικοί που άσκησαν θανατηφόρα πίεση στον Αλέξη Τσίπρα, να δεχθεί ΑΜΕΣΑ, χωρίς καμία καθυστέρηση την οποιαδήποτε συμφωνία.  Και ύστερα βέβαια ζητούσαν και ζητούν τα ρέστα με απύθμενο θράσος.  Ποίοι;  Αυτοί που έδεσαν τη χώρα χειροπόδαρα στα Μνημόνια, μη αφήνοντας περιθώριο στην οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ακολουθούσε να αποδεσμευτεί από αυτά.

*** *** *** *** *** *** 

 Σας ευχαριστούμε που μας διαβάζετε. 

 ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, αφήστε το σχόλιό σας κάτω από το κείμενο σεβόμενοι την προσωπικότητα κάθε ατόμου. 

 Γράφετε μόνον στην ελληνική γλώσσα. 

 Μη χρησιμοποιείτε γκρίγκλις και κεφαλαία. 

 *** *** *** *** *** ***

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ

“Έφυγε” αιφνιδίως το βράδυ της Κυριακής ο 60χρονος βουλευτής του ΚΚΕ στη Β΄περιφέρεια Θεσσαλονίκης Άγγελος Τζέκης.
Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζεται βαθιά θλίψη για τον αιφνίδιο θάνατο του βουλευτή και απευθύνονται θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

ΤΟΥΣΑΣ: ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

Την πλήρη στρατιωτική-διοικητική και επιχειρησιακή ετοιμότητα της ΕΕ να επέμβει στη Λιβύη με χερσαίες δυνάμεις του ευρωστρατού και των «σχηματισμών μάχης» - battlegroups ομολογεί προκλητικά το Συμβούλιο της ΕΕ, σε απάντησή του σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Γιώργο Τούσσα.

Μάλιστα, δεν αποκλείει να συμπεριλάβει στις στρατιωτικές δυνάμεις της χερσαίας επέμβασης ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, όπως αυτά που συγκροτούν τον Βαλκανικό «σχηματισμό μάχης» της ΕΕ, που βρίσκεται υπό ελληνική στρατιωτική διοίκηση, αλλά και στρατιωτικές μονάδες «από τρίτα κράτη, περιλαμβανομένων χωρών της περιοχής» όπως ρητά αναφέρει, δηλαδή ακόμη και της Τουρκίας.

Ο αγώνας επιβίωσης της δεινοπαθούσης Ακτοπλοΐας,

(Μία εκ των έσω επιγραμματική προσέγγιση) Καμποτάζ ή... σαμποτάζ; Δύο λέξεις που, στην ακτοπλοϊα, δε συμβαδίζουν μόνο στην ορθρογραφία αλλά και στο νόημα. Το καμποτάζ που υπήρχε μέχρι και πριν λίγα χρόνια στην ακτοπλοϊα (στην Κρουαζιέρα συνεχίζεται άσχετα με βαρύγδουπα νομοσχεδία που την απελευθερώνουν αλά-ελληνικά) ήταν στην ουσία ο προστατευτισμός και η παρεμβατικότητα του Κράτους στο πως, με τι, πότε και γιατί μία εταιρεία θα δρομολογήσει ένα πλοίο σε μία γραμμή μεταξύ λιμένων της εσωτερικής ελληνικής επικράτειας. Τω καιρώ εκείνω, θα ‘πρεπε να προβλέψει o ενδιαφερόμενος και άλλα σχετιζόμενα «έξοδα» από ‘δω κι από ‘κει με τις, τότε, άδειες σκοπιμότητας. Με απλά λόγια, ήταν μία κλασική περίπτωση στρέβλωσης του ανταγωνισμού και των συνθηκών δραστηριοποίησης του ζωτικότερου μεταφορικού κλάδου της χώρας μας. Αυτά μέχρι πριν λίγα χρόνια, όπου με το καμποτάζ, σαμποταριζόταν στην ουσία η ανταγωνιστικότητα άρα και ο εκσυγχρονισμός των πλοίων άρα και η ανανέωση του στόλου, γεγονός που τελικά καθήλωσε και αυτοπαγίδεψε τις εταιρείες εκείνες που μεσουρανούσαν τότε και είχαν μάθει να δρομολογούν πλοία σύμφωνα με παλαιές μεθόδους και παλαιές αντιλήψεις περί εμπορικής πολιτικής, μένοντας πίσω από τις εξελίξεις χωρίς να καταφέρουν να αντιμετωπήσουν και να προσαρμοστούν στις προκλήσεις και σήμερα τα πλοία τους κείτωνται και βοούν εντός κεντρικών λιμένων. Η «απελευθέρωση» της ακτοπλοϊας όμως δεν ήταν και ακριβώς αποτέλεσμα προγραμματισμένης πολιτικής βούλησης και ναυτικής διορατικότητας (όπως θα έπρεπε να ήταν στην χώρα που γέννησε και την πολιτική και τη ναυτιλία) αλλά μία βεβιασμένη και εξωθημένη ενέργεια που ακολούθησε το τραγικό ατύχημα του «Εξπρές Σαμίνα». Αλλά και η λεγόμενη απελευθέρωση δεν σήμαινε φυσικά την απεμπλοκή ενός Κράτους που με περιλαίμιο και μαστίγιο συνεχίζει να κρατά δέσμιες τις εταιρείες στο ρόλο ενός βολικού κρατικού φοροεισπράκτορα ώστε να μπορεί να καλύπτει μαύρες τρύπες από φανταστικές «υπέρ τρίτων» χρεώσεις που δεν ανταποκρίνονται και δεν αξιοποιούνται στην πραγματικότητα. Άλλωστε, αν αξιοποιούνταν σωστά όλες αυτές οι υπέρογκες εισπράξεις για «σχετιζόμενες» με τη ακτοπολοϊα επενδύσεις, τουλάχιστον θα είχαν λυθεί εδώ και χρόνια όλα τα προβλήματα υποδομής στα νησιά ώστε να μη χρειάζεται οι ήρωες καπετάνιοι μας να παριστάνουν τους καταδρομείς για αποβάσεις, συγνώμη αποβιβάσεις, όχι σε λιμάνια αλλά εκτεταμένους αρσανάδες, όσο κι αν με την τριβή αυτή έχουν γίνει οι καλύτεροι στον κόσμο, σαν άλλοι Ικάροι. Πέρα από κάποιες παλινδρομήσεις σχετικά με τα όρια ηλικίας των πλοίων και τις «προδιαγραφές» τους, το μόνο που απελευθερώθηκε, θεωρητικά, είναι το να μπορεί να φέρει κοινοτική σημαία ένα πλοίο που θα θελήσει να εξυπηρετήσει εσωτερικούς προορισμούς. Τι άραγε να σημαίνει κάτι τέτοιο στην πράξη; Απλά ότι τη θέση του καμποτάζ πήρε το «σαμποτάζ» σε πλοία με κοινοτική Σημαία τα οποία, νόμιμα πλέον, μπορεί να έχουν και κάποια πλεονεκτήματα έναντι της Ελληνικής, π.χ. η Ιταλία επιδοτεί τις ασφαλιστικές εισφορές του πληρώματος των πλοίων με Ιταλική Σημαία, απαιτεί λιγότερη συνολικά σύνθεση πληρώματος (εννοείται πάντα πάνω από το ελάχιστο πλήρωμα ασφαλείας απλά χωρίς περισσευούμενους «τακτοποιημένους» από Σωματεία...), ενώ διατηρεί πολύ αυστηρούς ελέγκτικούς μηχανισμούς. Οπότε, ναι μεν μπορεί ένα πλοίο να φέρει μία κοινοτική Σημαία με τα ενδεχόμενα οφέλη της, αλλά θα αντιμετωπίσει στην πράξη εμπόδια από πολλές «πάντες», (βλ. Καλλίστη Φέρρις), ώστε να μη μπορέσει να αντιπροσφέρει επί μακρόν τα οφέλη σε ανάλογες υπηρεσίες στην αγορά, όπως φθηνότερο εισιτήριο, και να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Εκτός της νομοθετικής στρέβλωσης, της παρεμβατικότητας ή παραβατικότητας του Κράτους (διότι μέλλει να δούμε και τις τελικές απόψεις της Ε.Ε. για μία σωρεία από θέματα) πρόσφατα καταδείχτηκε, με πολύ καθυστέρηση, ένα καίριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν κυρίως στον Πειραιά, τα τελευταία χρόνια, οι Ακτοπλοϊκές Εταιρείες. Παρόλο που δεν είμαι εγώ αυτός που θα προσπαθήσει να «αγιοποίησει» την πλευρά κάποιων ακτοπλόων, αναφέρομαι εδώ σε εκπροσώπους των συμφερόντων των ναυτεργατών που για ιδιοτελείς και μικρόψυχους στην πραγματικότητα λόγους, σαμποτάρουν την ομαλή λειτουργία των πλοίων, αναβιώνοντας παλαιές πρακτικές ανενόχλητου τραμπουκισμού, δημιουργώντας έτσι αλυσιδωτές συνέπειες στις θαλάσσιες συγκοινωνίες οι οποίες όταν κορυφώνονται έχουν σαν πρώτα θύματα τους ίδιους τους ναυτεργάτες για τους οποίους υποτίθεται κάνουν τις κινητοποιήσεις (!). Διότι, ενώ τα ταμειακά προβλήματα μαζί με τις οικονομικές συγκυρίες, το αναξιόπιστο και στρεβλό σύστημα των κρατικών επιχορηγήσεων, η ασύστολη γραφειοκρατία για την δρομολόγηση ενός πλοίου και οι πρακτικές του ολιγοπωλείου κάποιων μεγαλο-προμηθευτών (που μπορεί να ζήλεψαν το γάλα), είναι αντιμετωπίσημα από την επιχειρηματικότητα των ακτοπλοϊκών εταιρειών, υπάρχει και μεσουρανεί ένα άλλο μείζον πρόβλημα που λειτουργεί ως ταφόπλακα, λόγω μίας εξόφθαλμης απραξίας και ανοχής. “ΠΑΝΕ”… Οι προσπάθειες μία χούφτας εκπροσώπων κάνα-δυο σωματείων (όχι συνολικά της ΠΝΟ), οι οποίοι απαξιώνουν τον Συνδικαλισμό και τον αντικαθιστούν με τραμπουκισμό και κλακαδόρους που «ΠΑΝΕ» στα λιμάνια χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει πλώρη, πρύμνη, καμποτάζ κτλ. αλλά καταλαμβάνουν παράνομα καταπέλτες προκαλώντας παρακώλυση συγκοινωνιών και προβλήματα σε χιλιάδες επιβάτες, προσπαθώντας να επιβληθούν στις εταιρείες αφού επιβάλλονται πρώτα σε ναυτικούς των σωματείων τους (των οποίων το συμφέρον υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και προασπίζουν), σε ναυτικούς που ανήκουν και στα άλλα σωματεία που δεν εκπροσωπούν αυτοί, (μπορεί ο εκπρόσωπος των λαδάδων να απειλεί και να εκβιάζει ακόμα και τον πλοίαρχο), προσπαθώντας να επιβληθούν και στα άλλα Σωματεία που ανήκουν στην ΠΝΟ όταν εκείνοι «τολμούν να μην πηγαίνουν με τα νερά τους», εκφοβίζοντας και απειλώντας ακόμα Λιμενικές και Πολιτικές Αρχές οι οποίες «ψαρώνουν» και έτσι απαστράπτουν δια της απουσίας τους ακόμα και όταν η Εισαγγελική Αρχή κηρύττει παράνομες, καταχρηστικές και ποινικά κολάσιμες τέτοιου είδους ενέργειες και παρακαλεί για την εφαρμογή των νόμων(!) καθότι κανείς στο λιμάνι δεν ενδιαφέρεται να γίνει κάτι τέτοιο! Τι προβλέπει, άραγε, η περιβόητη χάρτα για τα δικαιώματα του επιβάτη στην περίπτωση που ένα πλοίο δεν πραγματοποιήσει το ταξίδι του εξαιτίας της μη εφαρμογής των νόμων από το αρμόδιο Υπουργείο (ΥΕΝ, ΥΕΝΑΝΠ, ΥΠΟΙΑΝ, ΥΠΡΟΠΟ ή όπως αλλιώς), όταν οι επιβάτες δεν μπορούν καν να επιβιβαστούν χωρίς την άδεια, όχι του οικείου Λιμενάρχη αλλά του οικείου... εργατοπατέρα που δρα ανενόχλητος για το τέταρτο της δημοσιότητας και της «παλληκαροσύνης» του στο Κόμμα ώστε να μπορέσει να είναι υποψήφιος σε επερχόμενες εκλογές με τις ευλογίες του ΚΚΕ; Στις μέρες μας, προβλέπει την αποζημίωση των επιβατών από ένα άλλο Υπουργείο εκείνο του Πολιτισμού(?!). Γιατί, στις αρχές του Καλοκαιριού ο Υπουργός Πολιτισμού έσπευσε να μιλήσει για αποζημιώσεις στους ταλαιπωρημένους επιβάτες εξαιτίας της αποτυχίας κάποιου Υπουργού να προστατέψει τον πολίτη-ταξιδιώτη φέρνοντας την τάξη στο λιμάνι, και της απουσίας μιάς άλλης Υπουργού που έλειπε ταξίδι και δεν μάθαινε τα νέα. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, χωρίς γενναία πολιτική βούληση για εξομάλυνση και εξορθολογισμό του νομικού και επιχειρηματικού πλαισίου της Ακτοπλοΐας, καλούνται οι Εταιρείες να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν, να εφαρμόζουν «μονόπαντα» τους νόμους αλλά και τις μακροχρόνιες επενδύσεις τους, αντιμετωπίζοντας όλες τις παραπάνω μόνιμες αντιξοότητες πέραν των έκτακτων μεταβλητών που βγαίνουν στην πορεία, (π.χ. επιδοτούμενο μεταφορικό έργο που δεν πληρώνεται ενώ δεσμεύονται πλοία να εκτελούν γραμμές επί μήνες και επιβαρύνεται το ταμειακό τους πρόβλημα, ξαφνική μείωση των επιδοτήσεων και αλλαγή των προϋποθέσεων γι’ αυτές κτλ.) και να επιτελέσουν το κρισιμότερο μεταφορικό και κοινωνικό έργο στην Χώρα. Έργο το οποίο μάλιστα επαφύεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία με το Ελληνικό Κράτος να μην διευκολύνει αλλά να βάζει και προσκόμματα αφού δεν ήταν ποτέ ικανό, και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, να διαχειριστεί μόνο του τις Ακτοπλοϊκές μεταφορές από της συστάσεως του, (βλ. Κων/νου Παπαθανασόπουλου «Εταιρεία Ελληνικής Ατμοπλοΐας 1855-1872, Τα αδιέξοδα του Προστατευτισμού», Μελέτες Οικονομικής Ιστορίας, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1988, βλ. «Ελληνική Ακτοπλοΐα Α.Ε.», βλ. «ΟΣΕ», βλ. πρώην «Ολυμπιακή», βλ....) Η Ακτοπλοΐα είναι από τη φύση της η ομορφότερη ενασχόληση, επαγγελματικά ή όχι, για όλους τους εμπλεκομένους αλλά κατακρατείται δέσμια από τα νύχια και από τα δόντια κάποιων ανίκανων και κάποιων πονηρών. Ας όψομεν τον Σεπτέμβρην για τα περαιτέρω. Στην Ικαρία λέμε «’α δείξει»… Γιώργος Γ. Σπανός, Σύμβουλος Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων

ΚΚΕ: Στον Καιάδα της φτώχειας και οι δημόσιοι υπάλληλοι

03/07/2010

14:03 Τελευταία Ενημέρωση 14:03 03/07/2010

Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό του Δημοσίου «οδηγεί και τους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα και ειδικά τις γυναίκες και τις μητέρες στον ίδιο καιάδα της ανασφάλειας και της φτώχειας που οδηγεί και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα».

Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ με αφορμή την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή.

Όπως υποστηρίζει, «η σύνταξη ουσιαστικά καταργείται και από το γεγονός ότι η συμπλήρωση της 40χρονης εργασίας σε συνθήκες ευέλικτης εργασίας είναι ανέφικτη αλλά και από τα το γεγονός της κατακόρυφης απόλυτης μείωσης των μισθών και τώρα και προοπτικά μέσα από το σχεδιαζόμενο νέο μισθολόγιο - φτωχοκομείο των δημοσίων υπαλλήλων».

Καταλήγοντας, καλεί σε συγκρότηση ενός «κοινού πανεργατικού αγωνιστικού μετώπου» κατά της «αντιλαϊκής λαίλαπας».

Πηγή: http://www.skai.gr/news/politics/article/147031/kke-ston-kaiada-tis-ftoheias-kai-oi-dimosioi-unalliloi/

Πεδίον Άρεως: Η μεταμορφωση της γυναίκας - ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ αλλά και ...κομψότητα!

Στοπ. Εδώ Πεδίον Άρεως. 30 Σεπτεμβρίου 2009 Την βλέπω στην τηλεόραση και δεν πιστεύω στα μάτια μου! Τι μεταμόρφωση είναι αυτή; Στα λόγια; Όχι βέβαια. Τα λόγια της ίδια ήταν και χθες και προχθές και πέρσι και πριν από ...αιώνες. (που λέει ο λόγος) Η γυναίκα είναι σήμερα ΓΥΝΑΙΚΑ Πραγματικά τιμά το είδος της. Δυναμική, κομψή, σικάτη, μοντελάκι καινούριο, μακιγιάζ, κραγιόν, κολιέ.... Δεν εξωραΐζει(;) τον καπιταλισμό λέει Μα ποιος ακούει. Σήμερα η γυναίκα είναι χάρμα οφθαλμών Ούτε ερωτευμένη να ήταν. Άντε πιά να της μοιάσουν και κάποια καλά - κατά τα άλλα - παιδιά που ξεχνούν να χτενίσουν τα μαλλιά τους, ξεχνούν να επισκεφθούν τον κουρέα τους, τρέχουν στους αγώνες με περίπου κουρέλια, κορίτσια ατημέλητα, που χαμένα μέσα στα λόγια, λόγια, λόγια... ξεχνούν ότι είναι άνθρωποι. Ο κόσμος πάει μπροστά και η Γυναίκα απόψε φαίνεται να το καταλαβαίνει. Η εμφάνισή της μιλάει. Φαίνεται κάτι να αλλάζει και στο Σπίτι της; ο Λαός "της" ίσως το έχει ανάγκη. Ίσως και όλοι να το έχουμε ανάγκη για να ξέρουμε ότι στα δύσκολα κάπου θα μπορούμε να ακουμπήσουμε χωρίς να αισθανόμαστε ανασφάλεια για να μη πω αυτά που πραγματικά σκέφτομαι και παρεξηγηθώ. Μπορεί να μη με πείθουν τα λόγια της, και τα λόγια των συναγωνιστών της, γιατί στην πράξη ξεχνούν ή καλύτερα αποφεύγουν να εφαρμόσουν αυτά που πρεσβεύουν. Όμως ελπίζω. Ελπίζω ότι αυτή η ομάδα θα εκσυγχρονιστεί προς κάθε κατεύθυνση και το σημαντικότερο, θα γίνει λιγότερο ψεύτικη, λιγότερο κάλπικη, λιγότερο ανειλικρινής, λιγότερο ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ. Ωραία τα λόγια Αλέκα μου Αλλά όταν στο δικό μου σπίτι μπαίνει η Εφορία γιατί όχι και στο δικό σου ΣΠΙΤΙ; Το λεγόμενο Σπίτι του λαού(!) Ωραία τα λόγια σου Αλέκα μου Αλλά όταν απαιτείς 1400 ευρώ (που μαζί σου είμαι) για τους πρωτόμπαρκους εργαζόμενους γιατί εσύ χρησιμοποιείς για να μη πω ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΣΑΙ "Εθελοντές"; Εθελοντές είχαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι δυνατόν να ζούν άνθρωποι με την εθελοντική τους προσφορά και από την εθελοντική σου αμοιβή; Και εάν είναι εθελοντική η αμοιβή γιατί να μην είναι 1400 ευρώ ώστε να πείθεις κι εμάς να σε στηρίξουμε. Οκ. Αλέκα. Να είσαι καλά. Τουλάχιστον απόψε ήσουν διαφορετική. Καλή συνέχεια.

· 9 Ιούνιος 2009 · Πάγκαλος: Άχρηστοι όλοι οι πολίτες που δεν ψήφισαν · Άχρηστοι πολίτες όσοι απείχαν · Να πλήρωναν το «τίμημα»... Από την ιστοσελίδα: Ας μιλήσουμε επιτέλους · · · Σε τηλεοπτική εκπομπή, ο ανεκδιήγητος, ως είθισται, Πάγκαλος, μέσα σε ένα παραμιλητό και εν πλήρη αλαζονεία (λόγω εκλογικού αποτελέσματος) εκτόξευσε κάθε βρωμιά που του ερχόταν στο νου, κατά των Ελλήνων πολιτών που δεν προσήλθαν στις κάλπες την Κυριακή για να ψηφίσουν. · «Ήρθαν στην παραλία που μένω, με τα τζιπ τους και τις Φιλιππινέζες τους…» κατέθεσε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, αυτός που έδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, αυτός που ζήτησε να κατεβάσουμε τη σημαία από τα Ίμια και να πούμε ότι την πήρε ο αέρας… · Με περίσσιο θράσος επιτέθηκε κατά του δικαιώματος ψήφου των Ελλήνων πολιτών, ξεστομίζοντας μέσα σε όλα τα άλλα οικτρά: «έπρεπε να έρθουν και να πληρώσουν το τίμημα…»!!! Ενώ δεν ξέχασε να αφορίσει όλους εκείνους που απείχαν, δηλώνοντας με περίσσιο θράσος: "Δεν τους θέλω για ψηφοφόρους μου, να μην με ψηφίσουν"... Καλά, ας το πει και στις επόμενες εθνικές εκλογές... ή μάλλον, ας το θυμίσει μόνο... · Και στη συνέχεια, για να γίνει θεαματικότερος, αλλά και για να προκαλέσει ακόμη περισσότερο, είπε: «Πρέπει όλοι οι λαθρομετανάστες να μείνουν στην Ελλάδα και είναι αδιανόητο ότι δεν έχουν τζαμί» (εννοώντας στην Αθήνα, αλλά μάλλον για τον Πάγκαλο Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα). · Ο γνωστός αμπελουργός λοιπόν, τελώντας εν πλήρη σύγχυση εκστόμισε τα μύρια όσα και αυτή τη φορά ο παραλήπτης των ύβρεων και του λιπώδους εγκεφάλου του ήταν οι πολίτες των οποίων η ανεκτικότητα απέναντί του είναι πλέον του δέοντος, με αποτέλεσμα αυτός (ο Πάγκαλος) που κανονικά θα έπρεπε να κρύβεται για τα όσα έχει διαπράξει εις βάρος της χώρας (σε εθνικά θέματα κυρίως) να «βγαίνει στην επίθεση» και να υβρίζει ανέτως (υπό το καθεστώς της ανεκτικότητας της εκπομπής στην οποία παρευρίσκετο) τη γνώμη και την στάση των Ελλήνων πολιτών. · Η πρώτη παρατήρηση, είναι πολύ απλή και πιστεύω απόλυτα κατανοητή και για τον Πάγκαλο, του οποίου η εγκεφαλική δραστηριότητα δεν φημίζεται. Αυτοί είναι οι Έλληνες πολίτες, Πάγκαλε, οι οποίοι ενεργούν με βάση τους νόμους και το Σύνταγμα αυτής της χώρας. Αν δεν σου αρέσει η συμπεριφορά τους, τότε αλλάζεις χώρα. Πολύ απλά τα πράγματα. Δεν είσαι εσύ σε θέση να υποδείξεις στους Έλληνες πως θα εκδηλώνουν τις πολιτικές τους θέσεις. Όσον αφορά γι αυτούς που είδες με τα τζιπ και τις «φιλιππινέζες» στην παραλία όπου μένεις, ας πήγαινες να τους τα πεις από κοντά και να τους κάνεις παρατήρηση ή να τους βρίσεις… Γιατί δεν πήγες; Η ερώτηση είναι πλατωνική, κι αυτό επειδή η απάντηση κρύβεται μέσα στην πολιτική σου δειλία και μικρότητα… · Σαν δεύτερη παρατήρηση, για τον ανεκδιήγητο αυτό «πολιτικό άνδρα», έχω να καταθέσω ως πολίτης πως οφείλει να ξεκαθαρίσει τι εννοεί ως «τίμημα», όταν ανέφερε «έπρεπε να έρθουν και να καταβάλλουν το τίμημα»… Τι εννοείς, λοιπόν αμπελουργέ; Το τίμημα ο Έλληνας πολίτης το καταβάλει καθημερινά, μέσα από όλα όσα υπομένει, μέσα από όλα όσα «καταπίνει», επειδή πολιτικά όντα όπως εσύ έχουν δημιουργήσει ένα βόθρο μέσα στον οποίο ξεβράζουν τις βρωμιές τους… Οφείλεις να ξεκαθαρίσεις τι εννοείς με τη λέξη «τίμημα»… Εκτός και αν υπονοείς πως ο Έλληνας είναι υποχρεωμένος, παντί τρόπω, να αναγνωρίζει την ύπαρξη πολιτικών ανδρείκελων και να δηλώνει την παρουσία του στους τόπους όπου αυτά τα ανδρείκελα δηλώνουν την παρουσία τους. Η αποχή από τις κάλπες, πλούσιε αμπελουργέ, δήλωνε την απέχθεια σε πρακτικές και στάσεις που εσύ έχεις κάνει τρόπο ζωής. Οπότε… αν αντιλαμβάνεσαι, η λέξη «τίμημα» ανήκει μάλλον σε «στοές» και σε «λέσχες» που απαιτούν την παρουσία του λαού, προκειμένου να ισχυριστούν πως «σύσσωμος ο λαός αποφάσισε»…! Ε, λοιπόν, ο λαός αποφάσισε να μην δίνει άλλοθι σε πολιτικές και πρακτικές που τον μειώνουν… Αν εξακολουθείς να έχεις πρόβλημα, διώξε την προσωπική σου ασφάλεια και βγες στους δρόμους να βρίσεις τους πολίτες για τις πολιτικές τους στάσεις και πράξεις… · Για τα λεχθέντα περί μεταναστών, δεν έχω να προσθέσω τίποτε. Τα είπε όλα μόνος του ο «κα(η)μένος» στο μυαλό Πάγκαλος… ο οποίος ομολόγησε πως είχε κανονίσει τα πάντα στο υπουργείο του (Εξωτερικών) πριν να φύγει και πως όλα ήταν έτοιμα για την ανέγερση του τζαμιού!!! Έτσι, λοιπόν, νιώθει πως έκανε το χρέος του… · Συνεχίζοντας, θα ήθελα να παραθέσω κάποια λεγόμενα του κυρίου Πάγκαλου στην εφημερίδα "Το Πρώτο Θέμα" στις 4/11/2007: · "Ερωτηθείς για τη στήριξη που παρείχε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου, ο κ. Πάγκαλος απάντησε: «Η στήριξη οποιουδήποτε έχει στοιχειώδη δημοκρατική αξιοπρέπεια σε οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή είναι υπό προϋποθέσεις. Η χωρίς προϋποθέσεις στήριξη είναι συμπεριφορά ανδράποδων. Ανδράποδο δεν ήμουν και δεν θα γίνω μέχρι το θάνατο μου». · Αίσθηση προκαλεί η απάντηση του κ. Πάγκαλου σε ερώτημα για το αν τα μοντέρνα κόμματα πρέπει να είναι διαφανή. Συγκεκριμένα τονίζει ότι «δεν είναι μπουρδέλα όμως όπως είναι στην Ελλάδα. Γιατί μπουρδέλα στην Ελλάδα είναι και τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και οι θεσμοί και ο Τύπος. Έχουν μεγάλο θεσμικό πρόβλημα. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι πια οικονομικό και κοινωνικό κατά κύριο λόγο, είναι θεσμικό»." · Έχουν γνώση οι φύλακες, κύριε Πάγκαλε... Και όσο και αν δεν το επιθυμείς ή δεν θέλεις να το κατανοήσεις, οι φύλακες μίας δημοκρατίας είναι οι ίδιοι οι πολίτες της, που οφείλουν τα θεσμικά όργανα, οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, τα στελέχη τους και όλοι οι φορείς, να σέβονται και να τιμούν... (Οφείλουν σημαίνει χρωστούν)! · Κλείνοντας το σκεπτικό μου, θα ήθελα, πολύ απλά, να θέσω ένα δίλημμα (αφού είναι και της μόδας): · Τελικά, ποιο είναι καλύτερο; Της Καλαμάτας ή της Ξάνθης; · · Κωνσταντίνος · · Υ.Γ.: Απέφυγα να χρησιμοποιήσω τη λέξη κύριος προς τον Πάγκαλο, για πολύ ευνόητους λόγους. Ίσως καλό θα ήταν για το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του, Γιώργο Παπανδρέου, να αρχίσει να απαλλάσσεται από "βαρίδια" που μόνο προβλήματα του δημιουργούν και θα του δημιουργήσουν πολλά και μεγαλύτερα στο εγγύς μέλλον... Αγαπητέ μου Κωνσταντίνε: Συνυπογράφω η αλλοπαρμένη, "άχρηστη" αλλά πλήρως συνειδητοποημένη για το γεγονός ότι έψαχνα να βρω κι εγώ τον καλύτερο, τον τιμιότερο, τον λιγότερο ψεύτη κλπ κλπ κλπ αλλά φαίνεται ότι υπήρξα αδιάβαστη. Γι αυτό και δεν ψήφισα όπως και ολόκληρη σχεδόν η οικογένειά μου (σ.σ. ψήφισε αναγκαστικά ο στρατιώτης μας). Και να σου πω και την αλήθεια μου: Δεν τάχω με τον Πάγκαλο που έχει το ακαταλόγιστο. Με την Παπαρήγα τα έχω που χαίρεται γιατί έχασε μόνον 3 ψηφοφόρους για κάθε 200 , αλλά δεν μας εξηγεί πως δεν έπεισε αυτό το "άχρηστο" 52,30% να ψηφίσει το ΚΚΕ (της τάχα εργατιάς) αφού δεν ήθελε να ψηφίσει κάτι άλλο και 'εμεινε με το 8% των ψηφισάντων δηλαδή το 8%του 48%!!!!