aegaio: Καραμάριος: Ζήτησα από τον Παυλίδη να παραιτηθεί!#links

aegaio: Καραμάριος: Ζήτησα από τον Παυλίδη να παραιτηθεί!#links protypo anartisis

aegaio: Γιατί ...όλη η Ελλάδα είναι μαζί της;#links

aegaio: Γιατί ...όλη η Ελλάδα είναι μαζί της;#links protypo anartisis

aegaio: Μείωση είσπραξης τελών επιβατών εξωτερικού από το Λιμενικό Ταμείο Σάμου

aegaio: Μείωση είσπραξης τελών επιβατών εξωτερικού από το Λιμενικό Ταμείο Σάμου protypo anartisis

Η μοίρα των ελλήνων ναυτικών ...

Εβδομήντα χρονών άφησε την πνοή του στην γέφυρα Απεβίωσε χθές, ο 70χρονος Έλληνας ναυτικός, Πλοίαρχος του Φ/Γ πλοίου ‘’NORTH KING’’ σημαίας Παναμά, κατά τον πλου από Γιβραλτάρ προς Καναδά... Η είδηση θα μπορούσε να μην αποτελεί ενδιαφέρον καθώς άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από φυσιολογικά αίτια . Το γεγονός όμως ότι ο εκλειπόν πλοίαρχος ήταν 70 ετών κάνει τη διαφορά. Σύμφωνα λοιπόν με το επίσημο δελτίο " ...ο θάνατος του ανωτέρω επήλθε αιφνιδίως, πιθανότατα από παθολογικά αίτια, μετά από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο μηχανοστάσιο. Η πυρκαγιά κατασβέστηκε άμεσα και το πλοίο συνέχισε το ταξίδι του, με προορισμό το λιμένα ‘’PONTA DELGADA’’ της νήσου SAO MIGUEL στις Αζόρες, όπου αναμένεται να καταπλεύσει την Κυριακή 05-04-2009, προς διακομιδή της σορού του θανόντος και εκτέλεση εργασιών επισκευής। ΣΧΟΛΙΟ: ΓΙΑΤΙ άραγε οι απόμαχοι της θάλασσας συνεχίζουν να θαλασσοδέρνονται ακόμα και στα 70 τους χρόνια; Αν ο υπουργός Ναυτιλίας έχει κάποια απάντηση πολύ θα την θέλαμε.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ με παρόν και μέλλον

ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΑΤΟ στις Ευρωεκλογές για Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., το πρώτο θέμα της εφημερίδας την Δευτέρα 6 Απριλίου Μαχητική και αποκαλυπτική όπως πάντα η εφημερίδα ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ συνεχίζει τον αγώνα της στην ανάδειξη των σοβαρών θεμάτων του Πειραιά και της ευρύτερης περιοχής. Πλούσιο το θεματολόγιό της και στην έκδοση που θα κυκλοφορήσει στις 6 Απριλίου, προβληματίζει, αποκαλύπτει, καυτηριάζει και προτείνει σεβόμενη πάντα τον πολίτη. Και για όποιον δεν το θυμάται - πράγμα που αμφιβάλλω - το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ, η εφημερίδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, βρίσκεται κάθε Δευτέρα σε όλα τα περίπτερα. Και μετά; Μετά βρίσκεται και μετά στα γραφεία των Δήμων όπου πλέον τρέχουν όλοι και δεν προλαβαίνουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα γιατί ο Βασίλης Λαζαρίδης και το δυναμικό της Εφημερίδας ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ δεν αστειεύονται και δεν χαρίζουν κάστανα σε κανέναν. ΥΓ: Με ένα κλικ στο πρωτοσέλιδο μπορείτε να γίνεται ...λαθραναγνώστες με την άδεια του εκδότη! Θ.Κ.

Πως αντέδρασε η κυβέρνηση ρωτούν την Ντόρα Μπακογιάννη

ΕΡΩΤΗΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΛΑΤ να διατεθούν σε Τουρκοκύπριους οι δύο από τις έξι έδρες της Κύπρου στην Ευρωβουλή γιατί προβλεπόνταν στο ...σχέδιο Ανάν!!! Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Ερώτηση προς την Υπουργό Εξωτερικών με αφορμή την απαίτηση Ταλάτ να διατεθούν στους Τουρκοκύπριους δύο από τις έξι Έδρες της Κύπρου κατά τις επόμενες Ευρωεκλογές, κατέθεσε οι βουλευτές του ΛΑ।Ο।Σ। Κ। Αϊβαλιώτης, Κ. Βελόπουλος και Η. Πολατίδης. Οι τρεις βουλευτές επικαλούνται το ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ της 29ης Μαρτίου κατά το οποίο αποκαλύψαμε το περιεχόμενο της επιστολής Ταλάτ που εστάλει στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου κ. Πέτεριγκ στις 19 Μαρτίου 2009. Οι τρεις βουλευτές ζητούν από την υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη να απαντήσει στην Ερώτηση: Πώς αντέδρασε η κυβέρνηση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη νέα, αυτή πρόκληση της Τουρκίας η οποία έγινε δια του εκπροσώπου της στα κατεχόμενα ; Η Ερώτηση των τριών βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ

ΕρώτησηΠροςΤην Υπουργό Εξωτερικών Θέμα : «Πρόκληση από Ταλάτ» Ο εκπρόσωπος των Τούρκων της Κύπρου Μεχμέτ Αλί Ταλάτ έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ। Πέττερινγκ με ημερομηνία 19/3/2009 με την οποία ζητεί να δοθούν 2 από τις 6 θέσεις ευρωβουλευτών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Τούρκους της Κύπρου (το ζήτημα ανέδειξε και η δημοσιογράφος κ। Θεοδοσία Κοντζόγλου στον ΣΚΑΪ στις 29/3/2009)। Κατόπιν τούτουΕρωτάσθε Πώς αντέδρασε η κυβέρνηση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη νέα, αυτή πρόκληση της Τουρκίας η οποία έγινε δια του εκπροσώπου της στα κατεχόμενα ;

Αθήνα, 1।4।2009

Οι ερωτώντες Βουλευτές του ΛΑΟΣ

Κ. Αϊβαλιώτης Κ . Βελόπουλος Η. Πολατίδης Β΄ Αθηνών Β΄ Θεσσαλονίκης Ν. Σερρών

ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ μέσα στη χώρα μας

Αραβική πρεσβεία θα στηρίξει την εκλογή Μουφτή στην Θράκη κόντρα στην Άγκυρα

Δεν είναι καλοί μουσουλμάνοι όσοι καταπιέζουν τους μουσουλμάνους

Την βοήθεια της Πολιτείας ζητούν απεγνωσμένα οι Πομάκοι

Την έντονη καταπίεση (κοινωνικού και θρησκευτικού χαρακτήρα) δέχονται από τους καλοπληρωμένους ιμάμηδες και από όλα τα όργανα της Άγκυρας που αλωνίζουν πλέον στην ορεινή Ροδόπη (νομούς Ξάνθης και Ροδόπης) οι Έλληνες Πομάκοι ερήμην της Ελληνικής Κυβέρνησης. Την εξαιρετικά σημαντική αυτή πληροφορία δημοσιεύει το blog «Ας μιλήσουμε επιτέλους» και φέρει την υπογραφή του διαχειριστή, προσθέτοντας ότι όσο και αν φωνάζουν οι κάτοικοι για ευτελισμό των λατρευτικών τους χώρων, από πολιτικάντηδες και πρακτορίσκους ιμάμηδες, κανείς από την Ελληνική πολιτεία δεν δείχνει να διαθέτει την προσωπικότητα εκείνη που θα παρέμβει, θα επαναφέρει την τάξη (σε όλα τα επίπεδα) και θα δικαιώσει τις αγανακτισμένες φωνές δικαίου μίας μερίδας Ελλήνων πολιτών (μουσουλμάνων Πομάκων) που καταπιέζονται συστηματικά από την Άγκυρα.

Αναλυτικά το δημοσίευμα αναφέρει :

«Δεν είναι καλοί μουσουλμάνοι όσοι καταπιέζουν μουσουλμάνους» Με αυτή τη δήλωση, μία πρεσβεία αραβικής χώρας (που δεν κατονομάζεται) εμφανίζεται να έχει πραγματική διάθεση στήριξης του μουσουλμανικού στοιχείου της Θράκης και ιδιαίτερα των Πομάκων, έπειτα από τις απαράδεκτες παρεμβάσεις του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής εις βάρος της ύπαρξης και του τρόπου λειτουργίας αλλά και εκτέλεσης των θρησκευτικών καθηκόντων των μουσουλμάνων Πομάκων।Η είδηση αυτή εμφανίστηκε μέσα στην Πομακική εφημερίδα Ζαγάλισα, και είναι δεικτική των συναισθημάτων των ορεσίβιων μουσουλμάνων Πομάκων έναντι των εκτρωματικών παρεμβάσεων του εγκάθετων του Τουρκικού Προξενείου, εις βάρος της θρησκευτικής ζωής του μουσουλμανικού πληθυσμού των Ελλήνων της Θράκης.

Το Ελληνικό υπουργείο Εσωτερικών, όσο και το Εξωτερικών (Προκόπης Παυλόπουλος έχει να ξεκαθαρίσει τις λεπτομέρειες σχετικά με την πρόσληψη συγγενικού του προσώπου στην ΕΥΠ της οποίας είναι και ο πολιτικός προϊστάμενος, η δε Ντόρα Μπακογιάννη – Μητσοτάκη έχει τις δικές της υποθέσεις σχετικά με την διαδοχή του Κώστα Καραμανλή…) ως συνήθως κοιμούνται τον ύπνο τον βαθύ και υπό καθεστώς πλήρους υπολειτουργίας αφήνουν την κατάσταση στα ορεινά (κυρίως του νομού Ξάνθης) Πομακοχώρια να εκτραχύνεται, εγκαταλείποντας κατ’ επανάληψη τους Έλληνες Πομάκους στις προθέσεις αλλά και στις καταπιέσεις (κοινωνικού και θρησκευτικού χαρακτήρα) που δέχονται από τους καλοπληρωμένους ιμάμηδες και από όλα τα όργανα της Άγκυρας που αλωνίζουν πλέον στην ορεινή Ροδόπη (νομούς Ξάνθης και Ροδόπης). Όσο και αν φωνάζουν οι κάτοικοι για ευτελισμό των λατρευτικών τους χώρων, από πολιτικάντηδες και πρακτορίσκους ιμάμηδες, κανείς από την Ελληνική πολιτεία δεν δείχνει να διαθέτει την προσωπικότητα εκείνη που θα παρέμβει, θα επαναφέρει την τάξη (σε όλα τα επίπεδα) και θα δικαιώσει τις αγανακτισμένες φωνές δικαίου μίας μερίδας Ελλήνων πολιτών (μουσουλμάνων Πομάκων) που καταπιέζονται συστηματικά από την Άγκυρα. Η εφημερίδα «Ζαγάλισα» σημειώνει (επιβεβαιώνοντας τις δικές μας πληροφορίες) πως:«Πολλές καταγγελίες έφτασαν σ’ εμάς από κατοίκους των Πομακικών χωριών του Ν. Ξάνθης και ειδικότερα από τη Σμίνθη, το Ωραίον, τη Μύκη, τη Γλαύκη, την Πάχνη και τις Θέρμες, που αναφέρουν ότι τα «τσακάλια» του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής –και με την ανοχή της Ελληνικής Πολιτείας πάντα- χρησιμοποιούν τα τζαμιά των Πομακικών μας χωριών για τις πολιτικές και τις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις. Ως προς τις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις σας αναφέρουμε μερικές: Πριν και μετά τις προσευχές των πιστών μετράνε ψήφους μειονοτικών υποψηφίων, γίνονται τραπεζώματα, φαγοπότια, πολιτικές ομιλίες, χειροκροτήματα, πανηγυρισμοί, ψηφοφορίες (δια βοής ή δια δακτύλου-χειρός), σύσταση σκιωδών κυβερνήσεων και διάφορα άλλα που ούτε ο νους ενός πιθήκου δεν χωράει. Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε τι προσπαθούμε να σας περιγράψουμε, μιλάμε για ιερό χώρο, κύριοι, όχι για εκλογικά κέντρα, για ταβέρνες και γήπεδα. Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνουν τα πολύ εκπαιδευμένα πλέον «τσακάλια» της γείτονας χώρας και γιαγιάς-πατρίδας; Μήπως γάμους, πάρτυ, χορούς και τραγούδια μέσα στα τζαμιά; Δηλαδή ο Θεός καταλαβαίνει μόνο τούρκικα, καμία άλλη γλώσσα; Αυτοί σε λίγο θα μας πούνε ότι και ο Θεός είναι Τούρκος!!! Δεν έμεινε και κάτι άλλο… Μάλλον δεν διαβάζουν Ζαγάλισα για να δουν τι έλεγε ο προφήτης για τους Τούρκους (σημείωση ιστολογίου σχετικά με τα συγκεκριμένα λεγόμενα του προφήτη Μωάμεθ: «Δεν θα έρθει η ημέρα της κρίσης εάν προηγουμένως δεν θα νικηθούν οι Τούρκοι οι οποίοι έχουν μικρά μάτια, κίτρινα πρόσωπα, πατημένες μύτες και ζωώδη έκφραση προσώπου»)». Αναρωτιούνται συνεχώς οι κάτοικοι της Θράκης και ιδιαίτερα οι Πομάκοι (που σύσσωμοι, σχεδόν –εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που δελεάστηκαν, αγοράστηκαν ή «εξαναγκάστηκαν» ποικιλιτρόπως από το Τουρκικό προξενείο-, δηλώνουν Έλληνες και το αποδεικνύουν ιστορικά αλλά και στις ημέρες μας πως είναι Έλληνες σε ψυχή και σώμα), που θα βγει επιτέλους αυτή η κατάσταση… Πόσο θα τραβήξει αυτό το «κακό». Εγκαλούν τα «χρωματιστά παιδιά» της Ελληνικής Πολιτείας να συντρέξουν στα προβλήματά τους, και να μην τους εγκαταλείψουν στις ανθελληνικές διαθέσεις των διαφόρων ιμάμηδων (π.χ. Μέτε) και στα σχέδια των τουρκικών σχεδίων που υπάρχουν εις βάρος της Θράκης. Η δημιουργία «σκιωδών κυβερνήσεων» είναι ένα σοβαρό αδίκημα για το οποίο η Πολιτεία οφείλει να πραγματοποιήσει σχετική έρευνα και να τιμωρήσει αμείλικτα αυτούς που ονειρεύονται να Κοσοβοποιήσουν την Ελληνική Θράκη και να την καταστρέψουν, αφού πρώτα αφαιρέσουν (ή εξαναγκάσουν σε φυγή) συστηματικά και με υπομονή το στοιχείο του Ελληνισμού, τους Έλληνες κατοίκους (χριστιανούς και μουσουλμάνους) που δίνουν καθημερινό αγώνα ζωής (κύρια υπέρ της πατρίδας, υπέρ της Ελλάδας). Ενώ βιντεοσκοπούνται οι συγκεντρώσεις που γίνονται στα τζαμιά των ορεινών χωριών, η λέξη «γκιαούρηδες» συνοδευόμενη από διάφορες απαξιωτικές και υβριστικές άλλες λέξεις-εκφράσεις, δείχνει να μην ταράζει τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό αυτής της χώρας… Ο λόγος αυτής της παράλογης ανοχής της Ελληνικής Πολιτείας, είναι, δυστυχώς, είναι καθαρά ψηφοθηρικός. Τα πάντα, δείχνουν να είναι μόνο ψήφος για τα κόμματα που έμπρακτα δείχνουν να μην ενδιαφέρονται ούτε για την αξιοπρέπεια, ούτε για ηθικές και θρησκευτικές αξίες, αλλά κυρίως δείχνουν να μην νοιάζονται για τα προδοτικά και ανθελληνικά σχέδια που αναπτύσσονται εις βάρος της Ελλάδας μέσα στην ίδια την Ελλάδα και σε μία από τις πιο ευαίσθητες περιοχές της… στην Θράκη. Να θυμίσω σε αυτό το σημείο στους Έλληνες πολιτικούς και πολιτευτές την φράση που βγαίνει από τα στόματα όλων των καλοπληρωμένων πρακτόρων της Άγκυρας: «Ψήφος σε Τούρκο και ας είναι ο χειρότερος, παρά σε Έλληνα»!!! Καλό είναι να θυμηθούν οι αρχές πως η Θράκη, πέρα από την ιστορία της, τον πολιτισμό της και χώμα της, έχει και ανθρώπους, όχι μόνο ψήφους! Καλούν οι Έλληνες Πομάκοι, φωνάζουν για βοήθεια από την Ελληνική Πολιτεία, ζητούν την προστασία από την καταχρηστική παρεμβατικότητα της Άγκυρας που γίνεται καθημερινά εις βάρος τους. Ζητούν να προστατευθούν οι ιεροί χώροι (τα τζαμιά), επειδή δεν φταίνε σε τίποτε οι πιστοί που προσέρχονται σε αυτά για να κάνουν την προσευχή τους και τίποτε άλλο και τους εμπλέκουν σε ανθελληνικές συγκεντρώσεις ή τους εκφοβίζουν με ποικίλους τρόπους προκειμένου να εκδηλώσουν ανθελληνικές τάσεις…Πού βρίσκεται η Αστυνομία; Αναρωτιούνται δίκαια οι αγανακτισμένοι Πομάκοι… Πού είναι η ευταξία και ο έλεγχος που θα έπρεπε να ασκεί το Ελληνικό κράτος υπέρ της ειρηνικής διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών χωρίς την τρομοκράτηση εγκάθετων στοιχείων και καθοδηγούμενων οργάνων άλλων κρατών; Πόσο ακόμη πρέπει να χειροτερέψει η σημερινή τραγική κατάσταση; Οι ερωτήσεις αυτές είναι επαναλαμβανόμενες, επί δεκαετίες, τόσο από τους χριστιανούς όσο και από τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες της ακριτικής αυτής περιοχής, σε ώτα μη ακουόντων, αναρμόδιων αρμοδίων και ανύπαρκτων υπευθύνων ή ανευθύνων… Σήμερα, πλέον, απαιτούνται να δοθούν οι απαντήσεις που δεν είχαν δοθεί ποτέ πριν, όσο και αν αυτές κοστίσουν πολιτικά, αλλά θα οφελήσουν τεράστια εθνικά και θα στηρίξουν έμπρακτα έναν πληθυσμό που καταπιέζεται από οργανωμένες και πλήρως συντονισμένες δράσεις των πρακτόρων της Άγκυρας. Η Άγκυρα θέλει την Θράκη Τουρκική και η Ελλάδα μέσω του Προκόπη, της Ντόρας και του Κώστα, αδιαφορεί… Η φωνή της Άγκυρας καλεί τους μουσουλμάνους της Θράκης να υπηρετήσουν την μητέρα πατρίδα και αυτοί αντιστέκονται φωνάζοντας πως μόνο μία πατρίδα γνωρίζουν, για μία πατρίδα αγωνίζονται και για μία πατρίδα υπηρετούν, για την μοναδική τους πατρίδα που τους πονάει, που τους ξεχνάει, που τους εγκαταλείπει… για την Ελλάδα… Κωνσταντίνος

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009 25η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

ο ορκος της ΕΟΚΑ

Η επιλογή των μελών της ΕΟΚΑ γινόταν με μεγάλη προσοχ. Μετά τις δοκιμαστικές διαδικασίες που περνούσε ο υποψήφιος, καλείτο να δώσει τον όρκο:

«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι: 1. Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις διά την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωή μου. 2. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος. 3. Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου. 4. Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανισθώ διά να ομολογήσω. 5. Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι’ ούς έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως. 6. Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή κομματικού συμφέροντος. 7। Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας»

Η Περίοδος της Αγγλοκρατίας Η περίοδος της Αγγλοκρατίας στην Κύπρο είχε διάρκεια 82 ετών (1878 - 1960). Σ' όλα αυτά τα χρόνια οι Έλληνες της Κύπρου, που αποτελούσαν το 82% του πληθυσμού, εξέφραζαν συνεχώς τα εθνικά τους αισθήματα και διαδήλωναν τον αναλλοίωτο πόθο τους για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, γιατί ένιωθαν ότι η Κύπρος αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της. Σ' όλο το διάστημα της Αγγλοκρατίας δεν έπαυαν να ζητούν την πραγματοποίηση του πόθου τους αυτού με υπομνήματα, τηλεγραφήματα, πάνδημα συλλαλητήρια και αποστολή πρεσβειών στο Λονδίνο. Οκτώβριος 1931 – Οκτωβριανά: Η καταπάτηση των δικαιωμάτων του λαού τον οδήγησαν σε εθνική εξέγερση εναντίον των Άγγλων, οι οποίοι με την όλη στάση τους απογοήτευαν τον πληθυσμό του νησιού. Ακολούθησαν συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτοπισμοί, απελάσεις και χρηματικά πρόστιμα σε Έλληνες Κυπρίους. Ταυτόχρονα καταργήθηκαν συνταγματικές ελευθερίες του λαού, που κράτησαν εννιά χρόνια (1931 - 1940). Επίσης ασκήθηκαν πιέσεις στην ελληνική παιδεία της Κύπρου. Οι ελπίδες των Κυπρίων για ένωση του νησιού τους με την Ελλάδα αναπτερώθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε η Ελλάδα πολεμούσε τον φασισμό και τον ναζισμό ως σύμμαχος της Μεγάλης Βρετανίας. Αλλά μετά τη λήξη του πολέμου οι Άγγλοι δεν έδειξαν καμιά διάθεση για ικανοποίηση του ενωτικού πόθου του Κυπριακού λαού. 15 Ιανουαρίου 1950 – Ενωτικό Δημοψήφισμα: H Εθναρχούσα Εκκλησία της Κύπρου πραγματοποίησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού και ο Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα σε ποσοστό 95,7%. Οι Άγγλοι όμως τήρησαν και πάλιν αρνητική στάση, γιατί θεωρούσαν πάντα κλειστό το Κυπριακό ζήτημα. 28 Ιουλίου 1954: Ο Υφυπουργός Αποικιών της Βρετανίας Χένρυ Χόπκινσον (Henry Hopkinson) ανέφερε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι η Κύπρος είναι περιοχή με στρατηγική αξία και γι’ αυτό ΟΥΔΕΠΟΤΕ (‘‘NEVER’’) θα εφαρμοστεί η αρχή της αυτοδιάθεσης. Η Ελλάδα με αίτηση της στον ΟΗΕ το 1954, ζήτησε την "Εφαρμογή υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις την περίπτωση του λαού της Κύπρου". Στις 17 Δεκεμβρίου 1954 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απέρριψε την αίτηση της Ελλάδας. Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Σταυραετός του Μαχαιρά Οι Άγγλοι κατακτητές τον έκαψαν

ζωντανό μέσα στο κρησφύγετό του Και τον ενταφίασαν μέσα στις φυλακές

όπου ενταφίασαν και τους ήρωες που απαγχόνησανκαι δολοφόνησαν : Παλληκαρίδη, Καραολή, Δημητρίου,

Κουτσόφτα, Ζάκου, Πατάτσου, Μιχαήλ, Παναγίδη,

Μαυρομμάτη, Δράκου, Λένα, Μάτση।

1η Απριλίου 1955

τότε,

νυν και αεί

ΕΟΚΑ 55-59

ΛΑΒΕΤΕ ΦΑΓΕΤΕ, ΤΟΥΤΟ ΕΣΤΙ

ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η 50η (54η) επέτειος της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ μας καλεί να αναλογιστούμε εκείνους τους τίμιους αγωνιστές που άγιασαν με την θυσία τους κάθε σπιθαμή της Κύπρου। Έχουμε υποχρέωση απέναντί τους να λευτερώσουμε αυτό τον τόπο। Θα είμαστε καταραμένοι όχι μόνο από τους ήρωες της ΕΟΚΑ, αλλά και από όλους τους ήρωες της μακραίωνης ιστορίας της Κύπρου, οι οποίοι με το αίμα τους κράτησαν το νησί ελληνικό। Οι λεβέντες της ΕΟΚΑ βγήκαν στα βουνά ξέροντας ότι: Ή θα λευτερωθούμε ή θα πεθάνουμε। Και πήραν αυτή την υπερκόσμια απόφαση, που δίδαξε, που καθοδήγησε και έγραψε τη δική της χρυσή ελληνική ιστορία. Είναι αυτές οι στιγμές που μας δένουν ακατάλυτα με την ψυχή μας. Είναι εκείνες οι ιστορικές θύμησες που χαράκτηκαν μέσα μας, αιώνιοι σηματοδότες της λευτεριάς μας.

Ο όρκος των αγωνιστών της Ε।Ο.Κ.Α στην Κύπρο (1955-1959)

«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:1.- Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις διά την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωήν μου.2.- Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος.3.- Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.4.- Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανισθώ δια να ομολογήσω.5.- Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι΄ούς έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.6.- Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή κομματικού συμφέροντος.7.- Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας» Υπογραφή μυουμένου * * * * * * * * * * * * * * Ήταν εκείνη η ανοιξιάτικη πρώτη μέρα του Απρίλη του 1955 που τα όνειρα του Κυπριακού Λαού για λευτεριά και ένωση με τη μητέρα Πατρίδα έπαιρναν σάρκα και οστά. Αιώνες ολόκληρους ο Κυπριακός Ελληνισμός, καρτερικά περίμενε αυτή τη μέρα. Γενιές και γενιές γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έσβησαν μέσα στην καταφρόνια της σκλαβιάς και της ατίμωσης.Tο ξημέρωμα της 1ης Απριλίου 1955 ήταν διαφορετικό. Ακούστηκαν πολλές εκρήξεις βομβών σε όλες τις πόλεις , φυλλάδια γέμισαν τους δρόμους καλώντας τους Έλληνες της Κύπρου να ξεσηκωθούν, μαθητές χύθηκαν στους δρόμους με τις γαλανόλευκες. Οι αποικιοκράτες, απορημένοι, αμόλησαν τους χαφιέδες στους δρόμους και στα καφενείαΜετά από λίγες μέρες οι Αγγλοι ήταν βέβαιοι πως άρχιζε το τέλος της παντοδυναμίας τους.

Οι Έλληνες της Κύπρου, παίρνοντας την σκυτάλη από τους προγόνους τους του 1821, απαιτούσαν ελευθερία η θάνατο. Με λιανοτούφεκα, κυνηγετικά και ελάχιστα αυτόματα του 1940 που έφτασαν από την Ελλάδα, τα αμούστακα παιδιά της ΕΟΚΑ έστηναν ενέδρες στους Αγγλους στρατιώτες , προκαλούσαν δολιοφθορές στα στρατόπεδά τους και ενοχλούσαν συνεχώς, με κάθε τρόπο και μέσο, τον αποικιοκράτη δυνάστη.Θέλοντας να καταστείλουν την επανάσταση, οι αφέντες Αγγλοι μετέφεραν στο νησί περισσότερα στρατεύματα, έκτισαν φυλακές και κρατητήρια, ανύψωσαν την αγχόνη με τον φοβερό της βρόχο. Κι εκεί μέσα στη φυλακή, μεταξύ κελιού και αγχόνης, μεταξύ ζωής και θανάτου, γράφεται μία χρυσή σελίδα του Κυπριακού έπους, μία λάμψη στο πάνθεο των Ελλήνων ηρώων. Η αγχόνη άρχισε να ανατριχιαστικό της έργο, όμως η αποικιακή ηγεσία αντίκρισε με δέος τους καταδικασμένους σε θάνατο αγωνιστές, να προχωρούν προς το ικρίωμα τραγουδώντας ύμνους προς την ελευθερία Οι απαγχονισθέντες αγωνιστές δεν λιποψύχησαν μπροστά στην αγχόνη, δεν τους επέτρεψε η ελληνική τους περηφάνια να τους σύρουν εκεί οι υποτακτικοί των Αγγλων।Δεν τους λύγισαν τα βασανιστήρια, ούτε οι στερήσεις, δεν τους έκαμψε η ψυχολογική πίεση των βασανιστών τους, δεν δείλιασαν ακούγοντας τη προηγούμενη μέρα το φοβερό ήχο της αγχόνης την ώρα της εκτέλεσης του συντρόφου τους

Εκείνος ο ήχος της θηλιάς, όταν τέντωσε το σχοινί για να πάρει τη ζωή του συμπολεμιστή τους, λύγιζε ακόμη και τ' άψυχα σίδερα, όμως δεν στάθηκε ικανός να λυγίσει τους αντρειωμένους αντάρτες της ΕΟΚΑ।Αμήχανοι οι δήμιοι παρακολουθούν τη λεβεντοσειρά των ηρώων με τη θηλειά στο λαιμό και γρήγορα το εχθρικό μένος τους μεταβάλλεται σε θαυμασμό για τα αμούστακα παλικάρια। Κανένα απ' αυτά τα παλικάρια δεν δείλιασε. Από κανέναν δεν απέσπασαν ούτε μία πληροφορία οι Αγγλοι. Έτσι απλά προτίμησαν το θάνατο από την ατίμωση, την αρετή από την καλοπέραση, τη λεβεντιά από τη δειλία. Έτσι απλά πορευτήκανε μερικά μέτρα από το κελί τους μέχρι την αγχόνη για να μπουν στο πάνθεο των ηρώων και στην αθανασία.Οι επαναστατημένοι, όμως, συνέχιζαν απτόητοι να κτυπούν στρατιωτικούς στόχους , γράφοντας με το αίμα τους ένα ακόμα έπος για την μακρόχρονη ελληνική ιστορία της Κύπρου. Παρά τις προσπάθειες των αποικιοκρατών, οι επαναστατημένοι δεν λύγιζαν. Κτυπούσαν και ξανακτυπούσαν τα αγγλικά στρατόπεδα, τα αγγλικά στρατεύματα τα αγγλικά συμφέροντα.

Περπάτησαν μόνοι από τα κελιά των μελλοθανάτων μέχρι τον τόπο της εκτέλεσης και αν δεν ήταν πισθάγκωνα δεμένοι με χειροπέδες θα έπαιρναν οι ίδιοι με τα χέρια τον βρόχο και θα τον έβαζαν στο λαιμό τους। Θεωρούσαν την ακριβή ζωή τους πιο μικρή από τον πόθο της λευτεριάς . Μπορούσαν να προδόσουν τους συναγωνιστές τους, να πάρουν ένα μεγάλο ποσό για αμοιβή και να φύγουν με την οικογένειά τους για την Αγγλία. Όμως η Ελληνική ψυχή τους το απαγόρευε. Και έμειναν στον τόπο της μάχης για να γίνουν ολοκαύτωμα σε υπόγεια κρησφύγετα, για να πέσουν νεκροί, διάτρητοι από σφαίρες σε αγιασμένους από το αίμα τους αχυρώνες. Γνώριζαν καλά πως με τον θάνατό τους θα φωτιζόταν περισσότερο ο ήλιος της δικαιοσύνης, τον οποίον επιθυμούσαν να εγκαταστήσουν πάνω από την πικρή-μικρή πατρίδα. Ξεφτίλισαν τον ίδιο το θάνατο, μεθυσμένοι από το γλυκό κρασί που μόνο οι Έλληνες μπορούν να φτιάχνουν εδώ και αιώνες, όταν η πατρίδα το απαιτεί.

ΠΕΡΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ

Πιστεύω πως είναι πια καιρός να μιλήσουμε για όλους τους νεομάρτυρες του παρόντος αιώνος. Για όλους εκείνους που στα χρόνια της δοκιμασίας και των παθών επέλεξαν να ομολογήσουν και να υπερασπιστούν τον έρωτα της πατρίδας και τη βαθύτατη πίστη τους στον εσταυρωμένο Χριστό । Είμαστε ένας λαός των παθών। Αλλά και του πάθους। Του φυλετικού σπαραγμού

΄Ομως , τους δύσκολους καιρούς , την κρίσιμη στιγμή της οριακής αναμέτρησής μας με τα πεπρωμένα μας , με τη μοίρα μας και με την Ιστορία μας, επιλέγουμε, ως Ελληνισμός, το δρόμο της θυσίας και της τιμής.Αυτή την οδό της θυσίας και της τιμής, της ομολογίας και του μαρτυρίου επέλεξαν στην ακριτική Κύπρο οι ήρωες του 55-59.Αλλά και όσοι μαρτύρησαν το 1963 -64 ή στις μέρες της εισβολής του 74 . Γι` αυτό και πιστεύω πως είναι καιρός να μνημονεύσουμε όλους τους μάρτυρες του Ελληνισμού στην Κύπρο, που ακολουθώντας την οδό της τιμής και της ομολογίας, υπερασπίστηκαν με το αίμα τους αυτά που αγάπησαν, φτάνοντας στον τόπο της οσιότητας και της αγιότητας.Αυτή την οδό επέλεξε ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Μάτσης . Και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης .

Και ο Καραολής। Αυτή την οδό ακολούθησαν τις μέρες της εισβολής στις ακτές της Κερύνειας, στον Πενταδάκτυλο και στον κάμπο της Μεσαορίας οι αθώοι που μαρτύρησαν στα χέρια των νεοβαρβάρων।Περί νεομαρτύρων σήμερα ο λόγος। Μια ατέλειωτη στρατιά Ελλήνων τους τελευταίους αιώνες πήρε τον δρόμο της αγιότητας και της οσιότητας, μαρτυρώντας για την πίστη του Χριστού την αγία και για την πατρίδα. Και δεν συνιστά άγονο συντηρητισμό η αναφορά στον έρωτα της πατρίδας, όπως συχνά διατείνονται οι ανιστόρητοι προοδευτικοί. Ούτε και η διάσταση της Ορθοδοξίας, που άγιασε τους αγώνες και τις θυσίες μας ως λαού .Γι` αυτό και υποκλινόμαστε με σεβασμό, τους προσκυνάμε, όλους όσους θυσιάστηκαν και μαρτύρησαν γι` αυτό τον τόπο, γι΄ αυτή την ιδέα της Ελλάδας, "ποτέ από το χρέος μη κινούντες"...

ΟΥΤΕ ο ίδιος ο Διονύσιος Σολωμός μπορούσε, υποθέτω, να προβλέψει πόσο ιεροί, ιερότατοι θα γινόντουσαν, μετά από εκατόν τριάντα τρία χρόνια, οι δικοί του στίχοι, τις στιγμές που τους τραγουδούσαν ανεβαίνοντας στην Αγχόνη οι Έλληνες Κύπριοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Τις στιγμές που η θηλιά των Εγγλέζων τους έσφιγγε το λαιμό και ο δολοφονικός γδούπος της καταπακτής έκοβε την επανάληψη τού «και σαν πρώτα ανδρειωμένη» από το «χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά»...ΓΗ των Φυλακισμένων Μνημάτων: Έκλεισε στην αγκαλιά της το γήθεν διαπλασθέν σώμα των δεκατριών ενδόξων και πανευφήμων αρχαγγέλων της λευτεριάς. Τις στιγμές που παρασχόταν στις δεκατρείς ψυχές η ποθεινή πατρίδα, «παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με»: Το δεκατριλαμπές της μιάς θεότητος: Της λευτεριάς: Των Εννέα απαγχονισθέντων και των Τεσσάρων ηρωικώς πεσόντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ.

1. Μιχαλάκης Καραολής 2. Ανδρέας Δημητρίου 3. Ανδρέας Ζάκος 4. Ιάκωβος Πατάτσος 5. Χαρίλαος Μιχαήλ 6. Μιχάλης Κουτσόφτας 7. Ανδρέας Παναγίδης 8. Στέλιος Μαυρομμάτης 9. Μάρκος Δράκος 10. Γρηγόρης Αυξεντίου 11. Ευαγόρας Παλληκαρίδης 12. Στυλιανός Λένας 13। Κυριάκος Μάτσης

Η ΓΗ των Φυλακισμένων Μνημάτων: Χους εκ χοός ευλογηθέντος। Σε ιεροτελεστία υψίστου μαρτυρίου, υπερύμνητου και πανάγιου γαλανόλευκου κάλλους, υποδέχθηκε και, εν σπλάχνοις έκτοτε, θερμαίνει των δεκατριών ενδόξων και πανευφήμων Ελλήνων τα κόκαλα τα ιερά. Και για το λόγο αυτό κατέστη από 10ης Μαΐου 1956 μέχρι 19ης Νοεμβρίου 1958 και εσαεί, Κιβωτός με τα άγια των αγίων του Ελληνισμού στην Κύπρο.

ΕΧΟΥΝ παρέλθει πενήντα έτη από την 1η Απριλίου 1955। Και υπάρχουν εκείνοι που θέτουν το ερώτημα, αν έπρεπε ή όχι να αρχίσει ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ। Ακόμη και καλοπροαίρετα να τίθεται το ερώτημα, στηρίζεται περισσότερο σε δύο παραμέτρους: στις κομματικές δοξασίες και παρωπίδες του παρελθόντος και στην εκ των υστέρων κρίση, που συγκρίνει αυθαιρέτως τα γεγονότα του ΄55 με τα σημερινά δεινά της Κύπρου।Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ άρχισε, επειδή είχαν εξαντληθεί όλα τα άλλα ειρηνικά μέσα। Η Ελλάδα, διά του Σοφ। Βενιζέλου, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50, είχε θέσει ενώπιον της Βρετανίας το αίτημα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση, που θα οδηγούσε, όπως ήταν ήδη εκπεφρασμένη θέληση του κυπριακού λαού, στην Ένωση। Ο Σοφ. Βενιζέλος, για να καθησυχάσει τη Βρετανία, που επέμενε ότι της ήταν απαραίτητη η Κύπρος για στρατιωτικούς λόγους, πρότεινε την παραχώρηση οποιασδήποτε στρατιωτικής διευκόλυνσης, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Τον περιφρόνησαν.

Ακόμη και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, όταν του αναφέρθηκε η δέσμευσή του για αυτοδιάθεση των λαών μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, απάντησε πως εννοούσε τους υπό γερμανική κατοχή λαούς!Κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο χρησιμοποίησε στον ΟΗΕ η Βρετανία εναντίον του αιτήματος των Κυπρίων। Ενεργοποίησε και τις ΗΠΑ, τόσο στο παρασκήνιο όσο και στο προσκήνιο, για να μην αποδώσει ελευθερία στην Κύπρο. Και για να μη φανεί στη διεθνή κοινή γνώμη ότι αυτή, μια ηγέτιδα δύναμη του «ελευθέρου κόσμου», αρνιόταν την ελευθερία σε έναν ολιγάριθμο λαό, ενέπλεξε ύπουλα και μεθοδικά την Τουρκία, για να εμφανίσει, υποκριτικά και δόλια, σαν ελληνοτουρκικό το πρόβλημα.

Έτσι άρχισε ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ. Ήταν η αναγκαία απάντηση στον υψαυχενισμό της Βρετανίας και της αποικιοκρατικής νοοτροπίας της. Ήταν η δυναμική έκφραση της απόφασης του λαού μας να ζήσει ελεύθερος. Σε αυτόν τον αγώνα η λαϊκή συμμετοχή υπήρξε ολοκληρωτική. Οι αγωνιστές δεν ήταν παιδιά ευπόρων αστών ή «δεξιών», με την παρωχημένη έννοια του όρου. Ήταν άνθρωποι που ο ιδεαλισμός τους ήταν η πίστη στο Θεό και την Ελλάδα. Ήταν εργατόπαιδα, αγροτόπαιδα, φοιτητές, μαθητές. Ήταν ο λαός όλος.Αν σήμερα η Κύπρος βρίσκεται στην πιο δεινή θέση από καταβολής της Ιστορίας της, ο αγώνας των παιδιών της ΕΟΚΑ του ΄55 δεν έχει να κάμει τίποτε με επιλογές, λάθη και πολιτικές, που ακολούθησαν. Αυτοί ήταν στρατιώτες.

Δεν ευθύνεται το ΄55 για το ΄74. Και πολύ περισσότερο δεν ευθύνονται τα παιδιά της ΕΟΚΑ। Αυτά τα αμούστακα παιδιά έπραξαν καθώς έπρεπε την κρίσιμη ώρα. Έδωσαν τέλος στα μικροκομματικά κριτήρια. Παραμέρισαν τις υποβολιμαίες κομματικές εξαρτήσεις. Και έδειξαν πως η ελευθερία ήταν υπόθεση ολόκληρου του λαού. Ρίχτηκαν με αυταπάρνηση στη μάχη. Κάθε βουνοκορφή, κάθε πεδιάδα, κάθε χωριό, κάθε δρομάκι, κάθε πέτρα, έχει και μια σταγόνα από το αίμα τους. Σε κάθε μπουντρούμι της αποικιοκρατίας αντηχεί έως σήμερα ο ακάθιστος Ύμνος της Ελευθερίας. Τιμή τους αξίζει. Και τιμή δεν σημαίνει απλώς καθιερωμένους πανηγυρισμούς, τελετές και λόγους. Σημαίνει συνέχιση μιας πορείας πεισματικής, αγωνιστικής, διεκδικητικής. Όσο και αν έχουν αλλάξει τα δεδομένα, όσο και αν διαφέρουν οι μέθοδοι, η Κύπρος σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχει ανάγκη το φρόνημα εκείνης της αθάνατης εποχής.

ΕΥΤΥΧΩΣ που έχουμε την 1η Απριλίου 1955!

Για να κοινωνούμε των αχράντων παραδειγμάτων

των ηρώων μας।

Ευτυχώς που έχουμε την ΕΟΚΑ! Για να εμβαπτιζόμαστε στην κολυμπήθρα των αγώνων του κυπριακού Ελληνισμού για ελευθερία, αξιοπρέπεια και ανθρώπινα δικαιώματα। Ευτυχώς που έχουμε τους ωραίους νεκρούς μας! Για να παραδειγματιζόμαστε από την άφθαρτη θυσία τους. Ευτυχώς που έχουμε έναν Αυξεντίου, έναν Παλληκαρίδη, έναν Μάτση για να ανθιστάμεθα στους σημερινούς Εφιάλτες που, χωρίς κουκούλες και ξεδιάντροπα, κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ευτυχώς που έχουμε ένα ανεπανάληπτο έπος ψυχής και πίστης, για να διαψεύδουμε «εποικοδομητικές ασάφειες» και εκτρώματα διάλυσης.Λοιπόν, σήμερα μεριάστε αισχυνόμενοι οι συμβιβασμένοι, οι υποταγμένοι, οι δουλόφρονες και οι τουρκόφρονες, για να περάσει λαμπροφορούσα η Ελευθερία και να αστράψει φεγγοβολούσα η αξιοπρέπεια των Ελλήνων της Κύπρου.

Κρυφτείτε όσοι αισχρουργείτε και ανοσιουργείτε κατά των ιερών και εθνικών μας οσίων, επειδή επιβάλλεται το ήθος του ανθρώπου κατά της αήθειας και της αλητείας της διεθνούς και ημεδαπής αγυρτείας। Ο κυπριακός Ελληνισμός δικαιούται να είναι υπερήφανος, επειδή γέννησε το έπος του 1955 και ανάγιωσε τέτοιους γιους που περιφρόνησαν το θάνατο ως ήρωες, επειδή πολύ αγάπησαν την χιλιάκριβη ελευθερία. Σήμερα είναι η μέρα του Παλληκαρίδη και του Αυξεντίου, του Ζάκου και του Καραολή, του Παναγίδη και του Τσιάρτα, του Μάτση και του Ροτσίδη, του Κουτσόφτα και του Μαυρομμάτη, του Πίττα και του Κάρυου, του Δράκου και του Μιχαήλ...Σήμερα, 1η Απριλίου, είναι η μέρα όλων των αξιοπρεπών Ελλήνων της Κύπρου, επειδή αναμετριούνται ατενώς με την Ιστορία τους. Πενήντα ακριβώς χρόνια από τότε κι όμως ξανά νέοι Εφιάλτες. Γιατί, λοιπόν, θυσιάστηκαν οι άλκιμοι νέοι μας; Γιατί ανέβαιναν προς την αγχόνη με την αταραξία της ακατάβλητης ελληνικής ψυχής τους; Γιατί ο κυπριακός Ελληνισμός γινόταν λίπασμα για το δέντρο της ελευθερίας; Για να αντιμετωπίζει σήμερα το φάσμα της κρατικής, εθνικής και βιολογικής του εξόντωσης; Για να βλέπει ξανά μπροστά του εθνικά και εγκληματικά ανεπαρκείς πολιτικές ηγεσίες να καθυβρίζουν τη βούληση και την απαίτησή του για ελευθερία, αξιοπρέπεια, σεβασμό των δικαιωμάτων του και να ξεπουλούν το μέλλον του στην τουρκοκρατία; Γιατί αγωνίστηκαν οι Έλληνες το ΄55; Για να βρεθούν σήμερα ενώπιον της συνασπισμένης, ξανά, αγγλοτουρκικής αδιστακτότητας, που απεργάζεται την εθνική τους αναίρεση;Πώς να τιμήσουμε σήμερα την 1η τ΄ Απρίλη; Να την τιμήσουμε με εθνική υπερηφάνεια, με αταλάντευτη αποφασιστικότητα και με ακλόνητη θέληση στη διεκδίκηση όσων δικαιούμαστε ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι πολίτες. Ο 18χρονος Παλληκαρίδης, στις 25 Φεβρουαρίου 1957, λέγει αγέρωχος στον δικαστή Σω: «Γνωρίζω ότι θα μου επιβάλετε την ποινήν του θανάτου. Εκείνο, όμως, το οποίον έχω να είπω είναι τούτο: Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την ελευθερίαν του. Τίποτε άλλο»! Τι ζητεί σήμερα η Κύπρος; Απαιτεί την ελευθερία της από τον ζυγό των Βρετανών και των Τούρκων. Και της λένε ότι πρώτα πρέπει να αυτοκτονήσει, διά του σχεδίου Ανάν, που ο κυπριακός Ελληνισμός απέρριψε στις 24 Απριλίου 2004. Απρίλης ελευθερίας, αξιοπρέπειας και αγώνα, τότε. Απρίλης σχεδιαζόμενης νέας δουλείας και εξανδραποδισμού, φέτος. Λοιπόν, οι εθνικά επαρκείς Έλληνες καλούνται να αντισταθούν στερρώς ενάντια σε ανεπαρκείς και επικίνδυνους ηγέτες και σε δόλιους ξένους. Αυτός ο τόπος δεν μπορεί να παραδοθεί στα σκυλιά με το σχέδιο Ανάν. Το απαγορεύουν οι νεκροί μας!

ΣΗΜΕΡΙΝΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955Έναρξη αγώνα της ΕΟΚΑ «Η προσωπική συνομιλία συνεχίζεται ως αργά το πρωί, κι αφήνει να ξεδιπλωθεί αβίαστα και αρμονικά όλη η προσωπικότητα του Γρηγόρη। Μια προσωπικότητα ώριμη, γιομάτη από πλούσιες μορφές και πτυχές δράσης। Από τη βόρειο Ελλάδα ένα σωρό αναζητήσεις ξανάρχονται στη σκέψη, διακινούν τις αναμνήσεις και γεμίζουν την ατμόσφαιρα με ζεστές - πότε χαρούμενες και πότε μελαγχολικές - αναμνήσεις। Η στρατιωτική θητεία στ' ακροσύνορα του ελληνικού βορρά και τη Θεσσαλονίκη, τις μικρές και τις μεγάλες επιχειρήσεις της, τις κοινωνικές της εκφάνσεις, οδηγούν τη σκέψη σε μια ανεξάντλητη πλυμμηρίδα από όμορφες αναπολήσεις. Η περιγραφή της ενέδρας για τη σύλληψη ξένου κατασκόπου σ' ένα βουνό της βορείου Ελλάδας - που τελικά επιτυγχάνει κι ο κατάσκοπος πιάνεται αιχμάλωτος - η ανεξάντλητη γοητεία των ανεκδότων που ένας νέος είναι φυσικό να κουβαλά μαζί του, ιδιαίτερα σαν έχει ζήσει σε μια μεγαλούπολη, σαν τη Θεσσαλονίκη.

Εκεί όμως που στέκομαι σαν σ' έκσταση ήταν η στιγμή που ανακάλυπτα πως ο Γρηγόρης ήταν ξεσκολισμένος από τον Παλαμά και τον Βάρναλη, τον Καζαντζάκη και τον Κορνάρο, τον Βενέζη, τον Περάνθη, και τον Κοτζιά ακόμα. Στεκόταν ιδιαίτερα στα θέατρα του Καζαντζάκη και τον "Ζορμπά" του και θαύμαζε την όμορφη αρχιτεκτονική δομή του γίγαντα του σύγχρονου νεοελληνικού λόγου, του ελέφαντα αυτού της σύγχρονης σκέψης της μάνας πατρίδας. Μια προοδευτική πατριωτική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων χάρασσε τη θέση του σε κάθε συναφές πρόβλημα, μια θέση που άγγιζε τα όρια του πλήρους κοινωνικού ανασχηματισμού και της οριστικής εξάλειψης της κοινωνικής εκμετάλλευσης. Θέσεις, σκέψεις και όνειρα που δυστυχώς δεν πρόλαβε να αγωνιστεί για να τα δει να πραγματώνουνται στην πατρίδα που ακόμα αντιπαλαίει για να χαρεί της λευτεριάς τις ηλιαχτίδες»

(ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Πέτρος Στυλιανού μιλώντας για τον Γρηγόρη Αυξεντίου - από το βιβλίο του Σπ। Παπαγεωργίου "Ζήδρος" σελ. 153)

• Σημερινή: Τιμή για συγγενείς ηρώων το ερχόμενο Σάββατο στο Προεδρικό Μέγαρο - Θα τιμηθούν οι οικογένειες των 108 ηρωομαρτύρων του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα, που έπεσαν υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου • Σημερινή: 1η Απριλίου 1955: Τηλαυγής φάρος - Η 50ή επέτειος της έναρξης του ένοπλου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ την 1ην Απριλίου 1955 βρίσκει την Κύπρο, ένα τμήμα του εδάφους της, να τελεί υπό τουρκική κατοχή και ένα μικρότερο σε έκταση να κατέχεται από τους Άγγλους (διότι τι άλλο είναι οι ούτω καλούμενες βρετανικές κυρίαρχες βάσεις;). • Ελληνικές Γραμμές: 1η Απριλίου 1955: Αρχίζει ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ - Η 1η Απριλίου είναι μία εξαιρετικά σημαντική επέτειος για μας τους Έλληνες. Μία επέτειος που το ελλαδικό κράτος έχει αφήσει να διολισθήσει στη λήθη και να παγιωθεί στο μυαλό των νεοελλήνων σαν η ημέρα που λέμε ψέματα. Με μία τερατώδη αναστροφή, έχουν καταφέρει να εξοβελίσουν σε μία απομακρυσμένη και θολή, απρόσιτη για τους πολλούς σφαίρα, όλα τα άξια λόγου και μνήμης του λαού μας και έχουν αραδιάσει στο προσκήνιο της καθημερινότητάς μας, την θλιβερή τους προίκα του κουτσομπολιού, της διαπλοκής και της γκρίνιας της μόνιμης διαχειριστικής τους αποτυχίας. • Σημερινή: Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ και το αλγερινό ζήτημα • Κώστας Μόντης: «Εκείνο το "ΟΧΙ" δεν το επανέλαβε η ηχώ, ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει» - Αφιέρωμα στον Γρηγόρη Αυξεντίου • Αποέλ-Ελλάς: Ευαγόρας Παλληκαρίδης - Όταν η νεολαία σέρνει τον χορό της λεβεντιάς και της ευθύνης • Ανθελληνική Ιστοσελίδα: Τρομοκρατική οργάνωση εμφανίζεται η ΕΟΚΑ - Καθυβρίζεται χυδαιότατα ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας και δικαιολογούνται οι απαγχονισμοί των ηρώων

Νοητική αντίστασις

Να μην σπιλώνουν τον αγώνα της Ε।Ο.Κ.Α.

του Πανίκου Ελευθερίου 15। Απριλίου 2005

Προκαλεί οργή και την αγανάκτηση μας, η τελευταία αντιπαράθεση για τις εκτελέσεις αριστερών από την Ε.Ο.Κ.Α. Που αποσκοπεί άραγε, η αντιπαράθεση για το θέμα αυτό στο παρόν στάδιο; Ποιους εξυπηρετεί; Τα ερωτήματα αυτά θα πρέπει να απασχολήσουν τον κάθε Κύπριο. Προσωπικά, πιστεύω ότι επιβεβαιώνεται ότι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων πολιτικών πόλων της Κύπρου, έχουν ακόμα εμπιστοσύνη στις δοκιμασμένες συνταγές, προς επίτευξη των στόχων τους. Είναι φανερό ότι η υπόθεση ανασύρθηκε από τα συρτάρια κάποιων, για λόγους εκτός αυτών που διακηρύττουν.

Πήγαν προς στιγμή να μας συγχύσουν, αλλά ήρθε η δήλωση του Γ।Γ. του Α.Κ.Ε.Λ. στο μνημόσυνο των Μισιαούλη και Καβάζογλου να επαναφέρει την διαμάχη, στις γνωστές της διαστάσεις. Πάλι όμως παραπλανημένος ο λαός. Το σκηνικό ναι μεν παίρνει φωτιά, την ίδια στιγμή όμως, η προσέγγιση που είχε "επιτευχθεί" στο θέμα, μένει, και μάλλον θα φανεί χρήσιμη στο μέλλον, όταν το σχέδιο Ανάν θα είναι ξανά έτοιμο για σερβίρισμα. Ο ΔΗ.ΣΥ. αντιπροσωπεύεται για πρώτη φορά στο μνημόσυνο των Μισιαούλη και Καβάζογλου, και αυτό, μαζί με τις δηλώσεις της ηγεσίας του Α.Κ.Ε.Λ. ότι δήθεν τιμούν τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. κτίζουν μια νέα προσέγγιση στις σχέσεις των δύο κομμάτων, η οποία βεβαίως μπορεί να αποβεί μοιραία για τον τόπο. Η στάση των δύο μεγάλων κομμάτων προκαλεί τα αισθήματα του λαού. Ενώ κανονικά, αν είχαν "τσίπα", θα σιωπούσαν, εκμεταλλεύονται τον αγνό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ότι πιο ωραίο έχει να επιδείξει η σύγχρονη ιστορία μας, για να αποκομίσουν τα όποια κομματικά οφέλη. Το μεν Α.Κ.Ε.Λ., του οποίου η απουσία από τον αγώνα, και η πολεμική που με διάφορους τρόπους άσκησε σε αυτόν, αφαίρεσε ένα μεγάλο μέρος από τη δυναμική που θα μπορούσε να είχε, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι τιμά τον αγώνα. Πιο εξοργιστική όμως, από την γη ως τον ουρανό μάλιστα, είναι η στάση της ηγεσίας του ΔΗ.ΣΥ. Φόρεσαν και πάλι τον πατριωτικό μανδύα τους, σε μια προσπάθεια, και πάλι, να το παίξουν "οι άξιοι συνεχιστές του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α". Οι εραστές του σχεδίου Ανάν, (για να επανέρθουμε στο θλιβερό παρόν), είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να βάζουν στο στόμα τους την Ε.Ο.Κ.Α. και τους αγωνιστές. Η απάτη έχει πλέον αποκαλυφθεί. Δεν μπορούν πλέον οι Συναγερμικοί καπηλευτές του Αγώνα τόσο εύκολα να εμπαίζουν τον λαό. Δεν μπορούν αυτοί που θα υπέγραφαν το ανθελληνικό σχέδιο Ανάν και με τα είκοσι τους, που πολεμούσαν με νύχια και με δόντια να πείσουν τον λαό να επιστρέψει στην Τουρκοκρατία, να υμνούν τον Αγώνα. Ο αγώνας που κάνει ο ΔΗ.ΣΥ. υπέρ του σχεδίου Ανάν, μιας λύσης που εξυπηρετεί τα σχέδια των εχθρών του Κυπριακού Ελληνισμού, καμία σχέση δεν έχει με τους αγώνες αυτού του τόπου για λευτεριά. Τους απαγορεύουμε να σπιλώνουν, με οποιοδήποτε τρόπο, τον ωραίο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.! Το άρθρο αυτό εκτυπώθηκε από τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, την εφημερίδα του Ελληνικού Μετώπου 16 Απριλίου 2005 50 χρόνια από την θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου

του Χρήστου Χαρίτου

μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ।Ο.Σ. 18. Μαρτίου 2007 12.21

Λευκωσία, 1η Απριλίου 1955. Βόμβες εκρήγνυνται σε διάφορα σημεία της πόλεως। Την ευθύνη αναλαμβάνει η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.), αρχηγός της οποίας είναι ο συνταγματάρχης ε.α. Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, αρχηγός της εθνικής οργανώσεως «Χ» κατά την διάρκεια της κατοχής. Μάχιμος αξιωματικός ο Γρίβας, από την Μικρά Ασία έως τα Δεκεμβριανά, αναλαμβάνει τον ένοπλο αγώνα κατά της αποικιοκρατικής Μεγάλης Βρετανίας, με τελικό σκοπό την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, διακαή πόθο του Κυπριακού Ελληνισμού. Ο Γρίβας έχει στρατολογήσει εδώ και 2 χρόνια αρκετούς Κυπρίους σε αυτό τον αγώνα.

Ξεχωρίζει όμως ένας: ο Γρηγόρης Αυξεντίου। Ο Αυξεντίου έχει υπηρετήσει ως έφεδρος Αξιωματικός στον Ελληνικό στρατό και έχει αφοσιωθεί στον αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα। Αναλαμβάνει υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και διευθύνει τις πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Βρετανικών στρατευμάτων κατοχής. Οι Βρετανοί τον επικηρύσσουν αμέσως και οι φωτογραφίες του «κοσμούν» όλα τα βρετανοκρατούμενα αστυνομικά τμήματα. Οι «ειδικές δυνάμεις» των Βρετανών επιφορτίζονται με την σύλληψη του Αυξεντίου, νεκρού ή ζωντανού.

Τρίτη, 3 Μαρτίου 1957. Οι Βρετανοί έχουν πληροφορίες ότι ο Αυξεντίου κρύβεται στην Μονή του Μαχαιρά। Εκατοντάδες κομμάντο περικυκλώνουν την μονή και οι έρευνες επεκτείνονται στα δάση της περιοχής, τα οποία είναι αρκετά δύσβατα και προσφέρονται για απόκρυψη. Μία περίπολος των Βρετανών ανακαλύπτει ένα κρησφύγετο μέσα στο έδαφος. Μέσα σε αυτό βρίσκεται ο Γρηγόρης Αυξεντίου με 2 αντάρτες της ΕΟΚΑ. Αμέσως οι Βρετανοί τον περικυκλώνουν και ζητούν την παράδοσή του. Ο Αυξεντίου διατάζει τους 2 άνδρες του να παραδοθούν, αλλά ο ίδιος δεν παραδίδεται. Ένα νέο «μολών λαβέ» ακούγεται στο Ελληνικό έθνος. Οι Βρετανοί κομμάντο επιχείρησαν πολλές φορές να μπουν στο κρησφύγετό του, αλλά μάταια। Μετά από ώρες μάχης, οι Βρετανοί έδωσαν εντολή σε ένα ελικόπτερό τους να ρίξει βενζίνη μέσα στο κρησφύγετο και του ζήτησαν για τελευταία φορά να παραδοθεί। Η απάντηση του Αυξεντίου ήταν μία νέα ριπή αυτομάτου, αν και ήξερε τι τον περίμενε.

Οι Βρετανοί δεν δίστασαν να βάλουν φωτιά στην βενζίνη και να τον κάψουν ζωντανό। Το σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου κάηκε, η ψυχή και το πνεύμα του όμως έμεινε αθάνατο, αιώνια παρακαταθήκη για τους Έλληνες στο αίμα και το πνεύμα. Στο σημείο της θυσίας του υπάρχει ένα υπέροχο τεράστιο άγαλμα του γλύπτη Νίκου Κοτζαμάνη, είχα την τιμή να τον γνωρίσω όταν σπούδαζα στην Αγγλία, το οποίο αποτελεί πρότυπο μνημειακής τέχνης.

Εφέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την θυσία του Αυξεντίου. Οι νεοέλληνες αγνοούν ακόμη και το όνομά του, έχοντας εκπορνεύσει την αξιοπρέπειά τους και έχοντας απωλέσει κάθε τιμή και συνείδηση. Δεν θέλουμε Αυξεντίου σήμερα, δεν μας χρειάζονται. Θέλουμε μόνο κανέναν βουλευτάκο, δήμαρχο ή κομματάρχη, για να μας βάλει συμβασιούχους στο δημόσιο. Δεν έχουμε ανάγκη από ήρωες. Ήρωες χρειάζονται μόνο τα ζωντανά έθνη, εμείς είμαστε πλέον «πολυπολιτισμικοί». Το παράδειγμα του Αυξεντίου όμως ας φωτίζει τον δρόμο μας. Τον δρόμο του χρέους και του καθήκοντος. Διότι όπως έλεγε ο Νίτσε «μονάχα εκεί όπου υπάρχουν τάφοι, υπάρχει και ανάσταση». Καλή Ανάσταση Έλληνες. πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Αν δεν έχεις τον βουλευτή σου

Δεν μπορείς να δεις τον υπουργό σου

Ακόμα κι αν είσαι ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά!!!

Τώρα για καλό αναφέρεται στο ενημερωτικό ότι ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά κ, Στέλιος Μανουσάκης και ο Βουλευτής Πειραιά κ. Παναγιώτης Μελάς, με τη μεσολάβηση του Βουλευτή, συναντήθηκαν σήμερα, 31।3.09, ύστερα από προγραμματισμένο ραντεβού, με τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, με θέματα το Δικαστικό Μέγαρο Πειραιά και την λειτουργία της μονάδας του ΟΚΑΝΑ στην πόλη. Το δελτίο προσθέτει ότι ο Υπουργός, ήδη ενημερωμένος για τα θέματα αυτά, ήταν θετικός στην μετεγκατάσταση των Δικαστηρίων του Πειραιά στη θέση ΕΛΒΙΠΥ, ιδιοκτησίας του Ελληνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), επί της οδού Πειραιώς, διαβεβαιώνοντάς μας με σαφήνεια ότι θα υποστηρίξει, στα όρια της δικής του αρμοδιότητας, την άμεση εφαρμογή του ν. 3226/2004, ώστε επιτέλους ο Πειραιάς να αποκτήσει Δικαστικό Μέγαρο। Υποστήριξε επίσης ότι είναι σύμφωνος με την μετακίνηση του ΟΚΑΝΑ σε νοσοκομειακή μονάδα, λόγω των τεράστιων προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή από την λειτουργία του. ΣΧΟΛΙΟ: ΉΘΕΛΑ να ήξερα εάν οι πιό πάνω εμπλεκόμενοι είχαν εξαρτημένο άτομο που κινείται στον Πειραιά θα είχαν τις ίδιες απόψεις;

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

15 χρόνια απ' τη δολοφονία του! Ποιός τον θυμήθηκε;

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Μόνος αλλά ήρωας

Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ Χ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ μεγάλωσε σε μια οικογένεια ένθερμων Ελλήνων πατριωτών της Κύπρου και γαλουχήθηκε με τα νάματα και τα ιδανικά της Φιλοπατρίας, της Ελευθερίας, του Ανθρωπισμού και της Δημοκρατίας. Ο πατέρας του Ήρωος, Χαράλαμπος (Πάμπος) Γεωργιάδης, μορφή ελληνική, βγαλμένη, θαρρείς, μέσα από τα έπη του Ομήρου, ήτο αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και πολέμησε ενάντια στην τούρκικη ανταρσία στην Κύπρο, το 1963. Τα υπέροχα ιδανικά που ο Θεόφιλος ενσάρκωσε και σφράγισε με τη θυσία και το αίμα του, γεννήθηκαν μέσα σε αυτό ακριβώς το πατριωτικό οικογενειακό περιβάλλον. Η Ελληνική ανατροφή και τα πικρά βιώματα της προσφυγιάς και της μετέπειτα τουρκικής κατοχής, χάραξαν ανεξίτηλα την ευαίσθητη και τρυφερή εφηβική μνήμη του Θεόφιλου και σημάδεψαν καθοριστικά τη σκέψη και τη μοίρα του Ήρωος। Τον έκαναν ευαίσθητο όχι μόνο απέναντι στο δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και απέναντι στα πάθη όλων των λαών του κόσμου, των οποίων καταπατούνται τα φυσικά και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε κατά σάρκα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο Θεόφιλος ήταν το τρίτο κατά σειρά τέκνο του Χαράλαμπου (Πάμπου) και της Έλλης Γεωργιάδη και ο μοναδικός γιός ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά της οικογενείας. Φοίτησε για τρία χρόνια στο (τουρκοκρατούμενο σήμερα) Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ'όπου αποφοίτησε το 1975. Μέχρι την τουρκική εισβολή του Ιούλη του 1974, η οικογένεια του διέμενε στο προάστειο Τράχωνας, βορείως της Λευκωσίας. Σήμερα ο Τράχωνας, κατέχεται από τις τουρκικές δυνάμεις του Αττίλα όπως και το 47% της Κύπρου. Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος μαθητής του Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με άλλους 200।000 Έλληνες της Κύπρου, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Ο Θεόφιλος μαζί με την οικογένειά του εγκαθίσταται στις ελεύθερες περιοχές της Μεγαλονήσου, σαν πρόσφυγας μέσα στην ίδια του την Πατρίδα.

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν Εθνική καταστροφή και έγκλημα Εθνοκτονίας κατά του Ελληνισμού και της Ανθρωπότητας. Σχολιάζοντας αργότερα, το 1992, την σκιαγραφούμενη από τις συμφωνίες Μακαρίου - Ντενκτάς (1977) "λύση" του Κυπριακού, ο Θεόφιλος θα γράψει: Πάνω στη βάση της εκδίωξης των 200.000 νομίμων κατοίκων της περιοχής, των ομαδικών τάφων πάνω από 6.000 σφαγιασθέντων ή πεσόντων της εισβολής και 1619 αγνοουμένων στηρίζεται τόσο το δίκαιο όσο και η βιωσιμότητα της λύσης αυτής ! Ο Θεόφιλος μετάτρεψε μέσα του τον πόνο του θανάτου, των αγνοουμένων, της προσφυγιάς και της καταστροφής της Κύπρου σε όραμα Ελευθερίας και Δικαίωσης. Αυτό το όραμα o Θεόφιλος το υπηρέτησε πιστά και συνειδητά, ως γνήσιος Έλλην, με συνέπεια, τόλμη και αυταπάρνηση. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στη Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης. Και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ο Θεόφιλος συνεχίζει να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάγεται στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστατεί στην Ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος. Ο Θεόφιλος προικισμένος με σπάνια φυσικά και πνευματικά χαρίσματα, φρόντισε έγκαιρα και μεθοδικά να συγκεντρώσει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που θα του επέτρεπαν να αγωνιστεί με επιτυχία τον δίκαιο υπέρ πάντων αγώνα για τον Ιερό Σκοπό΄ Σκοπό που δεν ήταν άλλος από την Απελευθέρωση της Ιδιαίτερης Πατρίδας του, της Κύπρου: Στην διάρκεια των ετών 1977 - 1981, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Μαθαίνει την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλαμβάνεται στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει την θέση του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. - Press & Information Office, PiO) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας και γλώσσας, οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός - στρατηγικός αναλυτής της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας, ο Θεόφιλος αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς όφελος της Πατρίδας του. Κύρια αποστολή του Θεόφιλου στο Γ.Τ.Π. είναι η καθημερινή μελέτη του τουρκικού τύπου (εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π.) και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή Πολιτεία. Παράλληλα παρακολουθεί διάφορα σεμινάρια που αφορούν την τουρκική πολιτική και την τουρκολογία. Το 1988, ο Θεόφιλος και άλλοι συναγωνιστές του ιδρύουν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Είναι ήδη το τέταρτο έτος του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα που διεξάγει το περήφανο έθνος των Κούρδων μέσα στην ίδια την επικράτεια της τουρκίας. Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : "? Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ : Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός ?.». Η σκληρή και τιτάνια σύγκρουση του Θεόφιλου με το φασιστικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι δεκάδες, εκατοντάδες: για το Κυπριακό, για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για τα Εθνικά Προβλήματα του Ελληνισμού, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου. Παράλληλα, ο Θεόφιλος δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει τα αδύνατα σημεία του τουρκικού κράτους: Μιλώντας την στέρεη και αδιάψευστη γλώσσα της επιστήμης και των αριθμών, διαλύει το μύθο της δήθεν "παντοδύναμης τουρκίας των 60 εκατομμυρίων", ένα μύθο ιδιαίτερα αρεστό στους εντός και εκτός Ελληνισμού ηττοπαθείς και άτολμους ηγετίσκους. Το πολιτικό κόστος που πληρώνει διεθνώς το τουρκικό αιμοσταγές και φασιστικό καθεστώς εξαιτίας και μόνον της πολύπλευρης διαφωτιστικής εκστρατείας που διεξάγει ο Θεόφιλος είναι ανυπολόγιστο... Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Ο Θεόφιλος αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού "Φωνή του Κουρδιστάν". Παράλληλα ο Θεόφιλος εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων. Οι επαφές του με τον Απελευθερωτικό Αγώνα των Κούρδων του επιτρέπουν, ίσως, την πρόσβαση σε ακριβείς και αξιόπιστες πληροφορίες, δεδομένου ότι οι Κούρδοι αγωνιστές βρίσκονται παντού δικτυωμένοι μέσα στο τουρκικό κράτος, ενώ Κούρδοι στρατιώτες του Αττίλα '74 αφυπνίζονται και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της τουρκικής εισβολής... Ο αγώνας του Θεόφιλου φθάνει στο απόγειό του με την διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, στις 12 και 13 Μαρτίου του 1994. Ο Θεόφιλος είναι ο διοργανωτής και η ψυχή του συνεδρίου. Οι αποκαλύψεις του έχουν πανευρωπαϊκή απήχηση και προκαλούν τρόμο και πανικό στην τουρκία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι (επίσημοι, δημοσιογράφοι κλπ) καταδικάζουν την τουρκία για φασισμό, ρατσισμό, τρομοκρατία, εθνικό ξεκαθάρισμα, εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ο Θεόφιλος δεν έχει ούτε ίχνος αμφιβολίας ότι το στρατοκρατικό φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας δεν τρέφει κανένα απολύτως σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Βία, θάνατος, γενοκτονία, τρομοκρατία και όλεθρος "στολίζουν" τον δρόμο των τούρκων, από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στην ιστορία. Με εκατόμβες αθώων θυμάτων, λόφους κρανίων και ερειπίων, ανείπωτους βανδαλισμούς και ταπεινώσεις, εθνικές εκκαθαρίσεις και παιδομάζωμα πλήρωνε και πληρώνει η ανθρωπότητα την παρουσία του τουρκισμού επί της γης. Ο Θεόφιλος γνώριζε χωρίς αμφιβολία ότι το στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας δεν θα δίσταζε να αποπειραθεί να του κλείσει το στόμα. Όμως ο Θεόφιλος, γνήσιο τέκνο και ιδανική ενσάρκωση της δόξας του Προμηθεϊκού Γένους των Ελλήνων Πολεμιστών - Ελευθερωτών δεν δίστασε ούτε στιγμή. Έπαιρνε μεν τις προφυλάξεις του, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω, πιστός στον δίκαιο αγώνα του. Εκ γεννετής αθάνατος, ο Θεόφιλος πίστευε ότι η φυσική επιβίωση δεν ήταν ποτέ αξιότερη και τιμιώτερη από το χρέος για την ανάκτηση της τιμής και της ελευθερίας της Πατρίδας... Όσοι λευτερώθηκαν από την ύλη δεν φοβούνται ούτε τον πόνο ούτε τον φυσικό θάνατο. Όσοι λευτερώθηκαν από τα πάθη της ύλης μόνον ένα θάνατο τρέμουν: τον ηθικό και τον πνευματικό θάνατο. Και αυτό το θάνατο τον νίκησε ο Θεόφιλος από πολύ νωρίς. Στις 20 Μαρτίου του 1994, ώρα 10 μ.μ., μίσθαρνα ανδράποδα των τουρκικών μυστικών τρομοκρατικών υπηρεσιών δολοφόνησαν ύπουλα και άνανδρα τον ήρωα, έξω από το σπίτι του, στη Λευκωσία. Στάλες τιμίου αίματος σφράγισαν ανεξίτηλα το μεγαλείο του ήρωα πολεμιστή και τεκμηρίωσαν το ορθό και το δίκαιο του ωραίου Αγώνα του' του ένδοξου Αγώνα που οδηγεί, μόνον αυτός, - στην ένοπλη απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας - στην επιστροφή όλων των Ελλήνων προσφύγων στις εστίες τους στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους και ιστορικούς κατοίκους της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Όσοι πιστοί στο αίμα του, διαβεβαιώνουμε το τουρκικό κράτος-δολοφόνο και τους υπερατλαντικούς πάτρωνές του ότι ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ! ΕΞΩ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ! ΖΗΤΩ Η ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ! Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ !

ΠΗΓΗ: http://iwnasdragoumis।blogspot.com/2009/03/15.html

ΑΛΛΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΓΓΡΑΦΗ: http://math-telos-agras.pblogs.gr/2008/03/theofilos-gewrgiadhs-enas-syghronos-hrwas.html

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ για την ΚΟΥΝΕΒΑ

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΠΙΕΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm Την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα κατάφερε να περάσει ως διεθνή αίτηση (international petition) το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας. Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης. Στόχος είναι να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία κατά την οποία θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας. Ο διαδικτυακός τόπος είναι: http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm Διερευνήστε την επίθεση εναντίον συνδικαλίστριας Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία και συνδικαλίστρια, δέχθηκε εκτεταμένα χτυπήματα όταν της επιτέθηκαν στις 22 Δεκεμβρίου 2008 στην Αθήνα. Η επίθεση πιθανώς συνδέεται με την συνδικαλιστική της δράση, την απαίτησή της για βασικά δικαιώματα για τις μετανάστριες και την επακόλουθη, σύμφωνα με μαρτυρίες, κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Κούνεβα και των εργοδοτών της. Ως αποτέλεσμα της επίθεσης, στην οποία δύο άτομα έριξαν θειικό οξύ στο πρόσωπό της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα έχασε ολοκληρωτικά την όρασή της στο ένα μάτι, και έμεινε με μερική όραση στο άλλο. Οι φωνητικές χορδές της επίσης υπέστησαν σοβαρή βλάβη. Παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση για αρκετές ημέρες και η νοσηλεία της συνεχίζεται ακόμα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, που εργάστηκε ως ιστορικός στη Βουλγαρία, ήρθε στην Ελλάδα το 2001 για να μπορέσει να πληρώσει την ιατρική περίθαλψη του γιου της. Εργαζόμενη ως καθαρίστρια, συμμετείχε στις δραστηριότητες του συνδικάτου, απαιτώντας βασικά δικαιώματα για τους μετανάστες, καταφέρνοντας να γίνει τελικά Γενική Γραμματέας της Παννατικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού. Σε διάφορες περιπτώσεις, η Κωνσταντίνα Κούνεβα επέκρινε τις πρακτικές που σύμφωνα με πληροφορίες χρησιμοποιούνται από τους εργοδότες για να εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους, συμπεριλαμβανομένων των καθυστερήσεων στην πληρωμή των μισθών και την έλλειψη πληρωμής της κοινωνικής ασφάλειας των εργαζομένων, πολλές από τις οποίες είναι μετανάστριες. Μετά την ανάληψη της θέσης ως Γενικής Γραμματέως, άρχισε να λαμβάνει ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα. Το συνδικάτο έχει αναφέρει ότι οι εργαζόμενοι που παλεύουν για τα δικαιώματά τους απειλούνται και μετατίθενται εκ νέου σε εργασίες υπό ακόμα πιο δυσμενείς όρους. Η επίσημη έρευνα της αστυνομίας για εγκληματική ενέργεια είναι εν εξελίξει, αν και τα αρχικά συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν ότι δεν είναι ούτε λεπτομερής ούτε αντικειμενική. Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί για το γεγονός ότι η αρχική φάση της έρευνας εστίασε στις άσχετες λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής της Κωνσταντίνας και απέτυχε να λάβει υπόψη τις δραστηριότητές της ως συνδικαλίστριας, ως πιθανό κίνητρο για την επίθεση. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα πραγματοποιηθεί μια λεπτομερής και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Υπογράψτε την αίτηση απαιτώντας την κατάλληλη έρευνα σχετικά με την επίθεση στην συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα Καλέστε τον Έλληνα Υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο: .. Να εξασφαλίσει ότι η αστυνομία θα πραγματοποιήσει μια λεπτομερή και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.. Να λάβει άμεσα μέτρα για να φέρει τους δράστες στη δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα θα λάβει αποκατάσταση και ικανοποιητική αποζημίωση.. Να προστατεύσει άλλους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και μέλη συνδικάτων από παρόμοιες επιθέσεις εφαρμόζοντας την υπάρχουσα νομοθεσία για τα εργατικά δικαιώματα.

PRESS-GR.blogspot.com: Μετά τις επιθέσεις των κουκουλοφόρων...

Πάλι καίνε την Αθήνα!! PRESS-GR.blogspot.com: Μετά τις επιθέσεις των κουκουλοφόρων...

Space Empire: Η διαβίωση στις ελληνικές φυλακές

Πολλές οι φωνές τελευταία για την κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Τσουβάλιασμα των κρατουμένων, ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, μη διαχωρισμός των εξαρτημένων ατόμων από ναρκωτικά από τους υπόλοιπους υπόδικους αλλά και ανεπαρκής εκπαίδευση των σωφρονιστικών υπαλλήλων, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που μόνο ευρωπαϊκή χώρα δεν θυμίζει. Οι φωνές είναι τόσες πολλές που ανάγκασαν πρόσφατα τον υπουργό δικαιοσύνης να πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική επίσκεψη, συγκεκριμένα στο σωφρονιστικό κατάστημα των φυλακών Α. Στεφάνου Πατρών. Οι εντυπώσεις του σαφώς και δεν ήταν οι καλύτερες. Πως θα μπορούσαν να είναι βέβαια, όταν μιλάμε για σωφρονιστικά ιδρύματα στα οποία γίνεται από αθρόα διακίνηση ναρκωτικών, μέχρι βασανισμοί και άλλα αδικήματα. Χρήσιμα είναι τα στοιχεία που μας παρέχει η Εθνική Επιτροπή για τα δικαιώματα του ανθρώπου που καταδεικνύουν την κατάσταση στις ελληνικές φυλακές από πλευράς χωρητικότητας, όπου μόνο σωφρονισμός δεν υπάρχει. Στην Ελλάδα βρίσκονται στις φυλακές περί τους 10.113 κρατουμένους σε 6.019 θέσεις στα 30 θεραπευτικά καταστήματα της χώρας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και 3.068 υπόδικοι. Η αναλογία των κρατουμένων είναι 99 ανά 100.000 κατοίκους. Στην Ελλάδα, όπως και διεθνώς διαπιστώνεται αύξηση του σωφρονιστικού πληθυσμού. Το 2006, οι κρατούμενοι ανέρχονταν περίπου σε 8.000. Από τους 10.113 κρατουμένους οι 579 είναι γυναίκες και 5.000 περίπου είναι αλλοδαποί, εκ των οποίων το 28% υπόδικοι. Το προσωπικό των σωφρονιστικών καταστημάτων ανέρχεται σε 4.260 άτομα. Στις 8/2/08 δόθηκε στην δημοσιότητα έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων προς την ελληνική κυβέρνηση, μετά από επίσκεψη της στις ελληνικές φυλακές πριν από τρία χρόνια. Στην έκθεση διαπιστώνεται σειρά παραβάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στην διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης, και ιατρικού ελέγχου στους κρατουμένους, καθώς και πολλά άλλα. Από το 2005 που η Επιτροπή είχε επισκεφθεί ξανά τις φυλακές είχε γίνει σαφές πως αν η κατάσταση δεν βελτιωνόταν, δεν θα υπήρχε άλλη επιλογή από την ενεργοποίηση της διαδικασίας που προβλέπεται από το άρθρο 10 παρ. 2 της Σύμβασης (δημόσια ανακοίνωση). Η προαναφερθείσα διαδικασία έχει ενεργοποιηθεί 4 φορές στην ιστορία της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων: μια φορά, αναφορικά με την Τουρκία το 1992, και 3 φορές για την Τσετσενία. Στην έκθεση σημειώθηκε η έλλειψη πνεύματος συνεργασίας από αξιωματούχους του υπουργείου Δημοσίας Τάξης όπως και η παρακολούθηση των κινήσεών της επιτροπής από συνοδεία ασφαλείας. Από τις εκθέσεις αυτές για την κατάσταση στις ελληνικές φυλακές, που βέβαια η ελληνική κυβέρνηση σε απάντησή της λίγο πολύ αμφισβήτησε, γίνεται σαφές ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα που μέχρι στιγμής φαντάζει δυσεπίλυτο. Η ξαφνική επίσκεψη του κου Δενδιά στις φυλακές της Πάτρας αποδεικνύει πως το πρόβλημα αυτό έχει γίνει ήδη συνειδητό. Βέβαια τα προβλήματα στις ελληνικές φυλακές με τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης δεν σταματούν παρά τις όποιες αιφνιδιαστικές επισκέψεις υπουργών. Χρειάζεται επισταμένη και λεπτομερής καταγραφή των περιστατικών βίας που συμβαίνουν στις φυλακές. Αλλά προπάντων θέληση και διάθεση για επίλυση των προβλημάτων που λαμβάνουν χώρα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό αναφορικά με την κατάσταση των φυλακών δεν είναι καλή. Βέβαια για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο μεσολάβησαν πολλά και δη σημαντικά. Έγιναν εξεγέρσεις και πολλές προσπάθειες αποδράσεων. Το ίδιο όπως και πολλές αποστολές εγγράφων διαμαρτυρίας προς τις εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όπως αυτές οι τελευταίες από σωφρονιστικούς υπαλλήλους των φυλακών της Πάτρας. Απομένει να δούμε τι θα συμβεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Γιατί στις φυλακές «δεν ζουν σκλάβοι, αλλά άνθρωποι», όπως τονιζόταν χαρακτηριστικά στις επιστολές διαμαρτυρίας. Space Empire: Η διαβίωση στις ελληνικές φυλακές protypo anartisis

Space Empire: Οι Έλληνες και η Ώρα της γης

Η «Ώρα της γης» αποτέλεσε για την Ελλάδα ένα crash - τεστ για το κατά πόσο είναι ευαισθητοποιημένοι οι συμπολίτες μας αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος. Τα ποσοστά ήταν αποκαλυπτικά καθώς η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που ενεργοποιήθηκαν αλλά και συμμετείχαν ενθουσιωδώς στην εν λόγω πρωτοβουλία σε διεθνές επίπεδο. Θα πρέπει όμως να δούμε ποιοι είναι οι λόγοι αυτής της σημαντικής ενεργοποίησης. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, θεωρείται από τις χώρες που κακοποιούν συστηματικά το περιβάλλον. Χωρίς ουσιαστικά περιβαλλοντική συνείδηση – και αυτό το ζούμε καθημερινά στις πόλεις και την ύπαιθρο – οι Έλληνες πολίτες εντελώς αβοήθητοι από την Πολιτεία δεν ξέρουν προς τα πού να εκφράσουν την διάθεση και επιθυμία τους για την προστασία του περιβάλλοντος που πολλές φορές θεωρείται χαμένη υπόθεση από την επίσημη Πολιτεία. Το λάθος ξεκινά από την αρχή. Το επίσημο κράτος όχι μόνο δεν προστατεύει την χλωρίδα και πανίδα της χώρας αλλά ωθεί τον κάθε πολίτη να παρανομεί με τις ευλογίες του αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος. Χωρίς νόμους ή απλά χωρίς την στοιχειώδη εφαρμογή τους, ο κάθε πολίτης μπορεί να προβαίνει ατιμώρητα σε κάθε είδους ενέργειες που απειλούν την περιβαλλοντική ισορροπία. Αρκεί να δει κανείς «τα φιλέτα» που διαμοιράζονται σε εταιρείες, έχοντας πρώτα αρθεί από το ίδιο το κράτος και τις υπηρεσίες του τα διάφορα καθεστώτα προστασίας τους. Στις θαλάσσιες περιοχές, το όργιο της υπεραλίευσης, η μηδαμινή έως ανύπαρκτη προστασία του θαλάσσιου πλούτου, δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες στον καθένα ώστε να συντελεί αποφασιστικά στην ολοκλήρωση της καταστροφής. Το ίδιο συμβαίνει και στην στεριά όπου η ανεξέλεγκτη δόμηση καταπατά και τις τελευταίες περιβαλλοντικές οάσεις που έχουν απομείνει. Space Empire: Οι Έλληνες και η Ώρα της γης protypo anartisis

Space Empire: Εγκληματικότητα και καταστολή

Space Empire: Εγκληματικότητα και καταστολή protypo anartisis

Α. Γαλανός: ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΛΥΣΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ κ. ΑΛΕΞΗ ΓΑΛΑΝΟΥ στο ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ - Κυριακή 22 Μαρτίου 2009, Προφήτης Ηλίας Ακρωτηρίου «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, υπήρξεν από εκείνας τας εκλεκτάς και προνομοιούχους φύσεις τας οποίας ο Θεός, χαριζόμενος εις τα έθνη, αποστέλλει από καιρού εις καιρόν ως οδηγούς και συναντιλήπτορας το Έθνος», έγραφε τον Μάρτιο του 1936 η εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Το αλγεινόν άγγελμα του θανάτου του μεγαλώνυμου Έλληνος πολιτικού, βύθισε είς πένθος βαθύ, «το Ελληνικόν Κράτος και πάσαν Ελληνική γη και χώρα και τον καθ’ άπασαν την υφήλιο εγκατεσπαρμένο ελληνικό κόσμο». Κυρίες και κύριοι, Φίλες και φίλοι, Τιμούμε σήμερα το Κρητικό Μεγαλείο. Τιμούμε τη μνήμη του Ελευθέριου Βενιζέλου. Του φιλελεύθερου επαναστάτη, του ριζοσπάστη μεταρρυθμιστή, του πατριώτη, του μακρόπνοου οραματιστή αλλά και ρεαλιστή Ευρωπαίου διπλωμάτη, που υπηρέτησε με συνέπεια και ευελιξία τα συμφέροντα της Ελλάδος και του Έθνους. Τιμούμε τη μνήμη ενός ηγέτη, που ακόμη και οι φανατικότεροι πολιτικοί του αντίπαλοι, τον αναγνώριζαν ως «τον διπλωματικότερο των πολιτικών και τον πολιτικώτερον των διπλωματών της νεωτέρας Ελλάδος». Ενός ηγέτη ο οποίος σημάδεψε όσο κανένας άλλος πολιτικός τη σύγχρονη ιστορία του Ελληνισμού. «Δεν υπάρχει πτυχή αυτής, υπό την οποίαν να μην ανευρίσκεται η φυσιογνωμία του Κρητός πολιτικού», έγραφε μια άλλη κυπριακή εφημερίδα, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, στις 21 Μαρτίου του ’36. «Και εν συζυγία και εν διαζυγίω προς την εξουσίαν, και νομιμόφρων και επαναστάτης, και πολιτευόμενος και απέχων της πολιτικής, και εν Ελλάδι βιών και εις την ξένην εθελουσίως ή καταναγκαστικώς προσφεύγων, δεν κατηύθυνε μόνον το κόμμα το οποίον ίδρυσεν άμα τη εις Ελλάδα αφίξει του το 1910, αλλά κατηύθυνε και επηρέαζεν την όλην πολιτικήν ζωήν της χώρας εν παντί και αδιαλείπτως». Τιμούμε μαζί, τη μνήμη του δευτερότοκου υιού του, Σοφοκλή Βενιζέλου. Ενός έξοχου αξιωματικού και αγνού πατριώτη, που πολέμησε στον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, πήρε μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και υπερασπίστηκε την υπόθεση της Μεγάλης Ελλάδας στη Μικρά Ασία. Ενός επιδέξιου διπλωμάτη, που χειρίστηκε με ικανότητα την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ενός στενού συνεργάτη του Γεωργίου Παπανδρέου, ανθρώπου τίμιου και εκλεκτού που χάθηκε στα πιο καθοριστικά μετααποικιακά χρόνια της νεαρής τότε Κυπριακής Πολιτείας. Φίλες και φίλοι, Η πρόσκληση του Δήμου Χανιών και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Βενιζέλος», να είμαι ομιλητής στο φετινό πολιτικό μνημόσυνο των δύο εκλεκτών τέκνων της Κρήτης και του Ελληνισμού, με γεμίζει συγκίνηση και περηφάνια. Αποτελεί για μένα προσωπικά, ως Δήμαρχο Αμμοχώστου, για τη σκλαβωμένη πόλη μου, αλλά και για το σύνολο του προσφυγικού κόσμου της Κύπρου, μεγάλη τιμή, αλλά και αναγνώριση ενός αγώνα που συνεχίζεται αναφορικά με εθνικά διακυβεύματα. Τιμή, αλλά και βαριά ευθύνη. Να εκφραστείς, να βάλεις τις σκέψεις και τις λέξεις στη σειρά, να τιθασεύσεις τη συγκίνηση που σε κυριεύει και να πεις αυτά που πρέπει και αυτά που αρμόζουν για τον μεγάλο αυτό πολιτικό άνδρα και προπαντός να αποφύγεις τον πειρασμό να καθρεφτιστείς στο Μεγαλείο του Ανδρός ή να δικαιώσεις πολιτικές επιλογές, αντλώντας επιλεκτικά από την πολυσχιδή δραστηριότητα και το έργο του Βενιζέλου. Τιμή, αλλά και αφόρητα βαριά ευθύνη, να εξηγήσει κάποιος στον αρχιτέκτονα της Μεγάλης Ελλάδας, στον πολιτικό που μπορούσε να διακρίνει το εφικτό από το ευκταίο, γιατί η Κύπρος, αντί ενωμένη με την Ελλάδα, όπως ήταν και η δική του φιλοδοξία και όραμα, βρίσκεται εδώ και 35 σχεδόν χρόνια κάτω από συνθήκες ημικατοχής. Να αναλογιστείς γιατί δεν διδαχθήκαμε από το δικό του μεγαλείο και γιατί δεν αντλήσαμε τα ιστορικά διδάγματα που μας άφησε ως πολύτιμη παρακαταθήκη. Γιατί δεν μάθαμε από τα χρόνια εκείνα των Βαλκανικών Πολέμων, που υπερδιπλασιάστηκε η Ελλάδα, που χάθηκε αργότερα η Σμύρνη και η Μικρά Ασία, αλλά σώθηκε η Θεσσαλονίκη. Γιατί δεν μάθαμε την αξία της τόλμης και οξυδέρκειας στη νίκη, αλλά και τη σωστή διαχείριση και τον πραγματισμό την ώρα της ήττας, που άλλοι δυστυχώς προκάλεσαν. Κρήτη και Κύπρος, Κύπρος και Κρήτη, κοιτίδες πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού, καλούμαστε σήμερα να διακόψουμε για λίγο την ενασχόλησή μας με τα καθημερινά και τα τρέχοντα και να ανατρέξουμε στην ιστορία. Να προβληματιστούμε για τη σχέση μας μαζί της και να διαπιστώσουμε για μιαν ακόμη φορά, δυστυχώς εκ των υστέρων, πως το μέλλον βρίσκεται μέσα στο παρελθόν. Αναβαπτιζόμαστε στους Μύθους και τους Θρύλους των παιδικών μας χρόνων, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η Κρήτη ήταν ο φωτεινός φάρος που καθοδηγούσε τα όνειρα, τους πόθους και τα εθνικά οράματα στη δική μας Μεγαλόνησο. Η Κρήτη κέρδισε την ελευθερία της, γιατί ευτύχησε στα χρόνια της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να έχει οδηγό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Κύπρος έδωσε το δικό της ένδοξο αγώνα για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Οι νέοι της ΕΟΚΑ έδωσαν μαθήματα ηρωισμού και παλικαριάς και πέτυχαν καίρια πλήγματα στην πανίσχυρη αποικιοκρατική δύναμη και στο γόητρό της. Βρεθήκαμε, όμως, αντιμέτωποι με την εκδικητικότητα των Βρετανών και την πολιτική του Διαίρει και Βασίλευε, αλλά και μιαν Τουρκία ανανεωμένη στο πρότυπο που δημιούργησε ο Κεμάλ, διεκδικητική και επιθετική σε βάρος ολόκληρου του Ελληνισμού, με αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο και με ανάλογο θράσος. Βρεθήκαμε, δυστυχώς το 1974, μπροστά στο πραξικόπημα αφρόνων, παραφρόνων και επίορκων στρατιωτικών που άνοιξαν την κερκόπορτα στον Αττίλα για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η λύση που σήμερα επιχειρείται για να απαλλαγεί η Κύπρος από την παρουσία του τουρκικού στρατού, είναι ένας συμβιβασμός Ιστορίας και Γεωγραφίας, όπου η Ιστορία δεν θα επιτρέψει στη Γεωγραφία να διχοτομήσει την Κύπρο, όπου ο Κυπριακός Ελληνισμός θα μπορέσει να επιβιώσει ως το κύριο συνιστών στοιχείο, στο πλαίσιο μιας δίκαιης και βιώσιμης ομοσπονδιακής λύσης. Και λέγω «επιχειρείται» και όχι «προσφέρεται», γιατί αντιμετωπίζουμε μια Τουρκία αδιάλλακτη, που διαπραγματεύεται με την Ευρώπη συμπεριφερόμενη περίπου ως Ήπειρος και όχι ως αιτήτρια χώρα. (σ।σ। και μία Κυπριακή κυβέρνηση που κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως η Κυβέρνηση της Μεγάλης Προδοσίας) Φίλες και φίλοι, Η ιστορική μελέτη του Βενιζέλου και της εποχής του είναι γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο ιδιαίτερα σημαντική. Γιατί καταδεικνύει με τον πλέον πειστικό τρόπο, το εύρος των επιτευγμάτων που ένα έθνος μπορεί να επιτύχει, όταν ενώνει τις δυνάμεις του για την εκπλήρωση ενός κοινού σκοπού και οράματος και όταν πιστεύει στον ιστορικό προορισμό του και ενώνει το παρελθόν με το μέλλον. Καταδεικνύει όμως και την τραγωδία που νομοτελειακά επέρχεται, όταν προκρίνονται των εθνικών στόχων, η διχόνοια και τα επιμέρους μικροσυμφέροντα και σκοπιμότητες, ή ακόμα, ο «κίτρινος Τύπος», όπως θα έλεγε ο ίδιος. Με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης από τα πάθη και τον διχασμό που σημάδεψαν την περίοδο που έζησε και μεγαλούργησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η ιστορία έχει ήδη παραδώσει γι’ αυτόν την ετυμηγορία της. Αναδεικνύει και αναγνωρίζει το μέγεθος του πολιτικού ηγέτη που συνέλαβε και πραγματοποίησε το όραμα της εθνικής ολοκλήρωσης και του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους και των θεσμών του, που ανύψωσε το διεθνές κύρος της χώρας και που σχεδίασε και υλοποίησε μία αληθινή εθνική αναγέννηση. Του ηγέτη που έδωσε δύναμη και αυτοπεποίθηση στη φτωχή, ηττημένη και ταπεινωμένη Ελλάδα των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Που μετουσίωσε στο χρόνο το μεγαλείο του αρχαίου Έλληνα και τον λόγο ενός Περικλή, σε δόξα του νεοέλληνα και στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της φυλής. Προικισμένος με σπάνιο πολιτικό αισθητήριο και με βαθιά γνώση και συναίσθηση των διεθνών συγκυριών, ο Βενιζέλος είχε αναγάγει σε σταθερό δόγμα της εξωτερικής του πολιτικής την αναγκαία σύμπτωση των συμφερόντων της Ελλάδος με εκείνα των δυνάμεων των οποίων η στήριξη ή η υπεράσπιση ήταν απαραίτητη για την προώθηση των στόχων και των εκάστοτε επιδιώξεών της. Η αντίληψη αυτή αντανακλάται χαρακτηριστικά και στη στάση του επί του Κυπριακού. Ο Κρητικός πολιτικός είχε την ικανότητα να γίνεται επαναστάτης αλλά και να προσαρμόζεται στις περιστάσεις. Έτσι το 1901 θα τονίσει ότι «η πραγματοποίησις των εθνικών μας πόθων δεν εξαρτάται τόσον εκ των ιδικών μας πράξεων, όσον από την συνδρομήν των διεθνών περιστάσεων, αίτινες διαφεύγουν της ιδικής μας επιρροής». Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός ο οποίος συζήτησε με τους Βρετανούς την ανταλλαγή ή την παραχώρηση της Κύπρου από το 1912, και ως θριαμβευτής στο πολεμικό και διπλωματικό πεδίο δημιούργησε και υπέβαλε υψηλές προσδοκίες στους Κυπρίους για ένωση της νήσου με την Ελλάδα, το 1913 και το 1918. Ήταν όμως και ο πρώτος και ουσιαστικά ο μόνος πολιτικός του μητροπολιτικού κέντρου που δεν δίστασε να καταδικάσει, μάλιστα με βαριές εκφράσεις, την οκτωβριανή κυπριακή εξέγερση του 1931, σε αντίθεση με το αίσθημα της κοινής γνώμης και τις κυπριακές ελπίδες. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν το ίδιο μεγάλος, όταν διαπραγματευόταν με την πλευρά των νικητών τη Συνθήκη των Σεβρών και όταν ως εκπρόσωπος της νικημένης Ελλάδας διαπραγματευόταν τη Συνθήκη της Λωζάνης. Και στις δύο περιπτώσεις, πέτυχε το καλύτερο για το Έθνος, επιστρατεύοντας τη διπλωματική του δεινότητα που ξεπερνούσε τα στενά όρια της πατρίδας μας και αναγνωριζόταν από ξένους ηγέτες, όπως ο Γουίλσον, ο Κλεμανσό, ο Λόιντ Τζορτζ. Αλλά και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος έγραψε ότι οι προσωπικές ικανότητες του Βενιζέλου, «το γόητρό του, οι περίφημες υπηρεσίες που προσέφερε στους Συμμάχους, τού εξασφάλισαν μία θέση σχεδόν ισότητας με τους ηγέτες των σπουδαιότερων νικητριών χωρών και μαζί του η χώρα ανέβηκε σε ιλιγγιώδη ύψη και ατένιζε εκθαμβωτικούς ορίζοντες». Κυρίες και κύριοι, Φίλες και φίλοι, Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, ο ελληνισμός αισθάνεται το κενό της απουσίας ενός ηγέτη του εκτοπίσματος και της οξύνοιας του Ελευθέριου Βενιζέλου. Γιατί ακριβώς αυτό που διαπραγματευόμαστε στο Κυπριακό εδώ και 35 χρόνια, είναι μια νέα ήττα του Έθνους στη Μεγαλόνησο Κύπρο. Μιαν ήττα στην οποία οδήγησε ο τουρκικός επεκτατισμός, αλλά και τα δικά μας λάθη, μίση και πάθη. Μιαν ήττα την οποία επέφερε ο εθνικός διχασμός και η αδυναμία ορθής στάθμισης διεθνών συγκυριών και δεδομένων. Είναι η μοίρα μας, δυστυχώς, να αποδεικνύουμε πολλές φορές την Ελληνικότητά μας, διά των ελαττωμάτων μας και ουχί διά των αρετών μας. Η Ελλάδα και η Κύπρος σήμερα, μπροστά σε μια μεγάλη κρίση αρχών και αξιών, μπροστά σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα αποπνικτικής διαφθοράς και έλλειψης οραμάτων για τους νέους και μπροστά σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση πρωτοφανών διαστάσεων, καλούνται να αναδείξουν αρετές που τώρα υπνώττουν, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και να σταθούμε πιο ψηλά από τη μοίρα μας ακόμα μια φορά. Χρειαζόμαστε ένα νέο συλλογικό όραμα. Μακριά από παρορμήσεις και συνθήματα. Μακριά από εσωστρέφειες και αυτάρεσκες περιχαρακώσεις που οδηγούν σε απομονωτισμό. Χρειαζόμαστε ενότητα των δυνάμεων του Έθνους και χάραξη κοινής στρατηγικής, μέσα στα νέα δεδομένα και ευκαιρίες που προσφέρει η ενωμένη Ευρώπη. Χρειαζόμαστε πίστη σε αρχές, διεκδικητικότητα, αλλά και ευελιξία και ρεαλισμό. Χρειαζόμαστε ένα ταξίδι αυτογνωσίας πίσω στις ρίζες και τις καταβολές μας. Η επίτευξη του στρατηγικού στόχου της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η μεγαλύτερη πολιτική και διπλωματική επιτυχία του Ελληνισμού μετά την εθνική τραγωδία του 1974, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη των αποτελεσμάτων που μπορούμε να επιτύχουμε όταν έχουμε όραμα, στόχο, σχέδιο και εργαζόμαστε σκληρά και μεθοδικά για την επίτευξή του. Όταν πορευόμαστε με τη φορά του ανέμου και όχι μόνοι κόντρα σ’ αυτήν. Δεν έχουμε περιθώρια για άλλα λάθη. Εδώ και 35 σχεδόν χρόνια, ατενίζουμε από μακριά την αγαπημένη μας Αμμόχωστο, μια πόλη νεκρή-φάντασμα, προσπαθώντας να συλλάβουμε τον παραλογισμό της διεθνούς πολιτικής και διπλωματικής υποκρισίας. Μια πόλη που αποτέλεσε παράδειγμα πνευματικής αναγέννησης, ιστορικής κληρονομιάς και οικονομικής ανάπτυξης, παραμένει σήμερα βουβή, σκλαβωμένη πίσω από συρματοπλέγματα ντροπής, χωρίς κανένας να ορθώνει τη φωνή του για αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Η Τουρκία, την ίδια ώρα που διεκδικεί μια θέση στον ευρωπαϊκό πολιτισμένο κόσμο, επιμένει να κρατά την Αμμόχωστο, αλλά και την Κερύνεια, τη Μόρφου, την Καρπασία και τα άλλα κατεχόμενα εδάφη μας, με τη δύναμη των όπλων, ως λάφυρα πολέμου. Οφείλουμε να στηλιτεύσουμε την υποκρισία και την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών και να μην πούμε «τετέλεσται». Αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε μέλη μιας κοινής ευρωπαϊκής οικογένειας, οφείλουμε όλα τα κράτη-μέλη και όλοι οι πολίτες, να μοιραζόμαστε και να απολαμβάνουμε τις ίδιες αρχές και αξίες που συνθέτουν το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Έχουμε εθνική υποχρέωση να αναδείξουμε ξανά τις δίκαιες και πανανθρώπινες διεκδικήσεις μας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε μπροστά σε μια νέα Αλεξανδρέττα: Την επιστροφή στην κατεχόμενη γη μας, την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών. Κι αν «το πράγμα δεν πάει παρακάτω;», οφείλουμε να εγείρουμε μαζί με την Ελλάδα ένα ξεκάθαρο βέτο στην πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Για να μην μετατραπούμε τελικά σε αυτόχειρες και για να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στην αποενοχοποίηση της Άγκυρας. Φίλες και φίλοι, Τιμούμε σήμερα τον δάσκαλο Ελευθέριο Βενιζέλο. «Ημπορώ να σας διαβεβαιώσω -έλεγε στα στελέχη του κόμματός του το 1930 ο άνθρωπος που διάβαζε, μετέφραζε και απέδιδε τέλεια Θουκυδίδη- ότι θα εμετριάζετο κατά μέγα μέρος ο ενθουσιασμός με τον οποίον ασκώ την αρχήν, αν δεν με ενέπνεεν η συναίσθησις ότι, πλην των άλλων υπηρεσιών που προσφέρω εις την χώραν, προσφέρω και ταύτην την σπουδαιοτάτην: ότι δίδω προς τους νέους πολιτικούς άνδρας το παράδειγμα ότι η οδός διά της οποίας ημπορεί να αποκτήση κανείς την λαϊκήν εμπιστοσύνην δεν είναι η οδός της κολακείας των παθών ή των πλανών του λαού, αλλ’ η οδός της διηνεκούς αυτού διαπαιδαγωγήσεως διά της αληθείας, την οποίαν πρέπει πάντοτε να του λέγει ο πολιτικός, οσονδήποτε πικρά κι αν είναι». «Έργον των πολιτικών ανδρών -έλεγε συχνά- πρέπει να είναι η αλήθεια, έστω και πικρά, και η υποχρέωσις αυτών να σπεύδουν εις εγκατάλειψιν της αρχής, μόλις υποπτεύσουν ότι θα ευρεθούν εις την ανάγκην να θυσιάσουν το πρόγραμμά των». Το 1916, όταν οι αντίπαλοί του τον κατηγορούσαν πως δεν στήριζε την πολιτική του σε εδραία λογικά επιχειρήματα, -διότι τότε θα αντιλαμβανόταν ότι ήταν μαθηματικά αδύνατο να νικήσουν οι Αγγλογάλλοι- αλλά σε φαντασιοπληξίες, τους απαντούσε ότι βεβαίως, στην πολιτική, και η λογική είναι απαραίτητη, αλλά η πιο μεγάλη αρετή του πολιτικού ανδρός είναι η φαντασία. «Ο πολιτικός ανήρ», έλεγε, «οφείλει να έχη πάντοτε το θάρρος των γνωμών του, μηδέποτε θυσιάζων αυτάς διά να γίνεται αρεστός προς τα άνω ή προς τα κάτω». Η μεγαλύτερη τιμή και το καλύτερο μνημόσυνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να δώσουμε την υπόσχεση ότι πάντα θα προσπαθούμε για το καλό και την πρόοδο αυτού του τόπου. Για την προκοπή της Ελλάδος, αλλά και του απανταχού της γης Ελληνισμού. Κυρίες και κύριοι, Αδέλφια της Κρήτης, Από τις κορφές του Ψηλορείτη, βγαλμένο από την ηρωική και αιματοβαμμένη ιστορία σας, μάς στέλνετε το μήνυμα: Ότι «Λαός που την παράδοση ξεχνά και δεν θυμάται, στο λήθαργο του μαρασμού παντοτινά κοιμάται» Κι εμείς, ταπεινοί προσκυνητές, νοσταλγοί του ονείρου της Φυλής, αγωνιστές επιστροφής σε πάτρια εδάφη, αντιλαλούμε -με τους στίχους του εθνικού ποιητή της Κύπρου Βασίλη Μιχαηλίδη, από τις κορφές του σταυρωμένου Πενταδάκτυλου μέχρι το ιστορικό Λευκόνοικο, γενέτειρα του ποιητή- τη δική μας υπόσχεση και δέσμευση: Ότι «Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου…». Ότι «Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη».