SOS ΕΚΛΑΠΗ ΔΙΚΥΚΛΗ ΜΗΧΑΝΗ TRIUMPH SPEED TRIP απο τον χώρο στάθμευσης του COPA COPANA

Άγνωστος έκλεψε τη μηχανή με αριθμό: BHT 91,   Μοντέλο: TRIUMPH SPEED TRIP σε χρώμα λευκό.

Πρόκειται για καινούρια μηχανή μόλις δύο μηνών. Βρισκόταν στον χώρο στάθμευσης του Copa Copana το απόγευμα της Τρίτης 24 Αυγούστου 2010,  όταν οι παρκαδόροι είδαν τον δράστη να φεύγει με μεγάλη ταχύτητα, ημίγυμνος και χωρίς κράνος. Το μόνο που συγκράτησαν είναι ότι επρόκειτο για άτομο μελαχροινό. Όποιος γνωρίζει κάτι που θα μας βοηθήσει θα λάβει αμοιβή.

Παρακαλώ διαδώστε αυτό το μήνυμα.  Ο ιδιοκτήτης του είναι μόλις 26 ετών και εργάζεται σκληρά για το μεροκάματο. 
Τηλ. επικοινωνίας:  6945107168

NOCTURNAL RITES - Fools Never Die (OFFICIAL VIDEO)

Ειδική αφιέρωση σε ασπόνδυλο πειραϊκό ηλεκτρονικό που νομίζει ότι ανήκει στα ΜΜΕ!

Εισαγγελικό λάθος για το «HIGHSPEED I»

ΑΠΟΨΗ 6 Αυγούστου 2010: Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του Λιμενικού: Πυρκαγιά, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, εκδηλώθηκε σήμερα στις 11.20, στο αριστερό μηχανοστάσιο του Ε/Γ-Ο/Γ-ΚΑΤ «HIGHSPEED I» Ν.Π.10484… 22 Αυγούστου 2010: Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του Λιμενικού: Πυρκαγιά, λόγω θραύσης μαστού σωλήνα επιστροφών πετρελαίου κυλίνδρου κύριας μηχανής και διαρροή πετρελαίου σε οχετό καυσαερίων, εκδηλώθηκε χθες το βράδυ , στο αριστερό μηχανοστάσιο του Ε/Γ-Ο/Γ-ΚΑΤ «HIGHSPEED I» Ν.Π.10484… Είναι να απορεί κανείς «γιατί δεν συνελήφθη ακόμη ο κατασκευαστής του μαστού σωλήνα επιστροφών πετρελαίου…»! Αστείο βέβαια. Πάντως η εισαγγελέας της Σύρου, ορθώς σκεπτόμενη, ζήτησε την προσαγωγή του υπεύθυνου επιθεωρητή του Νορβηγικού Νηογνώμονα, ο οποίος και έδωσε το απαραίτητο πιστοποιητικό προκειμένου το πλοίο να επανέλθει στα δρομολόγια από τις 20 Αυγούστου καθώς από τις 6 Αυγούστου καθηλώθηκε λόγω της πρώτης βλάβης. Σωστά επίσης διετάχθη και η προσαγωγή του υπεύθυνου της πλοιοκτήτριας εταιρίας στο πλαίσιο του Αυτοφώρου. Για ποιο λόγο όμως, θα πρέπει να απολογηθεί για τη ζημιά ο πλοίαρχος, όταν ο κάθε πλοίαρχος είναι τοις πάσι γνωστό ότι ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ Της ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΙ ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ. Από την άλλη πάλι, σκέφτεται ο καθένας: Αν όλοι εκτελούσαμε άνωθεν εντολές, τότε δεν χρειαζόμαστε τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Στο θέμα αυτό θα πρέπει κάποτε να πάρει η θέση η Ένωση Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού διαφορετικά τα μέλη της θα βρίσκονται πάντα μεταξύ γκρεμού και ρέματος. Εκείνο όμως για το οποίο προσωπικά έχω τις αντιρρήσεις μου, είναι η εντολή για την προσαγωγή του αξιωματικού φυλακής του Λιμεναρχείου Ραφήνας ο οποίος δεν έχει καμία ανάμειξη με την επιθεώρηση του πλοίου. Ο κάθε αξιωματικός, όταν εκτελεί χρέη ναυτολόγου, έχει υποχρέωση να εξετάσει αποκλειστικά και μόνον τα έγγραφα του πλοίου. Ή κάνω λάθος; Το λάθος όμως – προφανώς λόγω άγνοιας; – ανήκει στην εισαγγελέα, η οποία με τον τρόπο αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους αξιωματικούς του Τοπικού Κλιμακίου Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων της Ραφήνας, να τρίβουν τα χέρια τους αφού διέφυγαν – προσωρινά – την απολογία τους ενώπιον των δικαστικών Αρχών. Και ως γνωστόν, σ’ αυτή τη χώρα, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού!

Επιτακτική ανάγκη η επανασύσταση του ΥΕΝ

Η ανάρτηση που ακολουθεί έχει ιδιαίτερη σημασία για το γεγονός ότι, άνθρωποι ασχολούμενοι σοβαρά με την ναυτιλία, χρησιμοποιούν στοιχεία & σχόλια που έχουμε κατά καιρούς αναρτήσει & επισημάνει σε αντίστοιχες παρεμβάσεις μας, εκφράζοντας ανάλογες ανησυχίες & προβληματισμούς

Με θαλασσινούς χαιρετισμούς

Exantas

___________________________________________________________________

Tου Μιχάλη Λάμπρου
Γενικού Διευθυντή της Majestic International Cruises, αντιπροέδρου ΣΕΕΝ κλάδου κρουαζιεροπλοίων.
Δημοσιεύθηκε στη Ναυτεμπορική
23-08-2010

Το τελευταίο διάστημα έχουμε όλοι γίνει αποδέκτες είτε μέσω του καθημερινού τύπου είτε μέσω των σχολίων των Μέσων μαζικής ενημερώσης, ψιθύρων και διαδόσεων για επικείμενο ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου άλλοτε σε περιορισμένη έκταση άλλοτε σε μεγαλύτερη σε αλλαγές προσώπων όμως πουθενά δεν έχουμε ακούσει λέξη για επανασύσταση του πρώην ΥΕΝ.

Δικαιολογημένα διερωτώμεθα εάν εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ των Ναυτιλιακών κύκλων του Πειραιά και του Λονδίνου η αρχική άποψη όλων που διατυπώθηκε αμέσως μετά τις τελευταίες εκλογές που συνοδεύτηκαν από την κατάργηση του ΥΕΝ και εάν οι αρχικές αρνητικές αντιδράσεις έχουν αλλάξει ή εάν σιωπηρά οι Ναυτιλιακοί φορείς άρχισαν να αποδέχονται τη λειτουργία των υπηρεσιών του πρώην ΥΕΝ με τη σημερινή μορφή της διάσπασης σε δύο κύρια υπουργεία και σε ορισμένες υπηρεσίες να υπάγονται και σε τρίτο υπουργείο.

Δυστυχώς διαπιστώνω με λύπη ότι χάθηκε ή ατόνησε η αρχική θαρραλέα θέση και αντίδραση των φορέων του Ναυτιλιακού κόσμου του Πειραιά και του Committe του Λονδίνου για άμεση επαναφορά όλων των Υπηρεσιών στον Πειραιά με επαναλειτουργία του ΥΕΝ. Αυτή η σιωπή των φορέων δημιουργεί έκπληξη και συγχρόνως απορία.

Οι τελευταίες δημόσιες χλιαρές αντιδράσεις για την κατάργηση του ΥΕΝ ακουστήκαν κατά τη διάρκεια των «Ποσειδωνίων» το μήνα Ιούνιο. Από τότε επικρατεί απόλυτη πλην όμως ανησυχητική ηρεμία.

Αλήθεια λύθηκαν διά μαγείας τα τόσα προβλήματα λειτουργίας των υπηρεσιών του πρώην ΥΕΝ, προχώρησαν καθόλου οι λύσεις των τεράστιων προβλημάτων που απασχολούν ζωτικούς κλάδους της Ελληνικής Ναυτιλίας όπως είναι η Ακτοπλοΐα, οι γραμμές οχηματαγωγών της Ιταλίας και το ανύπαρκτο Ελληνικό Κρουαζιερόπλοιο.

Ποιος νοιάστηκε πραγματικά για την κατρακύλα που έχει πάρει η Ακτοπλοΐα για την ανησυχητική μείωση του αριθμού των επιβατών για την υπέρογκη αύξηση των λειτουργικών εξόδων των πλοίων με αποτέλεσμα να οδεύουν στην καταστροφή τα οικονομικά αποτελέσματα των Ακτοπλοϊκών Εταιρειών και να συσσωρεύονται οι τεράστιες ζημίες σε σημείο τόσο ανησυχητικό ώστε να έχουν φτάσει οι χρηματιστηριακές τιμές των εισηγμένων στο Ελληνικό Χρηματιστήριο Ακτοπλοϊκών Εταιρειών στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων ετών.

Ποιος νοιάστηκε αν οι αξίες αυτών των εταιρειών έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια σε τέτοιο βαθμό που αν θεωρητικά αθροίσει κανείς το ενεργητικό των μεγαλύτερων Ακτοπλοϊκών Εταιρειών που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών θα διαπιστώσει με λύπη και απογοήτευση ότι η τωρινή συνολική αξία ήταν πενταπλάσια πριν από λίγα χρόνια.

Παράλληλα τα μηνύματα που φτάνουν από τις γραμμές των οχηματαγωγών που δραστηριοποιούνται στη γραμμή της Ιταλίας είναι εξ ίσου απογοητευτικά. Αδύνατος ο ανταγωνισμός των Ελλήνων με το ξένο και ιδιαίτερα με το ιταλικό οχηματαγωγό. Ποιος σκέφτηκε όλα αυτά τα προβλήματα; Ποιο από τα δύο υπουργεία που υποτίθεται ότι έχουν διαδεχτεί το πρώην ΥΕΝ ασχολήθηκε πραγματικά για τη λύση όλων αυτών των προβλημάτων; Δυστυχώς κανένα.

Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο, αλλά τα δυσεπίλυτα χρόνια προβλήματα όλων των κλάδων της Ελληνικής Ναυτιλίας δεν εξαντλούνται μόνο στην Ακτοπλοΐα τα οχηματαγωγά Ιταλίας και στα κρουαζιερόπλοια. Υπάρχουν δυστυχώς καθημερινά χίλια τόσα προβλήματα για την επίλυση των οποίων δεν νοιάζεται κανείς.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στο τιμόνι και του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, αλλά και του υπουργείου Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας ευρίσκονται δύο καταξιωμένα στελέχη όχι μόνο του κυβερνώντος κόμματος αλλά και του Πολιτικού μας κόσμου.

Όμως οι τεράστιες και πολυσχιδείς αρμοδιότητες που σηκώνουν στους ώμους τους αλλά και η έλλειψη της απαραίτητης εξειδίκευσης και εμπειρίας που απαιτούνται για την επιτυχή αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων της μεγάλης Ελληνικής Ναυτιλίας λειτουργούν ως τροχοπέδη με τα γνωστά αποκαρδιωτικά αποτελέσματα.

Ήταν μεγάλο λάθος η κατάργηση και η εν συνεχεία κατάτμηση του ΥΕΝ ιδιαίτερα σε μια εποχή που η χώρα μας δοκιμάζεται σκληρά από τη διεθνή οικονομική ύφεση. Όμως τα λάθη είναι ανθρώπινα και αξίζει πραγματικά έπαινος σ΄εκείνον που διορθώνει τα λάθη του.

Θα μου επιτρέψετε να δανειστώ σ΄αυτό το σημείο την ξεκάθαρη δήλωση πάνω σ΄αυτό το θέμα του Προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών του αξιότιμου κυρίου Βενιάμη. «Φαντάζεστε», είπε ο κύριος Βενιάμης «τη Σαουδική Αραβία να καταργεί το υπουργείο Πετρελαίων; Για την πατρίδα μας το αντίστοιχο υπουργείο Πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας είναι το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας».

Κάποιος ή κάποιοι πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία να εισηγηθούν στον πανάξιο Πρωθυπουργό μας την άμεση επανασύσταση του ΥΕΝ.

Σίγουρα μια ανώδυνη ευκαιρία είναι ο πολυσυζητημένος επερχόμενος ανασχηματισμός. Κύριε πρωθυπουργέ στο μικρό διάστημα που έχετε στα χέρια σας τις τύχες του ελληνικού έθνους έχετε λάβει πολλές θαρραλέες και ιστορικές αποφάσεις. Πάρτε άλλη μία πραγματικά αναγκαία απόφαση που θα δώσει νέα φτερά στην Ελληνική Ναυτιλία και θα ηρεμήσει τη φουρτουνιασμένη θάλασσα του Πειραιά και της Ακτής Μιαούλη.

Κύριε Πρωθυπουργέ στον επόμενο ανασχηματισμό μη ξεχάσετε την επανασύσταση του ΥΕΝ.

Είναι επιτακτική ανάγκη, παράκληση και απαίτηση ολοκλήρου του Ναυτιλιακού χώρου της πατρίδας μας.

Νέα πυρκαγιά στο μηχανοστάσιο του «HIGHSPEED I»

Πυρκαγιά, λόγω θραύσης μαστού σωλήνα επιστροφών πετρελαίου κυλίνδρου κύριας μηχανής και διαρροή πετρελαίου σε οχετό καυσαερίων, εκδηλώθηκε χθες βράδυ, στο αριστερό μηχανοστάσιο του Ε/Γ-Ο/Γ-ΚΑΤ "HIGHSPEED I" Ν.Π.10484, ενώ έπλεε στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Άνδρου και Τήνου, εκτελώντας προγραμματισμένο δρομολόγιο (Ραφήνα - Άνδρος - Τήνος - Μύκονος και επιστροφή), με 204 επιβάτες. Η πυρκαγιά κατασβέστηκε από το πλήρωμα, χωρίς να αναφερθεί τραυματισμός και το πλοίο συνέχισε το ταξίδι του, με μειωμένη ταχύτητα. Κατέπλευσε δε στην Τήνο στη 01.30 π.μ απαγορεύτηκε ο απόπλους του από τη Λιμενική Αρχή, έως ότου πραγματοποιηθεί έλεγχος, αποκατασταθούν οι ζημιές και προσκομισθεί βεβαιωτικό διατήρησης κλάσης από το Νηογνώμονα, που παρακολουθεί το πλοίο. Στο πλοίο επέβαιναν 84 επιβάτες με προορισμό την Τήνο και 120 επιβάτες με προορισμό τη Μύκονο. Από τους τελευταίους, 87 προωθήθηκαν με μέριμνα πλοιοκτήτριας εταιρείας με το Ε/Γ-Ο/Γ "ΘΕΟΛΟΓΟΣ Π" Ν.Π. 11479 προς τη Μύκονο. Οι υπόλοιποι επιβάτες διανυκτέρευσαν στην Τήνο, προκειμένου προωθηθούν με το Ε/Γ-Ο/Γ "ΝΗΣΟΣ ΜΥΚΟΝΟΣ" Ν.Π. 10882 στον Πειραιά. Προανάκριση για το περιστατικό, διενεργείται από τη Λιμενική Αρχή Τήνου.

_________________________________________________

Σχόλιο Exantas: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.

Σύντροφοι, όταν οι επιθεωρήσεις στα πλοία αναλώνονται μόνο σε επισκέψεις εθιμοτυπικού, επικοινωνιακού χαρακτήρα & οι νονοί, οι εργολάβοι, κλπ διαπλεκόμενοι "στέλνουν ηχηρά μηνύματα" στους τυπικούς, έντιμους & ακέραιους, τα φαινόμενα θα επαναλαμβάνονται & κάποια στιγμή δυστυχώς τα ατυχήματα δεν θα ελέγχονται "με ίδια μέσα"!

Προσοχή λοιπόν γιατί τότε, στο αιωνίως γκρίζο "σύστημα" σας θα επικρέμαται μια απειλή & η πύρινη ρομφαία. Οι ασκοί του Αιόλου θα έχουν ανοίξει..........

Με θαλασσινούς χαιρετισμούς

ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗς ΕΛΕΝΗΣ ΦΩΚΑ

Ελένη Φωκά, η Δασκάλα του Γένους: Αγονάτιστη μπροστά στον βιαστή Αττίλα, προδομένη από την κυπριακή κυβέρνηση Περισσότερες από εικοσι είναι οι αναδημοσιεύσεις του ρεπορτάζ με τη συνέντευξη που παραχώρησε αποκλειστικά στη Θεοδοσία Κοντζόγλου η Μεγάλη Δασκάλα του Ελληνισμού, Ελένη Φωκά. Μεταξύ άλλων το θέμα δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ, όπως επίσης και στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ (εφημερίδα 16 Αυγούστου 2010) Ακόμα αναδημοσιεύσεις είδαμε στις ιστοσελίδες: * hassapis-peter.blogspot.com/2010/08/blog-post_2893.html * αἰέν ἀριστεύειν * www.neemo.gr/cluster1443627.php * aktines.blogspot: * Ας μιλήσουμε επιτέλους: http://kostasxan.blogspot.com/2010/08/blog-post_8386 * eglimatikotita.blogspot - http://eglimatikotita.blogspot.com/ * Ioannina Blogs * ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ - http://elladasimera.blogspot.com/ * ΕΞΑΓΟΡΕΥΣΙΣ: κοινοπ... - http://exagorefsis.blogspot.com/ * www.chaniablogs.gr/.../ * AETOS HALKIDIKIS - http://aetoshal.blogspot.com/ * Antistasi Cyprus - http://antistasi.org/ * Βιβλιοπωλείο χωρίς όνομα: http://papaleonidasdimitris.wordpress.com/2010/08/06/% * Ριζοκαρπασίτης : http://papaleonidasdimitris.wordpress.com/2010/08/06/ελένη-φ... - 110k - Παρόμοιες σελίδες * Ῥωμεηκο Ὁδοιπορικο: Ἑλένη Φωκά, ἡ Δασκάλα τῶν Κατεχόμενων. Μία ... * Εμπροσθοφύλακας Η Ιστοσελίδα ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ προλογίζοντας το θέμα αναφέρει: «Ελένη Φωκά, η Δασκάλα του Γένους: Αγονάτιστη μπροστά στον βιαστή Αττίλα, προδομένη από την κυπριακή κυβέρνηση»13 Αυγούστου 2010 Συντακτική Ομάδα Διαβάστε στο ιστολόγιο ‘Nextok.blogspot.com’ [06/08/2010] την συγκλονιστική συνέντευξη στην Θεοδοσία Κοντζόγλου ['ΣΚΑΪ' 08/08/2010] της Ελένης Φωκά, της μαρτυρικής Δασκάλας του Κυπριακού Ελληνισμού, της αγονάτιστης κοπέλας που για 23 χρόνια μόνη της αντιμετώπισε τους Τούρκους εισβολείς, τους έποικους, την αδιαφορία και την υποκρισία των Κυανόκρανων, αλλά και που έζησε την χειρότερη προδοσία από τις κυπριακές κυβερνήσεις. Στην μαρτυρία αυτή, θα διαβάσετε τι εστί στρατιωτική κατοχή, τουρκικό παρακράτος, εποικισμός. Θα δείτε για χάρη ποιων ανθρώπων και για ποιο βάρβαρο καθεστώς θα διαλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για να ζήσουμε, δήθεν, μαζί στο διζωνικό απαρτχάιντ. Θα μάθετε πως οι Τούρκοι έποικοι “συμπατριώτες” μας, με την ενθάρρυνση των κατοχικών αρχών, αφόδευαν στις αυλές του μοναδικού ελληνικού μας σχολείου, έκλεβαν τα ζώα και τα σπαρτά μας, βίαζαν επανελειμμένα παιδάκια και νεαρές Ελληνοκύπριες, μπούκαραν τα μεσάνυκτα στα σπίτια εγκλωβισμένων, βασάνιζαν γέροντες, δηλητηρίαζαν με ψοφίμια τα πηγάδια και τα ντεπόζιτα. Η μαρτυρία της Ελένης Φωκά περιέχει τόσες πολλές πληροφορίες, γεγονότα και καταστάσεις που πρέπει οπωσδήποτε να μεταφραστεί στα αγγλικά, αλλά και σε άλλες γλώσσες, και να διανεμηθεί πλατιά. Τα βιώματα αυτής της λεβεντοκόρης της Κύπρου και του Ελληνισμού πρέπει να γίνουν κτήμα του καθενός μας, αλλά και της ανθρωπότητας. Πρέπει η ανθρωπότητα να μάθει για την φρικτή φύση της τουρκικής κατοχής. Πάντως εμείς δεν αναμένουμε από την παραϋπουργική ΚΙΣΑ (Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό), παρά το ότι έχει αποδεδειγμένα τις προσβάσεις σε ευρωπαϊκά κέντρα όπως το «Ευρωπαϊκό Δικτύο κατά του Ρατσισμού» ['Εμπροσθοφύλακας' 05/08/2010], πως θα διεθνοποιήσει τον ρατσισμό από τον οποίο υπέφερε η Ελένη Φωκά. Ο ρατσισμός κατά των Ελληνοκυπρίων δεν ενοχλούσε ούτε τότε την κυβέρνηση Κληρίδη, ούτε τώρα την κυβέρνηση Χριστόφια και τους διάφορους ΚΙΣΑ που την περιστοιχίζουν. Η πιο συγκλονιστική και ανατριχιαστική, βέβαια, πληροφορία που μας δίνει η ηρωική Ελένη Φωκά, είναι το ύπουλο παιχνίδι που έπαιξε προσωπικά ο “εθνικόφρονας” Γλαύκος Κληρίδης εναντίον της. Με αφορμή ένα πρόβλημα υγείας που είχε, και διότι δικαίως δεν είχε εμπιστοσύνη στους ιατρούς των κατεχομένων, η κυβέρνηση Κληρίδη, με την σύμπραξη των Ηνωμένων Εθνών, βρήκαν αφορμή να μην επιτρέψουν στην Δασκάλα να επιστρέψει στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο. Ναι, ο Γλαύκος Κληρίδης έκανε το χατίρι του παλιόφιλού του Ραούφ Ντενκτάς! Μια Δασκάλα που αγωνιζόταν μόνη της, χωρίς καμία πολιτική, οικονομική και υλική βοήθεια, που υπέφερε βιασμούς, κλοπές και βασανιστήρια για 23 χρόνια, δεν κατάφεραν οι θρασύδειλοι Τούρκοι στρατοκράτες και οι φασίστες του Ντενκτάς να την διώξουν, και γι’ αυτό μεσολάβησε προσωπικά ο Γλαύκος Κληρίδης. Άλλωστε, η προσωπική φιλία Ντενκτάς-Κληρίδη μετρούσε ήδη πολλά χρόνια. Και όπως ξέρουμε η προσωπική φιλία των δύο εξελίχτηκε στην διζωνική αγάπη που βιώνουμε μέχρι σήμερα. Για να ξεριζώσουν μια Ελένη Φωκά αναγκάστηκαν να συνωμοτήσουν τα μεχμετζίκ, ο Ντενκτάς, ο παλιόφιλος του ο Κληρίδης, και οι υποκριτές του ΟΗΕ. Συνεπώς, ό,τι και να κάνουν, μια Ελένη Φωκά θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Μπορεί να την ξερίζωσαν οι Κληρίδης-Ντενκτάς από το Ριζοκάρπασο, αλλά δεν θα την ξεριζώσουν από την Μνήμη. Έτσι αγωνίζονται οι Έλληνες. Μια Ελένη Φωκά δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Μια Ελένη Φωκά θα μείνει αιωνίως σε αρμονία με την ελληνική ιστορία. Έναν Γλαύκο Κληρίδη όμως, ένα Γλαύκο Κληρίδη που αντί να υπερασπιστεί μια Ελένη Φωκά, την πρόδοσε και προσέτρεξε προς βοήθεια του πρώην Πολιτικού Αττιλάρχη, η ιστορία θα τον γράψει εκεί που πρέπει. Στην ίδια υποσημείωση, παρέα με τον αιμοσταγή Ραούφ Ντενκτάς, τους ένστολους Αττίλες, τους βιασμούς των κοριτσιών, τις κλοπές των γαϊδουριών, τα βασανιστήρια των γερόντων και τα περιττώματα των εποίκων στην αυλή του μαρτυρικού σχολείου του Ριζοκαρπάσου. Διαβάστε επίσης: - Διζωνική συνωμοσία Κληρίδη-ΑΚΕΛ-Βρετανών: Εζεκίας-Φάντης στο Λονδίνο, μέσω Βάσεων, τη μεσολαβήσει Κληρίδη! - Ο Μακάριος και η στάση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ κατά της ομοσπονδίας - Το ΑΚΕΛ συνεχίζει την μεταπραξικοπηματική πολιτική Κληρίδη: Η ιστορική αλήθεια για την εκ περιτροπής προεδρία

Tη γλώσσα μου έδωσαν Eλληνική

Ελληνικά γράμματα ζητά τώρα η Ευρώπη Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.. Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως .. Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι. Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται. Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας . Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές . Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον). Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο). Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. < BR> Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη =...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ...., κυκλο...., ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ....., ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λπ.. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει. Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

Ζητείται επειγόντως επανασύσταση του Υ.Ε.Ναυτιλίας

Στον επερχόμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό, που φημολογείται για τα τέλη Αυγούστου, παρακαλείται ο κ. πρωθυπουργός να λάβει σοβαρά υπόψη του την επανασύσταση του τόσο αδικαιολόγητα καταργηθέντος υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ).

Η ελληνική εμπορική ναυτιλία αποτελεί τη μοναδική θετική πρωτιά και μάλιστα παγκόσμια, στις αμέτρητες αρνητικές που μαστίζουν την πατρίδα μας, και είναι φυσικά η μεγαλύτερη, όπως κι ο τουρισμός, συναλλαγματοφόρος βιομηχανία της χώρας! Υπενθυμίζεται ότι το σπουδαίο αυτό υπουργείο ιδρύθηκε, ως υφυπουργείο αρχικά, από τον Ιωάννη Μεταξά, την 5η Αυγούστου 1936, την επομένη δηλαδή της ανάληψης των καθηκόντων του, σε αντιδιαστολή με τη σημερινή κυβέρνηση που το πρώτο νομοσχέδιο μετά την ορκωμοσία της ήταν η κατάργησή του και ο διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων του σε τέσσερις διαφορετικούς υπουργούς».

Φρίξος Δήμου

Πλοίαρχος Ε.Ν.

Αναδημοσίευση από enet.gr

_______________________

Σχόλιο Exantas: Σε όλες οι τελευταίες δημοσιεύσεις, συζητήσεις & κουτσομπολιά περί ανασχηματισμού, που είδαν το φως της δημοσιότητας, δεν ακούσαμε να γίνεται ουσιαστικός λόγος για την επανασύσταση του ΥΕΝ. Όσοι ασχολούμαστε όμως σοβαρά με την Ναυτιλία, είχαμε εγκαίρως διαγνώσει την σημασία και την ανάγκη, ώστε ο Διοικητικός φορέας αυτής να είναι ένα ξεχωριστό και αυτοτελές Υπουργείο, που να λειτουργεί ως ένα ενιαίο και συμπαγές σύνολο και να καλύπτει όλες τις υποδομές και δραστηριότητες της εμπορικής μας ναυτιλίας. Ότι είναι επίσης απολύτως αναγκαίο, το αυτοτελές αυτό Υπουργείο (Εμπορικής Ναυτιλίας), να το λειτουργεί ένα εξίσου ενιαίο και συμπαγές Οργανωμένο σύνολο, που να εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία και που θα στηρίζει την απαιτουμένη εμπιστοσύνη.

Οι αδυναμίες του εκτρώματος, που έχει επί του παρόντος δημιουργηθεί, έχουν γίνει ήδη ορατές & όλοι οι σοβαρώς ενασχολούμενοι με την ναυτιλία & την ναυτοσύνη, αντιλήφθηκαν ήδη την ιλαρότητα της κατάστασης και την τραγικότητα του αποτελέσματος αυτού. Με θαλασσινούς χαιρετισμούς Exantas

ΕΛΕΝΗ ΦΩΚΑ: "Κουλτούρα συμφιλίωσης" με τους Τούρκους κατακτητές;

Ελένη Φωκά προς Καρογιάν για Χριστόφια:  “Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις”».

Χωρίς περιστροφές, στο Δημοκρατικό Κόμμα που μετέχει στην Κυβέρνηση, τα είπε, σε εκδήλωση της ΓΟΔΗΚ, η διωγμένη δασκάλα της Καρπασίας Ελένη Φωκά. Για να τα διαβιβάσει ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ και της Βουλής κ. Μάριος Καρογιάν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια. Για τους εξευτελισμούς της πολιτικής της «κουλτούρας συμφιλίωσης».

Ήταν Μάρτιος του 2009 όταν  η ΓΟΔΗΚ προσκάλεσε σε εκδήλωσή της και την Ελένη Φωκά για να την τιμήσει. Κι η Δασκάλα του Έθνους είπε στη δική της αντιφώνηση:

«Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας. Για την τιμή που αποφασίσατε για την ταπεινότητά μου. Για όσα έπραξα καθηκόντως. Όταν υπηρετούσα, σκλαβωμένη δασκάλα των υποδούλων Ελληνοπαίδων, στην Αγία Τριάδα της τουρκοκρατούμενης Καρπασίας. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι Τουρκοκύπριοι συνεργάτες των κατακτητών, το Ψευδοκράτος του Αττίλα, με έδιωξαν από το χωριό μου. Από το σπίτι μου στην Αγία Τριάδα. Από το σχολείο μου. Και απαγόρευσαν την επιστροφή μου. Γνωρίζετε ότι εδώ στην Προσφυγιά, η μεταχείριση, όσων επιμένουμε να λέμε Κατοχή την Κατοχή, είναι εξευτελιστική. Και προσβλητική. Διέγνωσαν, στα πληρωμένα από τις ξένες πρεσβείες σεμινάρια, ότι έχουμε, δήθεν, ψυχολογικά προβλήματα. Μας παρόπλισαν. Μας πέταξαν στο περιθώριο. Λες και τους ενοχλεί που ακόμα ζούμε!


Η Κυβέρνηση, στην οποία το κόμμα σας συμμετέχει, αποφάσισε την “καλλιέργεια κουλτούρας συμφιλίωσης” με τους Τουρκοκυπρίους. Δεν ξεχώρισε ποιοι Τουρκοκύπριοι είναι όργανα των Κατακτητών.


Ποιοι είναι συνεργάτες των Κατακτητών; Ποιοι είναι πιο αιμοβόροι από τους Κατακτητές;


Ποιοι έποικοι, σαν το δολοφόνο του Σολάκη Σολωμού, θα πάρουν τη νομιμοποίηση των 50 χιλιάδων του Προέδρου, στην Κυβέρνηση του οποίου κι εσείς μετέχετε;


Με ποιους Τούρκους Έποικους και με ποιους συνεργάτες και όργανα των Κατακτητών καλούνται τα παιδιά μας στο Ριζοκάρπασο να καλλιεργήσουν “Κουλτούρα Συμφιλίωσης”;


Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε. Επιτρέψτε μου να τη μεταβιβάσω σε ΕΚΕΙΝΕΣ που σήμερα αντιστέκονται στο σκλαβωμένο Ριζοκάρπασο. Και, σας παρακαλώ, ζητήστε από τον πρόεδρο του κόμματός σας, τον κύριο Μάριο Καρογιάν, να μεταφέρει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κύριο Δημήτρη Χριστόφια, από τη βίαια εκτοπισμένη Δασκάλα Ελένη Φωκά, τρεις μόνο στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη:

“Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις”».

Nextok: Ευχαριστώ τον συμπατριώτη μου Ριζοκαρπασίτη για την μεταφορά αυτού του κειμένου από δημοσίευμα της εφημερίδας "Σημερινή" το οποίο ωστόσο  παραμένει επίκαιρο έστω κι αν η Ελένη Φωκά  ύψωσε τη φωνή της με τα πιο πάνω λόγια στις 6 Μαρτίου, 2009.

«Το κλείσαμε το μαγαζί…»

Η μεταρρύθμιση πέτυχε, ο Πειραιάς βρώμισε...

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Δείτε τη φωτογραφία και συγκρίνετέ μ’ αυτήν της προηγούμενης δημοσίευσης. Μην αναρωτηθείτε αν αυτό το σκουπιδαριό βρίσκεται σε κάποια χώρα της Αφρικής ή στον ΧΥΤΑ των Λιοσίων. Έχει ανοίξει στην Παλιά Κοκκινιά -στη γωνία Θηβών & Λεβαδείας- και σας περιμένει για κάθε είδους μολυσματικές ασθένειες, εφόδους τρωκτικών και ανυπόφορη δυσωδία.


Αυτή είναι μια «κοινωνική» προσφορά:


1. Του Δήμου Πειραιά, ο οποίος έχει ενημερωθεί σε τρία επίπεδα (πολιτική ηγεσία, Δ’ Διαμέρισμα και γραμμή καθαριότητας 210.411.92.00) όπως λένε οι κάτοικοι. Από την Τρίτη και καθημερινά σε όλη τη διάρκεια του 24ωρου γίνονται κλήσεις σε κινητά και σταθερά τηλέφωνα αλλά κάποιοι αγρόν αγοράζουν επί μονίμου βάσεως. Ο υπάλληλος που απαντά τη γραμμή μάλιστα όταν απάντησε στην κλήση ρωτούσε αν είχε κλαδιά ή άλλα αντικείμενα για να ξέρει το γραφείο κινήσεως ποιο όχημα θα δρομολογήσει. Εδώ μιλάμε για το θέατρο του παραλόγου.


2. Των εργαζομένων του Δήμου Πειραιά που λένε χαρακτηριστικά όταν τους καλεί κανείς στα εσωτερικά του τομέα Καθαριότητας (στην οδό Φαλήρου) και στο αμαξοστάσιο της Ρετσίνα πως «το μαγαζί είναι κλειστό λόγω διακοπών» κι άμα τολμήσει να τους ξανακαλέσει κανείς το γυρίζουν σε φαξ! Από πότε μια δημοτική υπηρεσία ονομάζεται «μαγαζί»; Εκτός αν υπονοούν ότι όλοι αυτοί οι «εξυπνάκηδες» έχουν μετατρέψει ολόκληρο τον Πειραιά σε «μπουτίκ σκουπιδιών και στερεών απορριμμάτων».

3. Των κατοίκων και των «συντρόφων»-μεταναστών από το Πακιστάν που μαζεύτηκαν χάρη σε ασυνείδητους ιδιοκτήτες που τους νοικιάζουν μονοκατοικίες με το κεφάλι, λες και ζούμε στις εποχές της Μικρασιατικής Καταστροφής. Χθες μόνο, σημειώθηκαν τρία επεισόδια στο εν λόγω σημείο με Πακιστανούς που άδειασαν το μισό Καράτσι και τους υπονόμους του, στη λεωφόρο Θηβών. Έτσι πρέπει να είναι η «πολυπολιτισμική» κοινωνία του νέο-εποχίτικου ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΡΙΖΑ κι όλου του κατ’ όνομα αριστερού συρφερτού των βορείων προαστείων που εκστομίζει μπούρδες δήθεν στο όνομα του προοδευτισμού. Για ελάτε ρε μόρτες α λα Κοκκινιά πλάγια, να δείτε παγκοσμιοποίηση κι αν δεν σας φύγει η μαγκιά με πορδές, σφυρίξτε μου (αν μπορείτε) κλέφτικα.

4. Της Δημοτικής Αστυνομίας η οποία ειδοποιήθηκε για τις εναποθέσεις στερεών υλικών στο σημείο αλλά κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι-«αστυφύλακες» προφανώς είναι υπεράνω κάθε καταστάσεως αν δεν αφορά σε βεβαίωση τροχονομικής παράβασης γύρω από την πλατεία Κοραή. Εκτός κι αν με δεδομένη τη δικαιολογία ότι οι οδηγοί της Καθαριότητας πήγαν διακοπές όλοι μαζί, έφυγαν κι όσοι είχαν βάρδια για καμμιά βουτιά στα Βοτσαλάκια…

Τρεισίμισι μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές κι ο Πειραιάς είναι χειρότερος από ποτέ και κανείς δεν κάνει κάτι. Αν οι νομαρχιακές και οι δημοτικές αρχές δεν είναι σε θέση να κάνουν τη δουλειά τους, δεν παρεμβαίνει κανένας εισαγγελέας μπας και καθαριστεί επιτέλους αυτή η βρωμούπολη; Γίναμε χειρότεροι κι απ’ την Αθήνα του Κακλαμάνη. Πόσο ποιο χαμηλά θα μας ρίξετε ρε άχρηστοι;

Εσείς που χύσατε κροκοδείλια δάκρυα στην κηδεία του μπάρμπα-Γιάννη Παπασπύρου, για διαβάστε τι έκανε ο συγχωρεμένος όταν ήταν δήμαρχος και αναρωτηθείτε τι κάνετε εσείς, οι σύγχρονοι παράγοντες της πόλης. Κι αν έχετε φιλότιμο, πηγαίνετε μέχρι την Ιχθυόσκαλα. Όλο και κανένα καΐκι θα φέρει ρέγγες για να σας κλάψουν, καθώς θα σας κράζουν οι γλαρόμυαλες μεταγραφές από τα ανήλιαγα της Ρηγίλλης…

-=-=-=-=-=-=

Υ.Γ.: Σύντροφε Γ.Α.Π. δες αυτή τη δημοσίευση από το notebook όπως θα έχεις αράξει στο “Porto Paros” για νεροτσουλήθρες και πες μου όταν καταγράφεται αυτή η εικόνα στον Πειραιά, πώς να προχωρήσει εκείνο το open gov που έλεγες;

πηγή:   http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/08/blog-post_08.html

Λόγια σημαντικών ανθρώπων

Tο μόνο που χρειάζεται το "κακό" για να επιτύχει, είναι οι ευπρεπείς να μείνουν αδρανείς (EDMUND BURKE)

Με θαλασσινούς χαιρετισμούς,

Exantas

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

Η επιμονή της Κυβέρνησης Χριστόφια για ενότητα –κάποιοι την θεωρούν και εμμονή- έχει πετύχει τον στόχο της. Όλοι πια, δεξιοί, αριστεροί, λαϊκά στρώματα, δημοκρατικές, πατριωτικές και άλλες δυνάμεις, είναι ενωμένες σαν μια γροθιά. Ενωμένες εναντίον της διακυβέρνησης του! Η άρνηση του προέδρου να ακούσει την καθολική πια ανάγκη που εκφράζεται για αλλαγή πολιτικής εδώ και τώρα, στο Κυπριακό, την οικονομία και την εσωτερική διακυβέρνηση, έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές ρεύμα εναντίον του (προς Θεού κύριε Άντρο Κυπριανού, όταν λέμε εναντίον του δεν εννοούμε ότι απειλείται η ζωή του, μην αρχίσετε πάλι να στέλνετε την αστυνομία χαράματα σε σπίτια «αντιφρονούντων»…) Το ΑΚΕΛ έχει περιχαρακωθεί γύρω από τον πρόεδρο κι έχουν μείνει μονάχοι. Έξω από τα «τείχη» βρίσκονται πλέον οργισμένοι –και ενωμένοι για πρώτη φορά- άνθρωποι από όλα τα κόμματα, όλα τα στρώματα και όλες οι πολιτικές πεποιθήσεις. Όλες οι προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια έχουν γυρίσει μπούμερανγκ. Οι απεγνωσμένες εκκλήσεις για ενότητα, έχουν συσπειρώσει ένα ισχυρό μέτωπο εναντίον της Κυβέρνησης. Κι αν έχει πετύχει ένα πράγματα η πολιτική Χριστόφια είναι να συνοψίσει όλα όσα ο λαός απεύχεται για το μέλλον και να τα προτάξει στις διεκδικήσεις του. Οι συγκυρίες που ζούμε θυμίζουν περίοδο δημοψηφίσματος 2004, με την Κυβέρνηση αυτή τη φορά σε κόντρα με το κοινό αίσθημα. Η υπόσχεση που έδωσε τότε το ΑΚΕΛ ότι θα τσιμεντώσει το ναι, φαντάζει σήμερα σαν μια απειλή που πάει να επιβληθεί στο λαό με ξεγελάσματα και καλοπιάσματα. Ενίοτε και με ξεσπάσματα και απώλεια της ψυχραιμίας… ΠΗΓΗ: Internet / ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΕΡΖΙΑΝ

Ελένη Φωκά - Η Κύπρος απαξιώνει την ηρωίδα δασκάλα των κατεχομένων

Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Έδωσε μια σκληρή μάχη για 23 ολόκληρα χρόνια στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Υπέμενε τα πάνδεινα, για να προσφέρει μόρφωση στα λιγοστά εγκλωβισμένα Κυπριόπουλα και για να δίνει κουράγιο στους χιλιοταλαιπωρημένους συγχωριανούς της. Σήμερα, ζει με τις μνήμες της, σ’ ένα προάστιο της Λευκωσίας όπου ακόμα και το προσφυγικό λιτό σπιτάκι της, το απαίτησε, γιατί κυβερνητικοί παράγοντες της είπαν ότι δεν το δικαιούται!

Η Ελένη Φωκά, μια πραγματική Κυρία, μια ζωντανή ηρωίδα, μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα Γιαλούσας στο Ριζοκάρπασο. Ήταν η μεγαλύτερη από τα εννέα παιδιά της Λουκίας και του Λύσανδρου Φωκά (πέντε κορίτσια και τέσσερα αγόρια). Αγροτική οικογένεια. Αγροτικές εργασίες, καπνά, ελιές , χαρούπια, σιτηρά. Τα παιδιά βοηθούσαν κάθε μέρα στις δουλειές αλλά ο πατέρας είχε μεγάλη επιθυμία να μορφώσει στα παιδιά του.

Μόνον η Ελένη και άλλη μια αδελφή της πρόλαβαν να σπουδάσουν . Όλα τα άλλα παιδιά τα πρόλαβε η εισβολή. Όταν έγινε το κακό, η Ελένη ήταν 24 ετών, πτυχιούχος οικιακής οικονομίας Ελληνικού πανεπιστημίου. Από το 1973 είχε διοριστεί ως εκπαιδευτικός.

Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974, την βρήκε στο σπίτι της στην Αγία Τριάδα.



Θυμάται για εκείνη τη μέρα: «Βλέπαμε τα πλοία και τα αεροπλάνα με φόβο και τρόμο. Στη 2η εισβολή στις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι ήρθαν και στην Γιαλούσα. Νωρίτερα, είχαν αποκόψει τη χερσόνησο της Καρπασίας και έτσι δεν μπορούσαμε να φύγουμε.

Μοναδική παρηγοριά της είναι οι κάκτοι και τα λουλούδια της

Ακούσαμε τα νέα της αποκοπής του δρόμου από το ραδιόφωνο. Τρομάξαμε. Φώλιασε ο φόβος μέσα μας. Εκείνη τη μέρα ο πατέρας μου ήταν στους αγρούς. Έτρεξα με το ποδήλατο να του πω ότι έπρεπε να γυρίσει αμέσως στο σπίτι. Στο δρόμο έβλεπα κόσμο να τρέχει και να κλαίει.

Μόλις μπήκαν οι Τούρκοι στο χωριό, έκαναν κέρφιου (σ.σ. περιορισμό στην κυκλοφορία των ατόμων). Ρήμαξαν όλα τα καταστήματα. Μας μάζεψαν στην εκκλησία λίγο μετά το μεσημέρι. Μπήκαν με τα τανκς και οι προπομποί τους φώναζα με ντουντούκες ό,τι έπρεπε να μαζευτούμε στην εκκλησία.



Μάζεψαν όλους τους άνδρες. Από τον πατέρα μου που ήταν ηλικιωμένος έως τον μικρότερο αδελφό μου που ήταν μαθητής γυμνασίου. Όλους τους πήγαν στα Άδανα. Μόνον ο ένας αδελφός μου που ήταν στρατιώτης σώθηκε.

Τους πήραν με τα λεωφορεία. Όλα ήταν βαμμένα με μαύρη μπογιά. Ακόμα και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Τους πήγαν στον ξενοδοχείο Ντόουμ στην Κερύνεια. Εκεί απελευθέρωσαν τον πατέρα μου γιατί ήταν ηλικιωμένος. Τα αγόρια τα πήραν…



Τα κορίτσια τα βίασαν.. πολλά κορίτσια βίασαν... Μακάρι να μη ζούσαμε... Ζήσαμε όμως και ο πόνος του κάθε συγχωριανού ήταν πόνος όλων των υπολοίπων. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν του βιασμούς για να σκορπίσουν τον φόβο. Τελικά δεν άφησαν άνθρωπο χωρίς να τον βασανίσουν».



Εγκλωβισμένες στο φόβο ζωές

Ελάαχιστες φωτογραφίες από τη ζωή 23 χρόνων  στην κατεχόμενη Κύπρο

Η Μεγάλη Δασκάλα της Κύπρου, αφηγείται όσα έζησε με το βλέμμα βυθισμένο στις πολύπικρες μνήμες. Δεν μιλάει ποτέ στους δημοσιογράφους. Σήμερα κάνει μια εξαίρεση, εκείνη ξέρει μόνον τον λόγο. Αφηγείται, μιλάει, κλείνει τα μάτια σαν να πνίγει έναν πόνο. Αφήνει τον θρήνο της νιότης της να πλανηθεί στο φτωχικό της. Είναι Κυριακή πρωί και από τη πόρτα της ο ήλιος δρασκελά το κατώφλι, λες και προσπαθεί να της ζεστάνει την καρδιά… Και η κυρία Φωκά συνεχίζει:

Εξόρμηση των εγκλωβισμένων κυπριοόπουλων  στην παραλία με την Ελένη Φωκά σε νεαρή ηλικία

«Οι άνδρες έπρεπε να παρουσιαστούν τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα στο κέντρο του χωριού. Με τα μάτια ακίνητα σαν άγαλμα. Αν κοίταζε κάποιος αλλού, τον κτυπούσαν βάναυσα.

Δεν μπορούσες να βγεις έξω από το σπίτι σου. Αν κάποιος έπρεπε να κινηθεί όπως ο πατέρας μου που είχε ζώα και έπρεπε να τα ταΐσει, έπρεπε να πάρει άδεια. Σε 10-15 μήνες μας πήραν και τα σιτηρά και τα καπνά και τα χαρούπια και τα ζώα. Έφεραν και τους εποίκους που μας κτυπούσαν κάθε φορά που προσπαθούσαμε να αντιδράσουμε στις κλοπές τους.

Κτύπησαν τον πατέρα μου τρεις φορές όταν πήγαν να του κλέψουν τα προϊόντα της σοδιάς. Και όταν πήγε να διαμαρτυρηθεί, βρέθηκε στη φυλακή».



Η φωνή της κυρίας Ελένης ακούγεται ραγισμένη: «Περιουσία δεν είχαμε, ασφάλεια δεν είχαμε, διακινδυνεύαμε κάθε στιγμή. Βίαζαν τα κορίτσια και φυλάκιζαν και κτυπούσαν τα αγόρια για να μας υποχρεώσουν να φύγουμε. Αν και υπήρχε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που προέβλεπε ότι μπορούσαμε να αποφασίσουμε που θα ζήσουμε, ωστόσο εκδιώχθηκε ο κόσμος υπογράφοντας μάλιστα εκβιαστικά ότι «δια της ιδίας θελήσεως» έφευγε. Δεν ξέρουμε τα μαρτύρια του καθ ενός. Ξέρω τα δικά μου… Αναγκαστικά ο κόσμος έφευγε. Κυρίως για να προστατεύσουν τα μικρά παιδιά τους».

Αναμνηστική φωτογραφία της Μεγάλης Δασκάλας της Κύπρου, Ελένης Φωκά

με μερικούς από τους εγκλωβισμένους μαθητές της

Κλείνει τα μάτια. Σταματά την αφήγηση. Τα τελευταία της λόγια με κτυπάνε σαν χιλιάδες σφυριά τα μηνίγγια. Πως είναι δυνατόν να πονάς με μιαν αφήγηση; Κι όμως πονάς. Η καρδιά σφίγγεται. Το μυαλό πάλλεται σαν να απειλεί το κεφάλι με έκρηξη. Ποιος μπορεί να ξέρει τι έζησε αυτός ο άνθρωπος, αυτή η γυναίκα στα χέρια των Τούρκων, όταν νέα κοπέλα ακόμα, αποφάσισε με μοναδικό της όπλο τον «τσαμπουκά» της, να πολεμήσει τους βάρβαρους κατακτητές για να προστατέψει τους μαθητές της αλλά και για να κρατήσει, να διατηρήσει την ελληνικότητα της τουρκοπατημένης πατρίδα της, με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα έρθει βοήθεια… Μα όσο ο Λεωνίδας περίμενε τη βοήθεια από τους Αθηναίους, άλλο τόσο και η Ελένη Φωκά, περίμενε και περίμενε…

Η κυρία Ελένη, με μάτια χαμένα στο χρόνο, βουρκωμένη, συνεχίζει, περιγράφοντας τα γεγονότα που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό και τη ψυχή της: «Και οι βιασμοί που ακούγαμε, ήταν συγκλονισμός, αλλά και να κτυπούν κάθε νύχτα το σπίτι του άλλου ήταν τρόμος. Ξαφνικά να κτυπούν την πόρτα σου μες τη νύχτα…»

Από την καθημερινή ζωή στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο της Κύπρου

Το γαϊδούρι ήξερε…

«Οι έποικοι μας πήρα τα ζώα μας. Πέντε βόδια, κατσίκες, πρόβατα, όλα. Ο πατέρας μου κατάφερε και κράτησε ένα ζώο γιατί ένας αστυνομικός του ζήτησε να του το μεγαλώσει. Ξέχασε όμως ο ντερβίσης να έρθει και ο πατέρας μου τα αύξησε τα ζώα. Ήρθαν όμως οι έποικοι και του πήραν έξι από αυτά. Κι όταν ο πατέρας μου το κατήγγειλε, ο Τούρκος αστυνομικός του είπε ότι «εγώ θα σου βρω τον ένοχο ακόμα κι αν χρειαστεί να βρω τα κόκαλα του ζώου». Ακόμα και το γαϊδούρι μας έκλεψαν. Και το καημένο αφού άλλαξε δώδεκα χέρια, ξέφυγε και ήρθε μόνον του στο σπίτι μας. Είναι αστείο αλλά ο τούρκος που υποστήριζε ότι ήταν το ζώο δικό του, έφερε δώδεκα άτομα για να βεβαιώσουν την κυριότητα του γαϊδουριού.



Μας έλεγαν: βλέπεις τι έπαθε η κόρη του τάδε; Έτσι θα πάθει και η κόρη σου. Κυρίως βίαζαν παιδιά πολυμελών οικογενειών… Κι εμένα προσωπικά…».

Σταματά. Σκύβει το κεφάλι. Κρύβει το πρόσωπό της μέσα στις χούφτες της και συνεχίζει με οργισμένη φωνή. «Ότι θέλεις σκέψου», μου λέει. Δεν θέλει να ανακαλέσει στη μνήμη της ό,τι από τους εισβολείς υπέστη η ίδια. Βρίσκει όμως τη δύναμη και συνεχίζει: «Πέρα από το θάνατο και το ανάθεμα δεν υπάρχει άλλος θάνατος. Έτσι αποφάσισα να παραμείνω στο κατεχόμενο χωριό μου. Ήξερα πια τι με περίμενε. Και οι Τούρκοι φρόντιζαν κάθε μέρα να μας θυμίζουν ότι ήμασταν ανεπιθύμητοι. Τον πατέρα μου τον βασάνιζαν πολύ. Εκείνος φώναζε και φώναζε και μαζί μου γιατί εγώ δεν ήθελα να φύγω. Είχε αγανακτήσει.

Έκλεψαν όλα τα πράγματα του σχολείου.  Επέβαλλαν φόρους στον πατέρα μου αν και μας εκμεταλλεύονταν την περιουσία. Εκείνος δεν πλήρωσε και του έβαλαν πρόστιμο. Το πλήρωσε τελικά ένας κύπριος για να μην τον πάρουν φυλακή. Ήταν ο οδηγός του λεωφορείου του χωριού. Φυσικά του επέστρεψα του ανθρώπου τα χρήματα.

Πέρασε ο Ιούλιος, ο Αύγουστος του 1974 και τον Σεπτέμβρη άρχισαν τα σχολεία. Είχαν μείνει στα κατεχόμενα της Β. Κύπρου κι άλλοι εκπαιδευτικοί αν και οι Τούρκοι τους υποχρέωσαν να κάνουν αίτηση να φύγουν.

Οι Τούρκοι βρώμιζαν το σχολείο
Ήταν εκεί η οικογένεια της διευθύντριας του σχολείου Θάλειας Καουτζιάνη. Συνέλαβαν τον άντρα της και ήταν αγνοούμενος. Κακοποιούσαν τον γιό της κάθε μέρα. Έμεινε εκείνη. Άρχισαν άλλα προβλήματα και αναγκάστηκε η διευθύντρια να φύγει. Κι άλλες εκπαιδευτικοί που είχαν μείνει, αναγκάστηκαν να φύγουν εξ’ αιτίας των καθημερινών προβλημάτων. Έφυγαν όλοι. Έμεινα εγώ. Δεν μπορούσα να ζητήσω από τους Τούρκους να μου επιτρέψουν να μείνω. Ήρθαν όμως κάποιοι γονείς και με παρακάλεσαν: «Δεν θέλουμε να μάθουν γράμματα αλλά να τα αφήνουμε στα χέρια σας για ασφάλεια». Έτσι, μου είπαν να γράψω στο υπουργείο. Εκεί ήταν δύο ακόμα δασκάλες. Έστειλα την επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας και μετά από ένα ολόκληρο χρόνο έδωσαν την άδεια να λειτουργήσει το σχολείο.

Ζήσαμε πολύ σκληρές συνθήκες. Καθημερινά στο σχολείο έρχονταν οι Τούρκοι και λέρωναν με ακαθαρσίες στη βεράντα του σχολείου. Πετούσαν στην πόρτα τις ακαθαρσίες τους. Ή τις κρεμούσαν στο πόμολο της πόρτας μέσα σε νάιλον σακούλα. Φώναζα τους στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών να τα δουν. Αισθανόμουν ικανοποίηση όταν αποκαλούσαν ζώα, γαϊδούρια τους Τούρκους. Τις τουαλέτες τις καθάριζα νωρίς το πρωί πριν έρθουν τα παιδιά γιατί αυτά δεν έφταιγαν….

Αλλά φυσικά όσο τα καταγγέλλαμε, τόσο ποιο πολλά γίνονταν. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία λέρωναν…
Όταν ζητούσαμε υλικά, χλωρίνες κλπ τα έφερναν τα παιδιά απ τα πράγματα που έστελλαν οι συγγενείς των εγκλωβισμένων στις οικογένειες.

Μας έκοβαν το νερό. Έβγαζα το νερό από το πηγάδι και το μεταφέραμε σε δοχεία και με αυτό καθαρίζαμε το σχολείο. Άλλοτε έριχναν ψόφια ζώα μέσα στο ντεπόζιτο του νερού για να μη μπορούν τα παιδιά να το χρησιμοποιήσουν. Τα έδειχνα αυτά όλα στα Ηνωμένα Έθνη και γι αυτό θεωρήθηκα ενοχλητική από τους Τούρκους.


Τα παιδιά τα εκφόβιζαν ότι θα τα σκοτώσουν, ότι θα τα βιάσουν. Και βίασαν παιδιά κάτω των 14 ετών. Ζήτησα από τους γονιούς να τα φέρουν κοντά μας. Όταν κάποιος γονιός δεν μπορούσε, πήγαινα εγώ να τα πάρω. Έξω από την πόρτα της τουαλέτας του σχολείου, στεκόμουν πάντα κάθε φορά που ένα παιδί έπρεπε να κάνει χρήση ή έστελλα τα παιδιά δύο- δύο. Γιατί τα κακοποιούσαν, τα έδερναν οι Τούρκοι στρατιώτες και οι έποικοι.

Όσο για τα βιβλία δεν μας έδιναν. Έστελλε το Υπουργείο αλλά τα κρατούσαν τα κατοχικά στρατεύματα. Και όταν μας έδιναν κάποια γύρω στο Φλεβάρη, δεν μας έδιναν τον τρίτο ή τον τέταρτο τόμο. Έτσι δυσκόλευαν το έργο μου ακόμα πιο πολύ. Γι αυτό και χρησιμοποιούσαμε τα παλιά βιβλία. Ήταν ένας συνεχής πόνος. Μια διαρκής αγανάκτηση. Αισθανόμασταν μετέωροι. Δεν είχαμε που να πιαστούμε, που να κρατηθούμε και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να μας βοηθήσει.
Ακόμα και τα τζάμια, μας τα έσπαζαν, τα κεραμίδια μας τα έπαιρναν και έτρεχαν τα νερά μέσα στις αίθουσες. Όταν ζητούσαμε τζάμια ή κεραμίδια, η κυπριακή κυβέρνηση μας έστελλε ακόμα και τουρκοκύπριους να μας τα φτιάξουν. Την επόμενη μέρα όμως πάλι τα τζάμια έσπαγαν και τα κεραμίδια …έφευγαν. Μέχρι και τις λάμπες μας έκλεβαν».

Αν και νεαρή κοπέλα και η ίδια, η κ. Ελένη Φωκά, διατήρησε τότε αυξημένο το αίσθημα της ευθύνης έναντι των αθώων παιδιών.



«Κάποια στιγμή τα περίπου 200 Κυπριόπουλλα μου, βρέθηκαν στο ίδιο σχολείο με 200 παιδιά εποίκων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμβιώσουν στο ίδιο προαύλιο. Τα Τουρκάκια κτυπούσαν τα παιδιά μας. Έτσι φρόντιζα να μη βγαίνουμε διάλειμμα ταυτόχρονα. Διαμαρτυρήθηκα και στα Ηνωμένα Έθνη και στις τουρκικές δυνάμεις αλλά ποιος να με ακούσει.

Τελικά κατάφερα να απομακρύνουν τα Τουρκάκια με τη βοήθεια των Ην. Εθνών».

Έγραψε στον Κόφι Ανάν -

την εξαπάτησε ο Πρόεδρος της Κύπρου

Η Μεγάλη Δασκάλα της Κύπρου,  θυμάται κάποιες φορές όπου τα Ηνωμένα Έθνη ή και οι κατοχικές δυνάμεις δεν της επέτρεπαν να διακινηθεί στα κατεχόμενα: «Έπρεπε να με ελέγξουν σε τρία-τέσσερα σημεία όταν έπρεπε να φύγω από το χωριό. Όταν με πήγαιναν στο νοσοκομείο στην Βόρεια Κύπρο, με έβαζαν από τη πίσω πόρτα. Αλλά τα φάρμακα που μου έδιναν φοβόμουν να τα πάρω. Κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του ο γιατρός; Σκεφτόμουν. Αναγκαστικά έστελλα τη συνταγή στις ελεύθερες περιοχές.

Στη Γιαλούσα πέθαναν και άτομα από την «ιατρική περιποίηση». Έγραψα στον Κόφι Ανάν, στην Κυπριακή Δημοκρατία, στα Ηνωμένα Έθνη, λέγοντας ότι ήταν δικαίωμά μου να έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τουρκική ταυτότητα

Τέσσερις φορές μας ζήτησαν να βγάλω Τουρκική ταυτότητα. Έρχονταν μεσάνυχτα στα σπίτια μας. Το ρεύμα, μας το είχαν κόψει. Έβαζαν ένα πανί λευκό μέσα στο σκοτάδι για να μου βγάλουν φωτογραφία. Αυτό δεν το δέχθηκα ποτέ. Γι αυτό το λόγο δεν μου επέτρεπαν να έρθω στις ελεύθερες περιοχές.

Τελικά αφού είδαν οι τουρκικές Αρχές ότι δεν άλλαζα την απόφαση μου, ότι δεν ήθελα να βγάλω τουρκική ταυτότητα, μου έδωσαν μια επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γλαύκου Κληρίδη που μου έγραφε να έρθω στις ελεύθερες περιοχές και όταν αποθεραπευτώ να γυρίσω πίσω.

Ωστόσο από το 26 Μαΐου 1997 δεν μου επέτρεψαν να επιστρέψω στα κατεχόμενα. Έχασα έτσι το σπίτι μου, μου έκλεισαν και το σχολείο. Ήταν του Αγίου Συνεσίου, δεν θα το ξεχάσω. Πήγα στον Άγιο Συνέσιο στο Ριζοκάρπασο. Πήγα μαζί με τα παιδιά. Ήρθε Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών γιατί πήρα τηλέφωνο στο ΡΙΚ και είπα ότι ζητούσα να έρθω στις ελεύθερες περιοχές για λόγους υγείας. Ήμουν τότε 46 ετών. Προηγουμένως ένας αξιωματικός των Ηνωμένων Εθνών είπε ότι η Φωκά δεν έχει κανένα πρόβλημα. Πήρα σβάρνα τα σπίτια των τουρκοκυπρίων και βρήκα τηλέφωνο και μίλησα στο ΡΙΚ. Έτσι όταν ήρθαν να μου πουν ότι θα πήγαινα στις ελεύθερες περιοχές χάρηκα πολύ. Μάλιστα ασπάστηκα και τους αξιωματικούς των Ηνωμένων Εθνών που τάχα με …βοήθησαν. Δεν είχα τότε αντιληφθεί το κρυφό παιχνίδι που έπαιξαν σε βάρος μου όλοι.

Όταν έφθασα στην ελεύθερη Κύπρο, ήρθε κάποιος αξιωματούχος και μου είπε: «Ε! μέχρι να ανοίξουν και τα σχολεία τον Σεπτέμβρη….»

Τότε κατάλαβα ότι υπήρξε συνέργεια των κυπριακών Αρχών και των Ηνωμένων. Εθνών για τον σιωπηλό εκτοπισμό μου.
Τέσσερις φορές προσπάθησα να επιστρέψω. Με κτύπησαν στο Λήδρα Πάλας (σ.σ. Ξενοδοχείο στην Πράσινη Γραμμή) οι Τουρκικές δυνάμεις. Επέμενα και για ένα μήνα πήγαινα κάθε μέρα στην «Πράσινη Γραμμή» αλλά δεν μου επέτρεπαν να συνεχίσω για τη Βόρεια Κύπρο. Με ταλαιπωρούσαν και καθυστερούσαν και τους εγκλωβισμένους που περίμεναν μέσα στα λεωφορεία για να γυρίσουν στα σπίτια τους. Κάποια μέρα με παρακάλεσαν και οι εγκλωβισμένοι : «Ελένη λυπήθου μας κατέβα από το λεωφορείο».

Το «ευχαριστώ» της Κυπριακής Δημοκρατίας
Η ηρωίδα δασκάλα, δίδαξε επί 23 χρόνια τα σκλαβωμένα Κυπριόπουλα στην κατεχόμενη Κύπρο. Πώς εκφράστηκε άραγε το «Ευχαριστώ» της Κυπριακής Κυβέρνησης»γι αυτή της την προσφορά;

«Καμία προσοχή, καμία επικοινωνία. Από την ημέρα που ήρθα αντιμετώπισα την αδιαφορία. Ούτε κάποια υπηρεσία, ούτε κάποιος Υπουργός, ή Βουλευτής, ή Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας δεν ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν για την περίπτωσή μου. Μάλιστα όταν μου ήρθε διορισμός από το Υπουργείο Παιδείας μου είπαν ότι ήμουν «οκνηρή» και γι αυτό δεν ήθελα να εργαστώ εδώ. Ενώ αυτή ήταν η διαμαρτυρία μου για την απομάκρυνσή μου από το δικό μου σχολείο.



Όταν εκτοπίστηκα, δεν είχα φέρει μαζί μου τίποτα από τα πράγματά μου. Όλα έμειναν εκεί στο Ριζοκάρπασο και τα έκλεψαν. Μόνο μια καλή κυρία πήγε στο σπίτι μου και βρήκε μία σημαία από τις δύο τις ελληνικές που είχα σπίτι και μου την έφερε. Την είχε τυλίξει μέσα σε μια νυχτικιά για να μη τη δούνε …. (σ.σ. κλαίει). …Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα.
- Κάποιο από τα παιδιά που διδάξατε εκεί, ήρθε να σας δει εδώ στην Αγλαντζιά;

- Δυστυχώς όχι.

- Κανένας;

- Κανένας. Δεν έχω απαίτηση. Ξέρω ότι η ζωή είναι σκληρή για όλους όπως τη βιώνω κι εγώ. Εύχομαι βέβαια να είναι όλα τα παιδιά μου καλά.

Και από το σημείο αυτό, κάθε λέξη της Δασκάλας Ελένης Φωκά, κτυπάει προσβλητικά στην συνείδηση μας. Με μεγάλη δυσκολία προσθέτει: «Πρέπει να πω ότι ακόμα και τα μέλη της οικογένειάς μου δεν έτυχαν καμιάς βοήθειας. Και σήμερα, βιώνω τις χειρότερες καταστάσεις… (σ.σ. η φωνή της ηρωίδας κόβεται από λυγμούς) γιατί δεν θέλησα να προδώσω τις αρχές μου, τη πατρίδα μου…



Τη ρωτάμε γιατί η Κυπριακή Κυβέρνηση της γύρισε την πλάτη;

- Δεν θα ήθελα να τα βγάλω στα φόρα. Γι αυτό ζω έρημη…   Κάποτε λες «δεν αξίζει». Κάποτε πληγώνεσαι. Δεν είναι δυνατόν και δεν θέλω καμιά βοήθεια αλλά… (σ.σ. συνεχίζει να κλαίει σιωπηλά) …άμα τα θυμάσαι… Άφησαν την ευθύνη στους ανθρώπους που υπέφεραν, να ζουν μόνοι τους τις τραγικές συνέπειες της κατοχής. Εγώ τίποτε δεν θέλω. Εξάλλου βλέπεις και το ενδιαφέρον. Ξέρω ότι είναι απάνθρωπη κοινωνία που ζούμε.

Η κυπριακή κυβέρνηση εξάντλησε όλο το ευχαριστώ της μ’ ένα σπίτι προσφυγικό. Και αυτό «κατά παραχώρηση» και με ευθύνη του Υπουργού, γιατί λένε ότι «δεν δικαιούμαι» διότι έπρεπε να ήμασταν δύο άτομα. Δεν μου δίνουν το δικαίωμα να ζήσω, έστω ακόμα δέκα χρόνια σαν άνθρωπος. Αυτοί που θησαυρίζουν σε βάρος του αδύναμου και απροστάτευτου λαού, που αγαπά τον τόπο του. Και η ευχή μας, η παράκλησή μας μία είναι προς τη διεθνή κοινωνία: Να βοηθήσουν τον τόπο μας. Και διερωτώμαι: πως δεν μας κατανόησε μέχρι σήμερα καμία χώρα. Ενταχθήκαμε στην ΕΕ και αντί να βοηθιέται η Κύπρος, επιβραβεύεται η Τουρκία. Φοβάμαι ότι στο τέλος θα αναζητούμε πατρίδα.

Όσα σας είπα είναι λόγια. Άλλη όμως η αίσθηση του βιώματος των 23 χρόνων. Τώρα μπορεί να μη ζω τον φόβο, αλλά ζω μακριά από τον παράδεισό μας. Η βεβήλωση των εκκλησιών μας φωνάζει, φωνάζουν οι πέτρες… αυτό δεν το αντέχω! Είναι ευθύνη των ηγετών μας, είναι ευθύνη δική μας.. .κάτι πρέπει να κάνουμε!»

Κρύβοντας το βιβλίο της ιστορίας

Οι μνήμες γυρίζουν πίσω στη διδασκαλική αίθουσα στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο: «Δεν μας επέτρεπαν οι Τούρκοι να χρησιμοποιούμε το βιβλίο της ιστορίας και των θρησκευτικών. Όμως επειδή τα παιδιά ζούσαν αυτές τις δύσκολες καταστάσεις ήθελαν να μάθουν. Γι αυτό κάποια βιβλία που βρήκαμε από τα προηγούμενα χρόνια, τα δίδασκα ψιθυριστά. Και είχαμε άλλα βιβλία αγγλικών, μαθηματικών πάνω στα θρανία για να σκεπάζουμε τα βιβλία της ιστορίας και των θρησκευτικών. Κάποιος που ήρθε από το Υπουργείο Παιδείας είπε ότι χρησιμοποιούμε το Αμερικάνικο σύστημα, προφανώς γιατί ήθελε να δείξει κάτι».
Έρευνες στις τσάντες των παιδιών.

Έρχονταν τα παιδιά το πρωί και μου έλεγαν ότι έκλεψαν τον έναν ή τον άλλο και μου ζητούσαν να κάνω κάτι. Έτσι καλούσα τα Ην. Έθνη και όταν έκανα χειραψία, έδινα κρυφά χαρτί με αναφορά στο χέρι του αξιωματικού. Έτσι μόνον περνούσα τα αιτήματα των κατοίκων στους ειρηνευτές. Τα έγραφα στα Ελληνικά γιατί δεν ήξερα πολύ καλά αγγλικά. Κάποιοι όμως πρόδιδαν τα χαρτάκια μου και τότε είχα επιπτώσεις από τους Τούρκους όπως και οι πολίτες που αφορούσανΌταν θέλαμε να βγάλουμε καμιά φωτογραφία για πράγματα απαράδεκτα, κάναμε εξορμήσεις και τα ίδια τα παιδιά φωτογράφιζαν για να μην δουν εμένα οι Τούρκοι. Μου έλεγαν «μη φοβάσαι κυρία» δεν θα πούμε τίποτα.

Μια μέρα, ήρθαν Τούρκοι και αμερικάνοι δημοσιογράφοι. Ήθελαν για το λόγο αυτό να με απομακρύνουν. Μου είπαν ότι «πρέπει να σε πάμε στη Γιαλούσα». Τότε σηκώθηκαν όλα τα παιδιά και αντέδρασαν λέγοντας: «Θα πάμε μαζί με τη δασκάλα μας». Οι Τούρκοι άρχισαν αναγκαστικά τις διαπραγματεύσεις με τα παιδιά. Τελικά δέχθηκαν να έρθει μαζί μου ο μεγαλύτερος και ήρθε ο Παναγιώτης.

Και όπως μου είπαν μετά, οι δημοσιογράφοι πήραν συνέντευξη από τα παιδιά των εποίκων, τα οποία παρουσίασαν ως Κυπριόπουλλα που περνούσαν πολύ καλά στα κατεχόμενα.

Την ίδια ημέρα από εμένα που με πήγαν στον αστυνομικό σταθμό, μου έκαναν μια ψευτοανάκριση με περίεργες ερωτήσεις για τον καιρό, τις αποστάσεις και άλλες αδιάφορες ερωτήσεις. Κάποια στιγμή που ήμασταν μόνοι μας λέω στον Παναή: «Δεν φεύγουμε από εδώ»; «Όχι κυρία, που να πάμε, θα μας πιάσουν». Είχα όμως αγωνία για την ασφάλεια των παιδιών. Σκεφτόμουν αν θα περάσει κάποιος να δει ότι τα παιδιά ήσαν μόνα τους.

Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα, από την κυπριακή κυβέρνηση. Για αυτό ζω τη δυστυχία μου. Εγώ σήμερα είμαι εχθρός της οικογένειάς μου. γιατί εξ αιτίας που ήμουν δασκάλα, κακοποιήθηκαν μέλη της οικογένειάς μου. Και αυτό μου το χρεώνουν. Και ότι συνέβη στα αδέλφια μου… που ψωμοζητούν…, δεν έχουν βοήθεια από πουθενά. Ούτε υποστήριξη ούτε ψυχολογική βοήθεια. Οι πόρτες που κτύπησαν ήσαν όλες κλειστές. Είμαστε το μαύρο πρόβατο. Η μητέρα μου ζει στο Τσιακιλερό και είναι 87 ετών. Την βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ. Είναι λίγο μακριά. Ζήτησα να μου δώσουν σπίτι εκεί. Δεν δικαιούμαι μου απάντησαν. Έζησα 23 χρόνια μακριά από τους δικούς μου και τώρα ζω και πάλι μακριά τους".