ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 Ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» απευθύνει: στα μέλη, τους φίλους του, τους ΄Ελληνες και τις Ελληνίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στον Κυπριακό Ελληνισμό: Τις εγκάρδιες ευχές του για τα Χριστούγεννα και το νέο έτος 2 0 0 9. Ο Σύνδεσμος , συμβολίζοντας το λυτρωτικό εγχείρημα του 1909 (επανάσταση Γουδί), γεγονός μεταίχμιο και ορόσημο ανάμεσα σε μια εθνική ταπείνωση (1897) και την Εθνική Ανόρθωση που ακολούθησε μετά το 1909. Και με τη συμπλήρωση μιας εκατονταετίας από τότε, 1909 -2009 εύχεται και επιδιώκει Το 2009 να τερματιστεί η πολιτική, ηθική και κοινωνική παρακμή και να αποτελέσει την αφετηρία μιας Πολιτικής και Εθνικής Αναγέννησης, μιας Πατριωτικής Αφύπνισης και Εγρήγορσης. Να είναι χρόνος αποτρεπτικής προπαρασκευής για τους κινδύνους που κυοφορούνται για την εθνική μας ακεραιότητα και την κοινωνική συνοχή του Λαού μας. ΚΑΛΕΙ Σε κινητοποίηση τις λαϊκές δυνάμεις, για να προκύψει με πρωτοπορία τη Νεολαία ένα Κίνημα Ρωμαλέο, Ριζοσπαστικό, Εξυγιαντικό, επίμονα αγωνιστικό, βαθύτατα κοινωνικό, γνήσια πατριωτικό, ιδεολογικά προοδευτικό, ένα κίνημα με στόχο και αιχμή την ριζική ανατροπή φθαρμένων δομών και διεφθαρμένων αντιλήψεων, με στόχο, όπως και τότε, την εξυγίανση του δημόσιου βίου από τη συναλλαγή, τη διαφθορά, για μια νέα ανάταση του ΄Εθνους και του Λαού. Για το Σύνδεσμο: Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΕΜΠΑΣ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ: Δ. Ασλανίδης, Α.Γεροντίδης, Μ.Δούνιας, Ι. Καρακώστας, Γ. Κατσέλης, Γρ. Λιβέρης, Λ. Πανταζόπουλος, Παν. Σαρμπάνης, Αγγ. Σιδεράτος, Α. Συρίγος. Γραφεία:Στουρνάρη 12, 106 83 Αθήνα, 210 38.38.420, κιν. 6937051808, Fax 210 8137486 e-mail : synzorbas@gmail.com

ΝΑΥΑΓΗΣΕ Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

Μαύρα τα μαντάτα για τον ΥΕΝ Αναστάση Παπαληγούρα

Ναυάγησε οριστικά η προσπάθεια ξεπουλήματος του σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων της Θεσσαλονίκης στη Γερμανική εταιρία Hutchison। Η εταιρία επικαλέστηκε το αρνητικό κλίμα της οικονομικής κρίσης παρά το γεγονός ότι το κλίμα αυτό φορτιζόταν εδώ και δύο χρόνια και βέβαια εξελισσόταν καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων। Αξίζει να σημειωθεί ότι τους τελευταίους μήνες, παρά το γεγονός ότι η Hutchison είχε πλειοδοτήσει στον διεθνή διαγωνισμό του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, ωστόσο η διοίκησή της προσπαθούσε να βελτιώσει τους όρους παραχώρησης υπέρ της. Το γεγονός αυτό ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά τη παραμονή του υπουργού Ναυτιλίας Αναστάση Παπαληγούρα στη κυβέρνηση, καθώς πυκνώνουν οι φήμες περί επίσπευσης του ανασχηματισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα χειρίστηκε εξ’ ολοκλήρου ο νέος υπουργός με αποτέλεσμα να χρεώνεται τώρα το αρνητικό αποτέλεσμα ενώ ο ίδιος πιστώθηκε από τον πρωθυπουργό με τις εξελίξεις στον ΟΛΠ και την υπογραφή του συμβολαίου με την Cosco παρουσία μάλιστα του προέδρου της Κίνας ο οποίος επισκέφθηκε πρώτη φορά την Ελλάδα.

Σοβαρότατους κινδύνους για την Κύπρο και την Ελλάδα εγκυμονεί η εξελισσόμενη διαπραγμάτευση για το κυπριακό, σε συνδυασμό με την πολιτική συγκυρία στη

Ο κ. Ερντογάν έχει καταφέρει, στην πραγματικότητα δηλαδή η δική μας πολιτική έχει καταφέρει, να φέρει την ‘Αγκυρα σε μια κατάσταση win-win, όπου δηλαδή ότι και να κάνει θα κερδίσει:

- είτε να συνεχίσει τη σκληρή στάση, κρατώντας μια λύση του κυπριακού όμηρο της ευρωπαϊκής προοπτικής της και αφήνοντας τον χρόνο να δουλεύει υπέρ της παγίωσης των τετελεσμένων, καταγράφοντας τις άνευ ανταλλάγματος υποχωρήσεις Χριστόφια και μην καταβάλλοντας διεθνές ποιλιτικό και διπλωματικό κόστος για τη στάση της
- είτε να αποδεχθεί μια παραλλαγμένη μορφή του σχεδίου Ανάν, ουσιαστικής διάλυσης δηλαδή του κυπριακού κράτους, που θα εμφανίσει μάλιστα διεθνώς ως δική της παραχώρηση. Με μια τέτοια ρύθμιση όχι μόνο θα ανοίξει πανηγυρικά τον δρόμο για πλήρη ένταξή της στην ΕΕ, αλλά και θα αποκτήσει, ήδη από τώρα, πολλά δικαιώματα επιρροής εντός της ‘Ενωσης δια της «τεθλασμένης» (της θεσμοποιημένης επιρροής της δηλαδή στην ψήφο της νέας Κύπρου μέσα στην ΕΕ, αλλά και της ανάγκης Αθήνας και Βρυξελλών να παρακαλάνε συνέχεια την ‘Αγκυρα να είναι «καλή», μην τους προκύψει ξαφνικά καμμιά Βοσνία εντός ΕΕ)

Αν η ‘Αγκυρα αποφασίσει το πρώτο σενάριο τότε θα συνεχίσει τη σκληρή στάση, πόσο μάλλον που η στάση του Δημήτρη Χριστόφια, να κάνει μείζονες παραχωρήσεις χωρίς ανταλλάγματα (π.χ. εκ περιτροπής προεδρία, διατήρηση βρετανικών βάσεων, παραμονή 50.000 εποίκων και Κύριος Οίδε τι άλλο στην τράπεζα διαπραγματεύσεων που γίνονται εν αγνοία του κυπριακού πληθυσμού, των πολιτών δηλαδή ποιυ θα ζήσουν στο μελλοντικό κράτος!) στην πραγματικότητα δημιουργεί κίνητρο σε Τουρκοκύπριους και Τουρκία να σκληραίνουν τη στάση τους, όπως ήδη έπραξαν μετά την εκλογή του Κυπρίου Προέδρου! Αυτό θα έκανε άλλωστε και κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του. Αν τελικά ο Ερντογάν αποφασίσει το δεύτερο, όπως είναι αρκετά πιθανό, τότε θα κάνει μια-δύο χειρονομίες συμβολικού κυρίως χαρακτήρα, αποσύροντας π.χ. πέντε χιλιάδες στρατιώτες ή επιστρέφοντας τη μισή Αμμόχωστο, και θα πάρει ότι άλλο θέλει από τους Ελληνοκυπρίους.

Πόσο μάλλον που, η συντριπτική πλειοψηφία του ελλαδικού και κυπριακού πολιτικού, εκδοτικού και οικονομικού κατεστημένου επιθυμεί διακαώς μια λύση τύπου Ανάν, όπως το απέδειξε πέραν αμφιβολίας της το 2004. Εξάλλου, το σχέδιο Ανάν δεν είναι προιϊόν του ΟΗΕ, προϊόν διαπαραγμάτευσης Παπανδρέου-Τζεμ, υπό την επίβλεψη Σημίτη και Κληρίδη-Ντενκτάς υπήρξε! Μια ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα θα απομακρύνει από την εξουσία τον σημερινό Πρωθυπουργό, έναν πολιτικό που ήταν ο πιο επιφυλακτικός για το σχέδιο Ανάν το 2004, οδηγώντας πιθανώς σε πρωταγωνιστικούς ρόλους τον Γιώργο Παπανδρέου και την Ντόρα Μπακογιάννη, αρχιτέκτονα και φανατική θιασώτη αντίστοιχα του περιβόιητου σχεδίου. Οι οποίοι ουδέποτε απεκήρυξαν, ειρήσθω, τις ιδέες που είχαν τότε. Δεν σημαίνει ότι το παρελθόν είναι αναγκαστικός οδηγός για το μέλλον και ίσως οι δύο αυτοί πολιτικοί έχουν βγάλει κάποιο συμπέρασμα από το δημοψήφισμα του 2004. Ελπίζουμε ότι είναι έτσι, αλλά αν έχουν βγάλει κάποιο συμπέρασμα δεν το είπαν σε κανέναν.

Αν αυτές είναι οι πολιτικές συνθήκες στην «κορυφή», αντίστοιχες είναι και στη «βάση». Κύπριοι και Ελλαδίτες ‘Ελληνες δεν καταλαβαίνουν καν τι συζητιέται, σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης ευρισκόμενοι με τις διάφορες γελοίες αγγλικές εφευρέσεις-παγίδες τύπου «πολιτικής ισότητας», «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας», «αποστρατιωτικοποιημένης Κύπρου» και δεν συμμαζεύεται. Η συζήτηση για το κυπριακό έχει εμπλακεί σε έναν απέραντο βυζαντινισμό και νομικισμό χωρίς περιεχόμενο, που έχει κάνει τους φυσιολογικούς ανθρώπους να τη σιχαθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 80% των Ελληνοκυπρίων δηλώνει στις δημοσκοπήσεις ότι δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ο όρος «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα», δεν καταλαβαίνει δηλαδή τι σημαίνει η επίσημη, εθνική επιδίωξη τριών δεκαετιών Κύπρου και Ελλάδας. Στις συνθήκες που δημιουργήθηκαν οι μισοί Κύπριοι δεν δίνουν σημασία στις διαπραγματεύσεις γιατί δεν πιστεύουν ότι θα λυθεί το κυπριακό και οι υπόλοιποι γιατί δεν καταλαβαίνουν το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης, κατάσταση που επίσης ενισχύει την τάση επαναφοράς του σχεδίου Ανάν.

Το ΑΚΕΛ είχε εξαγγείλλει καμπάνια για να εξηγήσει στον πληθυσμό τι είναι αυτή η ομοσπονδία, την οποία ποτέ δεν πραγματοποίησε, προφανώς γιατί θα κινδύνευαν να τους πάρουν με τις πέτρες και τα ίδια τα μέλη του αν όντως τους εξηγούσαν τι εννοούν. Το βασικό, πρωταρχικό ερώτημα κάθε κράτους και κάθε συντάγματος είναι ποιός ασκεί νόμιμη εξουσία, ποιός κάνει κουμάντο. Σε αυτό προσπαθούν να αποφύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, την απάντηση Κύπριοι και Ελλαδίτες πολιτικοί, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού (φυσικά οι μειονότητες έχουν δικαιώματα, αλλά δεν είναι δυνατό το δικαίωμα της μειονότητας να καταργεί το δικαίωμα της πλειονότητας, όπως συνέβαινε στο σχέδιο Ανάν, που εξίσωνε το 20% με το 80% του πληθυσμού και εν συνεχεία ανέθετε σε ξένους αξιωματούχους τη διοίκηση του νησιού!). Η άποψη επίσης ότι η Κύπρος πρέπει να είναι το μόνο κράτος στον κόσμο χωρίς στρατό, χωρίς δικαίωμα αυτοάμυνας και χωρίς όπλα, που είναι επίσης η επίσημη θέση όλης σχεδόν της κυπριακής και ελλαδικής πολιτικής εξουσίας είναι ομοίως αστεία, προερχόμενη μάλιστα από ένα κράτος που βρίσκεται στην Αν.Μεσόγειο, έχει υποστεί εισβολή και τελεί υπό μερική στρατιωτική κατοχή. Πολύ περισσότερο προερχόμενη από ένα κόμμα που ισχυρίζεται ότι έφτασε η ώρα της συμφιλίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Αν θέλουν όντως αυτές οι δύο κοινότητες να ζήσουν μαζί, να συναποτελέσουν ένα κράτος, γιατί δεν θέλουν και κοινό στρατό, που είναι και ένα μεγάλο «σχολείο» συμβίωσης? Τι σημαίνει η «μία κυριαρχία», διαπραγματευτικό λάβαρο του κ. Χριστόφια, όταν θα απαγορευθεί η ύπαρξη του κύριου μέσου αυτής της κυριαρχίας, του στρατού?

Οι Αγγλοαμερικανοί έχουν αναγορεύσει, για διάφορους λόγους, την τουρκική ένταξη στην ΕΕ κεντρική τους επιδίωξη। Πρέπει να βγάλουν το κυπριακό από τη «μέση»। Θα επιχειρήσουν να στριμώξουν τον Δημήτρη Χριστόφια, κάνοντάς του και μερικές παραχωρήσεις για το θεαθήναι ώστε να υπογράψει ένα σχέδιο παραπλήσιο του Ανάν। Οι Ελληνοκύπριοι θα βρεθούν μετά στο τραγικό δίλημμα να αποδεχθούν μια λύση που δεν θέλουν ή να τα ξαναβάλουν με τα δύο μεγαλύτερα κόμματά τους, την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Λονδίνο, Ουάσιγκτον και οι φίλοι τους στην Αθήνα και τη Λευκωσία υπολογίζουν ότι δεν θα έχουν τα κότσια να το κάνουν.

Ο γράφων δεν είναι αντίθετος με τιθς υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς. Πιστεύει όμως ακράδαντα ότι αν, στο τέλος της διαπραγμάτευσης, δεν μείνει κράτος στους ‘Ελληνες της Κύπρου, όπως παρολίγον να συμβεί το 2004 με το σχέδιο Ανάν, το νησί θα μπει αναπόφευκτα στον δρόμο της «Ιμβροποίησης» και «Τενεδοποίησης». Αλλά η Κύπρος είναι πολύ μεγάλη για να γίνει στην πραγματικότητα ‘Ιμβρος ή Τένεδος. ‘Ενα τέτοιο «κλείσιμο» του κυπριακού, μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο από το «κλείσιμο» του 1960, παρασύροντας την Ελλάδα και την Τουρκία σε πολύ επικίνδυνες περιπέτειες. (Ειρήσθω εν παρόδω, θα είναι και η τελική καταστροφή της κυπριακής και ελλαδικής αριστεράς, αν συγκατατεθεί σε μια τέτοια λύση. Αν δηλαδή ο Δημήτρης Χριστόφιας αναδειχθεί σε Κύπριο Γκοιρμπατσώφ, που νομίζει ότι μπαίνει στην ιστορία λύνοντας το κυπριακό και διαλύοντας στην πραγματικότητα το κράτος του, στα πλαίσια ενός ανιστόρητου συμβιβασμού με την Αυτοκρατορία, ανάλογου εκείνου που έκαναν οι σύντροφοι και καθοδηγητές του του ΚΚΣΕ).

konstantakopoulosd@yahoo.gr

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Μετροπόλιταν»

Μείωση χρόνου αποθήκευσης δεδομένων από την Yahoo

Στους τρεις από 13 μήνες αποφάσισε να μειώσει η εταιρεία Yahoo το χρονικό διάστημα αποθήκευσης δεδομένων που συλλέγει για τους χρήστες της. Κάθε φορά που ένας χρήστης χρησιμοποιεί τη μηχανή αναζήτησης ή άλλες υπηρεσίες της Yahoo, η εταιρεία καταγράφει τη συμπεριφορά του καθώς και την ηλεκτρονική διεύθυνση του υπολογιστή του, γνωστή ως διεύθυνση Διαδικτυακού Πρωτοκόλλου (IP).Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters μετέδωσε ότι η Yahoo δεσμεύτηκε να καθιστά εφεξής «ανώνυμα» τα στοιχεία που συλλέγει εντός τριών μηνών στις περισσότερες περιπτώσεις. Με τη συμπλήρωση τριών μηνών θα διαγράφονται και τα cookies, αρχεία που αποθηκεύονται στους υπολογιστές των χρηστών και περιέχουν στοιχεία για τη συμπεριφορά και τις προτιμήσεις τους.Η εταιρεία διατηρεί πάντως το δικαίωμα να παρατείνει αυτό το διάστημα στους έξι μήνες σε περίπτωση απάτης ή κινδύνου για την ασφάλεια των συστημάτων της.Η παραχώρηση της Yahοο είναι αποτέλεσμα πολυετών πιέσεων τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από διάφορες οργανώσεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε προειδοποιήσει πέρυσι ότι τα δεδομένα χρήσης δεν πρέπει να αποθηκεύονται για περισσότερο από ένα εξάμηνο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ

ΚΑΙ

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Οτι απέμεινε από το πατρικό μου σπίτι στον Άγιο Ερμόλαο Κερύνειας। Η φωτογραφία είναι από τον Απρίλη του 2004, ανήμερα του δημοψηφίσματος όπου κάποιοι ισχυροί ακόμα και "φίλοι" της Κύπρου προσπάθησαν με ύβρεις, απειλές και καταστροφολογίες να μας πείσουν να δεχθούμε το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν। Προσωπικά σας εύχομαι ένα καλύτερο, ειρηνικότερο, προοδευτικότερο μέλλον Αν πράγματι θέλετε κάτι κι εσείς να μου ευχηθείτε, κλείστε τα μάτια και φαναστείτε αυτο το σπίτι να γεμίζει ξανά παιδικές φωνές και όνειρα από τα μέλη της οικογένειας του Νίκου και της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Χρόνια Πολλά

Θεοδοσία

ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΓΟΝΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΜΕ ΥΔΡΟΠΛΑΝΑ

Ποιος μεγαλοεπιχειρηματίας μπλοκάρει

τις πτήσεις των υδροπλάνων; ΕΙΔΗΣΗ: Υπογράφεται εντός των ημερών το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο καθορίζονται οι όροι λειτουργίας των υδατοδρομίων। Η εξέλιξη προέκυψε μετά τη συνεννόηση του υφυπουργού Ναυτιλίας Πάνου Καμένου με τον νέο διοικητή της ΥΠΑ. Στο μεταξύ την υπογραφή του υπουργού Άμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη αναμένει η εταιρία AIRSEA LINE προκειμένου να δημιουργήσει το υδατοδρόμιο του Φλοίσβου προκειμένου να ξεκινήσει η σύνδεση του κέντρου με τα νησιά Ίο, Άνδρο, Τήνο, Σίφνο, Αμοργό, Φολέγανδρο, Σπέτσες και Κέα. Παράλληλα και σύμφωνα με δήλωση του προέδρου της εταιρίας Μιχάλη Πατέλη στον ΣΚΑΙ, σήμερα 18 Δεκεμβρίου 2008 συζητήθηκε με τον υφυπουργό Ναυτιλίας η προοπτική της προκήρυξης διεθνούς μειοδοτικού διαγωνισμού για την επιδότηση δρομολογίων από Ρόδο, Κω και Κάλυμνο προς μικρά νησιά όπως η Χάλκη, η Τήλος, η Σύμη, η Νίσυρος, οι Λειψοί, και η Πάτμος. ΣΧΟΛΙΟ: Το μεγάλο πρόβλημα θα δημιουργηθεί εάν τη Δευτέρα υπάρξει τελικά ανασχηματισμός. Γιατί εάν ανασχηματιστεί – που μάλλον αυτό θα γίνει – ο κ. Μεϊμαράκης, τότε ο διάδοχός του θα χρειαστεί κάποιους μήνες

ή και μερικά χρόνια για να Με λε τή σει !!! το ζήτημα και να βάλει την υπογραφή του. Και προφανώς καινούρια συμφέροντα θα πάρουν θέση στη θέση των παλιών και κάπως έτσι φρενάρει η ανάπτυξη σ’ αυτόν τον τόπο.

Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

Βολιδοσκοπείται ο πρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας για να αναλάβει ως επικεφαλής τυχόν Οικουμενικής Κυβέρνησης. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ή πρώτη κρούση έγινε στον κ. Παπαδήμο πριν από πέντε ημέρες. Στο μεταξύ οι φήμες για επικείμενο ανασχηματισμό πληθαίνουν.

Ένας γενναίος έφυγε όρθιος

Επικήδειος από τον Δρα Βάσο Λυσσαρίδη

στην κηδεία του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας

Τάσσου Παπαδόπουλου 15/12/2008 Ένας γενναίος έφυγε Όρθιος. Όρθιος στη ζωή και τον θάνατο. Όρθιος μπροστά στις απειλές και αντιξοότητες. (Η ζωή εν τάφω) Όμως η λεβεντιά δεν χωράει σ΄ένα φέρετρο. Ο θάνατος πισωγυρίζει αμήχανος. Όσοι έταξαν στη ζωή τους να φυλάνε εθνικές αρχές να απορρίπτουν πιέσεις και απειλές Παραμένουν όρθιοι στη ζωή και τον θάνατο. Μια μεγάλη προσωπικότητα που λάμπρυνε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα δρώμενα της Κύπρου, ο πρόεδρος που πιστός στη λαϊκή εντολή απέρριψε εθνοκτόνα σχέδια, επαναλαμβάνοντας το διαχρονικό στην Ελληνική ιστορία ΟΧΙ, πέρασε το κατώφλι της αιωνιότητας. Πέρασε το κατώφλι της ιστορίας. Και πέρασε με περγαμηνές αγώνων, θυσιών και προάσπισης αρχών. Με εκκρεμή οράματα με ανεκπλήρωτες προσδοκίες, αλλά και με τη βεβαιότητα ότι ο αγώνας στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του θα συνεχισθεί. Πως και νεκρός θα μαρτυρήσει τη δικαίωση. Φίλε Τάσσο, Ο λαός δεν σου παραχωρεί άδεια απουσίας ωσότου λεύτεροι σεριανίσουμε στα λεύτερα αγαπημένα τοπία. Πικρός, μισεμός και πιο πικρός όταν στη πατρογονική ΄Ασσια φιμώνεται η αρχαία λαλιά και τα σκλαβωμένα χώματα ξεσηκώνονται. Πικρή η σκλαβιά।

Μην ακουμπήσεις σ΄ αυτό το χώμα. Θα σ΄ αφανίσει η οργή του. Νερό απ΄ τη βρύση της Λαπήθου μη γευτείς. Πικρό αφιόνι θα πικρολιώσει τα πικραμένα σου σωθικά. Αέρα όταν φυσάει απ΄ τον βορρά, μην ανασάνεις. Θάναι στο λέω η τελευταία σου πνοή.Ένα σου μένει. Το χώμα ν΄ αναδέψεις με τη δική σου οργή και το βοριά στης λευτεριάς την κολυμβήθρα να βαφτίσεις। Τότε θα ζεις। Όσο το συρματόπλεγμα της ντροπής θα διχοτομεί την αξιοπρέπεια και τα χώματα μας όσο η κατοχική σημαία θα συνοδεύει στον ξύπνιο τους εφιάλτες μας, έχοντας τώρα νικήσει τον θάνατο μαζί με την στρατιά των συναγωνιστών σου με τον Μακάριο σημαιοφόρο με τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη θα ανατρέψουμε το σκηνικό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε από τη ζωή για να παραμείνει ζωντανός στη μνήμη ενός ολόκληρου λαού. Η Κύπρος θρηνεί ένα άξιον της πατρίδος τέκνον. Και ο Ελληνισμός συμμετέχει στον θρήνο για την απώλεια. Ο Ελληνισμός στο σύνολο του γιατί οι εθνικοί αγώνες αγνοούν ιδεολογικά σύνορα. Η παρουσία εδώ του Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Καραμανλή, του αρχηγού της αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου και της Υπουργού Εξωτερικών κας Μπακογιάννη μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία και ότι θα σταθούμε ανάχωμα σε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte με την κυνική απαίτηση μη συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της και νομιμοποίηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και στρατιωτικής παρουσίας, παρθενογένεσης δυο κρατών και συνεταιρισμού. Φίλε Τάσσο, Φεύγεις αφήνοντας αξιόλογη, ανεξίτηλη κληρονομιά. Ο λαός θυμάται έντονα την τελευταία παρακαταθήκη σου στην κρίσιμη ώρα των αποφάσεων.Σαφής η διαπίστωσή σου ότι «το σχέδιο Ανάν δεν καταλύει τη de facto διχοτόμηση, αλλά αντίθετα τη νομιμοποιεί και ότι υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου η «μέση λύση» δεν συνιστά τη σωστή απάντηση». Πρόσθετες: «Παρέλαβα κράτος με διεθνή αναγνώριση. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνων». Αυτά δήλωνες στο δραματικό σου διάγγελμα, πληγωμένος από την παραγνώριση αρχών από εκείνους που ήσαν εντεταλμένοι για την υπεράσπιση τους. Με έντονα φορτισμένη λυγμική φωνή με τη συναίσθηση ότι στεκόσουν ανένδοτος προασπιστής των δικαιωμάτων του λαού μας και θεματοφύλακας της ιστορίας μας. Ο συναισθηματισμός ταιριάζει στον ειλικρινή. Στέρεες οι εθνικές ρίζες με τις πολυχιλιόχρονες ελληνικές παραδόσεις. Στέρεη η προσωπική ιστορία. Προδιαγεγραμμένη, σχεδόν νομοτελειακή η πορεία σου. Αγωνιστής από την πρώτη νεανική ηλικία στην πρώτη γραμμή του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όπου και σε πρωτοσυνάντησα. Μαζί στο Λονδίνο στη δραματική σύσκεψη καταψηφίσαμε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Ο Μακάριος στην πορεία αναγνωρίζοντας τις αρετές και ικανότητες σου σε διορίζει Υπουργό. Τον νεαρότερο Υπουργό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αδέκαστος στην προάσπιση αξιών, έτοιμος για κατάθεση γνώμης και έτοιμος να προσαρμοσθεί έργοις. Θάταν υποτιμητικό να αναλωθώ στην απαρίθμηση της πληθώρας πολιτικών και πολιτειακών αξιωμάτων στα οποία διέπρεψε και την τόσο αξιόλογη προσφορά του σ΄ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Υπουργός σε διάφορα υπουργεία, διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της Κύπρου στα διεθνή βήματα, Πρόεδρος της Βουλής, φυλακισθείς στο πραξικόπημα. Όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην πρωτοποριακή προσφορά του για την εδραίωση του πρώτου κοινωνικού κράτους στην Κύπρο. Αρχή άνδρα δείκνυσι. Και το τελευταίο αξίωμα στην προεδρία του κράτους υπήρξε η κορωνίδα της προσφοράς του και η ανάδειξη της προσωπικότητας του. Αφόρητες οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός για εξαναγκασμό του λαού μας να προσυπογράψει σχέδια εθνικής ταπείνωσης και υπονομευτικά της εθνικής μας επιβίωσης.Και τα πυρά εχθρικά και φίλια στρέφονταν προς τον εκλεγμένο πρόεδρο. Κι εσύ, Τάσσο, φρουρός μιας άλλης μορφής Θερμοπυλών, παράμεινες πιστός τοις του λαού ρήμασι πειθόμενος γνωρίζοντας το τίμημα και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες.Και ο αγώνας δεν αφορούσε μόνο την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων αλλά και την ουσιαστική ακηδεμόνευτη πορεία των Τουρκοκυπρίων. Γιατί πιστός στις εθνικές σου ρίζες υπήρξες και θερμός προασπιστής των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων με τη σωστή διαπίστωση ότι ειρήνη και πρόοδος μπορούν να διασφαλισθούν μόνο σε συνθήκες αλληλοσεβασμού. Η ιστορία θα καθιερώσει τον ρόλο σου ως του προέδρου που απέκρουσε τα απαράδεκτα σχέδια αλλά και διαφοροποίησε αποτελεσματικά το αρνητικό κλίμα που δημιούργησε το πλήρως δικαιολογημένο ΟΧΙ του λαού μας. Και αυτό επετεύχθη όχι με προσαρμογή σε πιέσεις ή εγκατάλειψη αρχών αλλά με θρησκευτική προσήλωση στην προάσπιση της ετυμηγορίας του λαού.Και αυτά χαρακτηρίσθηκαν ως απορριπτισμός. Αν απορριπτισμός είναι η άρνηση της εθνικής αυτοκτονίας τότε ο τίτλος είναι άκρως τιμητικός.Διάλεξες συνειδητά τον δρόμο του εθνικού Γολγοθά, γιατί γνώριζες πως μόνο με την ανάληψη ευθυνών χαράσσονται οι δρόμοι εθνικής σωτηρίας. Στη ρήτρα ότι οι ιδέες δεν δολοφονούνται, προσθέτω: Όμως ούτε οι ιδεοφόροι πεθαίνουν.Πεθαίνουν όσοι δεν αφήνουν κληρονομιά. Κι εσύ αφήνεις αξιόλογη κληρονομιά. Τα μηνύματα είναι σαφή. Σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των λαών και όλων των ομάδων. Όμως απαιτούμε σεβασμό και στα δικά μας. Είμαι βέβαιος ότι και από τον τάφο θα διαλαλείς ότι δεν θα δεχθούμε χωριστά κράτη και συνεταιρισμό που οδηγεί σε ένα πολυκηδεμονευόμενο συνομοσπονδιακό μόρφωμα.Νάσαι βέβαιος ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί. Συμβιβασμός ναι. Αλλά σε πλαίσια αρχών που διαφυλάττουν την εθνική αξιοπρέπεια και επιβίωση. Μόνιμη κοινή μας γραμμή παραμένει μια λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο που να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του χώρου, της οικονομίας, των θεσμών, θα απαλλάσσει από κηδεμονίες και ξένη στρατιωτική παρουσία και θα διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους. Αυτές υπήρξαν οι διακηρύξεις όλων προς τον λαό και ο λαός είναι φυσικό να απαιτεί προσήλωση στις δεσμεύσεις. Φεύγεις δικαιωμένος με σαφή εντολή στα παιδιά σου, στους δικούς σου και σ΄όλο τον λαό να μη παρεκκλίνουν από τη διακηρυγμένη πορεία που τώρα σφραγίζεται με τη δική σου βιολογική απουσία, όχι την πολιτική. Σ΄ αυτόν τον ιερό χώρο ενώπιον του λαού και της ιστορίας δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα παρεκκλίνουμε από αυτή την πορεία. Η φωνή σου για απόρριψη απαράδεκτων σχεδίων θα είναι τώρα ακόμα πιο δυνατή, πιο καθολική, πιο αποδεκτή. Για την οικογένεια σου θα είναι παρηγοριά ότι όλη η Κύπρος παραστέκεται στη θλίψη τους και ιδιαίτερα στη μεγάλη κυρία, τη Φωτεινή της αξιοπρέπειας και της προσφοράς.Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί. Και θα σ΄ έχουμε πάντα συντροφιά ως την δικαίωση.Αυτή τη μοίρα όρισαν οι θεοί για τους διαχρονικούς αγωνιστές. Μας είπαν: «Γιατί συνεχίζετε να αγωνίζεσθε, αφού η μάχη έχει κριθεί;» Απαντήσαμε: «Γιατί αν δεν αγωνιζόμαστε, δεν θα υπάρξει άλλη μάχη.» Θ΄αγωνίζεσαι και μετά θάνατο, ο λαός δεν σου δίνει άδεια απουσίας. Και ασφαλώς δεν έχεις καμιά πρόθεση απουσίας. Όταν το βράδυ ο Ζέφυρος θα συνοδεύει του Αίαντα το παράφωνο γέλιο, οταν τα κιονόκρανα της Σαλαμίνας φοβισμένα θα διηγούνται ψεύτικες ιστορίες, όταν οι μαινάδες θα ξεσχίζουν τα ανύπαρκτα ιμάτια, εμείς μαζί σου θα θυμίσουμε στους μόνιμους και τους περαστικούς ότι περπατούν στ΄αχνάρια του Ζήνωνα. Στην άκρη του Δαυλού ξεμπαρκάρουν τριήρεις φορτωμένες οργή και ρυτίδες, ότι αυτά τα χώματα φιλοξενούν το DNA του Ζήνωνα, του Κίμωνα, του Ρε, του Αυξεντίου. Φίλε, ζωντανοί και νεκροί θα κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα. Κάθε μάχη που χάνεται μήτρα της μάχης που έρχεται. Κι οι μαχητές δρασκελούν τα σύνορα του Άδη. Όταν ο ήλιος θα βηματίζει οργισμένος από τον Πενταδάκτυλο στη Λύση. Όταν οι πρόσφυγες θα σέρνουν κουρασμένοι τα βήματα στο δικό, μα πάντα ξένο σπίτι. Όταν οι Άννες και οι Καϊάφες θα ετοιμάζουν σύγχρονες φυλακές με αόρατα, μα φρικτά σίδερα, ο λαός θα θυμάται πως το όχι είναι οδυνηρό μα όχι θανάσιμο, πως η λευτεριά ούτε δίνεται, ούτε ταιριάζει στους γονατισμένους. Τότε, αγαπημένε φίλε, οι νεκροί αναστηθήσονται κι οι αληθινοί ζωντανοί θα βρεθούν και πάλι στο μετερίζι της ανθρωπιάς και της λευτεριάς. Κι εσύ καρτεράς από τώρα αυτή την ώρα. Το αιωνία η μνήμη σου δεν αντέχει. Αιωνία θα είναι η μοίρα σου.

Μα, ήταν ο Τάσος τόσο σπουδαίος;

Του Άριστου Μιχαηλίδη Αν άκουγε κάποιος ξένος όσα ελέχθησαν και γράφτηκαν αυτές τις μέρες για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, για τον πατριωτισμό του, τις ικανότητες του, τις γνώσεις του, σίγουρα θα ρωτούσε: Μα είστε τρελοί; Αφού ήταν τόσο σπουδαίος, γιατί τον συκοφαντούσατε; Γιατί του βάζατε τρικλοποδιές; Γιατί τον παρουσιάζατε σαν το τέρας, τον τουρκοφάγο, τον ξεροκέφαλο, αυτόν που δεν θέλει λύση του Κυπριακού; Αφού ήταν τόσο «γνήσιος πατριώτης» πώς και πείσατε τη διεθνή κοινότητα ότι αυτός επεδίωκε τη διχοτόμηση και οι Τούρκοι την επανένωση; «Τον μείωναν, τον χλεύαζαν και, μαζί με τους εχθρούς και άσπονδους φίλους της Κύπρου, τον δαιμονοποίησαν και του φόρτωσαν κάθε πραγματικό ή φανταστικό κακό συνέβηκε ή συμβαίνει σ' αυτόν τον τόπο», γράφει σήμερα στον Φιλελεύθερο (σελ। 17) ο στενός συνεργάτης του, πρέσβης, Τάσος Τζιωνής। «Δεν περιμέναμε ότι η αρρώστια θα σε κτυπούσε τόσο ύπουλα, όπως ύπουλα σε κτύπησαν πολλές φορές οι άνθρωποι», είπε η κόρη του Αναστασία στον αποχαιρετιστήριο λόγο της και δεν θέλησε να πει περισσότερα, όπως δεν θα έλεγε ποτέ τίποτα ούτε ο ίδιος, για τα ύπουλα κτυπήματα. Αλλά, η αλήθεια, που πρέπει να λεχθεί, είναι ότι κτυπούσαν τον Τάσσο για να κτυπήσουν την κοινή γνώμη των Ελληνοκυπρίων, να τους φοβίσουν, να τους πιέσουν, να τους αλλάξουν μυαλά, δυστυχώς όχι μόνο οι ξένοι. Και φυσικά, δεν είναι ζήτημα συναισθηματικό. Είναι πολιτικές πράξεις και ιστορικά γεγονότα, που καταγράφηκαν ήδη και που δεν μπορούν να διαγράφονται επειδή γινόμαστε ανεκτικότεροι στην πιο μοιραία στιγμή της ανθρώπινης ύπαρξης, τη στιγμή του θανάτου. Γιατί επρόκειτο για την υπόθαλψη της λαϊκής ετυμηγορίας στο πρόσωπο του Τάσσου, που ξεκίνησε αμέσως μετά το δημοψήφισμα και συνεχιζόταν αδιάκοπα μέχρι την αποχώρηση του. Όσα δεν μπορούσαν να γίνουν σε βάρος ολόκληρου λαού εγίνοντο σε βάρος ενός ανθρώπου, που θεωρήθηκε εμπόδιο για τους επόμενους σχεδιασμούς, που δεν έπρεπε να ξαναβρούν μπροστά τους ένα λαϊκό τοίχος 76%. Υπάρχει εφημερίδα, που όταν ο Τάσσος βρισκόταν σε συνομιλίες, αντιμέτωπος με την τουρκική αδιαλλαξία, δημοσίευε φωτογραφία του να επιθεωρεί όπλα, τη δεκαετία του 60, για να δείξει ότι ήταν εγκληματίας τουρκοφάγος. Υπάρχουν πολιτικοί που την ώρα που αυτός επέμενε ότι ο Ταλάτ οφείλει να εφαρμόσει τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, έλεγαν σε πρέσβεις και άλλους παράγοντες: μην τον ακούτε, μπορούμε να παρακάμψουμε την 8η Ιουλίου αφού δεν την θέλει ο Ταλάτ. Υπάρχουν πολιτικοί, που όταν ο Τάσσος ζητούσε να ρίξουν οι Αττίλες το οδόφραγμα, που έστησαν στη Λήδρας για να μην τους αφήσει να εδραιώσουν ακόμα μια προέκταση της κατοχής, οργάνωναν διαδηλώσεις για να τον εκθέσουν ότι αρνείται χωρίς λόγο να ανοίξει τη Λήδρας. Κάποιοι πήγαιναν και στα κατεχόμενα κι έκαναν δηλώσεις για να διαψεύσουν τις καταγγελίες του για την τουρκική προέλαση. Υπάρχουν άλλοι, που την ώρα που ο Τάσσος προσπαθούσε να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι αδιάλλακτοι εθνικιστές οι Ελληνοκύπριοι, που απέρριψαν το Ανάν, υποδέχονταν τον Ταλάτ με χειροκροτήματα στον κατεχόμενο Άγιο Μάμα, για να δείξουν ότι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης είναι αποδεκτός και διαλλακτικός ενώ ο Ελληνοκύπριος όχι. Αναστασία μου, χρειάζεται τόμους βιβλίων η ιστορία και τόνους ειλικρίνειας ο ιστορικός, για να καταγράψει τα «ύπουλα κτυπήματα».

Η τελευταία φορά που είδα τον Τάσο Παπαδόπουλο

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήθελε να απευθύνει ένα τελευταίο μήνυμα προς το λαό Του Τάσου Τζιωνή* Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν Σάββατο βράδυ, 29 του Νοέμβρη.

Ήταν κοντά στις οκτώ. Είχα στην εσωτερική τσέπη του σακακιού ένα φύλλο χαρτιού με σημειώσεις που δακτυλογράφησα στον υπολογιστή λίγο προτού φύγω από το σπίτι. Ήθελα να τον δω μόνος? όπως ακριβώς στο Προεδρικό και παντού στον κόσμο όταν έπρεπε να συζητήσουμε κάτι απόρρητο. Από την Τετάρτη που ταξίδευσα στην Κύπρο από τη γειτονική χώρα όπου υπηρετώ τον είχα δει ήδη τρεις φορές για αρκετή, υπό τις συνθήκες, ώρα. Την πρώτη μέρα, συγκλονισμένος από τη θέα της οριζοντίωσης στο κρεβάτι του εν παντί χρόνω και πάση περιστάσει όρθιου κι αλύγιστου ηγέτη, κι ανήμπορος να ανταλλάξω μαζί του χειραψία ή να τον ασπασθώ στο πρόσωπο, έσκυψα και του φίλησα με πολλή ταραχή και άπειρο σεβασμό το δεξί του χέρι. Το αντικείμενο των ιδιότυπων διαλόγων μας, που γίνονταν με πολλή δυσκολία λόγω των αναπνευστικών του προβλημάτων, ήταν φυσικά το Κυπριακό με έμφαση στο μέλλον. Είχε έγνοια για το πώς θα αντιδράσει ο λαός την ώρα της επόμενης μεγάλης κρίσης σαν βρεθεί μπροστά σε ένα Σχέδιο απαράδεκτο όπως το προηγούμενο. Οι λίγες και μετρημένες λέξεις που με κόπο άρθρωνε ακούγονταν σαν αγωνιώδεις κραυγές ναυαγού που τον τυλίγουν τα άγρια κύματα αδυσώπητου ωκεανού αλλά δεν λέει να παραδοθεί. Ήξερε λίγα για το τι γινόταν στις διαπραγματεύσεις αλλά αντιλαμβανόταν πολλά? κι είχε καλούς λόγους να αγωνιά. Άλλη έγνοια του ήταν να πει το τελευταίο του «ευχαριστώ» στο λαό που τόσο αγάπησε. «Καλά, δεν θα πω τίποτα;» διερωτήθηκε μονολογώντας την Πέμπτη το βράδυ καθώς καθόμασταν μαζί του μπροστά στην τηλεόραση. «Τι εννοείτε» ; ρωτήσαμε, για να μας απαντήσει μ' έναν κεραυνό: «Πεθαίνω? δεν θα πω τίποτα για να ευχαριστήσω αυτόν τον κόσμο; Αυτόν τον κόσμο που με στήριξε και μου συμπαραστέκεται»; Ήμασταν με τον αδελφικό μου φίλο Γιώργο Ηλιάδη. Όταν συνήλθα από το ξαφνικό ράπισμα των φαινομενικά πεισιθάνατων λόγων του κι ενώ ο Γιώργος τελούσε ακόμη υπό τη συγκλονιστική επίδρασή τους, τον ρώτησα διαμαρτυρόμενος αν παραδόθηκε και του υπέδειξα προτρεπτικά ότι δεν πρέπει να χάνει τις ελπίδες του. Με μια χαρακτηριστική αυστηρή κίνηση του χεριού και μ' ένα μορφασμό του, μου έδωσε το μήνυμα να σταματήσω τους παρηγορητικούς λόγους. Αυτός γνώριζε. Ήξερε καλά την κατάστασή του. Αισθάνθηκα άσχημα για την ενστικτώδη απρεπή εκδήλωση του ευσεβούς μου πόθου. Όταν βρήκαμε την ψυχραιμία και μιλήσαμε αντιληφθήκαμε πως δεν ήθελε μόνο να ευχαριστήσει το λαό? ήθελε, για τελευταία φορά, να του πει τις σκέψεις του για τα επερχόμενα και τον συμβουλεύσει. Μένω ως εδώ. Την Παρασκευή ήταν καλύτερα. Ήταν η ώρα των ειδήσεων. Με χαρά τον άκουσα να σχολιάζει τις ειδήσεις: από την απόφαση της Κυβέρνησης να εκποιήσει κρατική περιουσία έως τα συμβαίνοντα στην Ανόρθωση. Έφυγα συγκρατημένα αισιόδοξος, Όταν το Σάββατο, το βράδυ, εξέφρασα την επιθυμία να τον δω, η κυρία Φωτεινή, η πιο αρχόντισσα Κυρία που γνώρισα, δεν έκανε ερωτήσεις. Την ακολούθησα στο εσωτερικό της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας. Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του με την τηλεόραση σε λειτουργία. Δεν μου φάνηκε να παρακολουθεί. Γύρισε αργά προς το μέρος μας. Η σύντροφος της ζωής του, τον κοίταξε εξεταστικά για να δει αν χρειαζόταν κάτι, έφτιαξε κάπως το σεντόνι που τον σκέπαζε, του έριξε μια στοργική ματιά και μας άφησε μόνους. Φαινόταν καταπονημένος. Έβγαλα το μπουφάν μου και κάθισα στην καρέκλα δίπλα. Με κοίταξε χωρίς να μου μιλήσει. Δεν τον ρώτησα πώς ήταν. Θα πρέπει να πονούσε πολύ. Άνοιξα μηχανικά το χαρτί μου και χωρίς να το βλέπω άρχισα να του λέω τις σκέψεις μου για κάτι που μου είχε ζητήσει να ετοιμάσω. Δεν ήταν όπως τις προηγούμενες φορές που μιλήσαμε. Μου απαντούσε με νεύματα. Ψέλλισε μερικές λέξεις κατάφασης φορτωμένες με δολοφονικό πόνο. Τον ρώτησα αμήχανα αν πονά. Έγνεψε «ναι» με τον ίδιο τρόπο που θα έγνεφε και «όχι» αλλά με μια αίσθηση απελπισίας. Μου έδειξε το μέρος της καρδιάς του και μου είπε πως μέσα του παλεύει ο πιο δυνατός μυς του σώματος με έναν άλλο, τους πνεύμονες. «Η καρδιά θέλει χώρο για να δουλέψει κι οι πνεύμονες δεν την αφήνουν. Πόσο θα αντέξει» μονολόγησε. Γύρισε το κεφάλι προς την οροφή του θαλάμου και έκλεισε τα μάτια. Κοιμήθηκε; Έμεινα και τον έβλεπα με όση αγάπη δεν κατάφερα να του δείξω στα πέντε χρόνια που δούλεψα μαζί του। Στη λευκή απροσδόκητη μοναξιά του δωματίου επέτρεψα στον εαυτό μου το βούρκωμα। Σηκώθηκα και έκανα νευρικές βόλτες। Όταν μπήκε ο γιος του, ο Κωνσταντίνος , άνοιξε ξανά τα μάτια। Με ρώτησε αν θα επέστρεφα την επομένη στη χώρα που υπηρετώ। Φαινόταν πιο ήσυχος। Θα είχε επιδράσει το ισχυρό αναλγητικό। Η δύσπνοια όμως δεν υποχωρούσε. Του απάντησα πως «ναι» και ότι θα ερχόμουν ξανά προτού φύγω. Θα τον έβλεπα πάλι τα Χριστούγεννα. Είδα ένα θλιμμένο χαμόγελο στο χαραγμένο από το χρόνο και τον πόνο πρόσωπό του. Του άγγιξα το χέρι, τον καληνύχτισα και βγήκα. Την επομένη πήγαμε πάλι με το Γιώργο Ηλιάδη. Ο γιατρός ήταν μέσα? δεν έβγαινε. Προσπαθούσαμε να κρύψουμε την ανησυχία μας που μεγάλωνε. Τι να συνέβαινε; Πέρασε πολλή ώρα. Κοίταζα το ρολόι. Σύντομα έπρεπε πάρω το δρόμο για το αεροδρόμιο. Κάποτε βγήκε ο γιατρός και έσπευσε να φύγει, κατηφής, σιωπηλός και συνοφρυωμένος . Ρώτησα το Νικόλα αν μπορούσα να δω για έστω ένα λεπτό τον Πρόεδρο. Μπήκε και βγήκε σε λίγο. Τα φάρμακα τον είχαν αποκάμει κι αποκοιμίσει. Έφυγα λυπημένος. Έξω έκανε κρύο. Οσφράνθηκα τον αέρα. Αυτός ο συνδυασμός ψύχρας, περιβάλλοντος και της συγκεκριμένης ψυχονοητικής κατάστασής μου κάτι μου θύμιζε. Αυτήν τη σύνθετη οσφρητική και ψυχονοητική εμπειρία την είχα ξαναβιώσει. Ναι. Την είχα ξαναβιώσει ένα παγερό πρωινό του '94 στη Βιέννη, όπου υπηρετούσα, βγαίνοντας από ένα Νοσοκομείο. Την είχα ονομάσει, μάλιστα: , «θανατίλα». Ρίγος με διεπέρασε. Σε λίγο το αεροπλάνο πετούσε πάνω από τα νερά της Ανατολικής Μεσογείου. Για πρώτη φορά ένιωσα τόσο έντονα αυτό που πρέπει να αισθάνονταν οι εξόριστοι περασμένων εποχών. Μαύρες σκέψεις και πικρές με έζωσαν . Δεν έφυγε, τον διώξαμε Τον διώξαμε. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έφυγε. Τον διώξαμε. Τον εκδικηθήκαμε σκληρά και τον τιμωρήσαμε ανελέητα για τα καλά που μας έκανε. Ημεδαπή πολιτική μετριότης, αμβλεία πολιτική όραση και μικροπολιτική απληστία, επικουρούμενες από τη. διεθνή κοινότητα των δυο-τριών κυβερνήσεων, προσπάθησαν να εκμηδενίσουν την περήφανη κι αξιοπρεπή στάση του λαού μας απέναντι στο Σχέδιο Ανάν τον Απρίλη του 2004 και να ταπεινώσουν τον ηγέτη του. Τον μείωναν, τον χλεύαζαν και, μαζί με τους εχθρούς και άσπονδους φίλους της Κύπρου, τον δαιμονοποίησαν και του φόρτωσαν κάθε πραγματικό ή φανταστικό κακό συνέβηκε ή συμβαίνει σ' αυτόν τον τόπο. Εγκαταλελειμμένος από τέως δικούς βίωνε την πολιτική του μοναξιά αναμένοντας περήφανα και στωικά. Τις μέρες, βδομάδες και μήνες που ακολούθησαν την αποχώρησή του από την Προεδρία θα ένιωσε έντονα τη γεύση της προδοσίας. Στα ταμεία της έσπευσαν πολλοί «φίλοι» και συνεργάτες του για να εισπράξουν τα αργύρια της. Αίφνης η πολιτική μας σκηνή μετατράπηκε σε παζάρι όπου τα πάντα πωλούνταν. Συνειδήσεις και ιδεολογίες, πολιτικές θέσεις και αξίες, ψευτιές, ρουφιανιές και πληροφορίες, εξαργυρώνονται έναντι μιας θέσης επ' αμοιβή , έναντι κάποιου αξιώματος με επιρροή, έναντι μιας κάποιας εύνοιας ή έστω ολίγης αίσθησης εξουσίας. Στο θυσιαστήριο του προσωπικού συμφέροντος, έθυαν, συχνά με τη μάσκα του καταδότη, το προηγούμενο ίνδαλμά τους μαζί και τα ψήγματα αξιοπρέπεια που τους είχαν απομείνει, για να εξευμενίσουν τη θεά νέα τάξη πραγμάτων ώστε να τους διασφαλίσει τα προσωπικά τους κεκτημένα και να τους επιδαψιλεύσει με νέες τιμές. Τα έβλεπε όλα αυτά και δεν παραπονιόταν. Μειδιούσε με θλίψη για την κατάντια των ανθρώπων μα δεν κατηγορούσε κανένα. Αντίθετα, εύρισκε για τον καθένα και μια δικαιολογία. Η αγνωμοσύνη, όμως κι η αχαριστία σκοτώνουν αργά, σταθερά και σίγουρα. Η ήττα στις εκλογές τον πίκρανε πολύ, όχι όμως λόγω της λιποταξίας και της προδοσίας. Το συζητήσαμε μερικές φορές. «Αυτό ήθελε ο λαός, αυτό έγινε», έλεγε. Τον πίκρανε για άλλο λόγο: φοβόταν πως η ήττα ήταν σημάδι κόπωσης που προμήνυε συνθηκολόγηση. Με την αγωνία αυτή άφησε το λαό και τον τόπο του που τόσο λάτρεψε. Τα κακά μαντάτα ήλθαν και μας κτύπησαν εκεί , πέρα από τη θάλασσα, σαν επιβεβαίωση παλιάς είδησης και λειτούργησαν μόνο σαν έναυσμα του θρήνου. Ο θάνατος του παλικαριού είχε ήδη συντελεστεί. Έγινε την ώρα που τον έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε.

* Ο Τάσος Τζιωνής ήταν Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του τέως Προέδρου Παπαδόπουλου

Δεν μπορεί ο Καραμανλής να αντιστρέψει τον κατήφορο

14/12/2008 (Απο PIAZZA del POPOLO) Από 4,8% έως 5,6% οι διαφορές στις δημοσκοπήσεις υπέρ του ΠΑΣΟΚΒαρύ πολιτικό κόστος καλείται να πληρώσει η κυβέρνηση για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη στα Εξάρχεια και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την κρίση που ακολούθησε. Με δεδομένη την τεράστια φθορά από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και την οικονομική κρίση, τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας λειτούργησαν ως θρυαλλίδα που έκανε το ποτήρι της κοινωνικής οργής να ξεχειλίσει. Στις πρώτες δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά τη δολοφονία του 15χρονου καταγράφεται τελεσίδικη απόρριψη της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ενώ η ψαλίδα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας ανοίγει ακόμη πιο πολύ…Πιο συγκεκριμένα στην δημοσκόπηση της ALCO για την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» το ΠΑΣΟΚ προηγείται στην πρόθεση ψήφου με 31,4%, έναντι 26,6% της ΝΔ (διαφορά 4,8%). Ακολουθεί το ΚΚΕ με 7,9%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 7,5%, ο ΛΑΟΣ με 4% και οι Οικολόγοι με 2,8%. Στην δημοσκόπηση της FOCUS, η οποία έγινε για λογαριασμό της εφημερίδας REALNEWS, το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει το 26,2% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων, ενώ η ΝΔ το 20,6% (διαφορά 5,6%). Ακολουθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με 7,2%, το ΚΚΕ με 6,3% και ο ΛΑΟΣ με 2,8%.

«Αγωνιστείτε» Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού* Άγγελε της Οδύνης. Αλέξανδρε, Κομμένο τριαντάφυλλο Στην άκρη της Άνοιξης Σε βάρβαρο καιρό Υποκλινόμαστε απολογούμενοι. * Χαιρέτισες νωρίς Τον κόσμο του μίσους. Τα εφηβικά όνειρά σου Γίνανε συντρίμμια στο κράσπεδο Ενός άθλιου κόσμου Που η μοίρα σε έφερε άκαιρα. Και σε πήρε νωρίς. Εμείς Απολειφάδια Του ματαιόδοξου καιρού μας Ντρεπόμαστε να ατενίσουμε Τα σφαλισμένα μάτια σου।

* Πελώρια τα ωραία σου μάτια Αλέξανδρε Σφραγισμένα από του μίσους το χέρι Μας ρωτάνε: Γιατί; Τι να αποκριθούμε Στα σφαλισμένα μάτια σου; Και τι να πούμε στη γενιά σου Που οι άδικοι καιροί Δένουν με χειροπέδες Την ελπίδα τους; Απολογούμεθα. * Με κυρτωμένο το κορμί μας Από το άχθος της ντροπής Δεν μπορούμε να αντικρίσουμε Το Ανάστήμά σου. * Ήθελες Ακέραιο το δικαίωμα στο όνειρο Και στο σκοτώσανε άγουρο Διεκδικούσες Ολάκερο το δικαίωμα στη ζωή Και των δειλών το χέρι Στο δολοφόνησε Έφυγες Με το μεγάλο Γιατί Αναπάντητο. Κι’ εμείς Πελιδνοί και επιλήσμονες Στου θολού ποταμού ρείθρο Οδοιπορούμε. Η γδαρμένη από τύψεις Ψυχή μας Στης ενοχής τον άνεμο Παραδέρνει αλύτρωτη Ανήμπορη να ζητήσει Τη συγγνώμη σου. Και οι Ερινύες Τιμωροί του άδικου Σέρνουν των ενόχων τα βήματα Στο περιθώριο της ιστορίας. Αλέξανδρε Το στερνό σου μήνυμα Στη γενιά σου Που άφησες πρόωρα Ας είναι: «Αγωνιστείτε»! Για ένα όμορφο κόσμο Που οι σφαίρες Δεν θα σκοτώνουν τα όνειρα, Που το μίσος Δεν θα δολοφονεί την ελπίδα, Και το χαμόγελο Πριν ανθίσει. Αγωνιστείτε Για ένα κόσμο Που τα παιδιά θα μοιράζουν τριαντάφυλλα Μαζί με τους αστυνόμους Στις γειτονιές των απόκληρων. Αγωνιστείτε Για να μπορέσουν αγκαλιασμένα Τα χαμόγελα όλων των παιδιών, Όλων των μανάδων, Όλων των ανθρώπων Να περπατάνε στον δρόμο. Αγωνιστείτε Μέχρι η ελπίδα να γίνει βεβαιότητα. Για να μπορείτε τότε Σε στέρεο έδαφος Να χτίζετε τα όνειρά σας. Το χώμα που το ποτίζει Των άγουρων παιδιών το αίμα Γίνεται στέρεο. Αρχάγγελε της Δίκαιης Οργής Αν είναι μπορετό, Συγχώρεσέ μας Εμάς τους επιλήσμονες του χρέους. * Τώρα Που η γυμνή ψυχή μας Αιωρείται στο κενό. Τιμωρός της Η γενιά σου, Ερινύα της Τα σφαλισμένα σου μάτια Αρχάγγελε της Δίκαιης Οργής Ας είναι αείρροη η μνήμη σου Ας γίνει Αριάδνειος μίτος Για να βγει η γενιά σου Από τους δαιδάλους Της απόγνωσης Στο φως της ελπίδας. Για να βγει ο κόσμος στο φως. Το φευγαλέο πέρασμά σου Από τον κόσμο του Άδικου Ας είναι ένα μήνυμα Χελιδονιού Μιας Αυριανής Άνοιξης Αλέξανδρε. E mail: pkrtikos14@yahoo. Gr * Ο Παναγιώτης Κρητικός ήταν Αντ/ος της Βουλής και είναι Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ»

NEXTOK: ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ Η ΤΙΠΟΤΑ

NEXTOK: ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ Η ΤΙΠΟΤΑ

Πέμπτη, 11 Δεκέμβριος 2008 ΦΤΟΥ ΣΑΣ... ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΙΛΑΤΕ; Ο μικρός Παναγιώτης Βασιλέλλης "έσβησε" από λευχαιμία, χωρίς να του δοθεί ποτέ η ευκαιρία να δώσει μάχη για τη ζωή του σε νοσοκομείο του εξωτερικού. Δεν μπορούσε η εθνική τράπεζα να ξεπεράσει την γραφειοκρατία και να δώσει τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν.Τοτε άνθρωποι από όλη την Ελλάδα μετά τη δημοσιοποίηση του προβλήματος που αντιμετώπιζε το παιδί, έσπευσαν να βοηθήσουν, όπως μπορούσε ο καθένας, συγκεντρώνοντας ένα πολύ μεγάλο ποσό σε ερανικό λογαριασμό.Παρά το ότι το ποσό που συγκεντρώθηκε επέτρεπε στην οικογένεια να ταξιδέψει για την Αμερική, προκειμένου ο μικρός Παναγιώτης να παλέψει για τη ζωή του, η Εθνική Τράπεζα αρνήθηκε να δώσει τα χρήματα στην οικογένεια... "πατώντας" σε τυπικότητες ως προς τη μορφή του λογαριασμού.Τελικά ο Παναγιώτης στις 04.03.2000 και σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών βαρέθηκε και σιχάθηκε την κοροιδία των μεγάλων αυτόυ του τόπου και "έφυγε".Προχθές, στις 09.12.2008 με βούλευμά του, το Συμβούλιο Εφετών Αιγαίου έκανε δεκτές τις εφέσεις τεσσάρων υψηλόβαθμων στελεχών της Εθνικής Τράπεζας και ενός γιατρού, απαλλάσσοντάς τους από τις κατηγορίες περί θανατηφόρας εκθέσεως ανηλίκου με τις οποίες τους είχε παραπέμψει στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Μυτιλήνης πρωτοδίκως.Όπως έχω ξαναπεί... Η Θέμις δεν έχει κέφια κύριοι... Σας φτύνει καθημερινά για την υποκρισία σας!!! apo zbutsas.blogspot.com Αναρτήθηκε από zizi στις 7:28 πμ

ΕΦΥΓΕ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ο άνθρωπος, ο πολιτικός που πολλοί τον ζήλεψαν γιατί ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Έλληνες σ' όλα τα μήκη καί πλάτη του κόσμου, του έβγαλαν το καπέλο όταν αντιστάθηκε τις πιέσεις που δέχθηκε από σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας για να ξεπουλήσει τη Κύπρο, αλλά και από τους ισχυρότερους της γης που τον πίεζαν να αποδεχθεί το έκτρωματικό σχέδιο ΑΝΑΝ। Απεβίωσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος

Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Ο τέως αλλά ξεχωριστά αγαπητός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο।

«Έφυγε» από τη ζωή στη μία και οκτώ πρώτα λεπτά το μεσημέρι της 12ης Δεκεμβρίου ο τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος νοσηλευόταν από τις 22 Νοεμβρίου, στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονος και με οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια। Ο τέως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, ένας από τους ανθρώπους που η πολιτική διαδρομή τους ταυτίστηκε με τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, όταν ενημερώθηκε για τη διάγνωση, «αντιμετώπισε το πρόβλημα με θάρρος και ηρεμία», όπως δήλωσε ο διευθυντής της μονάδας εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου, Θεόδωρος Κυπριανού. Παρών στις κρίσιμες στιγμές Το βαθύ πολιτικό αποτύπωμα του Τάσσου Η εισαγωγή του στο νοσοκομείο και η γνωστοποίηση της κρίσιμης κατάστασης της υγείας του προκάλεσαν έντονη συγκίνηση σε ολόκληρη την Κύπρο. Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία βρέθηκε στο πλευρό του τέως προέδρου και της οικογένειάς του, ενώ τη συμπαράστασή τους εξέφρασαν εκατοντάδες απλοί πολίτες. Ο εκλιπών γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934। Σπούδασε νομικά στο Gray's Inn του Λονδίνου και ήταν παντρεμένος με τέσσερα παιδιά.

Ευχαριστίες της οικογένειας

Ευχαριστίες προς τον υπουργό Υγείας, τους θεράποντες γιατρούς και προσωπικό του νοσοκομείου για την υποδειγματική νοσηλεία, που προσέφεραν στον Τάσσο Παπαδόπουλο, αλλά και το πλήθος των Κυπρίων και μη, που μοιράστηκαν μαζί της την αγωνία για την πορεία της υγείας του, εκφράζει με δημόσια δήλωσή της, η οικογένεια του εκλιπόντος πρώην προέδρου. Στη δήλωση, που ανέγνωσε ο Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης, γιος της Φωτεινής Παπαδόπουλου από τον πρώτο γάμο της με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, αναφέρεται: «Σήμερα, Παρασκευή, 12 Δεκεμβρίου 2008, ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε. Έφυγε μετά από μια άνιση μάχη με την επάρατη ασθένεια, την οποία έδωσε με το θάρρος, την αξιοπρέπεια και την επιμονή, που χαρακτήριζαν κάθε στιγμή της ζωής του. Σήμερα η Κύπρος έχασε έναν πατριώτη, έναν ακούραστο μαχητή που σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε για την ελευθερία και τη δημοκρατία και υπηρέτησε την Κύπρο και τον κυπριακό ελληνισμό με συνέπεια, αφοσίωση και προσήλωση σε αρχές και αξίες. Η οικογένεια ευχαριστεί θερμά τον υπουργό Υγείας, τους θεράποντες ιατρούς και το νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, που κατέβαλλαν όλες αυτές τις δύσκολες μέρες, για να θεραπεύσουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο και να απαλύνουν τον πόνο του. Ευχαριστεί επίσης θερμά τις χιλιάδες συνανθρώπους μας, που όλες αυτές τις μέρες μοιράστηκαν την αγωνία μας και με τις ευχές και την αγάπη τους έδιναν δύναμη στον Τάσσο και σε εμάς. Σήμερα η οικογένειά μας έχασε έναν αφοσιωμένο σύζυγο, ένα στοργικό παππού, ένα αγαπημένο αδελφό, έναν υπέροχο πατέρα। Στο μεγάλο ταξίδι του, που αρχίζει σήμερα, θα τον συνοδεύει για πάντα η αγάπη μας, η υπόσχεσή μας πως δεν θα τον απογοητεύσουμε ποτέ και ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας χάρισε, μας δίδαξε και όσα ζήσαμε μαζί του».

Ενός λεπτού σιγή στην Ολομέλεια της Βουλής

Ο προεδρεύων της συνεδρίασης Γιάννης Δραγασάκης, σε συνεννόηση με τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Σιούφα, εξέφρασε τη θλίψη του προεδρείου για τον θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου και «συμμετέχοντας στο πένθος της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού», κάλεσε το Σώμα να τηρήσει ενός λεπτού σιγή. Εξάλλου, οι εκπρόσωποι των παρισταμένων κομμάτων, σε σύντομες αναφορές τους, εξήραν το έργο του εκλιπόντος ως αγωνιστή για την ανεξαρτησία της Κύπρου, πατριώτη και πολιτικού, συμφωνώντας πως ο θάνατός του αποτελεί απώλεια για τον Ελληνισμό।

Βαθιά θλίψη Χριστόφια

Βαθιά θλίψη και οδύνη εξέφρασε από τις Βρυξέλλες, όπου βρίσκεται για τις εργασίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, για το θάνατο του πρώην πρόεδρου της Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου. «Θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου θλίψη, αλλά και τη θλίψη του κυπριακού λαού στο σύνολο του, για το χαμό του Τάσσου Παπαδόπουλου», είπε ο κ. Χριστόφιας και πρόσθεσε πως «ο Τάσσος Παπαδόπουλος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στα κοινά από νεανικής ηλικίας», λαμβάνοντας μέρος στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του κυπριακού λαού και διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις υποθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υπουργός σε διάφορα υπουργεία, ως συνομιλητής και ως στενότατος συνεργάτης του αείμνηστου Εθνάρχη Μακαρίου. «Με τον Τάσσο Παπαδόπουλο με συνέδεε στενή φιλία, συνεργαστήκαμε, δώσαμε μάχες μαζί, αγωνιστήκαμε από κοινού για την υπόθεση της Κύπρου», υπογράμμισε ο Κύπριος πρόεδρος, εκφράζοντας «τιμή και βαθιά εκτίμηση στον άνθρωπο, που έφυγε». Ο κ. Χριστόφιας κατέληξε: «Θέλω να συλλυπηθώ από τα βάθη της ψυχής μου την οικογένειά του και ολόκληρο τον κυπριακό λαό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας"

Τάσσος Παπαδόπουλος Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Τάσσος Παπαδόπουλος Αξίωμα: Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρου Περίοδος εξουσίας: 2003 - 2008 Προκάτοχος: Γλαύκος Κληρίδης Διάδοχος: Δημήτρης Χριστόφιας Ημερομηνία Γέννησης: 7 Ιανουαρίου, 1934 Τόπος Γέννησης: Λευκωσία, Κύπρος Ημερομηνία Θανάτου: 12 Δεκεμβρίου, 2008 Τόπος Θανάτου: Λευκωσία Επάγγελμα: Δικηγόρος Πολιτικό Κόμμα: Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗ.ΚΟ.) Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν πρόεδρος της Κύπρου από το 2003 έως το 2008, ο πέμπτος κατά σειρά. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934 και σπούδασε νομικά στο Λονδίνο. Ήταν δικηγόρος και ασχολήθηκε με την πολιτική από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν παντρεμένος και είχε τέσσερα παιδιά. Η εκστρατεία του για το προεδρικό αξίωμα βασίστηκε στην πεποίθηση ότι μπορούσε να δώσει καλύτερη λύση από τον Γλαύκο Κληρίδη στο κυπριακό ζήτημα. Υποστηρίχθηκε από το ΔΗ.ΚΟ., που ήταν και το κόμμα από το οποίο προερχόταν, αλλά και από το Α.Κ.Ε.Λ. και το ΚΙ.ΣΟΣ.. Στις 29 Αυγούστου 2006, ο Παπαδόπουλος παραιτήθηκε από την προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗ.ΚΟ.). Δράση στην Ε.Ο.Κ.Α. Το σχέδιο Ανάν Αντιτάχθηκε στην αποδοχή του σχεδίου Ανάν το 2004 παρά τις εξωτερικές πιέσεις που δέχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Μεγάλη Βρεττανία αλλά και από το εσωτερικό, κυρίως την αξιωματική αντιπολίτευση. Σχετικό είναι το ακόλουθο κείμενό του, που δημοσιεύτηκε λίγο πριν το δημοψήφισμα ...σε ανοιχτή επίθεση κατά του Προεδρικού προχώρησε ο ΔΗΣΥ, επικρίνοντάς το ότι ευθύνεται για τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας και για χειραγώγηση της κοινής γνώμης, με στόχο οι πολίτες να οδηγηθούν σε απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Η Πινδάρου αναφέρει ότι το αρνητικό κλίμα μεταφέρεται και στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, των στρατιωτικών και αστυνομικών. Ο ΔΗΣΥ έχει αναθέσει σε νομικούς να προχωρήσουν στη λήψη δικαστικών μέτρων ώστε να διασφαλιστεί η εγκυρότητα της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, καθώς και η ισότιμη προβολή όλων των απόψεων από τα ΜΜΕ χωρίς να υπάρχει προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός θα προσφύγει τόσο στα κυπριακά όσο και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, προκειμένου να εξασφαλιστεί ισότιμη προβολή όλων των απόψεων... Σε διάγγελμά του στις 22 Απριλίου 2004, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, ζήτησε από τους Κύπριους πολίτες να καταψηφίσουν το Σχέδιο του Γενικού Γραμματέα και συμπλήρωσε: στο δημοψήφισμα του Σαββάτου δεν θα υπάρξει αντιπαράθεση Κομμάτων, δεν είναι αντιπαράθεση ιδεολογική, άρα δεν είναι καν αντιπαράθεση μεταξύ πολιτών. Είναι αντιπαράθεση με τη συνέχεια και την ιστορία μας και ότι είναι η κρίση του καθενός. Εγώ δεν θεωρώ ότι θα υπάρξουν είτε νικητές είτε ηττημένοι. Ηττημένη θα είναι μόνο η Κύπρος εάν υπάρξουν επεισόδια, πανηγυρισμοί, κλίμα το οποίο θα εμποδίσει την επόμενη μέρα να ξανακτίσουμε την ομόνοια και τη συναίνεση και τις κοινές προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε τους πραγματικά δύσκολους χρόνους που έχουμε μπροστά μας. Είτε «ναι» ψηφίσει ο πολίτης, είτε «όχι» ψηφίσει, όσοι ψηφίσουν «ναι», όσοι ψηφίσουν «όχι», πιστεύω θα έχουν την κοινή επιδίωξη να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που με βεβαιότητα έρχονται. Γι' αυτό κάνω παράκληση, έκκληση προς τον κόσμο: ούτε πανηγυρισμοί δικαιολογούνται, γιατί δεν πανηγυρίζουμε νίκη, δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε επειδή δεν βρήκαμε λύση του Κυπριακού, μόνο ανακούφιση μπορούμε να αισθανόμαστε γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα. Καλώ επομένως όλους σε αυτοσυγκράτηση, κοσμιότητα, χωρίς εξάρσεις, χωρίς ψεύτικα συνθήματα νίκης και ήττας. Δεν θα υπάρξουν για μένα, ούτε νικητές, ούτε ηττημένοι Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, ποσοστό 76% των Ελληνοκυπρίων καταψήφισαν το Σχέδιο Ανάν λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το περιεχόμενο του διαγγέλματος του Προέδρου Παπαδόπουλου. Στις προεδρικές εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου 2008 ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατέλαβε την τρίτη θέση μένοντας εκτός δευτέρου γύρου. Τον διαδέχτηκε ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Χριστόφιας. Πέθανε στις 12 Δεκεμβρίου 2008 μετά από μάχη με την επάρατη νόσο[1].

ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ Η ΤΙΠΟΤΑ

Γιατρός, ανθρωπιστής ή τίποτα Από έναν φοιτητή της Ιατρικής Αυτό το κείμενο δεν θα έχει σωστή δομή γιατί το γράφω όπως μου έρχονται οι σκέψεις και υπό έντονη συναισθηματική φόρτιση..Ζητώ συγγνώμη για αυτό! Λοιπόν, στο θέμα μας। Όλοι μας μάθαμε τι έγινε με τον αστυνομικό και το 16άχρονο παιδί। Μιλάω για αυτήν την δολοφονία (που διάφοροι αρέσκονται στο να την κατονομάζουν "ατύχημα"!) που έγινε προχτές। Το τι ακριβώς έγινε εκείνες τις στιγμές μπορεί και να μην το μάθουμε ποτέ। Αλλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους।

Ένα παιδί νεκρό, με σφαίρα στο στήθος, στην Ελλάδα του 2008. Ο ειδικός φρουρός λέει ότι πυροβόλησε 2 φορές στον αέρα και 1 στο έδαφος και εξοστρακίστηκε το βλήμα και τον βρήκε στο στήθος! Μας κοροιδεύουν? Τουλάχιστον, ας είχε την αξιοπρέπεια να πεί ότι πυροβόλησε στην παρέα των μαθητών και τον πέτυχε (ακόμη και έτσι να έγινε, και οχι να τον εκτέλεσε εν ψυχρώ οπως λένε οι μάρτυρες, είναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ). Για να δούμε, αυτήν την φορά οι ένοχοι θα τιμωρηθούν ή θα γίνει όπως έγινε με τους άλλους και την ζαρντινιέρα, που τιμωρήθηκαν με κάτι γελοία πρόστιμα και στέρηση των αδειών για μερικούς μήνες? Αλλά ακόμα και αν τιμωρηθούν, το θέμα δεν είναι μόνο ποινικό αλλά ΠΟΛΙΤΙΚΟ! Γιατί αυτοί οι ειδικοί φρουροί με τα υπηρεσιακά όπλα και τον μπόλικο τσαμπουκά έχουν κάποιους ανώτερους που υπακούν σε μια συγκεκριμένη πολιτική. Η οποία τους διδάσκει ότι ο λαός είναι εχθρός! Και για αυτό πρέπει να τον κάνουν να καταλάβει ποιός έχει την δύναμη! Και φυσικά τους μαθαίνουν ότι το όπλο είναι μαγκιά, γιατί δεν θα τολμήσει να τους κουνηθεί κανένας! Α, και να μην ξεχνάμε, τα επεισόδια που γίνονται και διάφοροι αναρχοαυτόνομοι σπάνε κάδους και τράπεζες, μόνο άλλοθι δίνουν σε όλη αυτήν την αστυνομοκρατία! Η απάντηση πρέπει να είναι οργανωμένη, και μαζική! Απο όλους, εργαζόμενους, φοιτητές και κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο! Οχι 50 άτομα να πετάνε μολότοφ, και να δικαιολογούν έτσι την αστυνομοκρατία! Τώρα, να πω λίγο τι με ώθησε σε αυτό το κείμενο. Φυσικά, όταν έμαθα από τις ειδήσεις τι έγινε, όπως κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος το καταδίκασα ως δολοφονία. Αλλά μετά, σταμάτησα να το σκέφτομαι πλέον και συγκεντρώθηκα σε άλλα πράγματα που είχα να κάνω. Πιο συγκεκριμένα, συγκεντρώθηκα στο γεγονός ότι είχαμε να κάνουμε 2 κλινικές σήμερα το πρωί, και μετά ένα μάθημα. Όλα κυλούσαν ήρεμα, όταν ξαφνικά μπήκαν στην αίθουσα 2 Κνιτισσες και είπαν για την πορεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας σήμερα στις 6 στο Δημαρχείο και με προσγείωσαν απότομα! Έμαθα και ότι οι περισσότερες σχολές είναι κλειστές σε ένδειξη διαμαρτυρίας και σκέφτομαι τώρα, εμείς, οι μελλοντικοί γιατροί του 5ου έτους ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΚΑΝ το όλο θέμα! Το σχολιάσαμε λίγο και αυτό ήταν! Έγινε κάτι κακό, αλλά τόσο μακριά από εμάς, οπότε δεν τρέχει και τίποτα. Αλλά το χειρότερο είναι άλλο: Δεν μπήκαμε ΚΑΝ στην διαδικασία να σκεφτούμε, αν θα έπρεπε να κάνουμε κάτι, και τι να είναι αυτό! ΚΑΛΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ? Και το λέω περισσότερο για τον εαυτό μου αυτό.. Πως γίνεται να έγινα τόσο αναίσθητος? Υποτίθεται ότι σπουδάζουμε σε μια σχολή που μας μαθαίνει τι να κάνουμε για να ανακουφίζουμε τον ανθρώπινο πόνο. Αλλά ταυτόχρονα, πως γίνεται να ξεκόβουμε από την κοινωνία, και να αγνοούμε τέτοια γεγονότα? Ζούμε σε έναν μικρόκοσμο, το Νοσοκομείο, και ξεχνάμε όλα τα άλλα? Και γιατί συμβαίνει αυτό? Η ακόμα περισσότερο: Τι πρέπει να κάνουμε για να μην συμβαίνει? Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω ούτε πότε έγινα έτσι, ούτε πως. Και ακόμα περισσότερο, δεν ξέρω τι να κάνω για να το διορθώσω! Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πάω στην πορεία του ΚΚΕ για αυτήν την δολοφονία. Είναι μια αρχή! Ίσως απειροελάχιστη, αλλά είναι μια αρχή! Ας ξεκινήσω από κάπου και θα ξαναβρώ τον δρόμο που ξέχασα... Άλλοι πιστεύουν ότι με τις πορείες δεν θα αλλάξει και τίποτα… Αυτοί ας μην κάνουν τίποτα! Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του εξάλλου. Αλλά ας προσπαθήσουμε να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και κόσμος ΕΞΩ από την σχολή μας και το Νοσοκομείο μας! Και στην τελική, η Iατρική ή θα είναι Aνθρωπισμός ή δεν θα αξίζει τίποτα!

ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ Ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ξαναηχήστε βροντερα οι σάλπιγγες।

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΗΔΗ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΛΑΟΙ -ΟΠΟΥ ΓΗΣ- ΤΟΝ ΠΡΟΠΈΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ। ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΙΜΩΝΑ ΤΟΝ ΑΘΗΝΑΙΟ, ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΛΙΤΙΚΗ, ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΩΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΎΠΡΟΥ। ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΑΠΟ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΙΑ।ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΑΠΟΙΚΙΑΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΩΣ ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ। ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΘΕΝΑΡΑ ΣΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΟΦΏΝΗΣΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ। Ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΩΣ ΦΥΣΙΚΩΣ ΑΠΩΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΑΘΛΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ । ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΘΑ ΝΙΚΑ ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ Δημήτρης Αλευρομάγειρος