ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ Η ΤΙΠΟΤΑ

Γιατρός, ανθρωπιστής ή τίποτα Από έναν φοιτητή της Ιατρικής Αυτό το κείμενο δεν θα έχει σωστή δομή γιατί το γράφω όπως μου έρχονται οι σκέψεις και υπό έντονη συναισθηματική φόρτιση..Ζητώ συγγνώμη για αυτό! Λοιπόν, στο θέμα μας। Όλοι μας μάθαμε τι έγινε με τον αστυνομικό και το 16άχρονο παιδί। Μιλάω για αυτήν την δολοφονία (που διάφοροι αρέσκονται στο να την κατονομάζουν "ατύχημα"!) που έγινε προχτές। Το τι ακριβώς έγινε εκείνες τις στιγμές μπορεί και να μην το μάθουμε ποτέ। Αλλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους।

Ένα παιδί νεκρό, με σφαίρα στο στήθος, στην Ελλάδα του 2008. Ο ειδικός φρουρός λέει ότι πυροβόλησε 2 φορές στον αέρα και 1 στο έδαφος και εξοστρακίστηκε το βλήμα και τον βρήκε στο στήθος! Μας κοροιδεύουν? Τουλάχιστον, ας είχε την αξιοπρέπεια να πεί ότι πυροβόλησε στην παρέα των μαθητών και τον πέτυχε (ακόμη και έτσι να έγινε, και οχι να τον εκτέλεσε εν ψυχρώ οπως λένε οι μάρτυρες, είναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ). Για να δούμε, αυτήν την φορά οι ένοχοι θα τιμωρηθούν ή θα γίνει όπως έγινε με τους άλλους και την ζαρντινιέρα, που τιμωρήθηκαν με κάτι γελοία πρόστιμα και στέρηση των αδειών για μερικούς μήνες? Αλλά ακόμα και αν τιμωρηθούν, το θέμα δεν είναι μόνο ποινικό αλλά ΠΟΛΙΤΙΚΟ! Γιατί αυτοί οι ειδικοί φρουροί με τα υπηρεσιακά όπλα και τον μπόλικο τσαμπουκά έχουν κάποιους ανώτερους που υπακούν σε μια συγκεκριμένη πολιτική. Η οποία τους διδάσκει ότι ο λαός είναι εχθρός! Και για αυτό πρέπει να τον κάνουν να καταλάβει ποιός έχει την δύναμη! Και φυσικά τους μαθαίνουν ότι το όπλο είναι μαγκιά, γιατί δεν θα τολμήσει να τους κουνηθεί κανένας! Α, και να μην ξεχνάμε, τα επεισόδια που γίνονται και διάφοροι αναρχοαυτόνομοι σπάνε κάδους και τράπεζες, μόνο άλλοθι δίνουν σε όλη αυτήν την αστυνομοκρατία! Η απάντηση πρέπει να είναι οργανωμένη, και μαζική! Απο όλους, εργαζόμενους, φοιτητές και κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο! Οχι 50 άτομα να πετάνε μολότοφ, και να δικαιολογούν έτσι την αστυνομοκρατία! Τώρα, να πω λίγο τι με ώθησε σε αυτό το κείμενο. Φυσικά, όταν έμαθα από τις ειδήσεις τι έγινε, όπως κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος το καταδίκασα ως δολοφονία. Αλλά μετά, σταμάτησα να το σκέφτομαι πλέον και συγκεντρώθηκα σε άλλα πράγματα που είχα να κάνω. Πιο συγκεκριμένα, συγκεντρώθηκα στο γεγονός ότι είχαμε να κάνουμε 2 κλινικές σήμερα το πρωί, και μετά ένα μάθημα. Όλα κυλούσαν ήρεμα, όταν ξαφνικά μπήκαν στην αίθουσα 2 Κνιτισσες και είπαν για την πορεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας σήμερα στις 6 στο Δημαρχείο και με προσγείωσαν απότομα! Έμαθα και ότι οι περισσότερες σχολές είναι κλειστές σε ένδειξη διαμαρτυρίας και σκέφτομαι τώρα, εμείς, οι μελλοντικοί γιατροί του 5ου έτους ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΚΑΝ το όλο θέμα! Το σχολιάσαμε λίγο και αυτό ήταν! Έγινε κάτι κακό, αλλά τόσο μακριά από εμάς, οπότε δεν τρέχει και τίποτα. Αλλά το χειρότερο είναι άλλο: Δεν μπήκαμε ΚΑΝ στην διαδικασία να σκεφτούμε, αν θα έπρεπε να κάνουμε κάτι, και τι να είναι αυτό! ΚΑΛΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ? Και το λέω περισσότερο για τον εαυτό μου αυτό.. Πως γίνεται να έγινα τόσο αναίσθητος? Υποτίθεται ότι σπουδάζουμε σε μια σχολή που μας μαθαίνει τι να κάνουμε για να ανακουφίζουμε τον ανθρώπινο πόνο. Αλλά ταυτόχρονα, πως γίνεται να ξεκόβουμε από την κοινωνία, και να αγνοούμε τέτοια γεγονότα? Ζούμε σε έναν μικρόκοσμο, το Νοσοκομείο, και ξεχνάμε όλα τα άλλα? Και γιατί συμβαίνει αυτό? Η ακόμα περισσότερο: Τι πρέπει να κάνουμε για να μην συμβαίνει? Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω ούτε πότε έγινα έτσι, ούτε πως. Και ακόμα περισσότερο, δεν ξέρω τι να κάνω για να το διορθώσω! Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πάω στην πορεία του ΚΚΕ για αυτήν την δολοφονία. Είναι μια αρχή! Ίσως απειροελάχιστη, αλλά είναι μια αρχή! Ας ξεκινήσω από κάπου και θα ξαναβρώ τον δρόμο που ξέχασα... Άλλοι πιστεύουν ότι με τις πορείες δεν θα αλλάξει και τίποτα… Αυτοί ας μην κάνουν τίποτα! Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του εξάλλου. Αλλά ας προσπαθήσουμε να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και κόσμος ΕΞΩ από την σχολή μας και το Νοσοκομείο μας! Και στην τελική, η Iατρική ή θα είναι Aνθρωπισμός ή δεν θα αξίζει τίποτα!