Στο Όνομα της «Ειρήνης»
Του Κώστα Μαυρίδη*
Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στην περίπτωση Ε/κ δημοσιογράφου και «αυτοδίδακτου ιστορικού» που στις αναλύσεις του στις ελεύθερες περιοχές αναδύεται η προπαγάνδα της Τουρκίας (όχι απλώς του Ταλάτ). Η παραγνώριση τέτοιων περιπτώσεων, παρέχει ανοικτό πεδίο για δράση στο μέλλον. Όπως πριν το σχέδιο Ανάν, υπήρχαν τα σημάδια. Κι όπως αποδείχτηκε αργότερα, δραστηριότητες που ξεκίνησαν πριν οριστεί το δημοψήφισμα και εμφανίζονταν στο όνομα «της ειρήνης», είχαν ως στόχο την αποδοχή του σχεδίου Ανάν. Οι δραστηριότητες εντάσσονταν σ΄ ένα ευρύτερο σχεδιασμό, που περιελάμβανε την επιλογή «διαμορφωτών της κοινής γνώμης» (“opinion leaders”), αλλά και χρηματοδότηση από πηγές εκτός Κύπρου, κυρίως από τις ΗΠΑ. Στο Δικοινοτικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης 1998-2004 της UNOPS περιέχονται πολλά από τα πιο πάνω, με χρηματοδότηση διαφόρων δραστηριοτήτων, από συμβολικού χαρακτήρα (π.χ. επιλογή σημαίας και κρατικού ύμνου $48,000) μέχρι το κυριότερο, που ήταν η καθοδήγηση της κοινής γνώμης για αποδοχή του σχεδίου Ανάν. Και αυτό σήμαινε «αξιοποίηση» των ΜΜΕ.
Σήμερα, τα σημάδια είναι έντονα ότι οι «opinion leaders» επανέρχονται στα ΜΜΕ. Πριν το σχέδιο Ανάν, λειτούργησε στα κατεχόμενα ραδιοφωνικό πρόγραμμα -στα Τουρκικά και Ελληνικά- με συντονιστή τον Τ/κ δημοσιογράφο Χ. Καφετζίογλου και δύο Ε/κ δημοσιογράφους, τον «αυτοδίδακτο ιστορικό» και μια γυναίκα. Το πρόγραμμα επίσημα δήλωνε ότι στόχευε στην προώθηση της ειρήνης, αλλά όλα γίνονταν με την έγκριση του κατοχικού καθεστώτος. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα -όπως πιο κάτω- ΚΑΙ με την χρηματοδότηση της Τουρκίας.
Σήμερα, εκπέμπεται παρόμοιο δίγλωσσο πρόγραμμα με τον ίδιο Τ/κ και ένα Ε/κ, της πολιτικής σκέψης που δηλώνουν αριστεροί αλλά στην ουσία προωθούν τις Αμερικανικές επιδιώξεις στο κυπριακό. Το νόημα των προγραμμάτων είναι το ίδιο, με το σχέδιο Ανάν ως μοναδική ευκαιρία που χάθηκε, που τώρα προκύπτει μοναδική συγκυρία για να γίνει αποδεκτό με διαφορετικό όνομα. Πρόσφατα, στο πρόγραμμα παρουσιάστηκε ένα βιβλίο δύο Ε/κ συγγραφέων που αναφερόταν στις πολιτικές δυνάμεις στα κατεχόμενα και στις μαζικές διαδηλώσεις των Τ/κ εναντίον του Ντενκτάς το 2003. Ενώ εκείνες οι διαδηλώσεις αναβαθμίστηκαν σε «εξέγερση των Τ/κ», δεν λέχτηκε ούτε λέξη για τις δυνάμεις στα κατεχόμενα που αναφέρονται σε τουρκική κατοχή της Κύπρου, σε κατοχικά στρατεύματα, σε εποικισμό και σε δικτατορία. Δεν γνωρίζω μέρος στον κόσμο όπου προβεβλημένα άτομα να δηλώνουν «καθαρόαιμοι» αριστεροί και ταυτοχρόνως να καθοδηγούνται από τους Αμερικανούς. Θα ήταν πιο κατανοητό αν δήλωναν ακραιφνείς δεξιοί. Άλλωστε, το πλησιέστερο παράδειγμα από την κυπριακή Ιστορία, οργανωμένης ομάδας με συντονισμό και χρηματοδότηση από το εξωτερικό, υπήρξε η Εόκα Βήτα.
Άλλη περίπτωση ειρηνιστικού μανδύα είναι η περιβόητη εφημερίδα των κατεχομένων «Dialogue». Επίσημα δηλώνει πως προωθεί την «ειρήνη και τη λύση», αλλά χρηματοδοτείται –όπως αποκαλύφθηκε- με μυστικά κονδύλια του κατοχικού καθεστώτος (εντός του «Υπουργείου Εξωτερικών») με διασυνδέσεις κατευθείαν με τον κατοχικό στρατό. Στην εφημερίδα δημοσιεύονται επιλεγμένα άρθρα Ε/κ με περιθωριακές απόψεις (που δικαιώνουν τον Ταλάτ και την Τουρκία) και που παρουσιάζονται όμως, ως σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης στις ελεύθερες περιοχές. Εν ολίγοις, τα κατοχικά στρατεύματα χρηματοδοτούν την «ειρήνη» και τη «λύση» στην Κύπρο με τη συνεργασία δικών μας!
Όλα αυτά έχουν κι ένα πρόσθετο παράγωγο που θα αναλύσουμε άλλη φορά. Στα κατεχόμενα έχει δημιουργηθεί μια πολύ στρεβλωμένη άποψη για την επικρατούσα άποψη στις ελεύθερες περιοχές.
*Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός (mavrides@ucy.ac.cy)
