Φίλοι ναυτικοί, άνθρωποι της ναυτοσύνης & της θάλασσας
Παρακολουθήσαμε πάλι, με περισσή ντροπή, οργή, & αγανάκτηση, όσα φαιδρά διαδραματίστηκαν στο λιμάνι του επίνειου των Αθηνών. Το Αθηνοκεντρικό κράτος καταλύθηκε για ακόμη μια φορά από καμιά εκατοπενηνταριά κομματικά εντεταλμένα «άβουλα πιόνια», αλλοδαπούς, άεργους, άνεργους, αιώνια φοιτηταριά & "αγανακτισμένους" νεολαίους, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν σχέση με το ναυτικό επάγγελμα όσο & η Σοσιαλιστ(ρ)ική μας κυβέρνηση με τον Σοσιαλισμό (υπαρκτό ή μη). Ήταν αδύνατον να φανταστούμε ότι μια ισχνή μειοψηφία, ήτοι, δύο από τα δεκατέσσερα ναυτεργατικά σωματεία, υποστηριζόμενοι από 100-150 επαγγελματίες κατευθυνόμενους κομματικούς συνδικαλιστές θα αναστάτωναν μια ολόκληρη κοινωνία, καταλαμβάνοντας το κεντρικό λιμάνι της χώρας. Αλήθεια τα άλλα 12 σωματεία της ΠΝΟ, γιατί είχαν διαφορετική άποψη???
Η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία-που συνδέει τη πρωτεύουσα με τα νησιά & τους νησιώτες μας, & ένα σύνολο κρατικοδίαιτων εξουσιών, παρέμειναν θεατές της αναλγησίας τους. Χιλιάδες επιβάτες, εκατοντάδες ναυτικοί,, φορτηγατζήδες, άνθρωποι του μόχθου, Εισαγγελείς, Αρχές, παρέμειναν όμηροι της ολιγαρχίας, που συχνά "γεμίζει την πολιτεία με δεινά" & δυσφημεί την χώρα στα πέρατα της οικουμένης. Παρακολουθήσαμε άναυδοι μια δραματική παρουσίαση των γεγονότων από τα κανάλια, μερικές δηλώσεις γνωστών πολιτικάντηδων, καλλιτεχνών και συνδικαλιστών περί αγωνιζόμενης ναυτεργατικής τάξης. Αλήθεια ποια ναυτική τάξη απεργούσε, πόσοι διαθέτουν ναυτικό φυλλάδιο απ' αυτούς, αλλά & πόση θαλάσσια υπηρεσία έχουν οι περισσότεροι από τους "σκληρούς" συνδικαλιστές? Έτσι ικανοποιήθηκε & δικαιώθηκε το συνδικαλιστικό, πανεργατικό, αγωνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό αίσθημα των απανταχού «δημοκρατικών δυνάμεων». Θού Κύριε ……
Το σύνθημα, "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" εκπορεύεται από γνωστό κόμμα, που επαίρεται ότι ανήκει στις "δημοκρατικές δυνάμεις". Οι -αρκετοί- οπαδοί του προφανώς δεν (θέλουν να) γνωρίζουν ότι σε μια δημοκρατία, νόμος είναι αυτό που ψηφίζεται από την Βουλή και εκφράζει την θέληση της πλειοψηφίας και όχι το αυθαιρέτως οριζόμενο "δίκιο" κάποιου μεμονωμένου επαγγελματικού κλάδου ή κοινωνικής ομάδας. Ούτε αυτό όμως είδαμε να το επισημαίνει κανείς & να αναρωτιέται, πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα με τέτοιες αντιδημοκρατικές πράξεις & απόψεις να θεωρείται, ακόμη, δημοκρατικό. Ελλάδα είναι αυτή, ό,τι θέλει ο καθένας δηλώνει...άλλωστε!
Το κράτος και οι εκπρόσωποί του, απόντες ή μάλλον ωσεί παρόντες, αδιαφόρησαν (?) πλήρως για τα δικαιώματα και την προστασία των πολιτών, επιτρέποντας την επίδειξη κομματικής δύναμης μιας μειοψηφίας, σε βάρος των πολλών, του απλού Έλληνα και ξένου επιβάτη, του επαγγελματία & όσων ήθελαν να ταξιδέψουν, έχοντας πληρώσει από το υστέρημα τους εκατοντάδες ευρώ. Το συμπαθές, κατά τα άλλα, ΠΑΜΕ παραβίασε κάθε έννοια νομιμότητας χωρίς να συμβεί & πάλι τίποτα. Ενθυμούμενοι τον τέως ΠτΔ, πάντοτε ισχυριζόμαστε: «Δυστυχώς στον τόπο μας η έλλειψη κάθε μορφής κυρώσεων ενθαρρύνει τους αδίστακτους να συνεχίζουν άφοβα την κακοήθειά τους. Γι' αυτό, είναι θέμα αυτοπροστασίας των θεσμών η ανάπτυξη ενός συστήματος αποτελεσματικών κυρώσεων».
Αναμφίβολα, για τους περισσότερους, προτιμότερη η δημοκρατία από την δικτατορία. Η Δημοκρατία όμως δεν έχει μόνο δικαιώματα για τους πολίτες-έχει & υποχρεώσεις. Η βασικότερη δε από αυτές είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων των συμπολιτών μας. Ωστόσο, πόσο σεβασμό στα δικαιώματα των συμπολιτών τους δείχνει η μειοψηφία κάποιων «ενεργών πολιτών-(μικρο)κομματικά κατευθυνόμενων»? Γιατί δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι ότι αντιδρούν την λάθος στιγμή, με λάθος τρόπο, ακολουθώντας λάθος κατευθύνσεις από λάθος ανθρώπους, οι οποίοι αυτό το κάνουν «εξ επαγγέλματος»!Τα μεγάλα θύματα σε αυτήν την περίπτωση είναι ο τόπος & οι πολίτες του, καθώς αλλεπάλληλα κτυπήματα στο «μαλακό τους υπογάστριο» δέχονται η ελληνική εικόνα στο εξωτερικό, ο τουρισμός και οι οικονομίες της νησιωτικής Ελλάδας. Τα πλήγματα είναι σκληρά και δύσκολα θα επουλωθούν. Ο τόπος, σε αυτή τη δύσκολη οικονομική & όχι μόνον, συγκυρία, χρειάζεται, να δράσουμε άπαντες για την πολυπόθητη ανάταση, με σύνεση, με αυτοκυριαρχία & αυτοσυγκράτηση. Χρειαζόμαστε σοβαρές Ηγεσίες, που να έχουν το θάρρος να λένε την αλήθεια, αλλά & λαό που να έχει το θάρρος να ακούει την αλήθεια & να την τιμά. Θέλουν δεν θέλουν, οφείλουν άπαντες, επιτέλους, να το αντιληφθούν!!!
