Αυχενικό Σύνδρομο -
Συνέντευξη από τον Δρ. Αντώνη Αγγουλέ
Ανάρτηση: 20 Οκτωβρίου 2011 - Ώρα: 3.07 π.μ.
Της Χριστίνας Παπασταθοπούλου
Τι είναι το αυχενικό σύνδρομο και πόσο συχνά εμφανίζεται;
Οι πολλές ώρες ακινησίας στην καρέκλα μπροστά από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και η κακή στάση του σώματος είναι οι βασικές αιτίες εμφάνισης του αυχενικού συνδρόμου.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, το αυχενικό σύνδρομο δεν είναι πάθηση. Πρόκειται για μια κατάσταση μέσα από την οποία περιγράφουμε διάφορα ενοχλητικά συμπτώματα κυρίως στην περιοχή του αυχένα, αλλά και στα χέρια, στους ώμους, στην πλάτη.
Πόνος στον αυχένα (αυχεναλγία), δυσκαμψία, μουδιάσματα στα χέρια, ζάλη, εμβοές στα αυτιά, κεφαλαλγία, πόνος στους ώμους, στο βραχίονα ή και στα δάχτυλα των χεριών, είναι τα κυριότερα από αυτά.
Από αυχενικό σύνδρομο υποφέρουν χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο, περισσότερο όμως οι γυναίκες.
Συγκεκριμένα, το 13% των ενηλίκων αναφέρουν αυχεναλγία σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή της ζωής τους και πολλοί είναι αυτοί που ταλαιπωρούνται από ένα ή και περισσότερα επώδυνα συμπτώματα, αλλά δεν γνωρίζουν από τι ακριβώς πάσχουν.
Η καθιστική εργασία, η κακή στάση του σώματος, το στρες, η έλλειψη άσκησης είναι οι βασικότερες αιτίες που το προκαλούν, η φαρμακευτική αγωγή, οι ειδικές ασκήσεις, αλλά και η χειρουργική επέμβαση είναι οι τρόποι θεραπείας του.
Για το αυχενικό σύνδρομο, τα συμπτώματά του, τους τρόπους εντοπισμού του και την αντιμετώπισή του, μάς μιλά ο ορθοπεδικός-χειρουργός Αντώνης Γ. Αγγουλές.
Εκδηλώνεται δηλαδή με πόνο στον αυχένα;
O πόνος στον αυχένα είναι μόνο ένα από τα συμπτώματα. Όπως αναφέρει και ο ορισμός πρόκειται για σύνδρομο, δηλαδή σε κάθε ασθενή που πάσχει από τη νόσο αυτή παρατηρούνται διαφορετικά συμπτώματα-ενοχλήσεις. Έτσι, μπορεί να συνυπάρχει δυσκαμψία στον αυχένα με σοβαρό περιορισμό των κινήσεων σε αυτή την περιοχή της σπονδυλικής στήλης, μουδιάσματα και μυϊκή αδυναμία στα χέρια, συμπτώματα όπως ζάλη, εμβοές στα αυτιά και κεφαλαλγία χαμηλά στη βάση του κρανίου (ινίο). Επίσης μερικές φορές ο πόνος δεν περιορίζεται μόνο στον αυχένα αλλά επεκτείνεται και στην περιοχή του ώμου, ανάμεσα στις ωμοπλάτες, στο βραχίονα ή και μέχρι τα δάκτυλα των χεριών.
Πολλοί παραπονιούνται ότι υποφέρουν από μούδιασμα του χεριού που ξεκινάει από τον ώμο και φτάνει μέχρι τα δάχτυλα. Αυτή η ενόχληση μπορεί να υποδηλώνει ότι πάσχει κάποιος από αυχενικό σύνδρομο;
Βεβαίως. Όπως είπαμε τα μουδιάσματα στα χέρια είναι συχνό σύμπτωμα, το οποίο υποδηλώνει ότι υπάρχει πρόβλημα στον αυχένα. Μάλιστα, μια ειδική εξέταση, το ηλεκτρομυογράφημα, μπορεί να μας βοηθήσει να διαγνώσουμε την προέλευση των συμπτωμάτων.
Ποιες είναι οι αιτίες που μπορούν να προκαλούν αυτά τα ενοχλητικά συμπτώματα;
Τα αίτια είναι πολλά και διαφορετικά και οι ποικίλες εκδηλώσεις της νοσολογικής αυτής κατάστασης εξηγούνται εν μέρει από την πολυπλοκότητα των δομών της σπονδυλικής στήλης στην περιοχή. Εκτός από τους τραυματισμούς, όπως οι κακώσεις δίκην μαστιγίου, που είναι συχνές στα τροχαία ατυχήματα, και άλλα προβλήματα -όπως λέμε- μηχανικής προέλευσης, μπορούν να προκαλούν ενοχλήσεις στον αυχένα και τα άνω άκρα. Για παράδειγμα, η κακή στάση του σώματος προκαλεί μυοσυνδεσμικού τύπου αυχεναλγία, ενώ η αυχεναλγία μπορεί να οφείλεται ακόμη και σε αυχενική δισκοκήλη ή δισκοπάθεια, ριζοπάθεια, σύνδρομο οπίσθιων αρθρώσεων, αυχενική σπονδυλοαρθρίτιδα ή αλλιώς σπονδύλωση σε μηχανική αστάθεια, καθώς και σε ανεπάρκεια της σπονδυλοβασικής αρτηρίας.
Η αυχενική δισκοπάθεια που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλεί και την αυχεναλγία είναι ίδια με την οσφυαλγία;
Διαφέρει από την οσφυαλγία με την έννοια ότι στην αυχεναλγία δεν ενοχοποιείται η μηχανική υπερφόρτιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν κοινά συμπτώματα, όπως άλγος από πίεση των νευρικών ριζών (ξεκινούν από τον αυχένα και καταλήγουν στα χέρια). Οι νευρικές ρίζες πιέζονται στην περιοχή του αυχένα και προκαλούν μουδιάσματα στα χέρια, τσιμπήματα και αδυναμία των μυών. Επίσης παρατηρούνται μυϊκός σπασμός των μυών της περιοχής του αυχένα και δυσκαμψία.
Πώς ορίζεται η κακή στάση σε σχέση με τον αυχένα;
Η κακή στάση του σώματος αποτελεί και αυτή κατά κάποιο τρόπο μία «νόσο» της σύγχρονης ζωής. Γεγονός είναι ότι πλέον όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι κάθονται -ιδιαίτερα αυτοί που κάνουν δουλειά γραφείου-σκυμμένοι προς τα εμπρός για πολλές ώρες μάλιστα.
Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος παραπονιέται για πόνους στον αυχένα, μουδιάσματα στα χέρια και διάφορα άλλα τέτοια επώδυνα συμπτώματα;
Βεβαίως, γιατί η κακή στάση του σώματος, ειδικά στο χώρο της δουλειάς, δημιουργεί συνθήκες επιβάρυνσης των μυών του αυχένα αλλά και ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης και, σε συνδυασμό με έλλειψη γυμναστικής, έχει σαν αποτέλεσμα την κυφωτική στάση, το «πιάσιμο», όπως λέει ο λαός, των μυών με δημιουργία χαρακτηριστικών επώδυνων σημείων, τα οποία ψηλαφίζονται και από τον ασθενή μερικές φορές.
Yπάρχουν τρόποι πρόληψης;
Ορισμένες οδηγίες που αφορούν την εργονομία μπορούν να φανούν χρήσιμες. Δηλαδή κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες, όπως είναι η εργονομική διάταξη των αντικειμένων στο χώρο της δουλειάς μας, επηρεάζουν το μυοσκελετικό σύστημα. Καλό είναι, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν ότι η καρέκλα που κάθονται πρέπει να είναι σε σωστή θέση, όπως επίσης ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και το πληκτρολόγιο, ώστε να επιβαρύνεται όσο το δυνατόν λιγότερο ο αυχένας.
Υπάρχει σχέση ανάμεσα στις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση κ.ά.) και στο αυχενικό σύνδρομο;
Η σπονδυλική στήλη αποτελεί ενιαία και πολύπλοκη δομή, της οποίας το ένα τμήμα επηρεάζει το άλλο. Έτσι, κάποιο πρόβλημα, όπως η σκολίωση, για παράδειγμα, επιβαρύνει την περιοχή του αυχένα προκαλώντας αυχεναλγία.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου της σπονδυλοβασικής αρτηρίας και γιατί σχετίζονται με το αυχενικό σύνδρομο;
Σε περίπτωση που υπάρχει αυχενική σπονδυλοαρθρίτιδα, η οποία συνήθως αφορά άτομα που έχουν περάσει τη μέση ηλικία, οι σπονδυλικές αρτηρίες που διέρχονται μέσα από τους πρώτους 6 αυχενικούς σπονδύλους πιέζονται από τα οστεόφυτα ή εμφανίζουν σπασμό μετά από κινήσεις του κεφαλιού με αποτέλεσμα να μειώνεται η αιμάτωση του εγκεφάλου. Σαν συνέπεια εμφανίζονται επεισόδια ζάλης, αυχενογενούς ιλίγγου και μερικές φορές τάση για λιποθυμία. Ιδιαίτερα εμφανίζονται τα συμπτώματα αυτά όταν συνυπάρχουν και αλλοιώσεις από τις αρτηρίες (σε καπνιστές, σε άτομα με αυξημένη χοληστερόλη κ.ά).
Το άγχος παίζει ρόλο στην εμφάνιση της πάθησης;
Πρέπει να σημειωθεί ότι, κάποιες φορές, ενώ δεν παρατηρούνται παθολογικά ευρήματα, οι ασθενείς εμφανίζουν πόνο στον αυχένα. Σε αυτές τις περιπτώσεις καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το στρες, επηρεάζουν την περιοχή του αυχένα προκαλώντας τα δυσάρεστα αυτά ενοχλήματα. Στους ασθενείς αυτούς είναι πιθανόν να χρειαστεί κάποια αγχολυτική ή ακόμα και αντικαταθλιπτική αγωγή.
Ποιες εξετάσεις χρειάζονται για τη διάγνωση των προβλημάτων από τον αυχένα;
Η λεπτομερής κλινική εξέταση παραμένει απαραίτητη. Πέρα από αυτή ο έλεγχος με απλές ακτινογραφίες δίνει ορισμένες πολύ χρήσιμες πληροφορίες, όπως η εμφάνιση ευθειασμού της αυχενικής μοίρας. Δηλαδή, ο αυχένας έχει μια καμπυλότητα (λόρδωση), αν αυτή διαταραχθεί και εξαλειφθεί, τότε παρουσιάζεται ευθειασμός της αυχενικής μοίρας, με αποτέλεσμα την πρόκληση διαφόρων ενοχλημάτων. Οι ακτινογραφίες μπορούν επίσης να αποκαλύψουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις, όπως οστεόφυτα και στένωση του μεσοσπονδύλιου διαστήματος. Το τελευταίο, βέβαια, εμφανίζεται συνήθως μετά από επανειλημμένες υποτροπές και μπορεί να απουσιάζει αρχικά από τις ακτινογραφίες ή να σημειώνεται κατά τον ακτινολογικό έλεγχο χωρίς να υπάρχει πόνος στον αυχένα.
Εκτός από τις ακτινογραφίες, σε ποιες άλλες εξετάσεις μπορεί να υποβληθεί ο ασθενής;
Η αξονική τομογραφία και, τα τελευταία χρόνια, η μαγνητική χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά για τη διάγνωση παθήσεων του αυχένα. Οι εξετάσεις αυτές αποκαλύπτουν την ύπαρξη δισκοκήλης, και ιδιαίτερα η μαγνητική τομογραφία εντοπίζει την πίεση των νευρικών στοιχείων όπως είναι οι ρίζες των νεύρων και η στένωση του νωτιαίου σωλήνα ή των μεσοσπονδύλιων τρημάτων. Να σημειωθεί όμως ότι η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δείξει κήλες χωρίς να υπάρχουν συμπτώματα, τα οποία να βρίσκονται αργότερα σε τυχαίο έλεγχο, ιδιαίτερα έπειτα από μια ορισμένη ηλικία.
Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που παρουσιάζονται από τον αυχένα;
H θεραπεία είναι καταρχήν συντηρητική. Χορηγείται παυσίπονη (παρακεταμόλη), αντιφλεγμονώδης (δικλοφενάκη, λορνοξικάμη, σελεκοξίμπη, μελοξικάμη) και μυοχαλαρωτική (θειοκολχικοσίδη, ορφεναδρίνη) φαρμακευτική αγωγή. Κατά την οξεία φάση μπορεί να βοηθήσει και το μαλακό αυχενικό κολάρο, το οποίο όμως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αντίθετα, μετά τις πρώτες μέρες της οξείας φάσης ενθαρρύνεται η κινητοποίηση του αυχένα έτσι ώστε οι μύες να διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Αυτό επιτυγχάνεται με ασκήσεις οι οποίες όμως πρέπει να διδάσκονται από ειδικό και να εκτελούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τον ασθενή.
Ορισμένα φυσικά μέσα, όπως ρεύματα ηλεκτροθεραπείας (TENS) και διακοπτόμενα μαγνητικά πεδία, έχει αναφερθεί επίσης ότι δρουν αναλγητικά, ενώ ευεργετικά στην οξεία φάση δρουν και τα θερμά επιθέματα. Ο βελονισμός αποτελεί επίσης εναλλακτική θεραπεία με ικανοποιητικά αναλγητικά αποτελέσματα όπως καταγράφεται σε πολλές επιστημονικές εργασίες. Καλό είναι επίσης κατά τον ύπνο να χρησιμοποιείται ανατομικό μαξιλάρι.
Πότε συνιστάται σ΄ έναν ασθενή η χειρουργική επέμβαση;
Οι χειρουργικές επεμβάσεις γίνονται όταν αποτύχει η συντηρητική θεραπεία και τα ενοχλήματα επιμένουν τουλάχιστον για ένα τρίμηνο. Επίσης γίνονται όταν υπάρχουν συμπτώματα από την πίεση των ριζών των νεύρων ή του νωτιαίου μυελού τα οποία προοδευτικά επιδεινώνονται. Κλινικά σημεία, όπως πόνος που χειροτερεύει συνεχώς και γίνεται πλέον ανυπόφορος, μυϊκή αδυναμία στα άνω ή και στα κάτω άκρα, αισθητικές διαταραχές και διαταραχές των αντανακλαστικών ή της ούρησης, σε συνδυασμό με ακτινολογικά ευρήματα που να δικαιολογούν τη σοβαρότητα αυτών των κλινικών σημείων, πρέπει να αξιολογούνται ανάλογα για να αποφασιστεί αν είναι απαραίτητη ή όχι η χειρουργική επέμβαση.
Ποιες επεμβάσεις γίνονται στην περιοχή του αυχένα;
Πρόσθια και οπίσθια αποσυμπίεση είναι οι επεμβάσεις που γίνονται στην περιοχή του αυχένα. Και οι δύο έχουν γενικά καλά αποτελέσματα, που φτάνουν μέχρι και το 90% επιτυχίας, αρκεί να γίνονται σε ασθενείς που πρέπει να χειρουργηθούν και να πραγματοποιούνται από εξειδικευμένους χειρουργούς της σπονδυλικής στήλης. Ιδιαίτερα βοηθούνται οι ασθενείς που έχουν προβλήματα δισκοκήλης σε λίγα επίπεδα της αυχενικής μοίρας.
*******************************************************
ΔΡ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΠΕΝΤΖΑΣ,
ΕΝΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ,
ΕΝΑΣ ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΟΓΚΟΙ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ - ΠΑΡΩΤΙΔΕΚΤΟΜΗ
Περισσότερα για το θέμα αυτό θα διαβάσετε πιο κάτω http://nextok.blogspot.com/2011/05/blog-post_7951.html
-=-=-=-=-=-=-=-=-=--=-=-=-=-=-=
Εβδομάδα θυρεοειδούς: Νέα τεχνική βιοψίας για τον καρκίνο του μαστού
http://nextok.blogspot.com/2011/05/blog-post_6337.html
Διαβάστε περισσότερα
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Φαρμακευτική αγωγή βασισμένη στο γονιδίωμα κάθε ασθενούς υποστηρίζει ο νομπελίστας γενετιστής Τζέιμς Γουότσον
Μέσα στα επόμενα 5 με 10 χρόνια θα έχει προκύψει ριζική θεραπεία για αρκετούς τύπους καρκίνου, δηλώνει στην Καθημερινή της Κυριακής ο νομπελίστας γενετιστής Τζέιμς Γουότσον, που αποκρυπτογράφησε το 1953 το μόριο του DNA. Όπως σημειώνει, η μοριακή βιολογία θα μας βοηθήσει στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, ενώ η γενετική θα ανοίξει σύντομα το δρόμο για εξατομικευμένη φαρμακευτική αγωγή, αφού θα βασίζεται στο γονιδίωμα κάθε ασθενούς.
"Ξεκινώντας από την περίπτωση της λευχαιμίας, νομίζω ότι οι έρευνες μέσα σε 5 - 10 χρόνια θα οδηγήσουν σε ριζική θεραπεία για αρκετούς τύπους κακοηθειών. Για παράδειγμα από τους περίπου 600.000 ανθρώπους που διαγιγνώσκονται με καρκίνο κάθε χρόνο στις ΗΠΑ, σήμερα μόλις 100.000 θεραπεύονται. Πιστεύω, λοιπόν, πως σε μία δεκαετία θα έχουν αντιστραφεί τα νούμερα, αφού θα επιβιώνουν 500.000 άνθρωποι" δηλώνει ο κ. Γουότσον.
Πηγή: skai.gr
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
ΤΣΙΜΠΙΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΤΟΜΑ
Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθούν συστηματικά συμπτώματα από ήπια έως σοβαρά, ενώ μπορεί να επέλθει θάνατος από αναφυλακτικό σοκ. Τα δείγματα των αρθροπόδων αποτελούν επίσης τη μέθοδο μετάδοσης πολλών συστηματικών και παρασιτικών λοιμώξεων.
Τι είναι αυτό όμως που μας τσιμπάει;
Υπάρχουν 5-9 τάξεις αρθροπόδων που προκαλούν με τα δήγματά τους τοπικές και συστηματικές αντιδράσεις (αραχνοειδή, χειλόποδα, διπλόποδα, έντομα κ.ά.)
Τα πιο συνηθισμένα τσιμπήματα γίνονται από:
Κουνούπια: τα δείγματα συνήθως εμφανίζονται ως βλατιδώδης κνίδωση σε εκτεθειμένες περιοχές. Οι αντιδράσεις μπορεί να είναι κνιδωτικές, εκζεματώδεις ή κοκκινοματώδεις.
Υμίπτερα (κοριοί): τα δείγματα των κοριών προκαλούν βλατιδώδη κνίδωση με χαρακτηριστική γαμμοειδή διάταξη.
Ψύλλοι: βλατιδώδης, κνισμώδης κνίδωση σε εκτεθειμένες περιοχές.
Οικιακές μύγες: οι προνύμφες εναποτίθενται σε οποιαδήποτε εκτεθειμένη δειγματική περιοχή και εξελίσσονται σε σκώληκες, οι οποίοι είναι ορατοί στη επιφάνεια της πληγής.
Μαύρες μύγες: Εγχύουν αναισθητικό με αποτέλεσμα το αρχικό τους δείγμα να είναι ανώδυνο. Αργότερα γίνεται επώδυνο με κνησμό, ερύθημα και οίδημα.
Υμενόπτερα (μέλισσες, σφήκες): το κεντρί των θηλυκών μελισσών ή σφηκών προκαλεί άμεσο καύσο/άλγος, ακολουθούμενο από έντονη τοπική ερυθηματώδη αντίδραση με οίδημα και κνίδωση.
Μπορεί να προκληθεί αγγειοοίδημα, γενικευμένη κνίδωση και/ή αναπνευστική ανεπάρκεια λόγω οιδήματος του λάρυγγα και/η καταπληξία (shock)
Πως μπορούμε όμως να προστατευτούμε απ΄ τα τσιμπήματα;
Η πρόληψη παίζει και εδώ πολύ σημαντικό ρόλο
1) αποφυγή επαφής με αρθρόποδα
2) εφαρμογή εντομοκτόνων
3) εφαρμογή προληπτικών προστατευτικών μέτρων (δικτυωτά πλέγματα, κατάλληλα ενδύματα κ.ά.)
4) ψεκασμό του σπιτιού
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι το κυριότερο και πιο ενοχλητικό σύμπτωμα ενός τσιμπήματος είναι ο κνησμός. Ο ξεσμός των βλαβών συνήθως οδηγεί σε δευτεροπαθή λοίμωξη της διαβρωμένης επιδερμίδας από στρεπτόκοκκο της ομάδας Α και/ή χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο με αποτέλεσμα μολυσματικό κήριο ή έκθυμα.
Θεραπεία:
1) αντισταμινικά: χορηγούμε για λίγες μέρες αντισταμινικά για να ανακουφιστέι ο ασθενής από τον έντονο κνησμό και να μειώσουμε την αλλεργική αντίδραση στο τσίμπημα.
2) κορτικοστεροειδή: τα τοπικά κορτίκοστεροειδή χορηγούμενα για σύντομο χρονικό διάστημα είναι χρήσιμα ειδικά στις έντονες κνησμώδεις φλεγμονώδεις βλάβες.
3) αντιμικροβιακοί παράγοντες:
εάν υπάρχει δευτεροπαθής λοίμωξη, μπορούν να χορηγηθούν τοπικά αντιβιοτικά και εάν η λοίμωξη είναι εντεταμένη, τότε χορηγούμε το κατάλληλο αντιβιοτικό.
Άννα Παγούνη
Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος Ευρωκλινικής Παίδων
Πηγή: http://www.healthview.gr/
