Επικήδειος από τον Δρα Βάσο Λυσσαρίδη
στην κηδεία του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας
Τάσσου Παπαδόπουλου
15/12/2008
Ένας γενναίος έφυγε Όρθιος. Όρθιος στη ζωή και τον θάνατο. Όρθιος μπροστά στις απειλές και αντιξοότητες.
(Η ζωή εν τάφω)
Όμως η λεβεντιά δεν χωράει σ΄ένα φέρετρο. Ο θάνατος πισωγυρίζει αμήχανος. Όσοι έταξαν στη ζωή τους να φυλάνε εθνικές αρχές να απορρίπτουν πιέσεις και απειλές Παραμένουν όρθιοι στη ζωή και τον θάνατο.
Μια μεγάλη προσωπικότητα που λάμπρυνε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα δρώμενα της Κύπρου, ο πρόεδρος που πιστός στη λαϊκή εντολή απέρριψε εθνοκτόνα σχέδια, επαναλαμβάνοντας το διαχρονικό στην Ελληνική ιστορία ΟΧΙ, πέρασε το κατώφλι της αιωνιότητας.
Πέρασε το κατώφλι της ιστορίας. Και πέρασε με περγαμηνές αγώνων, θυσιών και προάσπισης αρχών.
Με εκκρεμή οράματα με ανεκπλήρωτες προσδοκίες, αλλά και με τη βεβαιότητα ότι ο αγώνας στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του θα συνεχισθεί. Πως και νεκρός θα μαρτυρήσει τη δικαίωση.
Φίλε Τάσσο,
Ο λαός δεν σου παραχωρεί άδεια απουσίας ωσότου λεύτεροι σεριανίσουμε στα λεύτερα αγαπημένα τοπία.
Πικρός, μισεμός και πιο πικρός όταν στη πατρογονική ΄Ασσια φιμώνεται η αρχαία λαλιά και τα σκλαβωμένα χώματα ξεσηκώνονται.
Πικρή η σκλαβιά।
Μην ακουμπήσεις σ΄ αυτό το χώμα. Θα σ΄ αφανίσει η οργή του.
Νερό απ΄ τη βρύση της Λαπήθου μη γευτείς. Πικρό αφιόνι θα πικρολιώσει τα πικραμένα σου σωθικά.
Αέρα όταν φυσάει απ΄ τον βορρά, μην ανασάνεις. Θάναι στο λέω η τελευταία σου πνοή.Ένα σου μένει.
Το χώμα ν΄ αναδέψεις με τη δική σου οργή και το βοριά στης λευτεριάς την κολυμβήθρα να βαφτίσεις।
Τότε θα ζεις।
Όσο το συρματόπλεγμα της ντροπής θα διχοτομεί την αξιοπρέπεια και τα χώματα μας όσο η κατοχική σημαία θα συνοδεύει στον ξύπνιο τους εφιάλτες μας, έχοντας τώρα νικήσει τον θάνατο μαζί με την στρατιά των συναγωνιστών σου με τον Μακάριο σημαιοφόρο με τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη θα ανατρέψουμε το σκηνικό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε από τη ζωή για να παραμείνει ζωντανός στη μνήμη ενός ολόκληρου λαού.
Η Κύπρος θρηνεί ένα άξιον της πατρίδος τέκνον. Και ο Ελληνισμός συμμετέχει στον θρήνο για την απώλεια.
Ο Ελληνισμός στο σύνολο του γιατί οι εθνικοί αγώνες αγνοούν ιδεολογικά σύνορα.
Η παρουσία εδώ του Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Καραμανλή, του αρχηγού της αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου και της Υπουργού Εξωτερικών κας Μπακογιάννη μαρτυρούν του λόγου το αληθές.
Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία και ότι θα σταθούμε ανάχωμα σε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte με την κυνική απαίτηση μη συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της και νομιμοποίηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και στρατιωτικής παρουσίας, παρθενογένεσης δυο κρατών και συνεταιρισμού.
Φίλε Τάσσο,
Φεύγεις αφήνοντας αξιόλογη, ανεξίτηλη κληρονομιά.
Ο λαός θυμάται έντονα την τελευταία παρακαταθήκη σου στην κρίσιμη ώρα των αποφάσεων.Σαφής η διαπίστωσή σου ότι «το σχέδιο Ανάν δεν καταλύει τη de facto διχοτόμηση, αλλά αντίθετα τη νομιμοποιεί και ότι υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου η «μέση λύση» δεν συνιστά τη σωστή απάντηση». Πρόσθετες: «Παρέλαβα κράτος με διεθνή αναγνώριση. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνων».
Αυτά δήλωνες στο δραματικό σου διάγγελμα, πληγωμένος από την παραγνώριση αρχών από εκείνους που ήσαν εντεταλμένοι για την υπεράσπιση τους. Με έντονα φορτισμένη λυγμική φωνή με τη συναίσθηση ότι στεκόσουν ανένδοτος προασπιστής των δικαιωμάτων του λαού μας και θεματοφύλακας της ιστορίας μας. Ο συναισθηματισμός ταιριάζει στον ειλικρινή.
Στέρεες οι εθνικές ρίζες με τις πολυχιλιόχρονες ελληνικές παραδόσεις. Στέρεη η προσωπική ιστορία.
Προδιαγεγραμμένη, σχεδόν νομοτελειακή η πορεία σου.
Αγωνιστής από την πρώτη νεανική ηλικία στην πρώτη γραμμή του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όπου και σε πρωτοσυνάντησα.
Μαζί στο Λονδίνο στη δραματική σύσκεψη καταψηφίσαμε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Ο Μακάριος στην πορεία αναγνωρίζοντας τις αρετές και ικανότητες σου σε διορίζει Υπουργό. Τον νεαρότερο Υπουργό της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αδέκαστος στην προάσπιση αξιών, έτοιμος για κατάθεση γνώμης και έτοιμος να προσαρμοσθεί έργοις.
Θάταν υποτιμητικό να αναλωθώ στην απαρίθμηση της πληθώρας πολιτικών και πολιτειακών αξιωμάτων στα οποία διέπρεψε και την τόσο αξιόλογη προσφορά του σ΄ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Υπουργός σε διάφορα υπουργεία, διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της Κύπρου στα διεθνή βήματα, Πρόεδρος της Βουλής, φυλακισθείς στο πραξικόπημα. Όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην πρωτοποριακή προσφορά του για την εδραίωση του πρώτου κοινωνικού κράτους στην Κύπρο.
Αρχή άνδρα δείκνυσι. Και το τελευταίο αξίωμα στην προεδρία του κράτους υπήρξε η κορωνίδα της προσφοράς του και η ανάδειξη της προσωπικότητας του.
Αφόρητες οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός για εξαναγκασμό του λαού μας να προσυπογράψει σχέδια εθνικής ταπείνωσης και υπονομευτικά της εθνικής μας επιβίωσης.Και τα πυρά εχθρικά και φίλια στρέφονταν προς τον εκλεγμένο πρόεδρο.
Κι εσύ, Τάσσο, φρουρός μιας άλλης μορφής Θερμοπυλών, παράμεινες πιστός τοις του λαού ρήμασι πειθόμενος γνωρίζοντας το τίμημα και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες.Και ο αγώνας δεν αφορούσε μόνο την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων αλλά και την ουσιαστική ακηδεμόνευτη πορεία των Τουρκοκυπρίων.
Γιατί πιστός στις εθνικές σου ρίζες υπήρξες και θερμός προασπιστής των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων με τη σωστή διαπίστωση ότι ειρήνη και πρόοδος μπορούν να διασφαλισθούν μόνο σε συνθήκες αλληλοσεβασμού.
Η ιστορία θα καθιερώσει τον ρόλο σου ως του προέδρου που απέκρουσε τα απαράδεκτα σχέδια αλλά και διαφοροποίησε αποτελεσματικά το αρνητικό κλίμα που δημιούργησε το πλήρως δικαιολογημένο ΟΧΙ του λαού μας.
Και αυτό επετεύχθη όχι με προσαρμογή σε πιέσεις ή εγκατάλειψη αρχών αλλά με θρησκευτική προσήλωση στην προάσπιση της ετυμηγορίας του λαού.Και αυτά χαρακτηρίσθηκαν ως απορριπτισμός.
Αν απορριπτισμός είναι η άρνηση της εθνικής αυτοκτονίας τότε ο τίτλος είναι άκρως τιμητικός.Διάλεξες συνειδητά τον δρόμο του εθνικού Γολγοθά, γιατί γνώριζες πως μόνο με την ανάληψη ευθυνών χαράσσονται οι δρόμοι εθνικής σωτηρίας.
Στη ρήτρα ότι οι ιδέες δεν δολοφονούνται, προσθέτω: Όμως ούτε οι ιδεοφόροι πεθαίνουν.Πεθαίνουν όσοι δεν αφήνουν κληρονομιά. Κι εσύ αφήνεις αξιόλογη κληρονομιά.
Τα μηνύματα είναι σαφή. Σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των λαών και όλων των ομάδων. Όμως απαιτούμε σεβασμό και στα δικά μας.
Είμαι βέβαιος ότι και από τον τάφο θα διαλαλείς ότι δεν θα δεχθούμε χωριστά κράτη και συνεταιρισμό που οδηγεί σε ένα πολυκηδεμονευόμενο συνομοσπονδιακό μόρφωμα.Νάσαι βέβαιος ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί.
Συμβιβασμός ναι. Αλλά σε πλαίσια αρχών που διαφυλάττουν την εθνική αξιοπρέπεια και επιβίωση. Μόνιμη κοινή μας γραμμή παραμένει μια λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο που να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του χώρου, της οικονομίας, των θεσμών, θα απαλλάσσει από κηδεμονίες και ξένη στρατιωτική παρουσία και θα διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους.
Αυτές υπήρξαν οι διακηρύξεις όλων προς τον λαό και ο λαός είναι φυσικό να απαιτεί προσήλωση στις δεσμεύσεις. Φεύγεις δικαιωμένος με σαφή εντολή στα παιδιά σου, στους δικούς σου και σ΄όλο τον λαό να μη παρεκκλίνουν από τη διακηρυγμένη πορεία που τώρα σφραγίζεται με τη δική σου βιολογική απουσία, όχι την πολιτική.
Σ΄ αυτόν τον ιερό χώρο ενώπιον του λαού και της ιστορίας δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα παρεκκλίνουμε από αυτή την πορεία.
Η φωνή σου για απόρριψη απαράδεκτων σχεδίων θα είναι τώρα ακόμα πιο δυνατή, πιο καθολική, πιο αποδεκτή.
Για την οικογένεια σου θα είναι παρηγοριά ότι όλη η Κύπρος παραστέκεται στη θλίψη τους και ιδιαίτερα στη μεγάλη κυρία, τη Φωτεινή της αξιοπρέπειας και της προσφοράς.Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί. Και θα σ΄ έχουμε πάντα συντροφιά ως την δικαίωση.Αυτή τη μοίρα όρισαν οι θεοί για τους διαχρονικούς αγωνιστές.
Μας είπαν: «Γιατί συνεχίζετε να αγωνίζεσθε, αφού η μάχη έχει κριθεί;»
Απαντήσαμε: «Γιατί αν δεν αγωνιζόμαστε, δεν θα υπάρξει άλλη μάχη.»
Θ΄αγωνίζεσαι και μετά θάνατο, ο λαός δεν σου δίνει άδεια απουσίας. Και ασφαλώς δεν έχεις καμιά πρόθεση απουσίας.
Όταν το βράδυ ο Ζέφυρος θα συνοδεύει του Αίαντα το παράφωνο γέλιο, οταν τα κιονόκρανα της Σαλαμίνας φοβισμένα θα διηγούνται ψεύτικες ιστορίες, όταν οι μαινάδες θα ξεσχίζουν τα ανύπαρκτα ιμάτια, εμείς μαζί σου θα θυμίσουμε στους μόνιμους και τους περαστικούς ότι περπατούν στ΄αχνάρια του Ζήνωνα.
Στην άκρη του Δαυλού ξεμπαρκάρουν τριήρεις φορτωμένες οργή και ρυτίδες, ότι αυτά τα χώματα φιλοξενούν το DNA του Ζήνωνα, του Κίμωνα, του Ρε, του Αυξεντίου.
Φίλε, ζωντανοί και νεκροί θα κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα. Κάθε μάχη που χάνεται μήτρα της μάχης που έρχεται. Κι οι μαχητές δρασκελούν τα σύνορα του Άδη.
Όταν ο ήλιος θα βηματίζει οργισμένος από τον Πενταδάκτυλο στη Λύση. Όταν οι πρόσφυγες θα σέρνουν κουρασμένοι τα βήματα στο δικό, μα πάντα ξένο σπίτι. Όταν οι Άννες και οι Καϊάφες θα ετοιμάζουν σύγχρονες φυλακές με αόρατα, μα φρικτά σίδερα, ο λαός θα θυμάται πως το όχι είναι οδυνηρό μα όχι θανάσιμο, πως η λευτεριά ούτε δίνεται, ούτε ταιριάζει στους γονατισμένους.
Τότε, αγαπημένε φίλε, οι νεκροί αναστηθήσονται κι οι αληθινοί ζωντανοί θα βρεθούν και πάλι στο μετερίζι της ανθρωπιάς και της λευτεριάς.
Κι εσύ καρτεράς από τώρα αυτή την ώρα.
Το αιωνία η μνήμη σου δεν αντέχει.
Αιωνία θα είναι η μοίρα σου.
