Χρήσιμο θα ήταν να καθιερωθεί, ένας ετήσιος διαγωνισμός, για το ποια είναι η μεγαλύτερη κοτσάνα που έχει εκστομίσει ποτέ, δημόσιο πρόσωπο και δη πολιτικό πρόσωπο. Προσωπικά, θα κατέτασσα ως πρώτη, για το 2009, την περιβόητη φράση «…λεφτά υπάρχουν…»
Η φράση αυτή σηματοδότησε την αναγέννηση της ελπίδας, της μάταιης ελπίδας σε εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας, κρίνοντας αποφασιστικά την έκβαση της εκλογικής μάχης του Οκτωβρίου του 2009, και καταλήγοντας στη συνέχεια, σε λιγότερο από ένα χρόνο στο ότι, όχι μόνο δεν υπήρχαν λεφτά αλλά και στο γεγονός ότι, συνεπεία αυτής της διαπίστωσης, η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας εναπόκειται στα ληστρικά «χέρια» εξωελληνικών κέντρων.
Και η περίπου αυτονόητη συνέχεια της φράσης αυτής, ότι δηλαδή λεφτά υπήρχαν αλλά «…κάποιοι τα έφαγαν…» θα μπορούσε να αποτελέσει τη μεγαλύτερη κοτσάνα του 2010, αν δεν υπήρχε ο …Πάγκαλος. Ναι ο γνωστός Πάγκαλος που με τη φράση «…μαζί τα φάγαμε…» έδωσε τα ρέστα του και που κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, αποτελεί τη μεγαλύτερη κοτσάνα όχι μόνο του 2010, αλλά ολόκληρης της 10ετίας.
Ο άνθρωπος αυτός, ούτε λίγο ούτε πολύ, συνόψισε σε τρεις λέξεις, ολόκληρη την τεράστια προσπάθεια που έχουν αναλάβει διάφοροι κύκλοι, να ενοχοποιηθεί ένας ολόκληρος λαός, μια ολόκληρη κοινωνία, κατατάσσοντας στην κατηγορία των ρουσφετιών και της κακοδιοίκησης, την βασική ανάγκη, το βασικό αίτημα για δουλειά, μιας μεγάλης κατηγορίας του ελληνικού λαού, που ήταν ως τα τέλη της 10ετίας του ’70, κοινωνικά αποκλεισμένη και που το ΠΑΣΟΚ ερχόταν τότε να βγάλει στην επιφάνεια, δίνοντας ελπίδες για ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες.
Όχι όμως κ. Πάγκαλε και ξανά όχι… Η «γενιά της Αλλαγής», που τόσο έχει χλευαστεί σαν όρος, δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για το που πήγαν τα λεφτά, ούτε και τα έφαγε μαζί σας. Διεκδίκησε και σε πολλές περιπτώσεις πέτυχε το περίπου αυτονόητο…. Να βγει απ’ το περιθώριο, να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που της δόθηκαν, να δημιουργήσει έναν αρκετά σφιχτό συνεκτικό ιστό, να συνδιαμορφώσει ένα περισσότερο δημοκρατικό κράτος, να απολαύσει ένα περισσότερο κοινωνικό κράτος, να πάρει μέρος στην παραγωγική διαδικασία…
Κι αν υπήρξαν κάποιοι που συνέβαλαν στη ληστεία του υπάρχοντος πλούτου, που έφαγαν τα χρήματα του ελληνικού λαού, ήταν αυτοί που εσείς κατασκευάσατε, που εσείς διαμορφώσατε, που εσείς αναδείξατε, για να αποτελέσουν σήμερα το άλλοθί σας… Εσείς εκθρέψατε τη φοροδιαφυγή, εσείς υποθάλψατε την εισφοροαποφυγή, εσείς βουλιάξατε τα ταμεία και τις ΔΕΚΟ, εσείς εμπνευσθήκατε τα δομημένα ομόλογα, εσείς αναδείξατε τους διάφορους αεριτζήδες και παπατζήδες, εσείς τα πήρατε από τη SIEMENS και δεν ξέρω από πού αλλού, εσείς σκοτώνετε καθημερινά την ελπίδα…
Όχι κ. Πάγκαλε, προσωπικά δεν αισθάνομαι ότι έχω φάει μαζί σας, έστω και μία δραχμή, όπως υπονοείτε… Προσλήφθηκα κι εγώ στο Δημόσιο, την περίοδο της Αλλαγής και νιώθω ότι έχω τιμήσει και με το παραπάνω τον όρκο που έδωσα όταν διορίστηκα…
Πληρώνω τους φόρους μου και η περιουσιακή μου κατάσταση, σήμερα, μετά από 25 χρόνια και πλέον, είναι η ίδια αν όχι χειρότερη…. Και είμαι υπερήφανος γι αυτό… Σε αντίθεση με κάποιους από εσάς, που η περιουσιακή σας κατάσταση απορρέει από ένα αδιευκρίνιστο «έσχες» και ένα αμφίβολο «πόθεν».
Προσωπικά, είμαι επίσης περήφανος, γιατί, ως μέλος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από το 1975, προσπάθησα να κάνω πράξη στην καθημερινή μου ζωή, τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκα στο μεγάλο σχολείο του Κινήματος. Και που σήμερα βλέπω με θλίψη να καταπατούνται βάναυσα, στο όνομα μιας αβέβαιης σωτηρίας από την κρίση που πολιτικοί από όλα τα κόμματα δημιούργησαν…
Όχι κ. Πάγκαλε, δεν τα φάγαμε μαζί. Εσείς είστε οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας, για την διόγκωση της φτώχειας, για την επιστροφή του κοινωνικού αποκλεισμού. Γιατί το μόνο σας ενδιαφέρον ήταν η πολιτική σας επιβίωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Γι αυτό ανεχθήκατε, αλλά και κατασκευάσατε πολλές φορές, τις διάφορες μορφές της παραοικονομίας γι αυτό εκθρέψατε τους διάφορους κύκλους της διαφθοράς που σήμερα καταδικάζετε…
Αλλά κ. Πάγκαλε, εσείς για ποιο πράγμα μπορείτε να είστε υπερήφανος; Ποια είναι η δική σας συμβολή στην κεντρική πολιτική σκηνή επί τόσα χρόνια; Για ποιο πράγμα, θα σας θυμούνται ως ιστορικό πρόσωπο μετά από 50 ας πούμε, χρόνια; Μήπως για τις αφελέστατες πολιτικές σας απόψεις όταν παρομοιάζατε τη Γερμανία ως γίγαντα με πήλινα πόδια; Μήπως για την υπόθεση Οτσαλάν; Μήπως για τη μνημειώδη περιφρόνησή σας προς το πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού που σήμερα εκθειάζετε αρκούντως και ανενδοίαστα, επειδή σας έχει αναθέσει το ρόλο του bodyguard της κυβερνητικής συνοχής; Ίσως όχι… για κάτι από τα παραπάνω…
Μάλλον θα σας θυμούνται για τις περίφημες ατάκες σας, μάλλον θα σας θυμούνται για τη γραφικότητά σας… Περίπου όπως θυμούνται σήμερα τον παππού σας για το μήκος της γυναικείας φούστας…
http://www.facebook.com/profile.php?id=100000428439230&ref=mf#!/note.php?note_id=415059692536p?id=100000428439230&ref=mf#!/note.php?note_id=415059692536
