Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

ΚΛΕΜΜΕΝΟΝ ΠΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΣΑΙΤ

Κτυπούν μου το κουδούνι μόλις μπαίνω στο μπάνιο. Καρτερώ κόσμο οπόταν πετάσσουμαι πόξω. Παουρίζω “ΕΝΑ ΛΕΠΤΟΟΟ” τζιαι βουρώ τζιαι βάλλω φόρμες. Βουρώ να πάω να αννοίξω διότι όπως φαίνεται ο κωδωνοκρούστης δεν καταλάβει το space-time continuum τζιαι συνεχίζει να κτυπά κουδούνι. Η είσοδος εν δίπλα που την κουζίναν. Ο Μότζιος βλέποντας με να πηαίννω ποτζί φουρκαστός, νομιζόμενος ότι πάω να του δώσω ληξιόν βουρά τζιαι τζίνος. Ένεκα του ότι έχω παρκέ πάτωμα γλυάζει τζιαι βρέθετε ομπρός μου οπόταν τζιαι κλαππώνουμαι πάνω του. Η κκελλέ μου περνά 10 πόντους ξυστά που την γωνιάν την μουττερήν του άίσλαντ. Σηκώνουμαι πάνω ούλλον νεύρα. Ο Μότζιος καταλάβει το τζιαι βουρά να χωστεί στην κάμαρην του πίσω που το κρεβάτιν του. Αννοίω την πόρτα τζιαι θωρώ θκυο μιτσιούς, ακούρευτους, αχτένιστους, με τα σιέρκα μες τες πούντζιες. Προς στιγμής ενόμισα ότι οι σκουπιδκιάρηες του Δήμου Στροβόλου (που δεν τους έδωσα πουρπουάρ πέρσι γιατί πληρώνω δημοτικούς φόρους τζιαι δεν μου κάμνουν χατίρι με το να μου καθαρίζουν τα σκουπίδκια μου) ήβραν με τζιαι εστείλαν μου αλητόπαιδα να με δέρουν. Η δεύτερη εκδοχή ήταν πως οι μιτσιοί εν μέρος συμμορίας που την Ελλάδα με τουρκόγυφτους τσιγγάνους που γυρίζουν τζιαι δκιακονιούν. Εκόντεψα στο δεύτερον. Εν τα κοπελλούδκια των γειτόνων τζιαι ήρταν να πουν τα κάλαντα. -Να τα πούμεν, να τα πούμεν; Ερωτήσαν αγέλαστα, χωρίς την παραμικρήν δόσην ενθουσιασμού τζιαι χριστουγεννιάτικου πνεύματος. -Πέτε τα ρε κοπέλια. -Καληνεσπέραναρχοντεςκιαααανεικιανείναιορισμόοοοσαςχριστούτηθείαγέννηση, νάαααπωναπώωωωστ’αρχοντικόοοοοσαςχριστοςγεννάαααταισήμμερον,τηηηηηητηβηθλεεεεμτην πόοοοοοοολη…. Ετραγουδούσαν με την αναπνοή κάποιου που πνίεται στην θάλασσα τζιαι την όρεξην Σομαλού που καρτερά φαϊν που την Γιούνισεφ (με τα σιέρκα μες τες πούντζιες). -Ελάτε τζιαι παρετάτε, λαλώ τους. Πληρώνω σαν να μεν ξανατραουδίσετε. Ούτε μαστραππίν να βάλλουν τα ψιλά δεν είχαν.Ούτε “τζιαι του Χρόνου” δεν μου ευχηθήκαν. Μισοδότζιες τέλεια. Μισοδότζιες όπως τους πατρονίσιμους Αϊ Βασίληδες που μάχουνται να φκούν την φωτεινήν την σκαλούα πας τα μπαλκόνια. Που τζιαιρός που εντυνούμασταν χριστουγεννιάτικα με τα καππελούθκια μας τα κότσινα, επιάναμεν μπουζούκιν τζιαι αυλό τζιαι ετραουδούσαμεν τα κάλαντα με το χαμόγελον, που την αρχήν ως το τέλος. Που εβουρούσαμεν να προλάβουμεν τα σπίθκια πριν να παν άλλοι μιτσιοί τζιαι βαρεθεί μας ο κόσμος. Κκρίστμας σπίριτ μαϊ ας. Αντί να ακούω χριστουγενιάτικα τραούδκια ακούω την παραλλαγή του τζιάμπο τζιαι του ορφανίδη. Εν χριστούγεννα τούτα; Ευτυχώς που έχω τα χριστουγεννιάτικα του Ντιν Μάρτιν τζιαι του Φρανκ Σινάτρα, λετ ιτ σνόου που λαλεί το τραούδιν τζιαι πόψε θα κάμω πισκοττούθκια με κανέλλαν τζιαι σιρόππιν σφενδάμου. Τζι ας τολμήσουν να έρτουν να μου πούν τα κάλαντα.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΕΝ

ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΕΝ Κάτι αλλάζει στο υπουργείο Ναυτιλίας. Περισσότεροι παράγοντες αποφάσισαν να είναι πιο κοντά στον δημοσιογράφο που επιτελεί υπηρεσία ενημέρωσης των πολιτών. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα γι αυτό. Γιατί αλήθεια είναι ότι ένας «κούκος» δεν θα μπορούσε να φέρει την άνοιξη. Απ’ ότι έμαθα, λύθηκε και το θέμα της αίθουσας των δημοσιογράφων που οριστικά πλέον θα στεγάζεται στον 5ο όροφο, πολύ κοντά στο Γραφείο Τύπου. Ένα ευχαριστώ σε όσους συνέβαλαν στην εξέλιξη αυτή το οφείλουμε. Γιατί να μη ξεχνάμε ότι ο τέως ΥΕΝ Μαν. Κεφαλογιάννης είχε μείνει στις φανφάρες ενώ ο πρόσφατα αποπεμφθείς ΥΕΝ Γ. Βουλγαράκης, ούτε που ασχολήθηκε με το θέμα παρ’ όλο που του τέθηκε αυτό το ζήτημα από τη πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του. Αυτό που μένει είναι να επανέλθουμε και στις τακτικές μας εβδομαδιαίες συνεντεύξεις, κάτι που πλέον εφαρμόζουν και σε άλλα υπουργεία. Κάποιοι υπουργοί ΑΝΤΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ότι η εβδομαδιαία συνέντευξη, εάν πλαισιώνεται από ειλικρίνεια και καλή διάθεση εκ μέρους του υπουργού, τότε η διαδικασία αυτή θα αποτελεί ένα βαρύτατο, σημαντικότατο όπλο για τη προβολή του έργου του και τη διάλυση κάθε καπνού ή σύννεφου που ενδεχομένως θα σκιάζει το ΥΕΝ. Με το καλό λοιπόν, κάθε Τετάρτη στις 11.00 το πρωί να πίνουμε έναν καφέ και εμείς οι ξεχασμένοι – πλην έντονα μαχόμενοι – δημοσιογράφοι του Ναυτιλιακού Ρεπορτάζ που κοντεύουμε να ξεχάσουμε ο ένας τη μορφή του άλλου. Βλέπετε, ο κ. Κεφαλογιάννης είχε δει με πολύ καλό μάτι αυτόν τον θεσμό που υπήρχε από την εποχή του Βενιζέλου και της σύστασης του Υπουργείου Ναυτιλίας. Το παραξήλωσε όμως με τις «άφρονες;» δηλώσεις του, και μια με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό που άφησε να αιωρείται για τις συζύγους των ναυτικών, και μια με τους «καραγκιόζηδες» κάποιος – και προφανώς ο Πρωθυπουργός – του έκοψε τη φόρα, του έβαλε «πιπέρι» στο στόμα και αναγκάστηκε να διακόψει τις συνεντεύξεις για δύο ολόκληρα χρόνια. Ήρθε η εποχή Βουλγαράκη. Ο άνθρωπος είχε μάλλον πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθεί αφού έπρεπε να εξασφαλίσει και το μέλλον των παιδιών του όπως ο ίδιος είπε απαντώντας σε κάποια σχετική ερώτηση με την εμπλοκή της οικογένειάς του στην υπόθεση του Βατοπεδίου. Η αλήθεια είναι ότι ο υφυπουργός Πάνος Καμένος, όσο μπορούσε πιο ευγενικά και προσεκτικά, προσπαθούσε να καλύψει το κενό όποτε του το ζητούσαμε αλλά πάντα έπρεπε να δέχεται μετά τις επικρίσεις του κ. Βουλγαράκη που σαν να μην έφθανε η δική του ανεπάρκεια, χρέωνε στον κ. Καμένο και «καπέλωμα». Τελικά τα κατάφερε και πήγε σπίτι του και ήρθε ο νέος υπουργός ο οποίος πιστεύω ότι θα είναι πιο ευαίσθητος από τώρα και στο εξής με τα ΜΜΕ έστω κι αν από χαρακτήρας είναι χαμηλού προφίλ – όπως υποστηρίζουν οι συνεργάτες του. Άλλο όμως το «χαμηλό προφίλ» και η σύνεση και άλλο η αδιαφορία προς τα ΜΜΕ που πιστεύω ότι δεν χαρακτηρίζουν τον κ. Αναστάση Παπαληγούρα. Άλλωστε καθαρός ουρανός τα ΜΜΕ δεν φοβάται. Και από εμάς, τους δημοσιογράφους του Πειραιά και της Ναυτιλίας που θα είμαστε πάντα εδώ – γιατί άλλοι αλλάζουν καρέκλες – δεν έχει κανείς να μας βλέπει ως αντίπαλους παρά μόνον ώς συνεργάτες. Όσοι σωστά κινήθηκαν στο πλαίσιο αυτό, διατήρησαν τη θέση τους για χρόνια. Ή έστω όσο κρατάει η κυβέρνηση! Σ.Σ. η επιλογή του χρωματισμού είναι τυχαία. Θεοδοσία Κοντζόγλου