Γιαννάκης Ομήρου: «Όνειδος της σύγχρονης ιστορίας το πραξικόπημα»

Τριάντα έξι χρόνια από τη μεγάλη προδοσία και το φοβερό έγκλημα με νωπές τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα, καλούμαστε σε αυτό το ετήσιο συναπάντημα χρέους να τιμήσουμε τους υπέροχους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία και υπερασπίστηκαν το λαοπρόβλητο ηγέτη, τον Εθνάρχη Μακάριο, είπε ο Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου, εκφωνώντας σήμερα το πρωί τον επιμνημόσυνο λόγο στο ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος προς προάσπιση της νομιμότητας και της Δημοκρατίας.

Ο κ. Ομήρου χαρακτήρισε το πραξικόπημα «όνειδος της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας» και σημείωσε, «πώς να αρθρώσει κάποιος το λόγο, χωρίς να κατολισθήσει στον υποκριτικό εκπεσμό, όταν η εθνική ταπείνωση της κατοχής είναι παρούσα 36 ολόκληρα χρόνια κι όταν το κάλεσμα της ευθύνης παραμονεύει τους εφιάλτες μας και οριοθετεί την πορεία μας;», προσθέτοντας, «την εσχάτη προδοσία ή τους θλιβερούς συνωμότες;

Την απαίσια συνωμοσία και το μέγα έγκλημα;»

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε σε απόπειρα διαγραφής της μνήμης, διαστροφής των γεγονότων, παραχάραξης της αλήθειας και ασέλγειας επί της ιστορίας και σταχυολόγησε γεγονότα που σημάδεψαν τη μέρα και την περίοδο του πραξικοπήματος, σημειώνοντας ότι 36 χρόνια λοιπόν από τότε οι σκηνές ολοζώντανες παραμένουν ολοζώντανες «να θυμίζουν την υπέροχη θυσία σας για την ελευθερία και τη δημοκρατία, για την υπεράσπιση του νόμιμου εκλεγμένου ηγέτη του λαού μας, του Εθνάρχη Μακαρίου».

Τριάντα έξι χρόνια από τότε, είπε, «και η αναγκαία εθνική λαϊκή ενότητα δεν οικοδομείται με τη διαγραφή των εθνικών εγκλημάτων όπως το προδοτικό πραξικόπημα αλλά με τη συντήρηση αυθεντικής και αληθινής της ιστορικής μνήμης για να φωτίζει διδακτικά το παρόν και το μέλλον» και πρόσθεσε ότι όπως κάθε χρόνο θυμόμαστε τους πεσόντες και τους τιμούμε.(...)

(...) Θέλουμε, είπε, και θα αγωνιστούμε για λεύτερη πατρίδα για όλους. Όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Αναφερόμενος στην υπό εξέλιξη διαδικασία των απ’ ευθείας διαπραγματεύσεων, ο κ. Ομήρου είπε ότι «είναι φανερό ότι δεν μπορεί να αφήνει οποιαδήποτε περιθώρια αισιοδοξίας με δεδομένη την τουρκική στρεψοδικία, κακοπιστία και αδιαλλαξία».

Αντίθετα, σύμφωνα με τον κ. Ομήρου, οι πρόσφατες εξελίξεις δημιουργούν μέγιστους κινδύνους για την εθνική μας υπόθεση. «Η έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ προς το Συμβούλιο Ασφαλείας και η δήλωση του κατά την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων προαναγγέλλουν προσπάθειες για αλλαγή της διαδικασίας όπως αρχικά είχε συμφωνηθεί».

Η θέση μας, είπε πρέπει να είναι απολύτως σαφής, «μόνο όταν οι διαπραγματεύσεις φτάσουν σε απόσταση συμφωνίας και μόνο τότε θα μπορεί να εξετασθεί και να συμφωνηθεί Διεθνής Διάσκεψη. Για συζήτηση μόνο της διεθνούς πτυχής του Κυπριακού. Σε τέτοια περίπτωση οι όροι σύγκλησης της δεν θα πρέπει να υπονομεύουν το κύρος και τη μοναδική διεθνή νομική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε να προσδίδουν κύρος ή να υποβοηθούν την αποσχιστική οντότητα των κατεχομένων».

Τώρα όμως πρέπει, είπε, «να καταστεί σαφές σε όλους ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούμε επιδιαιτησία με τη μορφή Διεθνούς Διάσκεψης, χρονοδιαγράμματα και εκβιασμούς».

Το μνημόσυνο, του οποίου προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, τελέστηκε το πρωί στον Ιερό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης στην παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια. (ΚΥΠΕ 15.7.10)

Τρίτη, 16 Ιουλίου, 1974

Ο φόβος, σκέπασε όλα τα σπίτια, τις γειτονιές, τις πόλεις και τα χωριά της Κύπρου. Αδέλφια, συλλάμβαναν αδέλφια. Παιδιά κολλούσαν κυριολεκτικά στον τοίχο τους πατεράδες τους. Ξαδέλφια, πρόδιδαν τους συγγενείς τους. Το ραδιόφωνο μετέδιδε εμβατήρια. Έλεγε ότι «ο στρατός έχει τον έλεγχο του νησιού». Τα εμβατήρια έγιναν από τότε ο θλιβερότερος συντονισμένος ήχος.

Για τον εκφωνητή: Ο Μακάριος ήταν νεκρός…

Τα στόματα σφράγισαν. Τα αυτοκίνητα χάθηκαν από τους δρόμους. Τα καταστήματα έκλεισαν. Οι άνθρωποι κρύφτηκαν στα σπίτια τους, περιμένοντας να έρθει η σειράς τους, να καταδοθούν από τα αδέλφια τους.

Τα εμβατήρια συνέχισαν τον πολεμικό τους ρυθμό. Και πάλι ακούγεται το θλιβερό για κάποιους, αλλά νικητήριο για άλλους μήνυμα: Ο Μακάριος είναι νεκρός…

Σαν χθες, 15 Ιουλίου 1974, το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου είχε προσελκύσει των ανυποψίαστων την προσοχή. Γύρω στις 8.20 το πρωί, το τραγούδι «Το πουκάμισο το θαλασσί» κόπηκε περίεργα, απρόσμενα. Θόρυβοι ακαθόριστοι, ασυνήθιστοι πέρασαν μέσα από τον μεταδότη. Και ύστερα, σιγή. Λίγα λεπτά αργότερα, η εκφωνήτρια, διάβαζε με θριαμβευτική φωνή το μήνυμα των «αγωνιστών» της ΕΟΚΑ Β΄. Έκανε σ’ όλους γνωστό, ότι το Προεδρικό Μέγαρο είχε καταληφθεί από τους «αγωνιστές». Ότι η Αρχιεπισκοπή τελούσε υπό τον έλεγχο των «στρατευμένων παιδιών μας». Ότι ο Νίκος Σαμψών είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση του κράτους. Και τέλος ότι ο Μακάριος είναι νεκρός…

Τρίτη, 16 Ιουλίου 1974

Η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των Μακαριακών. Ο θρίαμβος κυριαρχούσε στα πρόσωπα των προσκείμενων στην ΕΟΚΑ Β. Γι αυτούς ο «τραγόπαπας» ήταν πλέον παρελθόν. Μέχρι χθες όλοι έκρυβαν έντεχνα τις πολιτικές τους αντιπαραθέσεις και συνδιασκέδαζαν στους γάμους και στα πανηγύρια. Σήμερα όμως, υπάρχουν νικητές και νικημένοι…

Τα τζιπ κυκλοφορούσαν σε πόλεις και χωριά με επιβαίνοντες μόνον τους «αγωνιστές» που χάρη στο «θρίαμβό» τους, πυροβολούσαν στον αέρα. Με πραγματικά πυρά. Λίγες ημέρες αργότερα, αυτά τα πυρά μπορεί να έσωζαν ζωές στην Βόρεια Κύπρο. Είχαν όμως ξοδευτεί χάριν της «ευτυχίας»… των «αγωνιστών».

Οι πληροφορίες έδιναν και έπαιρναν. Έγιναν συλλήψεις…, φυλακίστηκαν Μακαριακοί, κάποιοι πυροβολήθηκαν γιατί αντιστάθηκαν. Τι κι αν ήσαν Έλληνες; Τι κι αν ήσαν αδέλφια τους;

Ξαφνικά ένα τζιπ σταμάτησε έξω από το σπίτι. Πέντε ένοπλοι με ρούχα στρατιωτικά πήδηξαν έξω και κατευθύνθηκαν προς την είσοδο. Έστησαν στον τοίχο, τον πατέρα, τη μάνα και τα τέσσερα τους παιδιά. Ένα κορίτσι 15 χρόνων, άλλο ένα 14, ένα αγόρι 13 και ένα μωρό που μόλις είχε περπατήσει.

- Πού είναι ο Λυσσαρίδης; Λέγε! Πού είναι ο …. Τους κρύβεις; Πού τους κρύβεις; Έχεις όπλα, το ξέρουμε. Πού έχεις τα όπλα;

Εκείνος, χαμογελούσε.  "Ποια όπλα;  Αν είχα όπλα θα ήμουν εδώ;"  Συνέχισε να χαμογελά και να "διασκεδάζει" με την επιμονή των απρόσκλητων επισκεπτών.

Οι υποκόπανοι άρχισαν το «έργο» τους. Το μωρό έβαλε τα κλάματα. Τα παιδιά πάγωσαν. Στα μάτια τους φώλιασε ο τρόμος. Η μάνα έβαλε τις φωνές. Κάποιος θεώρησε σκόπιμο να επιβάλει την τάξη. Πυροβόλησε τρεις - τέσσερις φορές στον αέρα. Ήταν ριπές με αυτόματο. Τα μεγαλύτερα παιδιά έτρεξαν στον πατέρα τους που διαισθάνθηκαν ότι κινδύνευε. Οι μαντραχαλάδες έσπευσαν να τα αποκολλήσουν. Η μάνα συνέχιζε να φωνάζει. Τώρα, όλη η οικογένεια έκλαιγε και φώναζε. «Βοήθεια»!

Ακολούθησε έρευνα μέσα σ’ όλο το σπίτι. Άνω κάτω έγιναν όλα τα δωμάτια. Ότι υπήρχε στις ντουλάπες βγήκαν στο άχρωμο φως. Έπιπλα αναποδογύρισαν. Κατσαρόλες βρέθηκαν εκτός σπιτιού. Ρούχα ανακατεύτηκαν. Τρόφιμα σκόρπισαν στο χώμα…

Κι ύστερα άρχισε το ψάξιμο στην αυλή. Έψαξαν στις φυλλωσιές των δέντρων. Έψαξαν το κοτέτσι, τον περιστερώνα… έψαξαν και στα χωράφια ολόγυρα… Τι ζητούσαν αλήθεια;

Οι πέντε μαντραχαλάδες έφυγαν. Το βράδυ όμως, όπως και το προηγούμενο, οι σφαίρες και οι ριπές έδιναν το κόκκινο στίγμα των «αγωνιστών» στο σκοτάδι της Λευκωσίας. Τα μηνύματα όμως, έφθαναν παντού ακόμα και με το σφύριγμα του ανέμου: Ο Λυσσαρίδης κρατούσε γερά!

Διαβάστε και: http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www2.rizospastis.gr/getImage.do%3Fsize%3Dmedium%26id%3D27826%26format%3D.jpg&imgrefurl=http://www2.rizospastis.gr/storyPlain.do%3Fid%3D874062%26action%3Dprint&usg=__uWigqwt0x3AoKuwQhGwqcD8Qi50=&h=247&w=350&sz=16&hl=el&start=4&sig2=DzOOu7rKVFMIqcS1gX06ig&itbs=1&tbnid=1IXIKKqy7pRZiM:&tbnh=85&tbnw=120&prev=/images%3Fq%3D%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2591%2B1974%26hl%3Del%26newwindow%3D1%26sa%3DG%26tbs%3Disch:1&ei=HG5ATKWOBMKRjAf716E0

Φόβοι για νέες απεργίες στην ακτοπλοΐα , «ταφόπετρα» για τον νησιωτικό τουρισμό

Έκρυθμη είναι η κατάσταση στην ακτοπλοΐα καθώς δεν αποκλείεται να υπάρξουν νέες απεργιακές κινητοποιήσεις εντός των επόμενων ημερών. Αιτία αποτελεί το γεγονός ότι δεν επήλθε συμφωνία στη συνάντηση μεταξύ ΠΝΟ και Ένωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας για τη σύναψη ΣΣΕ 2010. Οι επιχειρηματίες πρότειναν 0,5% για το 2010, 2% για το 2011, και 2.20% για το 2012. Τον συνδυασμό αυτό, απέρριψε σύσσωμη η ΠΝΟ ενώ από πλευράς μερίδας συνδικαλιστών ασκούνται πιέσεις για έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων.
Σε ανακοίνωσή της η Ένωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας, υποστηρίζει ότι

«Οι εταιρίες παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους. Στο πλαίσιο αυτό, προσθέτει, είναι απολύτως ανεδαφικό η διοίκηση των Σωματείων να απειλεί με απεργίες, στις οποίες οι ναυτικοί των πλοίων μας, ούτε θέλουν ούτε πρόκειται να συμμετάσχουν όπως απεδείχθη και στις προηγούμενες δήθεν απεργίες, οι οποίες ουσιαστικά αποτελούσαν καταλήψεις των πλοίων μας από τους γνωστούς συνδικαλιστές».

Η ΕΕΝ καλεί την ΠΝΟ να μην επιλέγει την οδό της έντασης σε βάρος των συμφερόντων όλου του ναυτιλιακού κλάδου αλλά να αναλογιστεί τον αγώνα των εταιριών, να μην χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, και να κινηθεί με σκοπό το πραγματικό συμφέρον των εργαζομένων και όχι την εξυπηρέτηση συνδικαλιστικών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Σύμφωνα πάντα με την ΕΕΝ, το Προεδρείο της ΕΕΝ πρότεινε αυξήσεις 0,5% για το 2010 όταν η ΓΣΕΕ συμφώνησε 0%, για το 2011 πρότεινε 2% αντί του 1,5% της ΓΣΕΕ και 2,20% για το 2012 (πρόταση ΓΣΕΕ 1,7%), προσθέτοντας ότι οι αυξήσεις αυτές είναι οι μεγαλύτερες απ’ οποιεσδήποτε θα δοθούν σε άλλους Έλληνες εργαζόμενους.

Ωστόσο, η ΠΝΟ φαίνεται ότι θα κληθεί να πάρει αποφάσεις μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα και κανείς δεν αποκλείει την έναρξη νέου γύρου απεργιακών κινητοποιήσεων έστω κι αν αυτή η απόφαση μπορεί να βάλει «ταφόπετρα» για τον νησιωτικό τουρισμό του 2010.

Θέλουν να ξηλώσουν τα Σπετσιώτικα καρνάγια του 1821

«Εμείς οι υπογράφοντες είμαστε παραδοσιακοί ξυλοναυπηγοί στο ιστορικό νησί των Σπετσών. Εργαζόμαστε, γενιά με γενιά, στους ίδιους χώρους, στα ίδια καρνάγια, πάνω στο κύμα, στον αιγιαλό. Έτσι ήταν πάντα. Εκεί χτίζαν οι πρόγονοί μας τα πλοία του εθνικού αγώνα, στον οποίο το κράτος οφείλει την ύπαρξή του. Και τώρα αυτό το κράτος, μας ζητά να αδειάσουμε τον τόπο, όπου υπάρχουμε εδώ και 300 χρόνια μέσα σε 30 ημέρες!»

Τα παραπάνω, αναφέρονται σε επιστολή των παραδοσιακών ξυλοναυπηγών των Σπετσών οι οποίοι όπως υποστηρίζουν στις 6 Ιουλίου, έλαβαν τελεσίγραφο από το Λιμενικό Ταμείο του νησιού, το οποίο τους ζητά την άμεση διακοπή των εργασιών και την απελευθέρωση των κοινόχρηστων χώρων που χρησιμοποιούν, μέσα σε προθεσμία 30 ημερών».

Οι επαγγελματίες ζητούν μεταξύ άλλων να τροποποιηθεί η παράγραφος 13 του Ν. 2971/2001 ώστε να εξαιρούνται οι χώροι όπου λειτουργούσαν από εκατονταετίες τα παραδοσιακά καρνάγια τα οποία και συνδέονται με την εθνική παλιγγενεσία.

Την επιστολή υπογράφουν οι ξυλοναυπηγοί Ευάγγελος Κομπογιωργάς, Θ. Μπελέσης, Παναγιώτης Μπελέσης, Π. Κουρμπέλος, Νικόλαος Καλογιάννης, Παντελεήμων Κοράκης, Ηλίας Σκλιας, Μπουφής Δ. Ιωάννης, Ευάγγελος Δημητρίου και Νεκτάριος Κλεισάς.

Παρέμβαση Νομάρχη Πειραιά

Θετικός στο αίτημα των ξυλοναυπηγών των Σπετσών, εμφανίστηκε ο Νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας, ο οποίος αμέσως έστειλε επιστολή προς το Λιμεναρχείο Σπετσών, το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο και τον Δήμο Σπετσών. Η επιστολή, κοινοποιείται μεταξύ άλλων, στους Υπουργούς Οικονομικών, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού και ζητά να υπάρξει μέριμνα ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία των καρνάγιων με παράλληλη διατήρηση του χαρακτήρα και της ιστορικής τους σημασίας αλλά και με σεβασμό στο περιβάλλον, προχωρώντας εάν καταστεί απαραίτητο και στις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις για την ειδική περίπτωσή τους. Σύμφωνα με την Νομαρχία, το γεγονός ότι τα καρνάγια στερούνται άδειας λειτουργίας, δεν είναι λόγος για να απομακρυνθούν από την περιοχή, εφόσον μπορούν να υπάρξει άλλη λύση.

Μάλιστα ο Νομάρχης Πειραιά επισημαίνει ότι η Νομαρχία προτίθεται κατά προτεραιότητα να συμβάλλει στην προστασία και ανάδειξη των καρνάγιων, υπογραμμίζοντας ότι «κάθε διαφορετική προοπτική που θα πλήττει την ζώσα ιστορία και πολιτιστική κληρονομία του τόπου θα μας βρει αντίθετους».

Και ο ΣΥΡΙΖΑ

«Όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό και παράλογο, είναι εν τούτοις αληθινό. Κάποιες κρατικές υπηρεσίες «στο όνομα του Νόμου» επιχειρούν και μάλιστα τελεσιγραφικά να κλείσουν μέχρι τις 6 Αυγούστου 2010 τα ιστορικά καρνάγια στο «Παλιό Λιμάνι» στις Σπέτσες!

Τα παραπάνω αναφέρει σε Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας, προσθέτοντας ότι: «Επειδή τα σπετσιώτικα καρνάγια δεν ανήκουν μόνο στους παραδοσιακούς ναυπηγούς που τα δουλεύουν από γενιά σε γενιά 300χρόνια τώρα, αλλά ανήκουν στη ζωντανή ιστορία του νησιού, στη ζωντανή εθνική ιστορία της Ελλάδας και έχουν συμβάλλει στην εθνική ανεξαρτησία και στη συγκρότηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους είναι αδιανόητη οποιαδήποτε ολιγωρία ή τυπολατρική προσέγγιση».

Πωλείται το κάστρο του Σκάρου στη Σαντορίνη

Διεθνές μεσιτικό γραφείο του Λονδίνου εκποιεί το μεσαιωνικό κάστρο του Σκάρου στη Σαντορίνη, αντί του ποσού των 93.750.000 €. Η αγγελία http://www.mondinion.com/Real_Estate_Listings/adid/91056/Greece--Kikladhes--Santorini--Land_for_Development/ χρονολογείται από τις 27 Φεβρουαρίου 2009 και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Έχοντας την πιο περίοπτη θέση στη Σαντορίνη, το κάστρο του Σκάρου, βρίσκεται σε μία έκταση γης η οποία υπερβαίνει τα είκοσι πέντε εκτάρια. Η ιστορία του χρονολογείται από τον 17ος αιώνα και ο "Σκάρος", είναι πλέον διαθέσιμος στην ελίτ αγορά των ακινήτων». Το αρχικό κάστρο, γνωστό ως «Απάνω Κάστρο" ή «La Ρόκα» χτίστηκε στα ύστερα βυζαντινά χρόνια από τον Ενετό Τζιάκομο Μπαρότσι. Ο πρώτος Δούκας της Νάξου Μάρκος Σανούδος παραχώρησε στον Μπαρότσι τη Σαντορίνη το έτος 1207. Όπως αναφέρει και το blog «Εδώ Αθήναι» από το οποίο ενημερωθήκαμε για το θέμα, κύριο στοιχείο της δόμησης του κάστρου, ήταν η σχεδόν καθολική χρήση της πέτρας. Στην είσοδο, υπήρχε κινητή ξύλινη γέφυρα, από την βάση της οποίας ερείπια υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Ο Σκάρος, δεν αλώθηκε ποτέ σε όλη την διάρκεια της ενετικής κυριαρχίας. Η εγκατάλειψη του Σκάρου ξεκίνησε στις αρχές του 17ου αιώνα. Υπέστη σοβαρές ζημιές από την έκρηξη του 1650 στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο και αργότερα από τον σεισμό του 1817, έτσι ώστε σήμερα σώζονται μόνο ελάχιστα ερείπια. Επιπρόσθετα, οι κάτοικοι, κατά την αποχώρηση τους από τον οικισμό, αφαιρούσαν και υλικά προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν για την κατασκευή των νέων τους κατοικιών σε άλλα μέρη του νησιού. Ο Σκάρος ήταν η πρωτεύουσα της Σαντορίνης μέχρι τον 18ο αιώνα και οι κάτοικοι του ονομάζονταν Καστρινοί. Η μόνη ακριβής εικόνα που υπάρχει για τον Σκάρο είναι σχέδιο με μολύβι, το οποίο ανήκει στην συλλογή του Thomas Hope και βρίσκεται στο Μουσείο Μπενάκη. Το διεθνές κτηματομεσιτικό Γραφείο που προωθεί την πώληση του κάστρου, σημειώνει ότι η προς πώληση περιοχή εκτίνεται στα 25.000 Μ2 και κάθε τετραγωνικό μέτρο πωλείται προς 3.750 ευρώ.