Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Τρίτη, 16 Ιουλίου, 1974

Ο φόβος, σκέπασε όλα τα σπίτια, τις γειτονιές, τις πόλεις και τα χωριά της Κύπρου. Αδέλφια, συλλάμβαναν αδέλφια. Παιδιά κολλούσαν κυριολεκτικά στον τοίχο τους πατεράδες τους. Ξαδέλφια, πρόδιδαν τους συγγενείς τους. Το ραδιόφωνο μετέδιδε εμβατήρια. Έλεγε ότι «ο στρατός έχει τον έλεγχο του νησιού». Τα εμβατήρια έγιναν από τότε ο θλιβερότερος συντονισμένος ήχος.

Για τον εκφωνητή: Ο Μακάριος ήταν νεκρός…



Τα στόματα σφράγισαν. Τα αυτοκίνητα χάθηκαν από τους δρόμους. Τα καταστήματα έκλεισαν. Οι άνθρωποι κρύφτηκαν στα σπίτια τους, περιμένοντας να έρθει η σειράς τους, να καταδοθούν από τα αδέλφια τους.

Τα εμβατήρια συνέχισαν τον πολεμικό τους ρυθμό. Και πάλι ακούγεται το θλιβερό για κάποιους, αλλά νικητήριο για άλλους μήνυμα: Ο Μακάριος είναι νεκρός…

Σαν χθες, 15 Ιουλίου 1974, το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου είχε προσελκύσει των ανυποψίαστων την προσοχή. Γύρω στις 8.20 το πρωί, το τραγούδι «Το πουκάμισο το θαλασσί» κόπηκε περίεργα, απρόσμενα. Θόρυβοι ακαθόριστοι, ασυνήθιστοι πέρασαν μέσα από τον μεταδότη. Και ύστερα, σιγή. Λίγα λεπτά αργότερα, η εκφωνήτρια, διάβαζε με θριαμβευτική φωνή το μήνυμα των «αγωνιστών» της ΕΟΚΑ Β΄. Έκανε σ’ όλους γνωστό, ότι το Προεδρικό Μέγαρο είχε καταληφθεί από τους «αγωνιστές». Ότι η Αρχιεπισκοπή τελούσε υπό τον έλεγχο των «στρατευμένων παιδιών μας». Ότι ο Νίκος Σαμψών είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση του κράτους. Και τέλος ότι ο Μακάριος είναι νεκρός…

Τρίτη, 16 Ιουλίου 1974

Η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των Μακαριακών. Ο θρίαμβος κυριαρχούσε στα πρόσωπα των προσκείμενων στην ΕΟΚΑ Β. Γι αυτούς ο «τραγόπαπας» ήταν πλέον παρελθόν. Μέχρι χθες όλοι έκρυβαν έντεχνα τις πολιτικές τους αντιπαραθέσεις και συνδιασκέδαζαν στους γάμους και στα πανηγύρια. Σήμερα όμως, υπάρχουν νικητές και νικημένοι…

Τα τζιπ κυκλοφορούσαν σε πόλεις και χωριά με επιβαίνοντες μόνον τους «αγωνιστές» που χάρη στο «θρίαμβό» τους, πυροβολούσαν στον αέρα. Με πραγματικά πυρά. Λίγες ημέρες αργότερα, αυτά τα πυρά μπορεί να έσωζαν ζωές στην Βόρεια Κύπρο. Είχαν όμως ξοδευτεί χάριν της «ευτυχίας»… των «αγωνιστών».

Οι πληροφορίες έδιναν και έπαιρναν. Έγιναν συλλήψεις…, φυλακίστηκαν Μακαριακοί, κάποιοι πυροβολήθηκαν γιατί αντιστάθηκαν. Τι κι αν ήσαν Έλληνες; Τι κι αν ήσαν αδέλφια τους;

Ξαφνικά ένα τζιπ σταμάτησε έξω από το σπίτι. Πέντε ένοπλοι με ρούχα στρατιωτικά πήδηξαν έξω και κατευθύνθηκαν προς την είσοδο. Έστησαν στον τοίχο, τον πατέρα, τη μάνα και τα τέσσερα τους παιδιά. Ένα κορίτσι 15 χρόνων, άλλο ένα 14, ένα αγόρι 13 και ένα μωρό που μόλις είχε περπατήσει.

- Πού είναι ο Λυσσαρίδης; Λέγε! Πού είναι ο …. Τους κρύβεις; Πού τους κρύβεις; Έχεις όπλα, το ξέρουμε. Πού έχεις τα όπλα;

Εκείνος, χαμογελούσε.  "Ποια όπλα;  Αν είχα όπλα θα ήμουν εδώ;"  Συνέχισε να χαμογελά και να "διασκεδάζει" με την επιμονή των απρόσκλητων επισκεπτών.

Οι υποκόπανοι άρχισαν το «έργο» τους. Το μωρό έβαλε τα κλάματα. Τα παιδιά πάγωσαν. Στα μάτια τους φώλιασε ο τρόμος. Η μάνα έβαλε τις φωνές. Κάποιος θεώρησε σκόπιμο να επιβάλει την τάξη. Πυροβόλησε τρεις - τέσσερις φορές στον αέρα. Ήταν ριπές με αυτόματο. Τα μεγαλύτερα παιδιά έτρεξαν στον πατέρα τους που διαισθάνθηκαν ότι κινδύνευε. Οι μαντραχαλάδες έσπευσαν να τα αποκολλήσουν. Η μάνα συνέχιζε να φωνάζει. Τώρα, όλη η οικογένεια έκλαιγε και φώναζε. «Βοήθεια»!

Ακολούθησε έρευνα μέσα σ’ όλο το σπίτι. Άνω κάτω έγιναν όλα τα δωμάτια. Ότι υπήρχε στις ντουλάπες βγήκαν στο άχρωμο φως. Έπιπλα αναποδογύρισαν. Κατσαρόλες βρέθηκαν εκτός σπιτιού. Ρούχα ανακατεύτηκαν. Τρόφιμα σκόρπισαν στο χώμα…

Κι ύστερα άρχισε το ψάξιμο στην αυλή. Έψαξαν στις φυλλωσιές των δέντρων. Έψαξαν το κοτέτσι, τον περιστερώνα… έψαξαν και στα χωράφια ολόγυρα… Τι ζητούσαν αλήθεια;

Οι πέντε μαντραχαλάδες έφυγαν. Το βράδυ όμως, όπως και το προηγούμενο, οι σφαίρες και οι ριπές έδιναν το κόκκινο στίγμα των «αγωνιστών» στο σκοτάδι της Λευκωσίας. Τα μηνύματα όμως, έφθαναν παντού ακόμα και με το σφύριγμα του ανέμου: Ο Λυσσαρίδης κρατούσε γερά!

Διαβάστε και: http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www2.rizospastis.gr/getImage.do%3Fsize%3Dmedium%26id%3D27826%26format%3D.jpg&imgrefurl=http://www2.rizospastis.gr/storyPlain.do%3Fid%3D874062%26action%3Dprint&usg=__uWigqwt0x3AoKuwQhGwqcD8Qi50=&h=247&w=350&sz=16&hl=el&start=4&sig2=DzOOu7rKVFMIqcS1gX06ig&itbs=1&tbnid=1IXIKKqy7pRZiM:&tbnh=85&tbnw=120&prev=/images%3Fq%3D%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259E%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2591%2B1974%26hl%3Del%26newwindow%3D1%26sa%3DG%26tbs%3Disch:1&ei=HG5ATKWOBMKRjAf716E0








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ αφήστε το σχόλιό σας, με σεβασμό στη προσωπικότητα των ατόμων και χωρίς να προκαλέσετε τους νόμους και τη Δικαιοσύνη. ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ δεν δημοσιεύονται εκτός εάν το εγκρίνει η διαχειρίστρια του ιστολογίου. Εάν επιθυμείτε, επικοινωνείστε με το τηλέφωνο: 6981042435 Διαφορετικά αφήστε τα στοιχεία σας στο email: th.kontzoglou@gmail.com
Ευχαριστώ
Θεοδοσία Κοντζόγλου