Ελένη Φωκά - Η Κύπρος απαξιώνει την ηρωίδα δασκάλα των κατεχομένων

Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Έδωσε μια σκληρή μάχη για 23 ολόκληρα χρόνια στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Υπέμενε τα πάνδεινα, για να προσφέρει μόρφωση στα λιγοστά εγκλωβισμένα Κυπριόπουλα και για να δίνει κουράγιο στους χιλιοταλαιπωρημένους συγχωριανούς της. Σήμερα, ζει με τις μνήμες της, σ’ ένα προάστιο της Λευκωσίας όπου ακόμα και το προσφυγικό λιτό σπιτάκι της, το απαίτησε, γιατί κυβερνητικοί παράγοντες της είπαν ότι δεν το δικαιούται!

Η Ελένη Φωκά, μια πραγματική Κυρία, μια ζωντανή ηρωίδα, μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα Γιαλούσας στο Ριζοκάρπασο. Ήταν η μεγαλύτερη από τα εννέα παιδιά της Λουκίας και του Λύσανδρου Φωκά (πέντε κορίτσια και τέσσερα αγόρια). Αγροτική οικογένεια. Αγροτικές εργασίες, καπνά, ελιές , χαρούπια, σιτηρά. Τα παιδιά βοηθούσαν κάθε μέρα στις δουλειές αλλά ο πατέρας είχε μεγάλη επιθυμία να μορφώσει στα παιδιά του.

Μόνον η Ελένη και άλλη μια αδελφή της πρόλαβαν να σπουδάσουν . Όλα τα άλλα παιδιά τα πρόλαβε η εισβολή. Όταν έγινε το κακό, η Ελένη ήταν 24 ετών, πτυχιούχος οικιακής οικονομίας Ελληνικού πανεπιστημίου. Από το 1973 είχε διοριστεί ως εκπαιδευτικός.

Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974, την βρήκε στο σπίτι της στην Αγία Τριάδα.



Θυμάται για εκείνη τη μέρα: «Βλέπαμε τα πλοία και τα αεροπλάνα με φόβο και τρόμο. Στη 2η εισβολή στις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι ήρθαν και στην Γιαλούσα. Νωρίτερα, είχαν αποκόψει τη χερσόνησο της Καρπασίας και έτσι δεν μπορούσαμε να φύγουμε.

Μοναδική παρηγοριά της είναι οι κάκτοι και τα λουλούδια της

Ακούσαμε τα νέα της αποκοπής του δρόμου από το ραδιόφωνο. Τρομάξαμε. Φώλιασε ο φόβος μέσα μας. Εκείνη τη μέρα ο πατέρας μου ήταν στους αγρούς. Έτρεξα με το ποδήλατο να του πω ότι έπρεπε να γυρίσει αμέσως στο σπίτι. Στο δρόμο έβλεπα κόσμο να τρέχει και να κλαίει.

Μόλις μπήκαν οι Τούρκοι στο χωριό, έκαναν κέρφιου (σ.σ. περιορισμό στην κυκλοφορία των ατόμων). Ρήμαξαν όλα τα καταστήματα. Μας μάζεψαν στην εκκλησία λίγο μετά το μεσημέρι. Μπήκαν με τα τανκς και οι προπομποί τους φώναζα με ντουντούκες ό,τι έπρεπε να μαζευτούμε στην εκκλησία.



Μάζεψαν όλους τους άνδρες. Από τον πατέρα μου που ήταν ηλικιωμένος έως τον μικρότερο αδελφό μου που ήταν μαθητής γυμνασίου. Όλους τους πήγαν στα Άδανα. Μόνον ο ένας αδελφός μου που ήταν στρατιώτης σώθηκε.

Τους πήραν με τα λεωφορεία. Όλα ήταν βαμμένα με μαύρη μπογιά. Ακόμα και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Τους πήγαν στον ξενοδοχείο Ντόουμ στην Κερύνεια. Εκεί απελευθέρωσαν τον πατέρα μου γιατί ήταν ηλικιωμένος. Τα αγόρια τα πήραν…



Τα κορίτσια τα βίασαν.. πολλά κορίτσια βίασαν... Μακάρι να μη ζούσαμε... Ζήσαμε όμως και ο πόνος του κάθε συγχωριανού ήταν πόνος όλων των υπολοίπων. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν του βιασμούς για να σκορπίσουν τον φόβο. Τελικά δεν άφησαν άνθρωπο χωρίς να τον βασανίσουν».



Εγκλωβισμένες στο φόβο ζωές

Ελάαχιστες φωτογραφίες από τη ζωή 23 χρόνων  στην κατεχόμενη Κύπρο

Η Μεγάλη Δασκάλα της Κύπρου, αφηγείται όσα έζησε με το βλέμμα βυθισμένο στις πολύπικρες μνήμες. Δεν μιλάει ποτέ στους δημοσιογράφους. Σήμερα κάνει μια εξαίρεση, εκείνη ξέρει μόνον τον λόγο. Αφηγείται, μιλάει, κλείνει τα μάτια σαν να πνίγει έναν πόνο. Αφήνει τον θρήνο της νιότης της να πλανηθεί στο φτωχικό της. Είναι Κυριακή πρωί και από τη πόρτα της ο ήλιος δρασκελά το κατώφλι, λες και προσπαθεί να της ζεστάνει την καρδιά… Και η κυρία Φωκά συνεχίζει:

Εξόρμηση των εγκλωβισμένων κυπριοόπουλων  στην παραλία με την Ελένη Φωκά σε νεαρή ηλικία

«Οι άνδρες έπρεπε να παρουσιαστούν τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα στο κέντρο του χωριού. Με τα μάτια ακίνητα σαν άγαλμα. Αν κοίταζε κάποιος αλλού, τον κτυπούσαν βάναυσα.

Δεν μπορούσες να βγεις έξω από το σπίτι σου. Αν κάποιος έπρεπε να κινηθεί όπως ο πατέρας μου που είχε ζώα και έπρεπε να τα ταΐσει, έπρεπε να πάρει άδεια. Σε 10-15 μήνες μας πήραν και τα σιτηρά και τα καπνά και τα χαρούπια και τα ζώα. Έφεραν και τους εποίκους που μας κτυπούσαν κάθε φορά που προσπαθούσαμε να αντιδράσουμε στις κλοπές τους.

Κτύπησαν τον πατέρα μου τρεις φορές όταν πήγαν να του κλέψουν τα προϊόντα της σοδιάς. Και όταν πήγε να διαμαρτυρηθεί, βρέθηκε στη φυλακή».



Η φωνή της κυρίας Ελένης ακούγεται ραγισμένη: «Περιουσία δεν είχαμε, ασφάλεια δεν είχαμε, διακινδυνεύαμε κάθε στιγμή. Βίαζαν τα κορίτσια και φυλάκιζαν και κτυπούσαν τα αγόρια για να μας υποχρεώσουν να φύγουμε. Αν και υπήρχε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που προέβλεπε ότι μπορούσαμε να αποφασίσουμε που θα ζήσουμε, ωστόσο εκδιώχθηκε ο κόσμος υπογράφοντας μάλιστα εκβιαστικά ότι «δια της ιδίας θελήσεως» έφευγε. Δεν ξέρουμε τα μαρτύρια του καθ ενός. Ξέρω τα δικά μου… Αναγκαστικά ο κόσμος έφευγε. Κυρίως για να προστατεύσουν τα μικρά παιδιά τους».

Αναμνηστική φωτογραφία της Μεγάλης Δασκάλας της Κύπρου, Ελένης Φωκά

με μερικούς από τους εγκλωβισμένους μαθητές της

Κλείνει τα μάτια. Σταματά την αφήγηση. Τα τελευταία της λόγια με κτυπάνε σαν χιλιάδες σφυριά τα μηνίγγια. Πως είναι δυνατόν να πονάς με μιαν αφήγηση; Κι όμως πονάς. Η καρδιά σφίγγεται. Το μυαλό πάλλεται σαν να απειλεί το κεφάλι με έκρηξη. Ποιος μπορεί να ξέρει τι έζησε αυτός ο άνθρωπος, αυτή η γυναίκα στα χέρια των Τούρκων, όταν νέα κοπέλα ακόμα, αποφάσισε με μοναδικό της όπλο τον «τσαμπουκά» της, να πολεμήσει τους βάρβαρους κατακτητές για να προστατέψει τους μαθητές της αλλά και για να κρατήσει, να διατηρήσει την ελληνικότητα της τουρκοπατημένης πατρίδα της, με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα έρθει βοήθεια… Μα όσο ο Λεωνίδας περίμενε τη βοήθεια από τους Αθηναίους, άλλο τόσο και η Ελένη Φωκά, περίμενε και περίμενε…

Η κυρία Ελένη, με μάτια χαμένα στο χρόνο, βουρκωμένη, συνεχίζει, περιγράφοντας τα γεγονότα που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό και τη ψυχή της: «Και οι βιασμοί που ακούγαμε, ήταν συγκλονισμός, αλλά και να κτυπούν κάθε νύχτα το σπίτι του άλλου ήταν τρόμος. Ξαφνικά να κτυπούν την πόρτα σου μες τη νύχτα…»

Από την καθημερινή ζωή στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο της Κύπρου

Το γαϊδούρι ήξερε…

«Οι έποικοι μας πήρα τα ζώα μας. Πέντε βόδια, κατσίκες, πρόβατα, όλα. Ο πατέρας μου κατάφερε και κράτησε ένα ζώο γιατί ένας αστυνομικός του ζήτησε να του το μεγαλώσει. Ξέχασε όμως ο ντερβίσης να έρθει και ο πατέρας μου τα αύξησε τα ζώα. Ήρθαν όμως οι έποικοι και του πήραν έξι από αυτά. Κι όταν ο πατέρας μου το κατήγγειλε, ο Τούρκος αστυνομικός του είπε ότι «εγώ θα σου βρω τον ένοχο ακόμα κι αν χρειαστεί να βρω τα κόκαλα του ζώου». Ακόμα και το γαϊδούρι μας έκλεψαν. Και το καημένο αφού άλλαξε δώδεκα χέρια, ξέφυγε και ήρθε μόνον του στο σπίτι μας. Είναι αστείο αλλά ο τούρκος που υποστήριζε ότι ήταν το ζώο δικό του, έφερε δώδεκα άτομα για να βεβαιώσουν την κυριότητα του γαϊδουριού.



Μας έλεγαν: βλέπεις τι έπαθε η κόρη του τάδε; Έτσι θα πάθει και η κόρη σου. Κυρίως βίαζαν παιδιά πολυμελών οικογενειών… Κι εμένα προσωπικά…».

Σταματά. Σκύβει το κεφάλι. Κρύβει το πρόσωπό της μέσα στις χούφτες της και συνεχίζει με οργισμένη φωνή. «Ότι θέλεις σκέψου», μου λέει. Δεν θέλει να ανακαλέσει στη μνήμη της ό,τι από τους εισβολείς υπέστη η ίδια. Βρίσκει όμως τη δύναμη και συνεχίζει: «Πέρα από το θάνατο και το ανάθεμα δεν υπάρχει άλλος θάνατος. Έτσι αποφάσισα να παραμείνω στο κατεχόμενο χωριό μου. Ήξερα πια τι με περίμενε. Και οι Τούρκοι φρόντιζαν κάθε μέρα να μας θυμίζουν ότι ήμασταν ανεπιθύμητοι. Τον πατέρα μου τον βασάνιζαν πολύ. Εκείνος φώναζε και φώναζε και μαζί μου γιατί εγώ δεν ήθελα να φύγω. Είχε αγανακτήσει.

Έκλεψαν όλα τα πράγματα του σχολείου.  Επέβαλλαν φόρους στον πατέρα μου αν και μας εκμεταλλεύονταν την περιουσία. Εκείνος δεν πλήρωσε και του έβαλαν πρόστιμο. Το πλήρωσε τελικά ένας κύπριος για να μην τον πάρουν φυλακή. Ήταν ο οδηγός του λεωφορείου του χωριού. Φυσικά του επέστρεψα του ανθρώπου τα χρήματα.

Πέρασε ο Ιούλιος, ο Αύγουστος του 1974 και τον Σεπτέμβρη άρχισαν τα σχολεία. Είχαν μείνει στα κατεχόμενα της Β. Κύπρου κι άλλοι εκπαιδευτικοί αν και οι Τούρκοι τους υποχρέωσαν να κάνουν αίτηση να φύγουν.

Οι Τούρκοι βρώμιζαν το σχολείο
Ήταν εκεί η οικογένεια της διευθύντριας του σχολείου Θάλειας Καουτζιάνη. Συνέλαβαν τον άντρα της και ήταν αγνοούμενος. Κακοποιούσαν τον γιό της κάθε μέρα. Έμεινε εκείνη. Άρχισαν άλλα προβλήματα και αναγκάστηκε η διευθύντρια να φύγει. Κι άλλες εκπαιδευτικοί που είχαν μείνει, αναγκάστηκαν να φύγουν εξ’ αιτίας των καθημερινών προβλημάτων. Έφυγαν όλοι. Έμεινα εγώ. Δεν μπορούσα να ζητήσω από τους Τούρκους να μου επιτρέψουν να μείνω. Ήρθαν όμως κάποιοι γονείς και με παρακάλεσαν: «Δεν θέλουμε να μάθουν γράμματα αλλά να τα αφήνουμε στα χέρια σας για ασφάλεια». Έτσι, μου είπαν να γράψω στο υπουργείο. Εκεί ήταν δύο ακόμα δασκάλες. Έστειλα την επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας και μετά από ένα ολόκληρο χρόνο έδωσαν την άδεια να λειτουργήσει το σχολείο.

Ζήσαμε πολύ σκληρές συνθήκες. Καθημερινά στο σχολείο έρχονταν οι Τούρκοι και λέρωναν με ακαθαρσίες στη βεράντα του σχολείου. Πετούσαν στην πόρτα τις ακαθαρσίες τους. Ή τις κρεμούσαν στο πόμολο της πόρτας μέσα σε νάιλον σακούλα. Φώναζα τους στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών να τα δουν. Αισθανόμουν ικανοποίηση όταν αποκαλούσαν ζώα, γαϊδούρια τους Τούρκους. Τις τουαλέτες τις καθάριζα νωρίς το πρωί πριν έρθουν τα παιδιά γιατί αυτά δεν έφταιγαν….

Αλλά φυσικά όσο τα καταγγέλλαμε, τόσο ποιο πολλά γίνονταν. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία λέρωναν…
Όταν ζητούσαμε υλικά, χλωρίνες κλπ τα έφερναν τα παιδιά απ τα πράγματα που έστελλαν οι συγγενείς των εγκλωβισμένων στις οικογένειες.

Μας έκοβαν το νερό. Έβγαζα το νερό από το πηγάδι και το μεταφέραμε σε δοχεία και με αυτό καθαρίζαμε το σχολείο. Άλλοτε έριχναν ψόφια ζώα μέσα στο ντεπόζιτο του νερού για να μη μπορούν τα παιδιά να το χρησιμοποιήσουν. Τα έδειχνα αυτά όλα στα Ηνωμένα Έθνη και γι αυτό θεωρήθηκα ενοχλητική από τους Τούρκους.


Τα παιδιά τα εκφόβιζαν ότι θα τα σκοτώσουν, ότι θα τα βιάσουν. Και βίασαν παιδιά κάτω των 14 ετών. Ζήτησα από τους γονιούς να τα φέρουν κοντά μας. Όταν κάποιος γονιός δεν μπορούσε, πήγαινα εγώ να τα πάρω. Έξω από την πόρτα της τουαλέτας του σχολείου, στεκόμουν πάντα κάθε φορά που ένα παιδί έπρεπε να κάνει χρήση ή έστελλα τα παιδιά δύο- δύο. Γιατί τα κακοποιούσαν, τα έδερναν οι Τούρκοι στρατιώτες και οι έποικοι.

Όσο για τα βιβλία δεν μας έδιναν. Έστελλε το Υπουργείο αλλά τα κρατούσαν τα κατοχικά στρατεύματα. Και όταν μας έδιναν κάποια γύρω στο Φλεβάρη, δεν μας έδιναν τον τρίτο ή τον τέταρτο τόμο. Έτσι δυσκόλευαν το έργο μου ακόμα πιο πολύ. Γι αυτό και χρησιμοποιούσαμε τα παλιά βιβλία. Ήταν ένας συνεχής πόνος. Μια διαρκής αγανάκτηση. Αισθανόμασταν μετέωροι. Δεν είχαμε που να πιαστούμε, που να κρατηθούμε και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να μας βοηθήσει.
Ακόμα και τα τζάμια, μας τα έσπαζαν, τα κεραμίδια μας τα έπαιρναν και έτρεχαν τα νερά μέσα στις αίθουσες. Όταν ζητούσαμε τζάμια ή κεραμίδια, η κυπριακή κυβέρνηση μας έστελλε ακόμα και τουρκοκύπριους να μας τα φτιάξουν. Την επόμενη μέρα όμως πάλι τα τζάμια έσπαγαν και τα κεραμίδια …έφευγαν. Μέχρι και τις λάμπες μας έκλεβαν».

Αν και νεαρή κοπέλα και η ίδια, η κ. Ελένη Φωκά, διατήρησε τότε αυξημένο το αίσθημα της ευθύνης έναντι των αθώων παιδιών.



«Κάποια στιγμή τα περίπου 200 Κυπριόπουλλα μου, βρέθηκαν στο ίδιο σχολείο με 200 παιδιά εποίκων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμβιώσουν στο ίδιο προαύλιο. Τα Τουρκάκια κτυπούσαν τα παιδιά μας. Έτσι φρόντιζα να μη βγαίνουμε διάλειμμα ταυτόχρονα. Διαμαρτυρήθηκα και στα Ηνωμένα Έθνη και στις τουρκικές δυνάμεις αλλά ποιος να με ακούσει.

Τελικά κατάφερα να απομακρύνουν τα Τουρκάκια με τη βοήθεια των Ην. Εθνών».

Έγραψε στον Κόφι Ανάν -

την εξαπάτησε ο Πρόεδρος της Κύπρου

Η Μεγάλη Δασκάλα της Κύπρου,  θυμάται κάποιες φορές όπου τα Ηνωμένα Έθνη ή και οι κατοχικές δυνάμεις δεν της επέτρεπαν να διακινηθεί στα κατεχόμενα: «Έπρεπε να με ελέγξουν σε τρία-τέσσερα σημεία όταν έπρεπε να φύγω από το χωριό. Όταν με πήγαιναν στο νοσοκομείο στην Βόρεια Κύπρο, με έβαζαν από τη πίσω πόρτα. Αλλά τα φάρμακα που μου έδιναν φοβόμουν να τα πάρω. Κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του ο γιατρός; Σκεφτόμουν. Αναγκαστικά έστελλα τη συνταγή στις ελεύθερες περιοχές.

Στη Γιαλούσα πέθαναν και άτομα από την «ιατρική περιποίηση». Έγραψα στον Κόφι Ανάν, στην Κυπριακή Δημοκρατία, στα Ηνωμένα Έθνη, λέγοντας ότι ήταν δικαίωμά μου να έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τουρκική ταυτότητα

Τέσσερις φορές μας ζήτησαν να βγάλω Τουρκική ταυτότητα. Έρχονταν μεσάνυχτα στα σπίτια μας. Το ρεύμα, μας το είχαν κόψει. Έβαζαν ένα πανί λευκό μέσα στο σκοτάδι για να μου βγάλουν φωτογραφία. Αυτό δεν το δέχθηκα ποτέ. Γι αυτό το λόγο δεν μου επέτρεπαν να έρθω στις ελεύθερες περιοχές.

Τελικά αφού είδαν οι τουρκικές Αρχές ότι δεν άλλαζα την απόφαση μου, ότι δεν ήθελα να βγάλω τουρκική ταυτότητα, μου έδωσαν μια επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γλαύκου Κληρίδη που μου έγραφε να έρθω στις ελεύθερες περιοχές και όταν αποθεραπευτώ να γυρίσω πίσω.

Ωστόσο από το 26 Μαΐου 1997 δεν μου επέτρεψαν να επιστρέψω στα κατεχόμενα. Έχασα έτσι το σπίτι μου, μου έκλεισαν και το σχολείο. Ήταν του Αγίου Συνεσίου, δεν θα το ξεχάσω. Πήγα στον Άγιο Συνέσιο στο Ριζοκάρπασο. Πήγα μαζί με τα παιδιά. Ήρθε Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών γιατί πήρα τηλέφωνο στο ΡΙΚ και είπα ότι ζητούσα να έρθω στις ελεύθερες περιοχές για λόγους υγείας. Ήμουν τότε 46 ετών. Προηγουμένως ένας αξιωματικός των Ηνωμένων Εθνών είπε ότι η Φωκά δεν έχει κανένα πρόβλημα. Πήρα σβάρνα τα σπίτια των τουρκοκυπρίων και βρήκα τηλέφωνο και μίλησα στο ΡΙΚ. Έτσι όταν ήρθαν να μου πουν ότι θα πήγαινα στις ελεύθερες περιοχές χάρηκα πολύ. Μάλιστα ασπάστηκα και τους αξιωματικούς των Ηνωμένων Εθνών που τάχα με …βοήθησαν. Δεν είχα τότε αντιληφθεί το κρυφό παιχνίδι που έπαιξαν σε βάρος μου όλοι.

Όταν έφθασα στην ελεύθερη Κύπρο, ήρθε κάποιος αξιωματούχος και μου είπε: «Ε! μέχρι να ανοίξουν και τα σχολεία τον Σεπτέμβρη….»

Τότε κατάλαβα ότι υπήρξε συνέργεια των κυπριακών Αρχών και των Ηνωμένων. Εθνών για τον σιωπηλό εκτοπισμό μου.
Τέσσερις φορές προσπάθησα να επιστρέψω. Με κτύπησαν στο Λήδρα Πάλας (σ.σ. Ξενοδοχείο στην Πράσινη Γραμμή) οι Τουρκικές δυνάμεις. Επέμενα και για ένα μήνα πήγαινα κάθε μέρα στην «Πράσινη Γραμμή» αλλά δεν μου επέτρεπαν να συνεχίσω για τη Βόρεια Κύπρο. Με ταλαιπωρούσαν και καθυστερούσαν και τους εγκλωβισμένους που περίμεναν μέσα στα λεωφορεία για να γυρίσουν στα σπίτια τους. Κάποια μέρα με παρακάλεσαν και οι εγκλωβισμένοι : «Ελένη λυπήθου μας κατέβα από το λεωφορείο».

Το «ευχαριστώ» της Κυπριακής Δημοκρατίας
Η ηρωίδα δασκάλα, δίδαξε επί 23 χρόνια τα σκλαβωμένα Κυπριόπουλα στην κατεχόμενη Κύπρο. Πώς εκφράστηκε άραγε το «Ευχαριστώ» της Κυπριακής Κυβέρνησης»γι αυτή της την προσφορά;

«Καμία προσοχή, καμία επικοινωνία. Από την ημέρα που ήρθα αντιμετώπισα την αδιαφορία. Ούτε κάποια υπηρεσία, ούτε κάποιος Υπουργός, ή Βουλευτής, ή Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας δεν ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν για την περίπτωσή μου. Μάλιστα όταν μου ήρθε διορισμός από το Υπουργείο Παιδείας μου είπαν ότι ήμουν «οκνηρή» και γι αυτό δεν ήθελα να εργαστώ εδώ. Ενώ αυτή ήταν η διαμαρτυρία μου για την απομάκρυνσή μου από το δικό μου σχολείο.



Όταν εκτοπίστηκα, δεν είχα φέρει μαζί μου τίποτα από τα πράγματά μου. Όλα έμειναν εκεί στο Ριζοκάρπασο και τα έκλεψαν. Μόνο μια καλή κυρία πήγε στο σπίτι μου και βρήκε μία σημαία από τις δύο τις ελληνικές που είχα σπίτι και μου την έφερε. Την είχε τυλίξει μέσα σε μια νυχτικιά για να μη τη δούνε …. (σ.σ. κλαίει). …Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα.
- Κάποιο από τα παιδιά που διδάξατε εκεί, ήρθε να σας δει εδώ στην Αγλαντζιά;

- Δυστυχώς όχι.

- Κανένας;

- Κανένας. Δεν έχω απαίτηση. Ξέρω ότι η ζωή είναι σκληρή για όλους όπως τη βιώνω κι εγώ. Εύχομαι βέβαια να είναι όλα τα παιδιά μου καλά.

Και από το σημείο αυτό, κάθε λέξη της Δασκάλας Ελένης Φωκά, κτυπάει προσβλητικά στην συνείδηση μας. Με μεγάλη δυσκολία προσθέτει: «Πρέπει να πω ότι ακόμα και τα μέλη της οικογένειάς μου δεν έτυχαν καμιάς βοήθειας. Και σήμερα, βιώνω τις χειρότερες καταστάσεις… (σ.σ. η φωνή της ηρωίδας κόβεται από λυγμούς) γιατί δεν θέλησα να προδώσω τις αρχές μου, τη πατρίδα μου…



Τη ρωτάμε γιατί η Κυπριακή Κυβέρνηση της γύρισε την πλάτη;

- Δεν θα ήθελα να τα βγάλω στα φόρα. Γι αυτό ζω έρημη…   Κάποτε λες «δεν αξίζει». Κάποτε πληγώνεσαι. Δεν είναι δυνατόν και δεν θέλω καμιά βοήθεια αλλά… (σ.σ. συνεχίζει να κλαίει σιωπηλά) …άμα τα θυμάσαι… Άφησαν την ευθύνη στους ανθρώπους που υπέφεραν, να ζουν μόνοι τους τις τραγικές συνέπειες της κατοχής. Εγώ τίποτε δεν θέλω. Εξάλλου βλέπεις και το ενδιαφέρον. Ξέρω ότι είναι απάνθρωπη κοινωνία που ζούμε.

Η κυπριακή κυβέρνηση εξάντλησε όλο το ευχαριστώ της μ’ ένα σπίτι προσφυγικό. Και αυτό «κατά παραχώρηση» και με ευθύνη του Υπουργού, γιατί λένε ότι «δεν δικαιούμαι» διότι έπρεπε να ήμασταν δύο άτομα. Δεν μου δίνουν το δικαίωμα να ζήσω, έστω ακόμα δέκα χρόνια σαν άνθρωπος. Αυτοί που θησαυρίζουν σε βάρος του αδύναμου και απροστάτευτου λαού, που αγαπά τον τόπο του. Και η ευχή μας, η παράκλησή μας μία είναι προς τη διεθνή κοινωνία: Να βοηθήσουν τον τόπο μας. Και διερωτώμαι: πως δεν μας κατανόησε μέχρι σήμερα καμία χώρα. Ενταχθήκαμε στην ΕΕ και αντί να βοηθιέται η Κύπρος, επιβραβεύεται η Τουρκία. Φοβάμαι ότι στο τέλος θα αναζητούμε πατρίδα.

Όσα σας είπα είναι λόγια. Άλλη όμως η αίσθηση του βιώματος των 23 χρόνων. Τώρα μπορεί να μη ζω τον φόβο, αλλά ζω μακριά από τον παράδεισό μας. Η βεβήλωση των εκκλησιών μας φωνάζει, φωνάζουν οι πέτρες… αυτό δεν το αντέχω! Είναι ευθύνη των ηγετών μας, είναι ευθύνη δική μας.. .κάτι πρέπει να κάνουμε!»

Κρύβοντας το βιβλίο της ιστορίας

Οι μνήμες γυρίζουν πίσω στη διδασκαλική αίθουσα στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο: «Δεν μας επέτρεπαν οι Τούρκοι να χρησιμοποιούμε το βιβλίο της ιστορίας και των θρησκευτικών. Όμως επειδή τα παιδιά ζούσαν αυτές τις δύσκολες καταστάσεις ήθελαν να μάθουν. Γι αυτό κάποια βιβλία που βρήκαμε από τα προηγούμενα χρόνια, τα δίδασκα ψιθυριστά. Και είχαμε άλλα βιβλία αγγλικών, μαθηματικών πάνω στα θρανία για να σκεπάζουμε τα βιβλία της ιστορίας και των θρησκευτικών. Κάποιος που ήρθε από το Υπουργείο Παιδείας είπε ότι χρησιμοποιούμε το Αμερικάνικο σύστημα, προφανώς γιατί ήθελε να δείξει κάτι».
Έρευνες στις τσάντες των παιδιών.

Έρχονταν τα παιδιά το πρωί και μου έλεγαν ότι έκλεψαν τον έναν ή τον άλλο και μου ζητούσαν να κάνω κάτι. Έτσι καλούσα τα Ην. Έθνη και όταν έκανα χειραψία, έδινα κρυφά χαρτί με αναφορά στο χέρι του αξιωματικού. Έτσι μόνον περνούσα τα αιτήματα των κατοίκων στους ειρηνευτές. Τα έγραφα στα Ελληνικά γιατί δεν ήξερα πολύ καλά αγγλικά. Κάποιοι όμως πρόδιδαν τα χαρτάκια μου και τότε είχα επιπτώσεις από τους Τούρκους όπως και οι πολίτες που αφορούσανΌταν θέλαμε να βγάλουμε καμιά φωτογραφία για πράγματα απαράδεκτα, κάναμε εξορμήσεις και τα ίδια τα παιδιά φωτογράφιζαν για να μην δουν εμένα οι Τούρκοι. Μου έλεγαν «μη φοβάσαι κυρία» δεν θα πούμε τίποτα.

Μια μέρα, ήρθαν Τούρκοι και αμερικάνοι δημοσιογράφοι. Ήθελαν για το λόγο αυτό να με απομακρύνουν. Μου είπαν ότι «πρέπει να σε πάμε στη Γιαλούσα». Τότε σηκώθηκαν όλα τα παιδιά και αντέδρασαν λέγοντας: «Θα πάμε μαζί με τη δασκάλα μας». Οι Τούρκοι άρχισαν αναγκαστικά τις διαπραγματεύσεις με τα παιδιά. Τελικά δέχθηκαν να έρθει μαζί μου ο μεγαλύτερος και ήρθε ο Παναγιώτης.

Και όπως μου είπαν μετά, οι δημοσιογράφοι πήραν συνέντευξη από τα παιδιά των εποίκων, τα οποία παρουσίασαν ως Κυπριόπουλλα που περνούσαν πολύ καλά στα κατεχόμενα.

Την ίδια ημέρα από εμένα που με πήγαν στον αστυνομικό σταθμό, μου έκαναν μια ψευτοανάκριση με περίεργες ερωτήσεις για τον καιρό, τις αποστάσεις και άλλες αδιάφορες ερωτήσεις. Κάποια στιγμή που ήμασταν μόνοι μας λέω στον Παναή: «Δεν φεύγουμε από εδώ»; «Όχι κυρία, που να πάμε, θα μας πιάσουν». Είχα όμως αγωνία για την ασφάλεια των παιδιών. Σκεφτόμουν αν θα περάσει κάποιος να δει ότι τα παιδιά ήσαν μόνα τους.

Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα, από την κυπριακή κυβέρνηση. Για αυτό ζω τη δυστυχία μου. Εγώ σήμερα είμαι εχθρός της οικογένειάς μου. γιατί εξ αιτίας που ήμουν δασκάλα, κακοποιήθηκαν μέλη της οικογένειάς μου. Και αυτό μου το χρεώνουν. Και ότι συνέβη στα αδέλφια μου… που ψωμοζητούν…, δεν έχουν βοήθεια από πουθενά. Ούτε υποστήριξη ούτε ψυχολογική βοήθεια. Οι πόρτες που κτύπησαν ήσαν όλες κλειστές. Είμαστε το μαύρο πρόβατο. Η μητέρα μου ζει στο Τσιακιλερό και είναι 87 ετών. Την βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ. Είναι λίγο μακριά. Ζήτησα να μου δώσουν σπίτι εκεί. Δεν δικαιούμαι μου απάντησαν. Έζησα 23 χρόνια μακριά από τους δικούς μου και τώρα ζω και πάλι μακριά τους".

Ατέρμονη η ακτοπλοϊκή "ναυμαχία", απρόβλεπτα τα προβλήματα

02. 02. 2010

Σύνταξη : : Θεοδοσία Κοντζόγλου Ο Σ.Ε.Ε.Ν. ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ κ. ΒΕΝΤΟΥΡΗ ΤΟ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΚΤΟΠΛΟÏΑΣ Ατέρμονη η ακτοπλοϊκή «ναυμαχία», απρόβλεπτα τα προβλήματα Αξιολόγηση Χρήστη: / 0 ΧείριστοΆριστο

Απρόβλεπτα προβλήματα, αλλά και πλήγμα στο προφίλ των ακτοπλοϊκών εταιριών που συμμετέχουν ως μέλη της Ένωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας (Ε.Ε.Ν.), εκτιμάται από ναυτιλιακούς παράγοντες, ότι θα επιφέρουν οι επαναλαμβανόμενες λεκτικές επιθέσεις, που πραγματοποιεί κατά του Σ.Ε.Ε.Ν. (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας) ο πρόεδρος της Ε.Ε.Ν., Απόστολος Βεντούρης. Το πλήγμα αυτό ίσως επεκταθεί και στη διακίνηση των πλοίων, καθώς οι αντιπαραθέσεις ενδέχεται να επηρεάσουν και τη συλλογική σύμβαση των ναυτικών, με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθούν τα πλοία της ακτοπλοΐας. Στο τελευταίο Δελτίο Τύπου, που εξέδωσε η Ε.Ε.Ν. αναφέρεται, ότι ανώτερα στελέχη της «ATTICA GROUP» του ομίλου MIG, τα οποία και εκπροσωπούν την εταιρία στο Σ.Ε.Ε.Ν., επέστρεψαν με courier ενημερωτικό φάκελο, που περιείχε έγγραφα και προτάσεις σχετικά με την «επίλυση των νομικών παρατυπιών», που προκάλεσε η Πολιτεία στον κλάδο, υλικό που –όπως αναφέρεται– είχε σταλεί στην αρμόδια Υπουργό, Λούκα Κατσέλη, καθώς και στη Γενική Διεύθυνση Ενέργειας και Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Να σημειωθείμ ότι με το «ιδιαίτερό» του ύφος ο κ. Απόστολος Βεντούρης, Πρόεδρος της Ε.Ε.Ν. (ο οποίος και γνωστοποίησε στα Μ.Μ.Ε. την ενέργεια της «ATTICA GROUP»), αναφέρει: «…Ίσως όμως (το θέμα) να μην τους αφορά, διότι την 25η Ιανουαρίου μας επέστρεψαν το φάκελο με courier. Δεν μπήκαν στον κόπο να μας εξηγήσουν το λόγο της επιστροφής, οπότε μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Πιθανόν να το επέστρεψαν γιατί δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. Πιθανόν να το επέστρεψαν διότι γνώριζαν το θέμα ήδη, από παλιά … Πάντως το courier (ίσως λόγω οικονομικής ευρωστίας των συγκεκριμένων εταιρειών) ήταν με χρέωση δική τους και όχι του παραλήπτη». Κύκλοι προσκείμενοι στην ATTICA GROUP διατύπωσαν στο Atticapress.gr την άποψη, ότι ενδεχομένως τα στελέχη της επιχείρησης να εκτίμησαν ως «μη αξιόλογο» το περιεχόμενο του φακέλου, καθώς τα τελευταία περίπου δύο χρόνια η Ε.Ε.Ν. δεν απέστειλε κανένα έγγραφο στα μέλη του Σ.Ε.Ε.Ν., ενώ οι διαβουλεύσεις της Ένωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας γίνονταν ερήμην του Σ.Ε.Ε.Ν. Υπενθυμίζεται, ότι εδώ και δύο χρόνια η ATTICA GROUP, όπως και άλλες ακτοπλοϊκές εταιρίες, αποχώρησαν από την Ε.Ε.Ν. και εντάχθηκαν στον Σ.Ε.Ε.Ν. Βεβαίως, ο κ. Βεντούρης ως πρόεδρος της Ε.Ε.Ν., σημειώνει στο Δελτίο Τύπου: «Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι οι προβληματισμοί και οι νομικές εισηγήσεις μας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφορούν ολόκληρη την ακτοπλοϊκή οικογένεια και οι υποβληθείσες προτάσεις μας εντάσσονται στον αγώνα που άρχισε το 2001…». Αυτό όμως –όπως υποστηρίζουν οι προσκείμενοι στον Σ.Ε.Ε.Ν.– ποτέ δεν το υπηρέτησε ο τελευταίος πρόεδρος του Ε.Ε.Ν. Αντίθετα, υπενθυμίζουν ότι, απολογούμενος ο κ. Βεντούρης στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, που διερευνά τυχόν λειτουργία «καρτέλ» στην ακτοπλοΐα, εμμέσως είχε χρεώσει στον κ. Σακέλλη την ενεργοποίηση της Επιτροπής, υποστηρίζοντας ότι ο τέως πρόεδρος της Ένωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας είχε προσωπική γνωριμία με τον κ. Ζησιμόπουλο, πρόεδρο της Επιτροπής, κάτι που ο κ. Σακέλλης διέψευσε. Φόβοι πάντως εκφράζονται στον Πειραιά, ότι ... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Atticapress.gr

Σεμνά και ταπεινά ξόδευε ο Μιχαλολιάκος από το Δημόσιο Ταμείο...

Μιχαλολιάκος ο ...αρχηγός!

Το Μαξίμου έθαψε το ταξίδι της χλιδής

Δικαστική απόφαση - βόμβα κατά του πρώην υφυπουργού Βασ. Μιχαλολιάκου για ταξίδι στη Βουλγαρία, που διαλύει τη βιτρίνα περί «σεμνότητας και ταπεινότητας»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Διονύσης Νασόπουλος nasopoulos@dolnet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Τελευταία ενημέρωση: 18/09/2009 10:57

Πηγή: Τα Νεα

Δικαστική απόφαση- βόμβα διαλύει τη βιτρίνα περί «σεμνότητας και ταπεινότητας» που προέβαλε ο Κ. Καραμανλής. Ακόμη χειρότερα, με τη δικαστική βούλα αναγνωρίζεται ότι τα γαλάζια κυβερνητικά στελέχη εμφάνισαν μια ροπή προς τη... χλιδή και την πολυτέλεια, εξόδοις του Δημοσίου, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που βρέθηκαν στην εξουσία, τον Μάρτιο του 2004.

Με την ίδια απόφαση, εξάλλου, ανακύπτει κι ένα δεύτερο μείζον πολιτικό ζήτημα για την κυβέρνηση Καραμανλή, καθώς ευθέως παρουσιάζεται (και καταδικάζεται...) πρώην υφυπουργός ότι «ψεύδεται εν γνώσει του», για γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του, με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Η υπόθεση, μάλιστα, ήταν σε γνώση του Μαξίμου, αλλά το πρωθυπουργικό επιτελείο επέλεξε να αγνοήσει όσα είχαν καταγγελθεί, παρέχοντας κάλυψη στον υφυπουργό.

Πρόκειται για απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθήνας (3531/09) που καθαρογράφηκε πριν από δύο ημέρες και δικαιώνει απόστρατο ταξίαρχο σε αντιδικία του με τον πρώην υφυπουργό Εθνικής Άμυνας και υποψήφιο βουλευτή της Ν.Δ. στην Α΄ Πειραιά κ. Βασ. Μιχαλολιάκο. Ο απόστρατος ταξίαρχος κ. Κων. Καλημερίδης, ο οποίος υπηρετούσε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία στη Σόφια, είχε καταγγείλει προ τριετίας με επιστολή στο Μαξίμου τα «έργα και τις ημέρες» του τότε υφυπουργού κατά τα επίσημα ταξίδια του στη Βουλγαρία. Το περιεχόμενο της επιστολής είχε έρθει στο φως από «ΤΑ ΝΕΑ» (την 1η Φεβρουαρίου 2007) για να ακολουθήσει μια σκληρή δικαστική διαμάχη ανάμεσα στον κ. Μιχαλολιάκο και τον κ. Καλημερίδη, ο οποίος είχε νωρίτερα αποστρατευθεί. Ο ίδιος θεωρεί ότι με την αποστρατεία του «πλήρωσε» τις αποκαλύψεις για όσα, κωμικοτραγικά, διαδραματίστηκαν στη Βουλγαρία- και το ενδεχόμενο αυτό έρχεται να ενισχύσει και η δικαστική απόφαση.

«Εξέθεσε τη χώρα»

Επί της ουσίας, το δικαστήριο, συγκροτούμενο από πρόεδρο Πρωτοδικών και δύο πρωτοδίκες, αποδέχεται ότι ο κ. Μιχαλολιάκος επέδειξε στα επίσημα ταξίδια του στη γειτονική χώρα μια συμπεριφορά που εξέθετε την κυβέρνηση και τη χώρα και που, ταυτόχρονα, σε οικονομικό επίπεδο επιβάρυνε υπέρμετρα το Ελληνικό Δημόσιο. Ο τότε υφυπουργός κατέλυσε με ασυνήθιστα πολυμελή συνοδεία σε πολυτελές ξενοδοχείο, χωρίς να είναι απαραίτητο, ενώ κατά την ξενάγηση του από τις βουλγαρικές Αρχές, οραματιζόταν την ημέρα που θα αναλάμβανε την αρχηγία της Ν.Δ.! Είναι αξιοσημείωτο ότι το δικαστήριο, με στόχο να καταδείξει τις υπερβολικές απαιτήσεις του κ. Μιχαλολιάκου, παραθέτει σε αντιδιαστολή τις μετρημένες κινήσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγ. Μεϊμαράκη κατά τη δική του επίσημη επίσκεψη στη Βουλγαρία.

Από τη δικαστική απόφαση βγαίνει πολλαπλά εκτεθειμένο και το Μαξίμου. Η επιστολή του κ. Καλημερίδη είχε διαβιβαστεί (μετά την αποστρατεία του) στον διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου κ. Ι. Αγγέλου, αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Το Μαξίμου απέφυγε να αντιδράσει ακόμη κι όταν δημοσιοποιήθηκε (από «ΤΑ ΝΕΑ») το περιεχόμενο της επιστολής, τον Φεβρουάριο του 2007. Ο κ. Μιχαλολιάκος όχι μόνον παρέμεινε υφυπουργός έως τις εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2007, αλλά το Μαξίμου φρόντισε να... καταστρέψει την επιστολή, σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο ίδιος ο πρώην υφυπουργός. «Ο Βασ. Μιχαλολιάκος ισχυρίζεται ότι τη ζήτησε από το γραφείο του Πρωθυπουργού και έλαβε την απάντηση ότι κατεστράφη...», τονίζεται στην απόφαση!

Συνεκδίκαση

Ως προς την ουσία της αντιδικίας, ο κ. Μιχαλολιάκος ζήτησε την καταδίκη του κ. Καλημερίδη για συκοφαντική δυσφήμηση και ο απόστρατος ταξίαρχος την καταδίκη του πρώην υφυπουργού για εξύβριση και προσβολή της προσωπικότητάς του. Οι δύο αγωγές (που υποβλήθηκαν κατά την περίοδο που ο κ. Μιχαλολιάκος βρισκόταν στην κυβέρνηση) συνεκδικάστηκαν και το Πολυμελές Πρωτοδικείο, συνεκτιμώντας τις μαρτυρικές καταθέσεις που έλαβε, δικαίωσε τον κ. Καλημερίδη και καταδίκασε τον πρώην υφυπουργό (να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα και να δημοσιεύσει σε ημερήσια εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας επιστολή με την οποία θα ανακαλεί όσα ψευδή είχε υποστηρίξει εις βάρος του απόστρατου ταξίαρχου).

ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ

για τις καταγγελίες του- Υποχρεώθηκε να ανακαλέσει δημόσια ο πρώην υφυπουργός

«Ψεύδεται με την αγωγή του» λέει η απόφαση

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ «διά ταύτα» είναι καταπέλτης για τον πρώην υφυπουργό, ο οποίος, σημειωτέον, ζητούσε επιτακτικά από τον Πρωθυπουργό την καρατόμηση όσων γαλάζιων στελεχών «πλήγωσαν την παράταξη». «Ο Καραμανλής οφείλει να πετάξει στα σκουπίδια εκείνους που μας έκαναν να μοιάζουμε με τους άλλους», ήταν μία από τις πρόσφατες προτροπές του.

Η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθήνας, όμως, τον εντάσσει στη χορεία των πολιτικών που «ψεύδονται». «Ο Βασίλειος Μιχαλολιάκος με τα περί του αντιθέτου εν γνώσει του ψευδώς ισχυριζόμενα με την αγωγή του, δηλαδή περί αναληθείας των γεγονότων που ο Καλημερίδης ιστορούσε στην επιστολή του, έβλαψε την τιμή και υπόληψη του τελευταίου, προσβάλλοντάς τον παράνομα στην προσωπικότητά του», τονίζεται στην απόφαση.

Σε ό,τι αφορά, εξάλλου, τα τρία επίσημα ταξίδια του κ. Μιχαλολιάκου στη Βουλγαρία (τα οποία έγιναν στο διάστημα Μάιος 2004- Ιούλιος 2006) η δικαστική απόφαση είναι αποκαλυπτική:

«Προκύπτει από το υπάρχον αποδεικτικό υλικό, ότι με την επιστολή αναφέρθηκαν γεγονότα που αφορούσαν τις επισκέψεις του Υφυπουργού, τα οποία ήταν αληθινά: Η ελληνική αποστολή, κατά την πρώτη επίσκεψη, είχε ως λόγο μία έκθεση αμυντικού υλικού, στην οποία οι περισσότερες αποστολές των άλλων κρατών αποτελούνταν από τεχνοκράτες, 1 έως 4 άτομα. Η ελληνική αποστολή περιελάμβανε 16 άτομα. Επελέγη μάλιστα να παραμείνουν όλα στο πολυτελές ξενοδοχείο “Seraton” με δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου, μολονότι από τη βουλγαρική πλευρά προσφερόταν δωρεάν το κατάλυμα υψηλόβαθμων επισκεπτών «Lozenets» για έξι άτομα και τα υπόλοιπα θα μπορούσαν, με λιγότερα έξοδα, να παραμείνουν και αυτά στο ίδιο κατάλυμα. Στο κατάλυμα αυτό είχαν διανυκτερεύσει σε άλλες επισκέψεις άλλοι Έλληνες προ σκεκλημένοι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, καθώς και ο ίδιος ο υπουργός κ. Μεϊμαράκης. Περαιτέρω, στην ίδια αποστολή περιλαμβανόταν η διερμηνέας Μ.Δ. επ΄ αμοιβή έργου και λοιπών εξόδων μετακίνησης και διαμονής, η οποία μάλιστα δεν γνώριζε βουλγαρικά, αλλά μόνο αγγλικά, τη στιγμή που η βουλγαρική πλευρά προσέφερε δωρεάν μεταφραστή από τα ελληνικά στα βουλγαρικά και αντίστροφα και διερμηνέα διέθετε και η ελληνική πρεσβεία. Στο ίδιο ταξίδι στην αποστολή περιλαμβάνονταν δύο κινηματογραφιστές και ένας φωτογράφος από την Αθήνα, ενώ μπορούσε να επιλεγεί τοπικό τηλεοπτικό συνεργείο και φωτογράφος, λύση οικονομικότερη, που υιοθετήθηκε πάντως από τον υφυπουργό στα επόμενα ταξίδια. Αληθινή ήταν και η επιδίωξη του υφυπουργού κατά τη δεύτερη επίσκεψη να συναντηθεί εκτός πρωτοκόλλου με τον Πρόεδρο της Βουλγαρικής Δημοκρατίας, όπως αληθινό είναι και το γεγονός ότι κατά τη συνάντησή του τελικά με τον Αντιπρόεδρο της Βουλγαρικής Δημοκρατίας η συζήτηση περιστράφηκε και γύρω από το ποδόσφαιρο, αφού συνέπεσε χρονικά η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου από την εθνική μας ομάδα. Περαιτέρω, κατά την περιήγηση της αποστολής την 1.7.2006 στο παραδοσιακό χωριό Αrbanasi, έγινε επίσκεψη σε μία εκκλησία στην οποία υπάρχουν εικόνες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων καθώς και ένα αστρολόγιο. Όταν η ξεναγός άρχισε να εξηγεί τα ζώδια, και έφτασε στο ζώδιο του Βασιλείου Μιχαλολιάκου, ανέφερε ότι το ζώδιό του έχει ηγετικές ικανότητες, ο δε Βασίλειος Μιχαλολιάκος σχολίασε προς τη σύζυγό του το ενδεχόμενο να γίνει ο ίδιος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας (...). Επίσης, ο Βασίλειος Μιχαλολιάκος είχε κατά την πρώτη του επίσκεψη αγοράσει μπουφάν από τη Φιλιππούπολη και έψαχνε να βρει ίδια και κατά τη δεύτερη επίσκεψή του, στη Σόφια. Ισχυρίστηκε μάλιστα, χαριτολογώντας, σε μέλη της αποστολής παρουσία της ίδιας ως άνω μάρτυρα που ακολουθούσε τη σύζυγό του, εκ του πρωτοκόλλου, ότι βρήκε αυτά κατά την έξοδό του από το νυχτερινό κέντρο “Διόνυσος” μετά το τέλος της εκεί διασκέδασης, και ότι δεν ήταν μεθυσμένος, αλλιώς δε θα τα έβλεπε. Τέλος, κατά τη δεύτερη επίσκεψη, ο Κων/νος Καλημερίδης αγόρασε, πέραν του εθιμοτυπικού δώρου, ένα ξίφος, για λογαριασμό του Βασιλείου Μιχαλολιάκου, με πιστοποιητικό αυθεντικότητας, αξίας 207,50 ευρώ. Όταν ο Μιχαλολιάκος έμαθε ότι ο Καλημερίδης ζήτησε να πληρωθεί, του πέταξε θυμωμένος 200 ευρώ, λέγοντας ότι τα υπόλοιπα του τα χρωστάει. Αυτό το τελευταίο συμβάν με το ξίφος αποτέλεσε κατά την άποψη του Καλημερίδη την αιτία για την πρόωρη αποστρατεία του...».

ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΣΤΗ ΚΩ

Οκτακόσια γραμμάρια όπιο για τη παρασκευή δέκα κιλών καθαρής κοκαϊνης

Σχεδόν οκτακόσια γραμμάρια όπιο, όσο χρειάζεται για τη Παρασκευή δέκα κιλών κοκαΐνης ή ηρωίνης, εντόπισαν στελέχη του Λιμενικού στις αποσκευές δύο αλλοδαπών। Το όπιο βρισκόταν επιμελώς κρυμμένο στους ιμάντες των σακιδίων των «τουριστών» οι οποίοι συνελήφθησαν από τη Δίωξη Ναρκωτικών στο λιμάνι της Κω. Η ίδια Υπηρεσία, πέτυχε και άλλες αξιόλογες ποσότητες ναρκωτικών ουσιών το τελευταίο διάστημα χωρίς ωστόσο να δοθεί δημοσιότητα στις επιτυχίες αυτές. Να σημειωθεί ωστόσο, ότι σύμφωνα με πληροφορίες, πολίτες οι οποίοι κατά καιρούς έδωσαν σημαντικές πληροφορίες για τον εντοπισμό μεγάλων ποσοτήτων χασίς, ηρωίνης, κοκαΐνης κλπ, δεν ανταμείφθηκαν με το προβλεπόμενο μπόνους που χορηγείται από την DIA, προφανώς διότι κάποιοι «έξυπνοι» λιμενικοί κατάφεραν να εξαφανίσουν τη συμβολή των πολιτών για να οικειοποιηθούν τα οικονομικά οφέλη τα οποία είναι ιδιαίτερα σημαντικά.

Η φωτογραφία είναι από την κατασχεθείσα ποσότητα. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα.

ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΞΩ Ο ΥΙΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Οικογενειακή διπλωματία στο υπουργείο ΕξωτερικώνΣτη συνάντηση που είχε την Τετάρτη στην Ουάσινγκτον η υπουργός Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη με την Αμερικανίδα ομόλογό της κ. Χίλαρι Κλίντον ήταν παρών ο γιος και ειδικός σύμβουλός της κ. Κώστας Μπακογιάννης.

Παρίσταται σε όλες τις σημαντικές συναντήσεις της μητέρας του, συντάσσει πολλές από τις ομιλίες της και τις επιβλέπει όλες, μετέχει στις συσκέψεις που πραγματοποιούνται στο υπουργείο Εξωτερικών, έχει την άνεση να κάνει συστάσεις σε έμπειρους πρέσβεις, όχι πάντα με τακτ, ελέγχει την υπηρεσία ενημέρωσης για την αποτελεσματικότητά της, μπαινοβγαίνει στις διευθύνσεις του υπουργείου και, γενικώς, κινείται στο κτίριο της Β। Σοφίας σαν να βρίσκεται στο «οικογενειακό περιβάλλον» του.

Παιχνίδι εντυπώσεων

Η «οικογενειακή διπλωματία» δεν είναι κάτι που συνηθίζεται σε χώρες του Δυτικού κόσμου, αλλά δεν πρόκειται για τη μοναδική ιδιαιτερότητα στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, η λειτουργία του οποίου έχει υποταχθεί στις πολιτικές φιλοδοξίες της ηγεσίας του। Ζητούμενο, δηλαδή, δεν είναι η παραγωγή μετρήσιμου έργου, αλλά εντυπώσεων που εξυπηρετούν αρχηγικούς σχεδιασμούς και τη στρατηγική για την επόμενη μέρα. Στην πραγματικότητα, η επικοινωνία έχει υποκαστήσει πλήρως τη διπλωματία και η άσκηση εξωτερικής πολιτικής έχει εξελιχθεί σε άσκηση προσωπικών δημοσίων σχέσεων. Η προσπάθεια αυτή υποστηρίζεται από ένα εντυπωσιακό σε μέγεθος καιπαραγωγικότητα επικοινωνιακό επιτελείο, που επιτυγχάνει θεαματικά αποτελέσματα.Για παράδειγμα, κατά τη μετάδοση της επίσκεψης της υπουργού Εξωτερικών στις ΗΠΑ δεν καταγράφηκε η αποτυχία της εντατικής προσπάθειάς της να κλείσει ραντεβού με τον αντιπρόεδρο της αμερικανικής κυβέρνησης Τζόζεφ Μπάιντεν. Ούτε η παντελής απουσία Αμερικανών αξιωματούχων από τη δεξίωση που δόθηκε προς τιμήν της στην κατοικία του Έλληνα πρέσβη στην Ουάσινγκτον. Το κυριότερο, δεν εμφανίστηκε ως «χουνέρι», όπως στην πραγματικότητα ήταν, η δημοσιοποίηση της έκθεσης-καταπέλτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, λίγη ώρα μετά το πέρας των συνομιλιών της Ελληνίδας υπουργού με την κ. Κλίντον. Μεταδόθηκαν κυρίως διαρροές συνεργατών της που δεν είχαν έτσι κι αλλιώς τη δυνατότητα να ενημερώσουν με ακρίβεια, αφού το σημαντικό μέρος των συνομιλιών Κλίντον-Μπακογιάννη έγινε χωρίς την παρουσία αντιπροσωπειών και είχε διάρκεια 20 λεπτών.

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι κατά την επίσκεψη της υπουργού Εξωτερικών στις ΗΠΑ την προηγούμενη εβδομάδα, πανταχού παρόν ήταν το ζεύγος Αντώνη και Έμυς Λιβανίου। Πρόκειται για τον γνωστό επικοινωνιολόγο και τη σύζυγό του, που έχει διατελέσει στέλεχος τηλεοπτικών σταθμών. Η επίσημη απάντηση είναι ότι δεν μετείχαν στην επίσημη ελληνική αντιπροσωπεία και βρίσκονταν για δικούς τους λόγους εκεί. Αυτή η εκδοχή, όμως, δεν αρκεί για να εξηγηθεί το πώς συνέβη να βρίσκονται παντού όπου βρισκόταν η κ. Ντόρα Μπακογιάννη. Ετσι κι αλλιώς, συμβαίνουν πολλά ανεξήγητα και παράδοξα, με βάση τους παραδοσιακούς κανόνες της διπλωματίας, στο περιβάλλον και στην αυλή της υπουργού Εξωτερικών.Ο ρόλος της διπλωματικής υπηρεσίας είναι σήμερα περισσότερο αποδυναμωμένος από ποτέ, σύμφωνα με μαρτυρίες λειτουργών της. Τα τηλεγραφήματα που στέλνουν στην Αθήνα οι υπηρετούντες σε κρίσιμα πόστα του εξωτερικού μένουν κατά κανόνα αναπάντητα. Αποτελεί έκπληξη εάν λάβουν οδηγίες για τους χειρισμούς που πρέπει να κάνουν ή κάποιο σημείωμα στο οποίο περιγράφονται οι ελληνικές θέσεις για συγκεκριμένα ζητήματα. Στην πραγματικότητα, με τη μέθοδο της αδιαφορίας για τη δουλειά τους, ενθαρρύνονται να αδρανούν.Οι συνέπειες της αδρανοποίησης της διπλωματικής υπηρεσίας είναι ορατές στη διαρκή επιδείνωση των εθνικών θεμάτων, με όρους διασυρμού της ελληνικής πλευράς, που υφίσταται απαθείς προσβολές, όπως η διεκδίκηση από την Αγκυρα αποζημίωσης για τη συντριβή του τουρκικού αεροσκάφους στη φονική σύγκρουση πάνω από την Κάρπαθο που προκάλεσε το θάνατο του σμηναγού Ηλιάκη. Ή οι συνεχείς επιθέσεις που δέχεται από την πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς και οι οποίες μένουν αναπάντητες από το ελληνικό ΥΠΕΞ για προφανείς λόγους.Προσωπικό (δια)δίκτυοΟ επικεφαλής της διεύθυνσης ελληνοτουρκικών Α4 Γ. Κακλίκης θα φύγει σύντομα για τη Γενεύη και συνάδελφοί του βεβαιώνουν ότι ο βαθύτερος λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι εισηγήσεις του αγνοούνταν και ότι οι αποφάσεις για τα ελληνοτουρκικά λαμβάνονται από έναν κλειστό κύκλο προσώπων που δεν έχουν σχέση με τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες. Εκτός από τον πρέσβη κ. Βασίλη Κασκαρέλη –άλλοτε εκλεκτό των κυβερνήσεων Σημίτη– που θα τοποθετηθεί στην Ουάσινγκτον και χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης της υπουργού, τα πλέον ισχυρά πρόσωπα στο υπουργείο Εξωτερικών είναι ο γ.γ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Θόδωρος Σκυλακάκης (πρώην αντιδήμαρχος Αθηναίων και προαλειφόμενος για ευρωβουλευτής) και ο Δημήτρης Ζαφειριάδης, διευθυντής του πολιτικού γραφείου της υπουργού. Η σύμβουλος σε θέματα εθιμοτυπίας κ. Κέλλυ Μπουρδάρα είναι πολύ σημαντικότερη από τους περισσότερους επικεφαλής διευθύνσεων. Και ούτε λόγος για τον κ. Αχιλλέα Ιωακειμίδη, υπεύθυνο για την προσωπική ιστοσελίδα της ΥΠΕΞ, στενό φίλο του κ. Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος έχει εργαστεί στην εταιρεία του κ. Βερνίκου, πεθερού του κ. Μ. Καμπουρίδη, κουνιάδου του κ. Κ. Μπακογιάννη και είναι κουμπάρος του κ. Καμπουρίδη. Το γεγονός ότι το γραφείο του κ. Ιωακειμίδη βρίσκεται στον πρώτο όροφο του κτιρίου της Β. Σοφίας 5, είναι ακόμη μία ιδιαιτερότητα, δεδομένου ότι η φροντίδα για την προσωπική ιστοσελίδα της κ. Μπακογιάννη δεν αποτελεί, με βάση τη θεσμική τάξη, έργο του υπουργείου Εξωτερικών.Αντίδραση διπλωματών Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ωριμάζει η ιδέα στο εσωτερικό της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων να προταθεί η θέσπιση θέσης υπηρεσιακού υφυπουργού Εξωτερικών, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχεια στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής αλλά και η θεσμικότητά της. Γιατί επί των ημερών της κ. Ντόρας Μπακογιάννη στην ηγεσία του ΥΠΕΞ, η προβολή της ίδιας και η ανάδειξη του πολιτικού της εκτοπίσματος έχει υποκαταστήσει την ουσιαστική διπλωματία, που σε ολόκληρο τον κόσμο, κατά κανόνα, υπηρετείται χωρίς πολλά λόγια δημοσίως. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ο αριθμός των συνεντεύξεων που έχει δώσει δεν έχει προηγούμενο στα χρονικά του υπουργείου, ενώ διαπερνούν τις κλειστές πόρτες οι φωνές που υψώνονται όταν δημοσιεύεται έστω και ένα μονόστηλο εκτός «γραμμής».Η κ. Μπακογιάννη είναι η μοναδική υπουργός Εξωτερικών που δημιούργησε γραφείο Τύπου υπουργού, το οποίο λειτουργεί παράλληλα με την υπηρεσία ενημέρωσης και έχει ως σκοπό την προβολή της ως πολιτικού προσώπου.Μεγάλος αδελφόςΤο πολυπληθές γραφείο Τύπου παρακολουθεί με βάρδιες όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, όπως επίσης και τα μπλογκ, και καταγράφει όλες τις αναφορές στο πρόσωπο της υπουργού προκειμένου να αποφασιστούν οι κατάλληλες (προληπτικές ή κατασταλτικές) κινήσεις. Τη διανομή των παραπολιτικών, που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα το επικοινωνιακό επιτελείο, χειρίζονται ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου κ. Σωτήρης Ξενάκης και ο κ. Δημήτρης Ζαφειριάδης, τέως σύζυγος της κόρης της υπουργού κ. Αλεξίας Μπακογιάννη. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ κ. Γιώργος Κουμουτσάκος λειτουργεί, όπως βεβαιώνουν στενοί συνεργάτες του, ως υφιστάμενος του κ. Κώστα Μπακογιάννη και του κ. Δημήτρη Ζαφειριάδη. Για τη στάση του αυτή, παρόλο που υπήρξε συνεργάτης του προκατόχου της υπουργού κ. Πέτρου Μολυβιάτη, ακούγεται ότι μπορεί να ανταμειφθεί και αυτός με μια θέση στην ευρωλίστα.Ανταγωνισμός με ΜαξίμουΟ θηριώδης επικοινωνιακός-προπαγανδιστικός μηχανισμός που έχει στηθεί στο υπουργείο Εξωτερικών πολύ συχνά κατατροπώνει τον αντίστοιχο του Μεγάρου Μαξίμου. Έτσι, λόγου χάρη, ευδοκίμησε η προσπάθεια που έγινε από συνεργάτες της κ. Μπακογιάννη να «μειώσουν» τη σημασία της πρόσφατης συνάντησης του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή με τους «επίσημους φίλους» του Μπάρακ Ομπάμα κ.κ. Ρίτσαρντ Ντέρμπιν και Αλέξη Γιαννούλια, προκειμένου να έχει μόνο η ίδια τη «δόξα» της επιδιωκόμενης αλλαγής ατμόσφαιρας στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.Πρέσβεις που επικοινωνούν μαζί μας καταγγέλλουν προσπάθεια μετατροπής της διπλωματικής υπηρεσίας σε αυλή της υπουργού, μιλούν για yesmen, που παίρνουν τα καλά πόστα, και για έχοντες το θάρρος της γνώμης τους, που «εξορίζονται» σε απίθανα μέρη του κόσμου. Μας μεταφέρουν επίσης μία εικόνα υπεραξιοποίησης μίας ομάδας συνταξιούχων που ξέρουν να γίνονται ευχάριστοι στην υπουργό προκειμένου να παραμείνουν ενεργοί. Κάνουν λόγο για διαρκείς οχλήσεις σε διπλωμάτες που έχουν άποψη για τις υποθέσεις τις οποίες χειρίζονται από εξωθεσμικούς, όπως ο γιος-ειδικός σύμβουλος. Και υπενθυμίζουν την αγωνία της να θεσπίσει δέκα νέες θέσεις πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων προκειμένου να τακτοποιηθούν ημέτεροι.Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι μεταξύ των διπλωματών. Για παράδειγμα, ο διευθυντής διπλωματικού γραφείου της υπουργού κ. Κ. Χαλαστάνης έχει «κλείσει» από τώρα την πρεσβεία στο Παρίσι για να «βολευτεί» όταν ολοκληρωθεί ο «κύκλος» της κ. Μπακογιάννη στο ΥΠΕΞ, ενώ ο κ. Γ. Κουμουτσάκος έχει «καπαρώσει» το προξενείο στο Λονδίνο, στην περίπτωση που δεν συμπεριληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας।

Αναδημοσίευση: ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: Στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης

το Συμβούλιο των Φυλακών

Ποινή τριών ετών επέβαλε το Αυτόφωρο

στον αρχιφύλακα της Γ΄ πτέρυγας

Λεωνίδας Καραμπέκιος: Κανένα μέτρο δεν έλαβε ο κ. Παπαληγούρας Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Ανακούφιση προκάλεσε στην κατάμεστη αίθουσα του Αυτόφωρου Πλημμελειοδικείου Πειραιά, η απόφαση για αθώωση των τριών από τους πέντε κατηγορούμενους οι οποίοι είχαν οδηγηθεί στο εδώλιο για συμμετοχή στην απόδραση των βαρυποινιτών Βασίλη Παλαιοκώστα και Αλκέτ Ρετζάη. Ποινή φυλάκισης τριών ετών επέβαλε το δικαστήριο στον Αρχιφύλακα της Γ΄ Πτέρυγας, αναγνωρίζοντάς του ότι συμμετείχε στην απόδραση με ενδεχόμενο δόλο. Και αυτό γιατί όχι μόνον δεν εκτέλεσε επισταμένως τις αρμοδιότητες και υπεύθυνότητές του ελέγχοντας συχνότερα τα κελιά, αλλά και γιατί οδήγησε τους δύο κακοποιούς σε ταυτόχρονο προαυλισμό, και μάλιστα σε χώρο που δεν πληρούσε τα μέγιστα μέτρα ασφάλειας που ισχύουν σε άλλα προαύλια των φυλακών. Υπενθυμίζουμε ότι το προαύλιο Παλαιοκώστα και Ρετζάη, αν και ήταν μικρό μόλις 25 τετραγωνικά μέτρα, ωστόσο δεν «σκεπαζόταν» με συρματόσχοινα που θα απέτρεπαν την προσγείωση του ελικοπτέρου. Ο αρχιφύλακας άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος. Επίσης το δικαστήριο καταδίκασε σε 6μηνη φυλάκιση με αναστολή έναν από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους ο οποίος επίσης άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έστω και καθυστερημένα, θα διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες σε βάρος των μελών του Συμβουλίου των Φυλακών Κορυδαλλού. Το δικαστήριο αποφάσισε να διαβιβαστεί η δικογραφία στην εισαγγελία Πειραιά για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία καθώς ο Αρχιφύλακας που τοποθέτησε τους Ρετζάη και Παλαιοκώστα στην απομόνωση και στον κοινό και ταυτόχρονο προαυλισμό, ελέγχεται ή και παίρνει οδηγίες από το Συμβούλιο των Φυλακών. Να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο απαρτίζεται από τον Διευθυντή, δύο εγκληματολόγους και την Προϊσταμένη κοινωνική λειτουργό και όλοι ορίζονται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο οποίο και είναι υπόλογοι. Σε ότι αφορά στους άλλους δύο εργαζόμενους των φυλακών, έναν σωφρονιστικό υπάλληλο και έναν φύλακα, το δικαστήριο αναγνώρισε ότι και οι δύο βρέθηκαν σε κίνδυνο αφού απειλήθηκε η ζωή τους από τους δραπέτες αλλά και από άτομα που βρίσκονταν μέσα στο ελικόπτερο. Επίσης το δικαστήριο απάλλαξε τον πιλότο, εκτιμώντας ότι με ένα περίστροφο και μία απασφαλισμένη χειροβομβίδα να τον απειλούν, έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να διασφαλίσει την ασφάλεια και των επιβαινόντων και του πληθυσμού που βρισκόταν κάτω από το ελικόπτερο।

Η γυμνή αλήθεια για τα μέτρα του κ. Παπαληγούρα Κανένα μέτρο ασφάλειας δεν ελήφθη μετά την πρώτη απόδραση με ελικόπτερο, δήλωσε ευθαρσώς ο παραιτηθείς διευθυντής των φυλακών Κορυδαλλού Λεωνίδας Καραμπέκιος. Όπως ο ίδιος κατέθεσε από το βήμα του μάρτυρα, παρά τις εξαγγελίες των δεκαέξι μέτρων που έδωσε στη δημοσιότητα ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας, ωστόσο τίποτε δεν είχε γίνει για τη θωράκιση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Το μόνο μέτρο που υλοποιήθηκε, ήταν η τοποθέτηση συρματόσχοινων πάνω από τα προαύλια, αλλά δυστυχώς όχι όλα τα προαύλια, καθώς θεωρήθηκε ότι θα ήταν περιττό έξοδο να γίνει κάτι τέτοιο πάνω από ένα προαύλιο των 25 τετραγωνικών. Ολόκληρη η κατάθεση του κ. Καραμπέκιου, αποκάλυψε τη γυμνή αλήθεια και όλες τις αδυναμίες του σωφρονιστικού συστήματος.