Επικίνδυνη εκτροπή

Της Έλενας Μηλιώτη* Αποτελεί γεγονός ότι μετά από την εκλογή του Δ. Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, το Κυπριακό πρόβλημα πέρασε σε μια «νέα εποχή». Ο Δ. Χριστόφιας, πιστός στα όσα προεκλογικά έλεγε, έβαλε ως στόχο την επανέναρξη των δικοινοτικών συνομιλιών. Πέτυχε το στόχο του, θεωρώντας ως αναγκαία προϋπόθεση τη δημιουργία «καλού κλίματος». Σάμπως και 35 χρόνια τώρα το Κυπριακό παραμένει άλυτο, όχι λόγω της παράνομης κατοχής και παραμονής πλέον των 40,000 Τούρκων στρατιωτών στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της πατρίδας μας, αλλά λόγω της ύπαρξης «κακού κλίματος» μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων * Προχώρησε λοιπόν στις παρακάτω μονομερείς ενέργειες από την πλευρά μας, προτού καν αρχίσουν οι συνομιλίες: * Άνοιγμα του οδοφράγματος της οδού Λήδρας χωρίς να διασφαλιστεί το status quo της περιοχής, με αποτέλεσμα σήμερα να μπαινοβγαίνει ο κατοχικός στρατός ανεξέλεγκτα και χωρίς το παράλληλο άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη, όπως αρχικά είχε τεθεί ως προϋπόθεση, με αποτέλεσμα οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι του Πύργου να «θυσιαστούν» χάριν του «καλού κλίματος». * Ανακοινωθέν της 23ης Μαίου 2008, το οποίο προσδίδει στη λύση τον χαρακτήρα συνομοσπονδίας παρά ομοσπονδίας, αφού μιλά για κοινή κυβέρνηση αντί για κοινό κράτος, για συνεταιρισμό και συνιστώντα κράτη. Η ίδια η κυβέρνηση Χριστόφια, αντιλαμβανόμενη εκ των υστέρων το σφάλμα, ακόμη τρέχει και δεν φτάνει για να το αναιρέσει, με παρεμβάσεις στα Η.Ε. και αλλού. * Αποδοχή της εκ περιτροπής προεδρίας και της παραμονής μεγάλου αριθμού εποίκων μονομερώς και άνευ ανταλλάγματος. * Ενταφιασμός της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου 2007 (Παπαδόπουλου-Ταλάτ), και αποδοχή της έναρξης των συνομιλιών, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο, με τρίμηνο χρονοδιάγραμμα και την τουρκική πλευρά να δηλώνει ότι θέλει δύο κράτη, παρθενογένεση, διατήρηση του δικαιώματος τουρκικής επέμβασης , όπως και την παραμονή όλων των εποίκων. * Διορισμός ως μελών και επικεφαλής των ομάδων εργασίας και των τεχνικών επιτροπών των κύριων προπαγανδιστών του σχεδίου Ανάν, εγείροντας εύλογες αντιδράσεις, οι οποίες στην πορεία δικαιώθηκαν όταν αποκαλύφθηκε ότι μέλος της Ομάδας Εργασίας για το περιουσιακό, προσέφυγε στην παράνομη επιτροπή των κατεχομένων για να πουλήσει περιουσία του! * Αποδοχή της παραμονής των βρετανικών βάσεων κατά την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας με τη Μ. Βρετανία. Ας δούμε λοιπόν τώρα και αφού επετεύχθη η δημιουργία του «καλού κλίματος» πόσο πιο κοντά στη Λύση έχουμε φτάσει. Σήμερα, 9 περίπου μήνες μετά την έναρξη των συνομιλιών και έπειτα από 20 συναντήσεις των δυο ηγετών και παρά τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις του κ. Χριστόφια ότι λόγω της προσωπικής φιλίας και ιδεολογικής συγγένειάς του με το «σύντροφο» Ταλάτ, θα μπορούσε να τον «βοηθήσει» καθώς και τους Τουρκοκυπρίους συμπατριώτες μας, ώστε να κάνουν την «επανάστασή» τους και να απεγκλωβιστούν από το σφιχταγκάλιασμα της Άγκυρας, βρισκόμαστε ενώπιον των εξής δεδομένων: * η τ/κ πλευρά επιδιώκει, στην ουσία, λύση συνομοσπονδίας επί τη βάσει δύο ισχυρών κυρίαρχων κρατών, με μιαν ασθενή κεντρική κυβέρνηση, αποψιλωμένη, ουσιαστικά, από θεμελιώδεις εξουσίες. * Η Τουρκία, κατακτητής επί 35 χρόνια, θριαμβολογεί ότι επιτυγχάνει να μεταβάλει υπέρ της τις διεθνείς ισορροπίες «χωρίς να αποσύρει ούτ’ ένα στρατιώτη από την Κύπρο και χωρίς να παραχωρήσει ούτε σπιθαμή εδάφους στο νησί». * Ήδη, διαφαίνεται πολύ μεγάλος ο κίνδυνος αναβολής της αξιολόγησης της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Για να πραγματοποιηθεί το σενάριο αυτό θα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για την αναβολή, η συνεχιζόμενη διεξαγωγή των συνομιλιών. Στο εσωτερικό μέτωπο γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί το όποιο αποτέλεσμα των συνομιλιών ως «λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους» θέλοντας να τονιστεί ότι δεν θα υπάρξει προσπάθεια επιβολής από τους ξένους, ενώ στην ουσία το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να απαλλάσσεται η κατοχική Τουρκία και από τις ευθύνες, αλλά και από τις υποχρεώσεις της, τη στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι είναι η Τουρκία που αποφασίζει. Και τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι στο τέλος θα υπάρξει παρέμβαση από τα Ηνωμένα Έθνη. Επίσης, γίνεται μια άγαρμπη προσπάθεια δημιουργίας «κουλτούρας συμβίωσης και συμφιλίωσης με τους Τουρκοκύπριους». Και το μέσο για την επίτευξη της είναι «να ξαναγραφτεί η ιστορία ώστε να παραδεχτούμε οι Ελληνοκύπριοι ότι είμαστε συνυπεύθυνοι για τις τραγωδίες ώστε να επέλθει η συμφιλίωση με τους Τουρκοκυπρίους» όπως ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας ανέφερε σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είναι περισσότερο από σαφής η προσπάθεια δημιουργίας κλίματος συλλογικής ευθύνης και ενοχής στους Ελληνοκυπρίους, προκειμένου να αποδεχτούν ευκολότερα τα τετελεσμένα της εισβολής, όπως αυτά διαφαίνεται ότι θα αποτελούν το βασικό κορμό της λύσης «από τους Κύπριους για τους Κύπριους», αν και εφόσον αυτή προκύψει. Εμείς, πέρα από την κριτική, η οποία πηγάζει από το διακαή μας πόθο για λύση, λύση όμως κτισμένη πάνω στις θεμελιώδεις αρχές της Ε.Ε. και του διεθνούς δικαίου, όπως άλλωστε ήταν και οι προεκλογικές δεσμεύσεις του νυν Προέδρου προς τα κόμματα της συγκυβέρνησης, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει επικίνδυνη εκτροπή. Η οποία, μας οδηγεί ολοταχώς, αφενός στο να βρεθούμε ξανά μπροστά σε ένα σχέδιο τύπου Ανάν, σχέδιο δηλαδή προτεκτορατοποίησης της Κύπρου και αφετέρου στον ορατό κίνδυνο να χάσουμε το σταθμό της αξιολόγησης της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας βοηθώντας την να τον ξεπεράσει χωρίς ανταλλάγματα στο Κυπριακό. elmil@otenet.gr * Η Έλενα Μηλιώτη είναι Κύπρια οδοντίατρος, μόνιμα εγκατεστημένη στην Αθήνα

ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ

ΛΥΣΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ Απόρρητο έγγραφο παρέδωσε πολύ πρόσφατα ώρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας στους αρχηγούς των κομμάτων προκειμένου να ενημερωθούν για το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης και Κατανομής Εξουσιών। Το έγγραφο αυτό έγινε αντικείμενο διεξοδικής ανάλυσης στη χθεσινή συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου και αποκαλύφθηκε σήμερα από την κυπριακή εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Παπαδόπουλο. Όπως διαπιστώνεται από τις καταγεγραμμένες θέσεις των Τούρκων, βασική επιδίωξή τους είναι η λύση συνομοσπονδίας στο Κυπριακό, επί τη βάσει δύο κυρίαρχων κρατών. Τεκμαίρεται, επίσης, ότι έχουν ξεφύγει πλήρως από τη βάση της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας και από το πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού που καθορίζουν οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Προκύπτει, ακόμη, ότι έχουν ανατρέψει πλήρως την «κοινή βάση» έναρξης των απευθείας διαπραγματεύσεων. Επί του εγγράφου, θα τοποθετηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί στην επόμενη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, που είναι προγραμματισμένη για τις 10 Μαρτίου. Το έγγραφο, υπό τον τίτλο «Έγγραφο Συγκλίσεων και Αποκλίσεων στο Κεφάλαιο Διακυβέρνηση και Κατανομή Εξουσιών», περιλαμβάνει, υπό μορφή διπτύχου, τα σημεία σύγκλισης και διαφωνίας των δύο πλευρών σε όλες τις ενότητες και υποκεφάλαια του Κεφαλαίου της Διακυβέρνησης. Συγκεκριμένα, σ’ ένα κείμενο 35 σελίδων, παρατίθενται τα σημεία σύγκλισης και τα σημεία διαφωνίας στις 13 ενότητες του Κεφαλαίου, ήτοι Ομοσπονδιακές Αρμοδιότητες, Εκτελεστική Εξουσία, Νομοθετική Εξουσία, Δικαστική Εξουσία, Εξωτερικές Σχέσεις, Δημόσια Υπηρεσία και Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, Ομοσπονδιακή Αστυνομία, Ανεξάρτητοι Αξιωματούχοι, Ομοσπονδιακά Αδικήματα, Σχέση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης με τις Πολιτείες, Ιεραρχία Κανόνων, Συνεργασία και Συντονισμός, Προηγούμενες Πράξεις. Όπως προκύπτει από την ανάγνωση του εγγράφου, υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές σε κεφαλαιώδη ζητήματα, όπως αυτά της Εκτελεστικής Εξουσίας και της Σχέσης της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης με τις Πολιτείες, ενώ σε άλλα, λιγότερο ουσιώδους σημασίας θέματα, όπως αυτά της Δικαστικής Εξουσίας, των Ομοσπονδιακών Αδικημάτων, της Συνεργασίας και Συντονισμού, και της Ιεραρχίας Κανόνων, παρουσιάζεται απόλυτη ή πολύ μεγάλη σύγκλιση. Είναι χαρακτηριστικό πως στο κρίσιμο υποκεφάλαιο της Εκτελεστικής Εξουσίας, δεν υπάρχει κανένα σημείο σύγκλισης, ενώ και στην ενότητα Σχέση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης με τις Πολιτείες, όπου επίσης είναι χαώδες το χάσμα, καταγράφονται μόλις τρία σημεία σύγκλισης, και έξι σημεία διαφωνίας. Δύο κυρίαρχα κράτη Όπως περαίνεται από την κωδικοποίηση των αποκλινουσών θέσεων των δύο πλευρών σ’ αυτά τα κεφαλαιώδη θέματα, η τ/κ πλευρά επιδιώκει, στην ουσία, λύση συνομοσπονδίας επί τη βάσει δύο ισχυρών κυρίαρχων κρατών, με μιαν ασθενή κεντρική κυβέρνηση, αποψιλωμένη, ουσιαστικά, από θεμελιώδεις εξουσίες. Πρόσθετα, φαίνεται να επιδιώκει να διασφαλίσει τη δυνατότητα παρέμβασης των συνιστώντων κρατιδίων στις λειτουργίες της κεντρικής κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, οι Τούρκοι διατυπώνουν τις ακόλουθες θέσεις: 1. Δεν θα υπάρχει επικυριαρχία, υπεροχή, ιεράρχηση μεταξύ της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και των Συνιστωσών Πολιτειών. 2. Η σχέση ανάμεσα στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και τις Συνιστώσες Πολιτείες θα είναι σχέση μεταξύ δύο οντοτήτων, οι οποίες μοιράζονται τις αρμοδιότητες/εξουσίες της Ομοσπονδίας σύμφωνα με τις αρχές διαμοιρασμού εξουσίας που καθορίζονται από το Σύνταγμα. 3. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, τα εκτελεστικά, νομοθετικά, δικαστικά και διοικητικά όργανα της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν θα διεκδικούν καμία υπεροχή επί των οργάνων των συνιστωσών πολιτειών. Τα όργανα/δημόσιοι αξιωματούχοι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν θα διεκδικούν δικαιώματα να δίνουν διαταγές ή οδηγίες στα όργανα των συνιστωσών πολιτειών. 4. Οι συνιστώσες πολιτείες θα έχουν ίσο καθεστώς. Μέσα στα όρια του Συντάγματος και των εδαφικών τους ορίων, κάθε συνιστώσα πολιτεία θα ασκεί κυριαρχικά όλες τις εξουσίες που δεν αποδίδονται από το Σύνταγμα στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, οργανωμένη ελεύθερα σύμφωνα με το δικό της Σύνταγμα. 5. Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θα εμπιστευτεί, αναλόγως, την εφαρμογή των ομοσπονδιακών νόμων, συμπεριλαμβανομένης και της συλλογής συγκεκριμένων μορφών φόρων στις συνιστώσες πολιτείες. 6. Κάθε μέτρο που θα θεσπίζεται από τα ομοσπονδιακά όργανα δεν θα υπερέχει των μέτρων που θεσπίζονται από τις αρμόδιες αρχές των Συνιστώντων Κρατών. Εκτελεστική Εξουσία Τεράστιες, επίσης, είναι οι διαφορές, όσον αφορά τη δομή και τη σύνθεση της εκτελεστικής εξουσίας. Η τουρκική πλευρά προτείνει ένα προεδρικό συμβούλιο, το οποίο να «εκλέγεται από τη Γερουσία για πενταετή θητεία», με επτά μέλη, «τέσσερα από τα οποία να προέρχονται από την πιο πολυπληθή κοινότητα και τρία από τη λιγότερο πολυπληθή». Στο θέμα της εκλογής, οι Τούρκοι εισηγούνται, «οι Σύμβουλοι να εκλέγονται από τη Γερουσία με ενιαία λίστα με πλειοψηφία. Η πλειοψηφία αυτή θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τις ξεχωριστές πλειοψηφίες των γερουσιαστών που προέρχονται από κάθε συνιστώσα πολιτεία. Σ’ αυτή τη λίστα θα προσδιορίζονται τα μέλη της Προεδρίας». Όσον αφορά την Προεδρία και την εναλλαγή σ’ αυτήν, προτείνουν, η Προεδρία να αποτελείται από έναν Πρόεδρο και έναν Αντιπρόεδρο, που θα προέρχονται από τις δύο κοινότητες και θα εναλλάσσονται κάθε δώδεκα μήνες. Εισηγούνται, επίσης, ο «πρώτος Πρόεδρος του Συμβουλίου σε κάθε θητεία να είναι το μέλος που προέρχεται από την πιο πολυπληθή κοινότητα». Αντίθετα, η ε/κ πλευρά προτείνει εκλογή του Προέδρου και Αντιπροέδρου ως «εκλογικού ζευγαριού» (ticket) «μέσω καθολικής μυστικής ψηφοφορίας από τους πολίτες της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας». Η θητεία τους προσδιορίζεται σε έξι χρόνια και θα εναλλάσσονται στο αξίωμα του Προέδρου και του Αντιπροέδρου με αναλογία 4:2. Προτείνεται, επίσης, να «εκλέγεται το ζευγάρι που λαμβάνει περισσότερο από το 50% των έγκυρων ψήφων σε κάθε κοινότητα. Όσον αφορά τη σύνθεση και τη λήψη αποφάσεων στο Υπουργικό Συμβούλιο, η ε/κ πλευρά εισηγείται το Υ.Σ. να αποτελείται από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους με αναλογία 6:3 και να διορίζεται από κοινού από τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, ο καθένας θα διορίζει τα μέλη που προέρχονται από την κοινότητά του/της. Εγγυήσεις-διεθνείς συμφωνίες Αμετακίνητη είναι η θέση της τ/κ πλευράς και στο θέμα των εγγυήσεων, όπως αναπτύσσεται στην ενότητα Εξωτερικές Σχέσεις. Μεταξύ άλλων, οι Τούρκοι προτείνουν: «Η Κύπρος θα διατηρήσει ειδικούς δεσμούς φιλίας και θα σεβαστεί την ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία εγκαθιδρύθηκε από τις Συμφωνίες του 1960 και από το νέο Έγγραφο Διευθέτησης, στα πλαίσια ενός ειρηνικού περιβάλλοντος στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα αποδώσει σε αυτές τις δύο χώρες ίση μεταχείριση μέχρις ότου η Τουρκία καταστεί μέλος της Ε.Ε. Σαφή θέματα ίσης μεταχείρισης θα ρυθμίζονται από σχετικούς νόμους». Άλλη τουρκική θέση στην ενότητα Εξωτερικές Σχέσεις αφορά στη σύναψη διεθνών συμφωνιών των συνιστωσών πολιτειών, όπου καταγράφονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η σύναψη διεθνών συμφωνιών θα διεξάγεται με βάση τις ακόλουθες αρχές: οι Συνιστώσες Πολιτείες έχουν το δικαίωμα να συνάπτουν διεθνείς συμφωνίες με άλλα κράτη, διεθνείς οργανισμούς και υπο-οντότητες σε όλα τα ζητήματα στα πλαίσια της σφαίρας των αρμοδιοτήτων τους. Τέτοιες συμφωνίες πρέπει να είναι συμβατές με τη συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε.». Αντίθετα, όσον αφορά στο θέμα των εγγυήσεων, η ε/κ πλευρά το παραπέμπει στη συζήτηση του κεφαλαίου της Ασφάλειας. Σημειώνεται συγκεκριμένα: «Όλα τα θέματα που σχετίζονται με τις Συνθήκες Εγγυήσεως, Συμμαχίας και Εγκαθίδρυσης θα πρέπει να συζητηθούν περιεκτικά κάτω από το Κεφάλαιο για την Ασφάλεια». Όσον αφορά το θέμα των διεθνών συμφωνιών των ομόσπονδων περιοχών, η θέση της ε/κ καταγράφεται ως ακολούθως: «Οι ομόσπονδες περιοχές δύναται να συνάπτουν διεθνείς συμφωνίες μόνο σε πολιτιστικά και εμπορικά θέματα, εφόσον τέτοιες συμφωνίες δεν βλάπτουν την Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία, την αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ή της άλλης ομόσπονδης περιοχής και είναι συμβατές με τη συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε.». Ιθαγένεια Το ζήτημα της ιθαγένειας τοποθετείται στην ενότητα Ομοσπονδιακές Αρμοδιότητες και καταγράφεται στα σημεία σύγκλισης, «περιλαμβανομένης της έκδοσης διαβατηρίων και μετανάστευσης, περιλαμβανομένου ασύλου, απέλασης και έκδοσης αλλοδαπών. Ωστόσο, σε υποσημείωση, υπό τον αριθμό 2, διευκρινίζεται ότι η ιθαγένεια και όσα την αφορούν, τίθεται «υπό την αίρεση της συζήτησης σχετικά με τα πολιτικά δικαιώματα». Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι, ως πρώτο σημείο διαφωνίας των Τούρκων στην ενότητα Ομοσπονδιακές Αρμοδιότητες καταγράφεται «ο ρόλος και η επίβλεψη του τραπεζικού τομέα», με την υποσημείωση «τηρουμένης της σύστασης ανεξάρτητου ρυθμιστικού σώματος με αριθμητικά ίση εκπροσώπηση»। Του Μιχάλη Παπαδόπουλου / εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Δεν είναι απλά Πατριωτισμός… Του δρα Κώστα Μαυρίδη* Ερώτηση: Υπάρχουν προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διακρίνει πολιτικές που στοχεύουν στον αφελληνισμό της παιδείας; Σε πρόσφατο άρθρο του, ο βουλευτής Τ. Χατζηγεωργίου ονομάζει την κριτική κατά του Υπουργού Παιδείας ως δήθεν «επίθεση ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», απαντά σε ερωτήματα που ο ίδιος θέτει και έχει εύκολη απάντηση κι επιπλέον, θέτει προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τον Υπουργό Παιδείας και τον ίδιο και ιδίως, για να μιλά για αφελληνισμό και μείωση των αντιστάσεων απέναντι στην κατοχή. Γράφει χαρακτηριστικά: «μιλούν για αφελληνισμό και δεν διάβασαν ποτέ ούτε Όμηρο ούτε Δημόκριτο». Και συνεχίζει ακάθεκτος: «ομνύουν πίστη στον εθνικό ύμνο, και … σίγουρα δεν ξέρουν ποιος τον μελοποίησε». Όσοι διαφωνούμε, κατηγορούμαστε για «μη χρησιμοποίηση του εγκεφάλου» και μας προτάσσει το χιλιοειπωμένο: «διαφωνούν με την παρούσα διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, για να μην πω ότι διαφωνούν με την επιδιωκόμενη Λύση». Το κεφαλαίο στη λέξη «Λύση», είναι δικό του. Μόνο που το μοναδικό σχέδιο λύσης, ήταν η «Λύση Ανάν», που απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού και που ως κοινωνία πολιτών έσυρε με το ζόρι και κομματικές ηγεσίες να προσαρμοστούν, πράγμα με το οποίο διαφώνησε ο ίδιος, σε βαθμό που δήλωσε ότι θα έπρεπε ο Ντε Σόττο να τιμηθεί για την προσφορά του στη «Λύση». Όμως, επανέρχομαι στις «προϋποθέσεις», με ένα ερώτημα: Ο παππούς μου ο Μαυροκωνσταντής, από το Δίκωμο, 18 χρονών εθελοντής πολεμιστής στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), που με τα φτωχά του ελληνικά και την βαριά κυπριακή λαλιά του, ούτε Όμηρο διάβασε μήτε Δημόκριτο, περνά τις εξετάσεις; Θα μπορούσε να διακρίνει το ελληνικό από το αφελληνικό; Το αυθεντικό από το εισαγόμενο; Ο Μαυροκωνσταντής ΔΕΝ δικαιούται καν να έχει άποψη. Δικαιούνται άλλοι που διάβασαν διάφορα κείμενα, όπως προφανώς ο ακελικός βουλευτής που έχει άποψη ταυτισμένη με τον Υπουργό και τις στρεβλωτικές του απόψεις περί Ιστορίας και άλλων θεμάτων παιδείας. Ακούεται πικρό, αλλά θα το γράψω: Για πολλούς λόγους, συντάσσομαι με τον «αμόρφωτο» Μαυροκωνσταντή και απορρίπτω τους περισπούδαστους πολιτικάντιδες και δήθεν διανοούμενους. Δεν ξέρω αν θα κατανοήσει τους λόγους μου ο Τ. Χατζηγεωργίου, αλλά είμαι βέβαιος ότι για άλλους, δεν χρειάζεται να εξηγήσω οτιδήποτε. Αν όμως το θέλει, ας διευθετήσει μια ανοιχτή συζήτηση μέσω της κομματικής του νεολαίας, για να βρίσκεται και σε φιλικό περιβάλλον. Και είναι αξίες παιδείας που όπλισαν ένα 19χρονο, δεμένο πισθάγκωνα, να φτύσει στα μούτρα, έναν αδίσταχτο φονιά το 1974. Τώρα που πλησιάζει η 3η Μαρτίου, αξίες παιδείας όπλισαν έναν Σταυραετό να θυσιαστεί εν γνώσει του, μαχόμενος και φλεγόμενος ως την τελευταία στιγμή, σε μια πλαγιά του Μαχαιρά το 1957. Αξίες πέραν από απλό πατριωτισμό που αναδεικνύουν τη μάχη του Ανθρώπου ενάντια στον υπάνθρωπο. Πρόκειται για την αιώνια μάχη του ελληνικού πολιτισμού μέσω της παιδείας, που παραμένει πρώτιστα ανθρωποκεντρικός. Τόσο ανθρωποκεντρικός που έπλασε τους θεούς του καθ´ομοίωση του ανθρώπου. Και τόσο επίκαιρος, στη σημερινή μάχη για ελευθερία ενάντια στην κατοχή. Δυστυχώς, σ´ αυτή την αιώνια πάλη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχασαν το νόημα. Κι άλλοι που πρεσβεύουν τα εισαγόμενα ή και υπηρετούν τους ξένους, όσο κι αν διάβασαν τον Όμηρο. *Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός mavrides@ucy.ac.cy

ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ

Η δική μου γενιά ποιους θα «αναστήσει»; Του Χρίστου Κ. Σενέκη Θα ξεκινήσω με μιαν αναφορά από το βιβλίου «Το μυστικό παζάρι», όπου οι δημοσιογράφοι Βενιζέλος, Ιγνατίου και Μελέτης φέρνουν στο φως συγκλονιστικές στιγμές που σφράγισαν το μέλλον του Ελληνισμού σε τούτα δω τα μάρμαρα. Λέει λοιπόν στο βιβλίο (σελ. 456) ότι λίγα λεπτά πριν από το διάγγελμά του, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους και τον Χαβιέ Σολάνα. Η συζήτηση με τον αξιωματούχο της Ε.Ε. κράτησε μόλις 35 δευτερόλεπτα! Ο κ. Σολάνα είπε στον Τάσσο: «Είμαι βέβαιος ότι νοιάζεστε για το λαό σας. Και είμαι βέβαιος ότι θα τους ζητήσετε να υποστηρίξουν την επανένωση». Ο κ. Παπαδόπουλος απάντησε: «Επειδή με ενδιαφέρει το συμφέρον του λαού μου, θα τους ζητήσω να πουν «ΟΧΙ». Ιστορική διαπίστωση αποτελεί το γεγονός ότι όποτε ο Ελληνισμός κινδυνεύει με αφανισμό πάντοτε στο τιμόνι θα είναι ένας μεγάλος ηγέτης που θα ορθώσει το ανάστημά του για να φυλάξει Θερμοπύλες. Ωσάν ο Θεός να είναι Έλληνας... Γι’ αυτό η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας χωρίς να γνωρίζουμε, προσωπικά, τον άνθρωπο Τάσσο Παπαδόπουλο, κατάφερε να μιλήσει στις καρδιές μας. Η κραυγή αγωνίας του για τούτο τον τόπο θα μας συντροφεύει μέχρι το δικό μας βιολογικό τέλος. Έστω κι δεν κατορθώσαμε να του προσφέρουμε, εν ζωή, όσα θα του προσφέρει η Ιστορία! Από όσα δήλωσαν οι επώνυμοι για το θάνατο του Τάσου Παπαδόπουλου θα κρατήσω για πάντα τα λόγια του Πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Καραμανλή: «ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έδωσε με συνέπεια, αγωνιστικότητα, με πατριωτισμό τη δύσκολη μάχη για το μέλλον της μαρτυρικής του πατρίδας. Επί Προεδρίας του Τάσσου Παπαδόπουλου, η Κύπρος βρήκε τη θέση που της αξίζει ως κράτος μέλος της Ε.Ε. Ο Ελληνισμός τού οφείλει πολλά». Οι μεγάλοι ηγέτες γεννιούνται (δεν γίνονται!) και διασφαλίζουν την εθνική και φυσική επιβίωση του λαού τους. Η δική μου γενιά, με θλίψη παρατηρώ, ότι ψάχνει πλέον, όχι για ηγέτες, αλλά για αλχημιστές (όπως εύστοχα εξηγεί στο βιβλίο του ο Μίμης Ανδρουλάκης «Ζητούνται Άλχημιστες»). Σήμερα, οι νέοι εκκολαπτόμενοι πολιτικοί διακρίνονται για τις ικανότητες τους στην «πολιτισμένη ισορροπία» για να έχουν όλα τα «εχέγγυα» να πάρουν την επόμενη θέση που θα τους προταθεί. Το βάρος, όμως, για τη γενιά μου είναι ασήκωτο. Αναλάβαμε να κουβαλήσουμε το βαρύ φορτίο Ιδεών των Αυξεντίου, Παλληκαρίδη, του Τάσου Μάρκου, του Μακάριου, του Σπύρου και του Τάσσου, του Γιατρού... Ας προβληματιστούμε όλοι... Η δική μου γενιά ποιους θα «αναστήσει»;

Περιβάλλον ακτινοβολία

Ημερίδα για την ακτινοβολία

Ο Σύλλογος <Κίνηση Πολιτών> του Δήμου Λυκόβρυσης και ο Διαδημοτικός Οικολογικός Πολιτιστικός Σύλλογος < Πολίτες για την Προστασία Της Υγείας και του Περιβάλλοντος από τις Ακτινοβολίες > σας Προσκαλούν στην Ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στις 16/03/09 και Ημέρα Δευτέρα και ώρα 19.00 μ. μ. – 21.30 μ. μ. στα Γραφεία του συλλόγου <Κίνηση Πολιτών> επί τις οδού Λυκόβρυσης 37 , με θέμα < ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ > Το πάνελ συντονίζουν οι Χρήστος Παπαδιαμάντης - Χρήστος Μακαρωνης

Το πρόγραμμα τις Ημερίδας 19.00 – 19.20 μ. μ. Έναρξη - Χαιρετισμοί 19.20 - 19.25 μ. μ. Χρήστος Παπαδιαμάντης Πρόεδρος της < Κίνησης Πολιτών > 19.25 - 19.30 μ. μ. Χρήστος Μακαρώνης Πρόεδρος του Διαδημοτικού Συλλόγου 19.30 – 19.50 μ. μ. Ειρήνη Μαύρου Ιατρός Πνευμονολόγος Νοσ. < ΑΤΤΙΚΟ > 19.50 – 20.10 μ. μ. Αθανάσιος Νασιοπουλος Καθηγητής Φυσικής ΤΕΙ Αθηνών 20.10 – 20.30 μ. μ. Κώστας Διάκος Νομικός 20.30 - 21.30 μ. μ. Ερωτήσεις προς το Πάνελ. Χρήστος Μακαρωνης Τηλ. Και φαξ 210 . 2719 . 345 Κιν. 693 .२९०. 8949 Χρήστος Παπαδιαμάντης κιν. www.ionianet.gr/spppe chrismakaronis@yahoo.gr politesgiaaktinovoliesspppe.blogspot.com politesgiaaktinovoliesspppe@gmail.com Aktinovolies-sos.pblogs.gr macaronis.blogspot.com Με εκτίμηση Τα Δ. Σ. των Συλλόγων Ο Πρόεδρος Ο Πρόεδρος Χρήστος Παπαδιαμάντης Χρήστος Μακαρωνης

Η ημέρα της γυναίκας

της Δώρας Παπαδάκη*

Από το : aegean.blogspot.com Kάποιοι μειδιούν στο άκουσμα αυτής της μέρας. Τι σκοπό εξυπηρετεί, αναρωτιούνται. Μήπως οι γυναίκες είναι είδος προς εξαφάνιση; Ακριβώς το αντίθετο. Οι γυναίκες αυξάνονται, ενώ οι άνδρες μειώνονται. Αλλά αυτό που είναι σε εξαφάνιση είναι -κάποια, άλλοτε λίγα και άλλοτε πολλά από- τα δικαιώματά τους. Οι γυναίκες μπορεί ως σώματα να είναι περισσότερες από τους άντρες παγκοσμίως (52% του πληθυσμού) και πιο παραγωγικές, τόσο ως εργαζόμενες όσο και ως μητέρες, αλλά ως πνεύματα , αν και εξίσου ικανά, δεν αξιοποιούνται. Και οι λόγοι είναι καθαρά κοινωνικοί. Στις υπανάπτυκτες χώρες, οι γυναίκες δεν έχουν καν δικαίωμα του εκλέγειν, ενώ στις ανεπτυγμένες, μπορεί να έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν, αλλά η δομή της κοινωνίας τους στερεί στην πράξη το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, με αποτέλεσμα τη μηδαμινή, σχεδόν, συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Η Ελλάδα έχει, στο φαινόμενο αυτό, θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά . Τεράστιο ποσοστό γυναικών παγκοσμίως αντιμετωπίζεται χειρότερα και από τα ζώα. Χιλιάδες γυναίκες πωλούνται σε διεθνή σκλαβοπάζαρα, σαν να είναι όχι άνθρωποι, αλλά σκέτα κομμάτια κρέας. Oι γυναίκες αυτές βρέθηκαν σε αυτήν την κατάσταση, είτε μετά από εξαπάτηση, είτε μετά από απαγωγή τους και υφίστανται κάθε είδους εξευτελισμούς. Προέρχονται, συνήθως, από χώρες υπανάπτυκτες και από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, αλλά και από τις ανεπτυγμένες. Το εμπόριο αυτό λευκής -και μη- σαρκός αποδίδει κέρδη σχεδόν εφάμιλλα του εμπορίου όπλων και ναρκωτικών. Και μακάρι να ήταν το μόνο δείγμα κτηνώδους εκμετάλλευσης της Γυναίκας. Κι όμως: Στις μουσουλμανικές χώρες οι γυναίκες φορούν μπούργκα και δεν συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή. Γυναίκες θανατώνονται, κατόπιν αποφάσεως «οικογενειακών συμβουλίων» ή «τοπικών συμβουλίων», όχι γιατί εγκλημάτισαν, αλλά γιατί υπήρξαν ΘΥΜΑΤΑ εγκλημάτων και ειδικά θύματα βιασμού. Σε υπανάπτυκτες χώρες, εγκλήματα κατά της ζωής και της ακεραιότητας γυναικών δεν τιμωρούνται, όταν τελούνται από τον σύζυγο ή την μητέρα του!... Σε κάποιες αφρικανικές χώρες οι γυναίκες ακρωτηριάζονται στα γεννητικά τους όργανα, γιατί… είναι φτιαγμένες μόνο για να υποφέρουν και όχι να απολαμβάνουν… Ακόμη και στην Ελλάδα, 3 στις 5 γυναίκες υφίστανται βίαιη συμπεριφορά, που ενίοτε φτάνει ως την κακοποίηση, από τον «σύντροφό» τους. Από τα δελτία ειδήσεων, μάλιστα, ακούγονται αρκετά συχνά περιπτώσεις δολοφονίας γυναικών από τους συζύγους τους. Σοβαρότατα εγκλήματα διαπράττονται κατά της γυναίκας και των παιδιών της από τον «σύντροφο» σύζυγο και πατέρα -η μη- και όλοι γνώριζαν αλλά δεν μιλούσαν… Ταυτόχρονα, η γυναικεία ανεργία καλπάζει, σε σχέση με την αντρική. Ακόμη, όμως και οι γυναίκες που έχουν εργασία, δεν απολαμβάνουν σε αυτήν πάντα ισότιμη μεταχείριση με αυτήν των ανδρών. Ενώ, οι γυναίκες που εγκαταλείπονται από τον πατέρα του παιδιού τους -σύζυγο η μη- εγκαταλείπονται δυστυχώς και από την Πολιτεία. Στην Ελλάδα του 2009 τα πράγματα χειροτερεύουν συνεχώς, αντί να καλυτερεύουν, με ευθύνη της Κυβέρνησης, αλλά και καθενός μας ξεχωριστά. Όλα τα προπεριγραφόμενα φαινόμενα οξύνονται -ανεργία, κακοποίηση, παντελής έλλειψη βοήθειας στην ανατροφή παιδιών κ.λ.π.- ενώ προστίθενται και άλλα. Συνδικαλίστριες δέχονται επιθέσεις από «αγνώστους», τηλεοπτικοί σταθμοί ανεβάζουν την τηλεθέασή τους προβάλλοντας προκλητικές υπάρξεις, σχεδόν ημίγυμνες να παρουσιάζουν εκπομπές, ακόμη και τμήματα δελτίων ειδήσεων, διαμορφώνοντας, έτσι, συνειδήσεις παιδιών και ενηλίκων!... Για να λυθούν ή να καλυτερεύσουν έστω τα πολλά προβλήματα της σημερινής Γυναίκας, δεν είναι τόσο απαραίτητη η υιοθέτηση νομικών διατάξεων (σημαντικότατες από τις οποίες, εξάλλου, είχε ψηφίσει η προηγούμενη Κυβέρνηση), όσο η άμεση εφαρμογή ισχυρών ελεγκτικών μηχανισμών αφενός και ευέλικτων διαδικασιών αφετέρου. Η Κυβέρνηση αυτή δεν φαίνεται, όμως, να έχει ούτε τη διάθεση ούτε την ικανότητα να λάβει τα προαναφερόμενα μέτρα. Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε πως εμείς είμαστε υπεύθυνοι, τόσο για την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία που επιλέγουμε για να διαμορφώσει το παρόν και το μέλλον ημών και των παιδιών μας, όσο και για αυτά που απαιτούμε ή που δεν απαιτούμε… *Η Δώρα Παπαδάκη είναι Δικηγόρος ΑΠ, με DEA και DEE στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, Πολιτευτής ΠΑΣΟΚ Α΄ Αθήνας και Μέλος του Τομέα Γυναικών του ΠΑΣΟΚ και υπεύθυνη της Επιτροπής του για την ενδοοικογενειακή βία.

aegaio: Παυλίδης κατά Κυβέρνησης για την ακτοπλοΐα

aegaio: Παυλίδης κατά Κυβέρνησης για την ακτοπλοΐα

aegaio: Ελληνοτουρκική γέφυρα φιλίας

aegaio: Ελληνοτουρκική γέφυρα φιλίας

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΛΓΚΑΤΣ ομολογία οργής

Εγκλήματα και το Ανεξήγητο Πολιτικό Αίνιγμα

Του δρα Κώστα Μαυρίδη*

Η ομολογία Ολγκάτς, αποκάλυψε την ουσία του θέματος που είναι το έγκλημα της Τουρκίας στην Κύπρο και οι όποιες σποραδικές και ανεξέλεγκτες εγκληματικές πράξεις παλιανθρώπων που συνέβησαν εκατέρωθεν -με ένοχους Ε/κ και Τ/κ- εναντίον ανυπεράσπιστων αθώων

Αλλά, την ώρα που η τουρκική μαρτυρία φανέρωνε το σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος που εφάρμοσε το ΄74 ο τουρκικός στρατός με εν ψυχρώ δολοφονίες Ε/κ αιχμαλώτων, την ώρα που ο ελληνισμός συγκλονιζόταν από την αποκάλυψη για το έγκλημα της Τουρκίας, η «Χαραυγή» δημοσίευε την «ομολογία» του Ρ। Κατσιαούνη, που ως «ιστορικός επιστήμονας» διαπίστωνε «ευρήματα» για Ε/κ εγκλήματα, που συνέβαιναν σε δικοινοτικό επίπεδο σύγκρουσης, όπως και τα παρόμοια «ευρήματα» του Υπουργού Παιδείας!

Το αποτέλεσμα καθαρό: η Τουρκία απαλλάσσεται από το έγκλημα που διέπραξε μέσω της εξίσωσης των εγκλημάτων από τις δύο κοινότητες। Και δήλωσε, «απευθυνόμενος ως επιστήμονας ιστορικός προς τους Τουρκοκύπριους και τους ιστορικούς τους, πως ναι, πράγματι, αυτά διέπραξαν ομοεθνείς μου, αλλά η κοινότητά μου ως σύνολο δεν ευθύνεται και τους ζητώ να δεχτούν και εκείνοι ό,τι έπραξαν οι αντίστοιχοι δικοί τους, να επέλθει μια κάθαρση στο παρελθόν για να κοιτάξουμε προς το μέλλον».Αλλά οφείλει ως «επιστήμονας ιστορικός» να καταθέτει τουλάχιστον τα γεγονότα ως έχουν και μετά, ας δώσει τη δική του αυθαίρετη ερμηνεία με τα τεκμήρια της। Τελικά, πολλά τα άκουσε από δώ κι από κει, όταν ήταν 10 χρονών...

Μόνο που ΔΕΝ γράφεται έτσι η Ιστορία ως επιστήμη। Κι επειδή αναφέρεται σε Εκθέσεις του Γ. Γ. του ΟΗΕ, ως γραπτή μαρτυρία για τα εγκλήματα της Ε/κ πλευράς, είναι αξιοπρόσεκτο ότι η προμετωπίδα της τουρκικής προπαγάνδας με τη γνωστή μπανιέρα, εξαφανίστηκε μετά την αποκάλυψη των πραγματικών συμβάντων στο βιβλίο του Κ. Γεννάρη.

Όμως, ο Ρ। Κατσιαούνης –και όχι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ- αναφέρεται ΣΗΜΕΡΑ σε ομαδικό τάφο Τ/κ στον Άη Βασίλη ως απόδειξη οργανωμένου εγκλήματος. ΧΩΡΙΣ μια έστω αναφορά στην τεκμηριωμένη άποψη που ΚΑΙ η «Χαραυγή» προέβαλε τότε. Ότι, επρόκειτο για νεκρούς Τ/κ που μετά την ανταρσία εναντίον του κράτους τα πτώματά τους, μαζί με εκείνα Ε/κ, ήταν στο νοσοκομείο. Κι επειδή η Τ/κ ηγεσία αρνιόταν να παραλάβει τους νεκρούς της, τάφηκαν στο ΤΟΥΡΚΙΚΟ νεκροταφείο στον Άη Βασίλη. Αργότερα, η Τ/κ ηγεσία ξέθαψε τα πτώματα ενώπιον των ΜΜΕ και ξένων ανταποκριτών σε ένα θέατρο για να αποκαλύψει το έγκλημα! Αλλά, ο «επιστήμονας ιστορικός» δεν κάνει αναφορά στις Εκθέσεις καταπέλτες του Γ.Γ. του ΟΗΕ εναντίον της Τουρκίας π.χ. στην Έκθεση S/5764, παρ. 113.15.6.64, γίνεται αναφορά στη μεθοδευμένη και συστηματική πολιτική της Τουρκίας για γεωγραφικό διαχωρισμό, που επαναλαμβάνεται στην Έκθεση S/6426, παρ. 106.10.6.65 με αναφορά και στην Τ/κ ηγεσία για «εσκεμμένη πολιτική αυτό-διαχωρισμού των Τουρκοκυπρίων».

Τι φακοί απαιτούνται ώστε να εξετάζει κάποιος την Ιστορία τόσο στρεβλωτικά; Και σε τι αποσκοπεί μια συνέντευξη με τόσες ανακρίβειες, που εν μέσω πανελλήνιου συγκλονισμού, απαλλάσσει την Τουρκία από το έγκλημά της; Η συνυπευθυνότητα σημαίνει συνενοχή που οδηγεί στην αλληλοδιαγραφή των εγκλημάτων για χάριν του μέλλοντος…

Κι ενώ για εμάς η κατοχή συνεχίζεται, η τουρκοανταρσία εναντίον του νόμιμου κράτους ως η ΑΙΤΙΑ των συγκρούσεων εμφανίζεται ώστε να φταίνε και οι αμυνόμενοι। Το σπουδαιότερο, η συστηματική και διατεταγμένη πολιτική της Τουρκίας για εθνοκάθαρση –που τεκμηριώνεται με έγγραφα και μαρτυρίες και από Τούρκους- που σταδιακά εφαρμόστηκε με κορύφωση το 1974, εξαφανίζεται και μένουν μόνο οι εκατέρωθεν εγκληματικές ενέργειες με ζητούμενο την αλληλοσυγχώρεση. Και τι γίνεται με το διαπραχθέν και συνεχιζόμενο έκτοτε έγκλημα της κατοχής;

Στη συνέντευξη γίνεται αναφορά στον ιμπεριαλισμό και την πολιτική των Αγγλοαμερικανών. Η «σύγχρονη» ιστορική αντίληψη του Ρ. Κατσιαούνη παραπέμπει σε Αγγλοαμερικάνικες επιδιώξεις που θέλουν την απονομή δικαιοσύνης και την ιστορική πραγματικότητα να υποτάσσονται χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων. Κι επανέρχεται στο προσκήνιο το πολιτικό παράδοξο της Κύπρου.

Πολλοί, που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί και αντιιμπεριαλιστές, που πρωτοστατούν σε καταδίκες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ κι αλλού, στην Κύπρο για παρόμοια θέματα είναι οι ίδιοι φορείς Αγγλοαμερικανικών πολιτικών επιδιώξεων। Η κατοχή απαιτεί αντικατοχικό αγώνα με στόχο την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού. Η Ιστορία είναι μέσο άμυνας μας απέναντι στην κατοχή. Όποιος λέει ότι θέλει «λύση κι επανένωση» ΔΕΝ σημαίνει ότι διεξάγει αντικατοχικό αγώνα. Αλλά όποιος στρεβλώνει την Ιστορία, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, υπονομεύει την συλλογική μας άμυνα ενάντια στην κατοχή.

*Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός।

ΕΜΕΙΣ ΓΙΕ ΜΟΥ, ΕΝ ΕΚΛΩΣΑΜΕΝ

«Εμείς γιε μου, εν εκλώσαμεν»

Του Ξενή Ξενοφώντος

Μετά την κηδεία του Τ. Παπαδόπουλου, μία ηλικιωμένη κυρία μας ζήτησε να την πάμε σπίτι της. Στο δρόμο, μας διηγήθηκε διάφορα για την προσωπική της γνωριμία με τον Πρόεδρο. Μετά, μας περιέγραψε το πώς αυτή έζησε την εβδομάδα του β’ γύρου των Προεδρικών Εκλογών ( τα καταγράφω όσο καλύτερα θυμάμαι):

« Εγώ είμαι ΔΗΚΟ. Που την πρώτην ημέραν. Ο υποψήφιός μου στις εκλογές ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Άμαν έχασεν ο Τάσσος, ήρταν δκυο κοπέλια που ελέαν ότι εν δικά μας τζιαι είπαν μου « Θεία, τωρά ο υποψήφιός μας εν ο Χριστόφιας. Πρέπει να ψηφίσεις τον Χριστόφιαν. Ο Μάριος έννα γίνει Πρόεδρος της Βουλής.» Όι μάνα μου! Άκου να ψηφίσω τον Χριστόφιαν! Πόθεν ως τα πόθεν υποψήφιός μας ο Χριστόφιας; Εμείς γιε μου, είμαστεν του ΔΗΚΟ. Εν εκλώσαμεν. Έχασεν ο υποψήφιος μας, έχασεν ο Τάσσος, ε εχάσαμεν τζιαι μεις.». Όταν την ρωτήσαμε για το ψηφοδέλτιό της, μας απάντησε αμέσως: « Λευκό».

Η αξιοπρεπής στάση αυτής της κυρίας, μίας απλής και πιστής οπαδού του ΔΗΚΟ, δεν έχει δυστυχώς καμία σχέση με τη στάση της πλειοψηφίας της σημερινής ηγεσίας του। Βεβαίως, πολλοί οπαδοί του ΔΗΚΟ, είτε ψήφισαν Χριστόφια είτε ακόμα και Κασουλίδη ως κάτι το «μη χείρον βέλτιστον». Όμως δε θεώρησε, τουλάχιστον ο μέσος απλός δηκοϊκός οπαδός, το Χριστόφια ως δικό του υποψήφιο. Και σίγουρα δεν υιοθέτησε και δεν υιοθετεί το απαράδεκτο και προσβλητικό για τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και για την κοινή λογική σύνθημα « Στο ΔΗΚΟ ανήκει αυτή η μεγάλη νίκη» που ακούστηκε με την εκλογή Χριστόφια στα κομματικά γραφεία ( σύνθημα που θύμιζε φοιτητικές εκλογές, όπου μετά την καταμέτρηση, όλοι παριστάνουν ανώριμα τους μεγάλους νικητές).

Ο κ। Χριστόφιας, έχει μέχρι σήμερα με την πολιτική του αθετήσει μία σειρά πολιτικών υποσχέσεων προς το ΔΗΚΟ ( και προς την ΕΔΕΚ βέβαια). Έχει ακολουθήσει πολιτικές που οδηγούν σε νομιμοποίηση κατοχικών δεδομένων και θέτουν σε κίνδυνο την άμυνα, την παιδεία, την κρατική μας υπόσταση. Πολιτικές που είναι σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου. Οπότε, η στήριξη του κ. Χριστόφια από το Μ. Κάρογιαν και την ομάδα του, οι οποίοι αντιμετωπίζουν από το δεύτερο γύρο μέχρι σήμερα το Δ. Χριστόφια περίπου ως να ήταν ο δικός τους υποψήφιος, δεν είναι κατά τα φαινόμενα μία στήριξη βασισμένη σε αρχές, αλλά μία στήριξη που βασίζεται στα προσωπικά ανταλλάγματα που πήρε ο κ. Κάρογιαν (υπό όρους καλής διαγωγής) και σε υπουργεία και σε θέσεις κλειδιά που πήραν κάποιοι επιλεγμένοι ή προτεινόμενοι από τον ίδιο

Το ΔΗΚΟ μετά την εκλογική αποτυχία της 17ης Φεβρουαρίου, όφειλε, ως το μεγάλο σε ποσοστά κόμμα του ενδιάμεσου χώρου και το κόμμα από το οποίο προερχόταν ο Τ. Παπαδόπουλος, να πρωταγωνιστεί στην ανασύνταξη , στην ενίσχυση και γιατί όχι και στη συνένωση του ενδιάμεσου χώρου. Έπρεπε να πρωτοστατεί στην αντίσταση ενάντια στη σημερινή υποχωρητική πολιτική του Δ. Χριστόφια. Έπρεπε να υπερασπίζεται με πάθος τις καταστατικές θέσεις του και όχι να κλείνει τα μάτια στα απαράδεκτα τεκταινόμενα. Είναι τιμή για το ΔΗΚΟ που υπάρχουν πολλά απλά στελέχη με αρχές, όπως η κυρία που ανέφερα στην αρχή। Και είναι τιμή για το ΔΗΚΟ που έχει ανώτατα στελέχη με ήθος και επίπεδο, όπως π।χ. ο Γ. Κολοκασίδης, ο οποίος κοσμεί την κυπριακή πολιτική σκηνή και που ευχής έργο θα ήταν να ηγείται αυτός του ΔΗΚΟ σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Δυστυχώς όμως, η πολιτική που το επίσημο ΔΗΚΟ ακολουθεί, είναι πολιτική που επιβάλλουν συμφέροντα του κ. Κάρογιαν και κάποιων λίγων άλλων. Η φλόγα στη δάδα του ΔΗΚΟ έχει πλέον σβήσει: από το Φλεβάρη του 2008. Ζητείται ( από όλους μας, ΔΗΚΟικούς και μη) άμεσα ηγεσία που να αφουγκράζεται τον κόσμο του ΔΗΚΟ και να υπερασπίζεται τις θέσεις του, ηγεσία που «έν έκλωσεν». Για να ξανανθίσει η ελπίδα, για να ξανανάψει η φλόγα.

Φιλικά, Χρίστος Κ। Σενέκης

Τηλ. (+357) 99-808010E-mail: senekis@cytanet.com.cyhttp://senekkis.blogspot.com

«Εκείνο το "ΟΧΙ" δεν το επανέλαβε η ηχώ, ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει>

Κώστας Μόντης