ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΛΓΚΑΤΣ ομολογία οργής

Εγκλήματα και το Ανεξήγητο Πολιτικό Αίνιγμα

Του δρα Κώστα Μαυρίδη*

Η ομολογία Ολγκάτς, αποκάλυψε την ουσία του θέματος που είναι το έγκλημα της Τουρκίας στην Κύπρο και οι όποιες σποραδικές και ανεξέλεγκτες εγκληματικές πράξεις παλιανθρώπων που συνέβησαν εκατέρωθεν -με ένοχους Ε/κ και Τ/κ- εναντίον ανυπεράσπιστων αθώων

Αλλά, την ώρα που η τουρκική μαρτυρία φανέρωνε το σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος που εφάρμοσε το ΄74 ο τουρκικός στρατός με εν ψυχρώ δολοφονίες Ε/κ αιχμαλώτων, την ώρα που ο ελληνισμός συγκλονιζόταν από την αποκάλυψη για το έγκλημα της Τουρκίας, η «Χαραυγή» δημοσίευε την «ομολογία» του Ρ। Κατσιαούνη, που ως «ιστορικός επιστήμονας» διαπίστωνε «ευρήματα» για Ε/κ εγκλήματα, που συνέβαιναν σε δικοινοτικό επίπεδο σύγκρουσης, όπως και τα παρόμοια «ευρήματα» του Υπουργού Παιδείας!

Το αποτέλεσμα καθαρό: η Τουρκία απαλλάσσεται από το έγκλημα που διέπραξε μέσω της εξίσωσης των εγκλημάτων από τις δύο κοινότητες। Και δήλωσε, «απευθυνόμενος ως επιστήμονας ιστορικός προς τους Τουρκοκύπριους και τους ιστορικούς τους, πως ναι, πράγματι, αυτά διέπραξαν ομοεθνείς μου, αλλά η κοινότητά μου ως σύνολο δεν ευθύνεται και τους ζητώ να δεχτούν και εκείνοι ό,τι έπραξαν οι αντίστοιχοι δικοί τους, να επέλθει μια κάθαρση στο παρελθόν για να κοιτάξουμε προς το μέλλον».Αλλά οφείλει ως «επιστήμονας ιστορικός» να καταθέτει τουλάχιστον τα γεγονότα ως έχουν και μετά, ας δώσει τη δική του αυθαίρετη ερμηνεία με τα τεκμήρια της। Τελικά, πολλά τα άκουσε από δώ κι από κει, όταν ήταν 10 χρονών...

Μόνο που ΔΕΝ γράφεται έτσι η Ιστορία ως επιστήμη। Κι επειδή αναφέρεται σε Εκθέσεις του Γ. Γ. του ΟΗΕ, ως γραπτή μαρτυρία για τα εγκλήματα της Ε/κ πλευράς, είναι αξιοπρόσεκτο ότι η προμετωπίδα της τουρκικής προπαγάνδας με τη γνωστή μπανιέρα, εξαφανίστηκε μετά την αποκάλυψη των πραγματικών συμβάντων στο βιβλίο του Κ. Γεννάρη.

Όμως, ο Ρ। Κατσιαούνης –και όχι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ- αναφέρεται ΣΗΜΕΡΑ σε ομαδικό τάφο Τ/κ στον Άη Βασίλη ως απόδειξη οργανωμένου εγκλήματος. ΧΩΡΙΣ μια έστω αναφορά στην τεκμηριωμένη άποψη που ΚΑΙ η «Χαραυγή» προέβαλε τότε. Ότι, επρόκειτο για νεκρούς Τ/κ που μετά την ανταρσία εναντίον του κράτους τα πτώματά τους, μαζί με εκείνα Ε/κ, ήταν στο νοσοκομείο. Κι επειδή η Τ/κ ηγεσία αρνιόταν να παραλάβει τους νεκρούς της, τάφηκαν στο ΤΟΥΡΚΙΚΟ νεκροταφείο στον Άη Βασίλη. Αργότερα, η Τ/κ ηγεσία ξέθαψε τα πτώματα ενώπιον των ΜΜΕ και ξένων ανταποκριτών σε ένα θέατρο για να αποκαλύψει το έγκλημα! Αλλά, ο «επιστήμονας ιστορικός» δεν κάνει αναφορά στις Εκθέσεις καταπέλτες του Γ.Γ. του ΟΗΕ εναντίον της Τουρκίας π.χ. στην Έκθεση S/5764, παρ. 113.15.6.64, γίνεται αναφορά στη μεθοδευμένη και συστηματική πολιτική της Τουρκίας για γεωγραφικό διαχωρισμό, που επαναλαμβάνεται στην Έκθεση S/6426, παρ. 106.10.6.65 με αναφορά και στην Τ/κ ηγεσία για «εσκεμμένη πολιτική αυτό-διαχωρισμού των Τουρκοκυπρίων».

Τι φακοί απαιτούνται ώστε να εξετάζει κάποιος την Ιστορία τόσο στρεβλωτικά; Και σε τι αποσκοπεί μια συνέντευξη με τόσες ανακρίβειες, που εν μέσω πανελλήνιου συγκλονισμού, απαλλάσσει την Τουρκία από το έγκλημά της; Η συνυπευθυνότητα σημαίνει συνενοχή που οδηγεί στην αλληλοδιαγραφή των εγκλημάτων για χάριν του μέλλοντος…

Κι ενώ για εμάς η κατοχή συνεχίζεται, η τουρκοανταρσία εναντίον του νόμιμου κράτους ως η ΑΙΤΙΑ των συγκρούσεων εμφανίζεται ώστε να φταίνε και οι αμυνόμενοι। Το σπουδαιότερο, η συστηματική και διατεταγμένη πολιτική της Τουρκίας για εθνοκάθαρση –που τεκμηριώνεται με έγγραφα και μαρτυρίες και από Τούρκους- που σταδιακά εφαρμόστηκε με κορύφωση το 1974, εξαφανίζεται και μένουν μόνο οι εκατέρωθεν εγκληματικές ενέργειες με ζητούμενο την αλληλοσυγχώρεση. Και τι γίνεται με το διαπραχθέν και συνεχιζόμενο έκτοτε έγκλημα της κατοχής;

Στη συνέντευξη γίνεται αναφορά στον ιμπεριαλισμό και την πολιτική των Αγγλοαμερικανών. Η «σύγχρονη» ιστορική αντίληψη του Ρ. Κατσιαούνη παραπέμπει σε Αγγλοαμερικάνικες επιδιώξεις που θέλουν την απονομή δικαιοσύνης και την ιστορική πραγματικότητα να υποτάσσονται χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων. Κι επανέρχεται στο προσκήνιο το πολιτικό παράδοξο της Κύπρου.

Πολλοί, που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί και αντιιμπεριαλιστές, που πρωτοστατούν σε καταδίκες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ κι αλλού, στην Κύπρο για παρόμοια θέματα είναι οι ίδιοι φορείς Αγγλοαμερικανικών πολιτικών επιδιώξεων। Η κατοχή απαιτεί αντικατοχικό αγώνα με στόχο την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού. Η Ιστορία είναι μέσο άμυνας μας απέναντι στην κατοχή. Όποιος λέει ότι θέλει «λύση κι επανένωση» ΔΕΝ σημαίνει ότι διεξάγει αντικατοχικό αγώνα. Αλλά όποιος στρεβλώνει την Ιστορία, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, υπονομεύει την συλλογική μας άμυνα ενάντια στην κατοχή.

*Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός।