Είχαμε αισιόδοξους που κορόιδευαν τους απαισιόδοξους. Δεν ξέρω πού χάθηκαν τώρα όλοι αυτοί. Έφτιαχναν ροζ εικόνες, μη βλέποντας τις συμφορές στις οποίες συρόμαστε. Έλεγαν, «αυτή η υπόθεση τέλειωσε». Φίμωναν όσους έλεγαν «δεν τέλειωσε». Άναβαν κεριά. Φύτευαν δενδρύλλια ειρήνης. Διοργάνωναν εκδηλώσεις ενθάρρυνσης των ηγετών. Πού είναι τώρα; Τι έγινε; Μήπως κτύπησε στην ξηρά το καράβι στο οποίο επέβαιναν; Ή μήπως χτύπησε στα βράχια και έγινε κομμάτια; Τι είναι αυτή η απελπισία; Και αυτά τα απαισιόδοξα άρθρα; Μήπως έγιναν πιο απαισιόδοξοι από εκείνους τους οποίους αποκαλούσαν απαισιόδοξους; Να το σημειώσουμε στην Ιστορία. Από πότε πέρασαν από τους αισιόδοξους στους απαισιόδοξους; Μήπως δεν υπήρχε λόγος για να δουν προηγουμένως αυτά που βλέπουν τώρα και να καταλάβουν προηγουμένως αυτά που κατάλαβαν τώρα;
Νιώθω ντροπή και όχι μόνο πόνο για τα πρωτοφανή εγκλήματα που συνέβησαν στην πατρίδα μου. Δεν μου φαίνονται καθόλου πειστικές οι κραυγές όσων θεωρούν τον εαυτό τους αθώο γι’ αυτά τα εγκλήματα. Μήπως είμαστε σε μια κόλαση; Αν είμαστε σε κόλαση, εμείς την έχουμε δημιουργήσει. Αναζητείτε ενόχους; Κοιτάξτε στον καθρέφτη ο καθένας από εσάς. Σκέφτεστε την κατάργηση της εισόδου με ταυτότητα μόνο μόλις δολοφονήθηκαν δύο γυναίκες; Παραπονιέστε για τον πληθυσμό; Για την αφομοίωση, τη δημογραφική δομή κ.λπ.; Στους καθρέφτες που κοιτάτε μήπως δεν βλέπετε στα αρχεία τι κάνατε, τι λέγατε; Μήπως δεν είστε εσείς που είχατε κορώνα στο κεφάλι σας αυτό τον πληθυσμό για τον οποίο τώρα παραπονιέστε; Κοιτάξτε. Ιδού το δημοψήφισμα. Το δικό μας δημοψήφισμα. Χρονιά 2004. Πήγατε στις κάλπες όλοι μαζί. Είπατε «ναι» όλοι μαζί. Αν είχατε δικαίωμα ψήφου εσείς ως Κύπριοι, άλλο τόσο δικαίωμα είχαν και αυτοί. Τους βρήκατε ένα ωραίο όνομα. Οι νέοι Κύπριοι! Τότε γιατί φωνάζετε τώρα; Τότε δεν είχαμε καμία διαφορά και τώρα έχουμε;
Ζούμε μέσα στη δυστυχία του να καταλαβαίνουμε και να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα τόσο αργά. Μήπως έπρεπε σώνει και καλά να πέσει φωτιά πάνω στο κεφάλι μας για να καταλάβουμε αυτά που καταλαβαίνουμε τώρα; Αλλά αυτά που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που καταλάβαμε. Δεν αντιλαμβάνεστε την πραγματική αιτία όλων των συμφορών που ζούμε. Το καράβι στο οποίο βρίσκεστε βούλιαξε γιατί έμπασε νερά. Αλλά ακόμα και να είδατε ότι έμπασε νερά, το αγνοήσατε. Δεν θελήσατε να χαλάσετε την ησυχία και την ηρεμία σας. Η κολακεία και η γαλιφιά σας επικράτησαν της αξιοπρέπειάς σας. Συμπεριφερθήκατε σε ένα ψεύτικο κράτος σαν να ήταν αληθινό. Κάθε φορά που παθαίνετε μια αδικία τώρα, διερωτάστε, «τι είδους κράτος είναι αυτό;» Σας αποκάλεσαν πίσω κήπο. Δεν καταλάβατε τι σημαίνει αυτό. Σας αποκάλεσαν και χειρότερα. Σας αποκάλεσαν χοντρό έντερο. Πάλι δεν καταλάβατε. Τώρα γιατί σαστίζετε τόσο κοιτάζοντας αυτά που βγαίνουν από αυτό το χοντρό έντερο;
Αυτή η ντροπή είναι τέτοια που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Καθώς περιδιαβάζω τα θαυμάσια χωριά και τις πόλεις στον νότο, σκέφτομαι τα χωριά μας στον βορρά και ντρέπομαι. Εσείς δεν ντρέπεστε;
Πέρασα από κοτζάμ βουνοκορφές στον Μαχαιρά και δεν είδα έστω και μια πλαστική μπουκάλα, έστω και ένα κουτί μπίρας στους εκδρομικούς χώρους. Ντρέπομαι όταν ζητώ ισότητα. Ντρέπομαι για τους πολιτικούς μας, οι οποίοι λένε ότι «η Τουρκία θέλει λύση και οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν». Καθώς πίνω καφέ με τους συμπολίτες μας οι οποίοι κάθονται σε ελληνοκυπριακά σπίτια, ντρέπομαι όταν μου δείχνουν τις φωτογραφίες των παλιών ιδιοκτητών του σπιτιού. Εσείς δεν ντρέπεστε;
Πηγή: http://politis.com.cy/article/esis-den-ntrepeste-tou-sener-levent
*** *** *** *** *** ***
Σας ευχαριστούμε που μας διαβάζετε.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, αφήστε το σχόλιό σας κάτω από το κείμενο
σεβόμενοι την προσωπικότητα κάθε ατόμου.
Γράφετε μόνον στην ελληνική γλώσσα.
Μη χρησιμοποιείτε γκρίγκλις και κεφαλαία.
*** *** *** *** *** ***
