Μα, ήταν ο Τάσος τόσο σπουδαίος;

Του Άριστου Μιχαηλίδη Αν άκουγε κάποιος ξένος όσα ελέχθησαν και γράφτηκαν αυτές τις μέρες για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, για τον πατριωτισμό του, τις ικανότητες του, τις γνώσεις του, σίγουρα θα ρωτούσε: Μα είστε τρελοί; Αφού ήταν τόσο σπουδαίος, γιατί τον συκοφαντούσατε; Γιατί του βάζατε τρικλοποδιές; Γιατί τον παρουσιάζατε σαν το τέρας, τον τουρκοφάγο, τον ξεροκέφαλο, αυτόν που δεν θέλει λύση του Κυπριακού; Αφού ήταν τόσο «γνήσιος πατριώτης» πώς και πείσατε τη διεθνή κοινότητα ότι αυτός επεδίωκε τη διχοτόμηση και οι Τούρκοι την επανένωση; «Τον μείωναν, τον χλεύαζαν και, μαζί με τους εχθρούς και άσπονδους φίλους της Κύπρου, τον δαιμονοποίησαν και του φόρτωσαν κάθε πραγματικό ή φανταστικό κακό συνέβηκε ή συμβαίνει σ' αυτόν τον τόπο», γράφει σήμερα στον Φιλελεύθερο (σελ। 17) ο στενός συνεργάτης του, πρέσβης, Τάσος Τζιωνής। «Δεν περιμέναμε ότι η αρρώστια θα σε κτυπούσε τόσο ύπουλα, όπως ύπουλα σε κτύπησαν πολλές φορές οι άνθρωποι», είπε η κόρη του Αναστασία στον αποχαιρετιστήριο λόγο της και δεν θέλησε να πει περισσότερα, όπως δεν θα έλεγε ποτέ τίποτα ούτε ο ίδιος, για τα ύπουλα κτυπήματα. Αλλά, η αλήθεια, που πρέπει να λεχθεί, είναι ότι κτυπούσαν τον Τάσσο για να κτυπήσουν την κοινή γνώμη των Ελληνοκυπρίων, να τους φοβίσουν, να τους πιέσουν, να τους αλλάξουν μυαλά, δυστυχώς όχι μόνο οι ξένοι. Και φυσικά, δεν είναι ζήτημα συναισθηματικό. Είναι πολιτικές πράξεις και ιστορικά γεγονότα, που καταγράφηκαν ήδη και που δεν μπορούν να διαγράφονται επειδή γινόμαστε ανεκτικότεροι στην πιο μοιραία στιγμή της ανθρώπινης ύπαρξης, τη στιγμή του θανάτου. Γιατί επρόκειτο για την υπόθαλψη της λαϊκής ετυμηγορίας στο πρόσωπο του Τάσσου, που ξεκίνησε αμέσως μετά το δημοψήφισμα και συνεχιζόταν αδιάκοπα μέχρι την αποχώρηση του. Όσα δεν μπορούσαν να γίνουν σε βάρος ολόκληρου λαού εγίνοντο σε βάρος ενός ανθρώπου, που θεωρήθηκε εμπόδιο για τους επόμενους σχεδιασμούς, που δεν έπρεπε να ξαναβρούν μπροστά τους ένα λαϊκό τοίχος 76%. Υπάρχει εφημερίδα, που όταν ο Τάσσος βρισκόταν σε συνομιλίες, αντιμέτωπος με την τουρκική αδιαλλαξία, δημοσίευε φωτογραφία του να επιθεωρεί όπλα, τη δεκαετία του 60, για να δείξει ότι ήταν εγκληματίας τουρκοφάγος. Υπάρχουν πολιτικοί που την ώρα που αυτός επέμενε ότι ο Ταλάτ οφείλει να εφαρμόσει τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, έλεγαν σε πρέσβεις και άλλους παράγοντες: μην τον ακούτε, μπορούμε να παρακάμψουμε την 8η Ιουλίου αφού δεν την θέλει ο Ταλάτ. Υπάρχουν πολιτικοί, που όταν ο Τάσσος ζητούσε να ρίξουν οι Αττίλες το οδόφραγμα, που έστησαν στη Λήδρας για να μην τους αφήσει να εδραιώσουν ακόμα μια προέκταση της κατοχής, οργάνωναν διαδηλώσεις για να τον εκθέσουν ότι αρνείται χωρίς λόγο να ανοίξει τη Λήδρας. Κάποιοι πήγαιναν και στα κατεχόμενα κι έκαναν δηλώσεις για να διαψεύσουν τις καταγγελίες του για την τουρκική προέλαση. Υπάρχουν άλλοι, που την ώρα που ο Τάσσος προσπαθούσε να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι αδιάλλακτοι εθνικιστές οι Ελληνοκύπριοι, που απέρριψαν το Ανάν, υποδέχονταν τον Ταλάτ με χειροκροτήματα στον κατεχόμενο Άγιο Μάμα, για να δείξουν ότι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης είναι αποδεκτός και διαλλακτικός ενώ ο Ελληνοκύπριος όχι. Αναστασία μου, χρειάζεται τόμους βιβλίων η ιστορία και τόνους ειλικρίνειας ο ιστορικός, για να καταγράψει τα «ύπουλα κτυπήματα».