Μύθος ή ιστορία;

Ενυδρείο άδειο Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου-nextok.blogspot.com Η πόρτα ανοίγει και στο γραφείο μπαίνει η γραμματέας. «Κύριε Χ;… , μόλις ήρθε ο δημοσιογράφος …. του/της ….. «Ναι, πες του να περιμένει λίγο, παρήγγειλε του έναν καφέ…». Πριν προλάβει να προσθέσει οτιδήποτε άλλο, το πρόσωπο-συνομιλητής του κ. Χ πάγωσε. Κοίταζε μια τον άνθρωπο που είχε απέναντί του και μία τη γραμματέα του μη ξέροντας από πιο παράθυρο να πηδήξει. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γυρίζει στον Χ και του λέει με έντονη αγωνία: «Σας παρακαλώ, δεν θα ήθελα να συναντηθώ μαζί του. Υποθέτω …». Κομπάζει και συνεχίζει: «Τέλος πάντων, είναι δυνατόν σας παρακαλώ να μεριμνήσετε ώστε να μην συναντηθούμε;» Ο Χ κοιτάζει το σχεδόν τρομοκρατημένο πρόσωπο που έχει απέναντί του. «Γιατί; Τι συμβαίνει;» ρωτά τάχα να μάθει ενώ στη πραγματικότητα γνωρίζει τον λόγο που ο άνθρωπος απέναντί του αισθάνεται άβολα. Από την απέναντι πολυθρόνα, τα μάτια γυρίζουν στην τζαμαρία. Είναι φανερό ότι ήδη φοβούνται μήπως και τα διαπεραστικά τζάμια γίνουν αιτία να αποκαλυφθεί η εκεί παρουσία τους. Σκατά και απόσκατα σκέφτεται. Τι άλλο θα μου συμβεί πια; Μα τόση «τύχη» σήμερα; Απάνω σ’ αυτόν να πέσω; Χάθηκαν οι μέρες να έρθω να βάλω εδώ ένα τέλος; Στρέφεται προς το τεράστιο άδειο ενυδρείο που βρίσκεται στο βάθος του γραφείου δεξιά. Λίγο νωρίτερα ο Χ έλεγε ότι το είχε αδειάσει γιατί κάποιος του είχε πει ότι είναι γρουσουζιά να έχει μέσα στον χώρο του ψάρια. Ότι τάχα μόνον λαχτάρες φέρνουν. Τα άβολα πια μάτια ξαναγυρίζουν στον Χ. Τον ικετεύουν σιωπηλά. Δαγκώνουν το πάνω χείλος ένδειξη προβληματισμού και απορίας για το τι θα επιφυλάξουν τα επόμενα λεπτά ενώ ρυτίδες διαγράφονται γύρω τους από μια γκριμάτσα. Ακούνε την καρδιά τους να κτυπά σαν καλογερίστικο σήμαντρο…. (η συνέχεια ακολουθεί)