Μπράβο στον Στάθη

ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΟΥΡΚΟ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ" ΑΠΌ ΤΗΝ "ΚΥΡΙΑ" ΚΛΙΝΤΟΝ Αναδημοσίευση από τον Ναυτίλο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Σε στάση προσοχής, περίπου προσευχής, απαθανατίστηκε σε φωτογραφία η κυρία Κλίντον να καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη στην Αγκυρα, κατά την τελευταία επίσκεψή της στην εκεί ανατολική εσχατιά της Ευρώπης του Διαφωτισμού. Αλήθεια σε ποιον Τούρκο Αγνωστο Στρατιώτη κατέθεσε αυτό το στεφάνι η δημοκρατική πολιτικός; σε αυτόν που σκοτώθηκε πολεμώντας το τέρας του ναζισμού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ή σε αυτόν που έπαιρνε ανυπεράσπιστα αρμένικα κεφάλια διδάσκοντας, πριν από τον Χίτλερ, την ανθρωπότητα τι εστί γενοκτονία! Σε ποιον Αγνωστο Στρατιώτη; αυτόν που εισέβαλε στην Κύπρο το 1974 ή αυτόν που σκοτώνει ακόμα Κούρδους στα βουνά ανατολικώς της Καισάρειας; σε ποιον ακριβώς Αγνωστο Στρατιώτη απέδωσε τιμές η σύζυγος του εγκληματία πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας Μπιλ Κλίντον; Μια αξιοπερίεργη ανάγνωση της λίστας με τα «πρόσωπα-στόχους των τρομοκρατών» (;) που άφησε να διαρρεύσει η αστυνομία, λέει ότι μέσα σε αυτήν τη λίστα υπάρχουν και πρόσωπα που δεν θα μπορούσαν επ' ουδενί να 'ναι στόχοι τρομοκρατών! Γιατί; θα μπορούσαν να 'ναι οι υπόλοιποι; Από την άλλη είναι επίσης αλήθεια ότι η ασυνάρτητη σύνθεση των προσώπων σε αυτήν τη λίστα πιστοποιεί συντάκτη ηλίθιον. Εκτός κι αν είναι πολύ πιο πονηρός απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε... Η στήλη αυτή είναι εναντίον των αγωγών. Εχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να γράφουμε ότι ο Τυποκτόνος αυτός νόμος Βενιζέλου (τον οποίον με ιερή φροντίδα διατήρησε αλώβητον ο κ. Ρουσόπουλος) μόνον σκοπόν έχει τη χειραγώγηση του Τύπου και τη φίμωση των δημοσιογράφων. Είναι αυτονόητο ότι όταν ένας πολίτης θίγεται ή αδικείται απ' τον Τύπο, μπορεί να κάνει μήνυση και να καταφύγει στον φυσικό του δικαστή. Οταν όμως κάνει αγωγή και ζητάει λεφτά (αλήθεια, πόσο πάει η τιμή μας;) ένας πολίτης, πόσο μάλλον πολιτικός ή δημοσιογράφος, τότε ο σκοπός του είναι η εξόντωση της ελευθεροτυπίας! Συνεπώς η στήλη είναι υποχρεωμένη να διαφοροποιηθεί από τη συνάδελφο κυρία Δάμα, η οποία, κατέθεσε αγωγή εναντίον του περιοδικού «Ρεσάλτο» και του εκδότη του κ. Θύμιου Παπανικολάου. Αν η κυρία Δάμα είχε αδικηθεί από το οποιοδήποτε έντυπο θα μπορούσε να του κάνει μήνυση. Θα μπορούσε να γράψει εναντίον όσων κατά τη γνώμη της τη συκοφάντησαν, σε μεγάλη εφημερίδα, μάλιστα με κύρος θητεύει - όμως δεν θα υποδείξουμε εμείς σε κανέναν τι να κάνει, δικαίωμα του καθενός να κάνει αγωγές αλλά και υποχρέωση δική μας να διαχωρίζουμε τη θέση μας. Ειδικώς σήμερα στην εποχή των γενικεύσεων. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι και το ΑΝΤΙ τού προσφάτως εκδημήσαντος Χρήστου Παπουτσάκη από αγωγή εξουθενώθηκε κι εν τέλει έκλεισε. Εν κατακλείδι να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι αυτήν τη στιγμή πλήθος εφημερίδων -κυρίως επαρχιακών- και πολλοί δημοσιογράφοι βρίσκονται με το κεφάλι στον ντορβά ένεκεν των αγωγών. Είναι ίσως το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα που ταλανίζει τον Τύπο, όχι μόνον διότι κάθε δραχμοφονιάς μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του θιγέντα ακόμα και με αστείες αιτιάσεις (προκειμένου να βγάλει κανένα φράγκο), αλλά διότι αυτός ο νόμος Βενιζέλου-Ρουσόπουλου και τώρα Γκιουλέκα κρέμεται πάνω απ' το κεφάλι καθενός δημοσιογράφου όπως το σπαθί του Δαμοκλή οδηγώντας ακόμα και στην αυτολογοκρισία. Εξ όλων αυτών εγείρεται μέγα θέμα και για την Αριστερά ή το μέρος της εκείνο που δεν λειτουργεί βάσει αρχών, αλλά βάσει (δημοσίων και προσωπικών) σχέσεων. Δεν είναι δυνατόν η Αριστερά να ανέχεται πόσο μάλλον να κανακεύει δημοσιογράφους που κάνουν αγωγές κατά δημοσιογράφων (όπως εναντίον του κ. Βασίλη Καββαθά, προ διετίας, με κίνδυνο να του πάρουν το σπίτι) λες και δεν τρέχει κάστανο. Δεν μπορεί να 'ναι κανείς αριστερός στα πάνελ ή όταν κινδυνεύει η δουλειά του, αλλά ανθρωποφάγος με τους συναδέλφους του. Οσο κι αν διαφωνεί μαζί τους. Ακόμα κι αν συκοφαντείται. Ας τους κάνει μήνυση, ας γράψει, ας απαντήσει, τόσο δύσκολο είναι να πάψουμε να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε; Τόσο δύσκολο είναι να πάψουμε να 'χουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δεν μπορείς να αγωνίζεσαι για την ελευθεροτυπία και εκ παραλλήλου να χρησιμοποιείς τους νόμους που τη σκοτώνουν। Εχει και η υποκρισία τα όριά της। Ούτε η Αριστερά μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες. Ή έχει αρχές ή έχει κολλητούς ΣΤΑΘΗΣ Σ. 12.ΙΙΙ.2009 stathis@enet.grΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/03/2009============================================================================