ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

Αισιόδοξα είναι τα στοιχεία για την κατάργηση της θανατική ποινής παγκοσμίως, σύμφωνα με έκθεση που έφερε στο φως της δημοσιότητας η Διεθνής Αμνηστία.

Το γεγονός καταδεικνύει ότι οι χρόνιες προσπάθειες αποφυγής της τελειωτικής αυτής τιμωρίας που αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή χωρίς κανένα έλεος, απέδωσαν καρπούς και τα κράτη που  συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη θανατική ποινή απομονώνονται ολοένα και περισσότερο έπειτα από μια δεκαετία προόδου προς την κατεύθυνση της κατάργησής της.

Η Διεθνής Αμνηστία καταγράφει την εν λόγω αισιόδοξη εξέλιξη  στη νέα της έκθεση με τίτλο «Θανατικές Καταδίκες και Εκτελέσεις το 2010». Συνολικά 31 χώρες κατήργησαν τη θανατική ποινή στο νόμο ή στην πράξη στη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, αλλά η Κίνα, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, οι ΗΠΑ και η Υεμένη παραμένουν μεταξύ των πιο συχνών εκτελεστών, σε ευθεία αντίθεση με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Να σημειωθεί ότι στην Κίνα αλλά και στις ΗΠΑ σημειώθηκαν εκτελέσεις, παρά την διεθνή κατακραυγή που για τις μεν ΗΠΑ αφορά την δήθεν προάσπιση ενός δικαιότερου κόσμου, για δε την Κίνα την ταυτόχρονη εμπορική της επέλαση σε διάφορα σημεία του πλανήτη που μοιραία την φέρνει σε επαφή με περισσότερο δημοκρατικές κοινωνίες. Πιστεύεται ότι η Κίνα εκτέλεσε χιλιάδες το 2010, αλλά συνεχίζει να τηρεί μυστικότητα για τη χρήση της θανατικής ποινής. Χρησιμοποίησε μάλιστα τη θανατική ποινή το 2010 εναντίον χιλιάδων ανθρώπων για ένα ευρύ φάσμα εγκλημάτων που περιλαμβάνει μη βίαια αδικήματα και έπειτα από δικαστικές διώξεις που δεν πληρούσαν τα διεθνή πρότυπα δίκαιης δίκης. Το 1977, όταν η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε την παγκόσμια εκστρατεία της, η θανατική ποινή είχε καταργηθεί μόνο από 16 χώρες.

Τώρα, σχεδόν εκατό χώρες έχουν σταματήσει να τη χρησιμοποιούν για όλα τα εγκλήματα, και 139 θέτουν τέρμα σε αυτήν στο νόμο ή στην πράξη. Και υπάρχουν και άλλα ενθαρρυντικά ορόσημα. Η Μογγολία εφάρμοσε ένα μορατόριουμ στις εκτελέσεις και η Γκαμπόν κατήργησε τη θανατική ποινή στο νόμο πέρυσι. Ακόμα και σε χώρες όπου η υποστήριξη για τη θανατική ποινή παραμένει ισχυρή, όπως στην Κίνα, την Κένυα, τη Γουιάνα και το Μπαγκλαντές, γίνονται θετικά βήματα για να ευθυγραμμιστεί η χρήση της με τα πρότυπα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Περισσότερα κράτη από ποτέ ψήφισαν στα Ηνωμένα Έθνη υπέρ ενός παγκόσμιου μορατόριουμ στις εκτελέσεις. Πάντως δύο είναι οι  περιοχές που ευθύνονται για τις περισσότερες εκτελέσεις παγκοσμίως: Η Ασία και η Μέση Ανατολή. Ο συνολικός αριθμός εκτελέσεων που καταγράφηκαν επίσημα από τη Διεθνή Αμνηστία το 2010 μειώθηκε από τουλάχιστον 714 ανθρώπους το 2009 σε τουλάχιστον 527 το 2010. Σημαντικό ποσοστό των εκτελέσεων ή των θανατικών ποινών που καταγράφηκαν το 2010 στην Κίνα, την Αίγυπτο, την Ινδονησία, το Ιράν, το Λάος, τη Λιβύη, τη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη αφορούσαν αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά. 

Το Ιράν, το Πακιστάν, η Σαουδική Αραβία, το Σουδάν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα παρέβλεψαν τις διεθνείς απαγορεύσεις το 2010 και επέβαλαν θανατικές ποινές σε άτομα που βρίσκονταν σε ηλικία κάτω των 18 ετών όταν διαπράχθηκαν τα εγκλήματα.

Από το 2003, λιγότερες από τις μισές χώρες που διατηρούν τη θανατική ποινή έχουν πραγματοποιήσει εκτελέσεις. Λιγότερο από το ένα τρίτο ήταν γνωστό ότι εκτελούσαν κρατούμενους κάθε χρόνο κατά τα τελευταία τέσσερα έτη. Εκτός από την αισιόδοξη όμως εξέλιξη που αφορά την μείωση των χωρών που εφαρμόζουν την θανατική ποινή, υπάρχουν και οι ανησυχίες αλλά και οι αρνητικές εξελίξεις καθώς πολλές  χώρες χρησιμοποιούν τη θανατική ποινή ως έναν βολικό τρόπο για να απαλλάσσονται από ανθρώπους που προκαλούν προβλήματα και να δείχνουν ότι οι αρχές είναι σκληρές με το έγκλημα.

Συχνά επιβάλλεται έπειτα από άδικες δίκες και βάσει ομολογιών που εκμαιεύονται με βασανιστήρια. Συχνά επίσης χρησιμοποιείται κατά πολιτικών αντιπάλων, φτωχών ανθρώπων, μειονοτήτων και μελών φυλετικών, εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων. Κάποιες φορές μάλιστα, χρησιμοποιείται ακόμα και κατά ανθρώπων που φέρονται να διέπραξαν εγκλήματα όταν βρίσκονταν σε ηλικία κάτω των 18 ετών ή που πάσχουν από σοβαρές νοητικές διαταραχές.

Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι ότι οι θανατικές ποινές επιβάλλονται για πράξεις όπως η απάτη, η μαγγανεία, η αποστασία, τα αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά ή τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, που απέχουν πολύ από το νομικό κατώφλι των «πλέον σοβαρών» εγκλημάτων. Το γεγονός αυτό από μόνο του επιτείνει την ανησυχία για τα κριτήρια επιβολής της θανατικής ποινής που όπως διαπιστώνεται, παρά την σταδιακή κατάργησή της σε αρκετές χώρες, σε αυτές που ακόμη εφαρμόζεται τα κριτήρια ολοένα και απλουστεύουν.

Αυτό θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από όλους όσους αγωνίζονται για την κατάργησή της. Ας δούμε ενδεικτικά σε ποια κατάσταση βρίσκεται παγκοσμίως η θανατική ποινή. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, τη μόνη χώρα της αμερικανικής ηπείρου που πραγματοποιεί εκτελέσεις, επιβλήθηκαν τουλάχιστον 110 θανατικές ποινές το 2010. Έντεκα χώρες επέβαλαν θανατικές ποινές, αλλά συνέχισαν να μην πραγματοποιούν εκτελέσεις εντός του ίδιου έτους: Αφγανιστάν, Μπρουνέι Νταρουσαλάμ, Ινδία, Ινδονησία, Λάος, Μαλδίβες, Μιανμάρ, Πακιστάν, Νότια Κορέα, Σρι Λάνκα και Ταϊλάνδη.  Τα νησιά του Ειρηνικού παρέμειναν ελεύθερα από θανατικές καταδίκες και εκτελέσεις.

 Η Διεθνής Αμνηστία δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει συγκεκριμένα νούμερα για τη χρήση της θανατικής ποινής σε Κίνα, τη Μαλαισία, τη Βόρεια Κορέα, τη Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ, παρότι ήταν γνωστό ότι διεξάγονταν εκτελέσεις σε όλες αυτές τις χώρες. Έπειτα από το χρονικό κενό ενός έτους το 2009, όταν για πρώτη φορά δεν καταγράφηκε καμία εκτέλεση στην Ευρώπη και την πρώην Σοβιετική Ένωση, τον Μάρτιο του 2010, στην Λευκορωσία πραγματοποιήθηκαν  δύο εκτελέσεις.

Οι αρχές της Αλγερίας, της Ιορδανίας, του Κουβέιτ, του Λιβάνου, του Μαρόκου/Δυτικής Σαχάρας, της Τυνησίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων επέβαλαν θανατικές καταδίκες, αλλά συνέχισαν να απέχουν από τη διεξαγωγή εκτελέσεων.

Οι ιρανικές αρχές παραδέχθηκαν την εκτέλεση 252 ανθρώπων, περιλαμβανομένων πέντε γυναικών και ενός ανήλικου παραβάτη το 2010.

Τέλος, λιγότερες είναι οι  θανατικές καταδίκες και εκτελέσεις  που καταγράφηκαν συνολικά στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2010 σε σύγκριση με το 2009. Από τα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει αισιοδοξία.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:  http://e-hografos.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html