Κορυδαλλός 1974-2013 : Πολιτική, ιστορική αποτίμηση από τον Λυκούργο Χατζάκο

Εξαιρετικό ενδιαφέρον προκαλεί η πολιτική - ιστορική επισκόπηση που πραγματοποίησε ο κ. Λυκούργος Χατζάκος για τη πόλη του Κορυδαλλού και η οποία αφορά στη περίοδο 1974 -2013.  Στο άρτιο και εμπεριστατωμένο κείμενό του ο κ. Χατζάκος διαπερνά τη σύγχρονη ιστορία της πόλης με τη ματιά του αντικειμενικού - στο μέτρο του δυνατού - παρατηρητή, με τη διαφορά ότι και ο ίδιος συμμετείχε εν μέρει στη διαμόρφωση της καθώς υπήρξε δημοτικός σύμβουλος της πόλης τη περίοδο 1990-94.  Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Λυκούργος Χατζάκος διακρίνεται για την πολύπλευρη προσφορά του τόσο στη πόλη του όσο και στη κοινωνία γενικότερα έχοντας στο ενεργητικό του πλούσια ανθρωπιστική δράση στη Τσετσενία, την Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία, το Σουδάν, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.


Γράφοντας για τα πολιτικά δρώμενα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα αναφέρει:

Εντός του προσεχούς έτους, πρόκειται να διενεργηθούν οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση. Η ιδιαίτερη σημασία τους είναι πρόδηλη, μιας και αφ’ ενός, είναι οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη τοπικών αρχών, μετά από την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης και αφ’ ετέρου, μέλλει να διεξαχθούν σε μια περίοδο που το πολιτικό σκηνικό, κάθε άλλο παρά το σύνηθες είναι καθώς η οικονομική κρίση συνεχίζει να προκαλεί επάλληλους κραδασμούς στο πολιτικό σύστημα. Οι πολίτες θα κληθούν να αποτιμήσουν και την ανταπόκριση των εν ενεργεία δημάρχων στις προκλήσεις του νέου διοικητικού συστήματος, αλλά και να αξιολογήσουν την συνολική παρουσία των υποψηφίων και των προτεινόμενων, δράσεων για την αντιμετώπιση των σκληρών συνθηκών που συνθέτουν σήμερα την καθημερινότητά μας.

Σήμερα, ένα επιπλέον κριτήριο οφείλει να είναι ο βαθμός συνδρομής των επιλογών των δημοτικών αρχών και η αποτελεσματικότητά τους, στην εθνική προσπάθεια διευθετήσεως των δημοσιονομικών στην πορεία προς την έξοδο από την κρίση και η αξιοποίηση αναπτυξιακών δυνατοτήτων. Η Αυτοδιοίκηση παρά την βραδύτητα που εμφανίζεται στον εκσυγχρονισμό της και την υστέρηση στην σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή αντίστοιχη πρακτική, δεν παύει ως σημαντικό πεδίο της δημόσιας ζωής, να επηρεάζει και να κατοπτρίζει το γενικότερο πολιτικό σκηνικό τα εκάστοτε αποτελέσματα των εκλογών για την αυτοδιοίκηση σκιαγραφούν το γενικότερο πολιτικό κλίμα. Επιπροσθέτως, δίχως αμφιβολία, οι ΟΤΑ είναι κομμάτι του πολιτικού συστήματος με βαρύνοντα ρόλο στην διαμόρφωση της γενικής κατάστασης ιδιαιτέρως, από το σημείο - πλέον της 10ετίας , κατά το οποίο οι δήμαρχοι είναι σχεδόν, οι μόνοι πολιτικοί παράγοντες που διατήρησαν την δυνατότητα να προσλαμβάνουν ή να «συμβασιοδοτούν» κ.λπ. 

 Δεδομένου του ανωτέρω πλαισίου, στο παρόν κείμενο εστιάζω στον Δήμο Κορυδαλλού, επιχειρώντας μια συνοπτική αποτύπωση της μεταπολιτευτικής διαδρομής της πόλης, των τοπικών πολιτικών σχηματισμών και καταθέτω την προσωπική μου άποψη περί των Δημοτικών Αρχών, σε μια απόπειρα να σκιαγραφήσω την εξέλιξη και τις επιπτώσεις από την άσκηση της δημοτικής εξουσίας και των γεγονότων έτσι,όπως τα βίωσα μέσα από την συμμετοχή μου στα κοινά της πόλης. Είναι άλλωστε η γενέτειρά μου την οποία και εγώ είχα την τιμή να υπηρετήσω ως αιρετός (Δημοτικός Σύμβουλος & Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου), στην πλέον δημιουργική περίοδό, κατά την οποία ούτε οι πιστώσεις ούτε οι αρμοδιότητες, συγκρίνονταν με εκείνες που δόθηκαν στις μετέπειτα αυτοδιοικητικές αρχές· από μία άλλη οπτική,αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση μέσου Δήμου στο Λεκανοπέδιο, ο οποίος έχει αναπτυξιακή δυνατότητα, αλλά,κάθε Δημοτική Αρχή προκειμένης της εκλογής ή της επανεκλογής της, αρκείται στην ευκολία των χειραψιών και φιλικών χτυπημάτων στην πλάτη, της προσέγγισης διοικήσεων εθνικό τοπικών συλλόγων, αθλητικών σωματείων και φυσικά (!) των προσδοκιών που καλλιεργούν οι προσλήψεις, συμβάσεις και κάθε είδους … συμπαραστάσεις ή στην πεπατημένη της επικοινωνιακής ανοησίας δαπανηρών και άνευ αντικρίσματος εκδηλώσεων, των οποίων κύριος σκοπός είναι οι δημόσιες σχέσεις. 

 Από μιας αρχής, πρέπει να συγκρατείται ότι ο Κορυδαλλός διαφέρει ως προς τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού από τις γύρω περιοχές, καθώς δεν είναι η τυπική εργατική συνοικία, όπως η Κοκκινιά ή η Δραπετσώνα, αλλά μια πόλη με μεσο/μικροαστικά χαρακτηριστικά, αφού και οι πρώτοι οικισμοί συγκροτήθηκαν από ναυτικούς και εμπόρους,ενώ, η έλευση των προσφύγων από την Μ. Ασία –γεγονός που επέδρασε καταλυτικά στην μεταβολή της ταξικής δομής των τοπικών κοινωνιών και γενικότερα της χώρας - , δεν επηρέασε σημαντικά τον Κορυδαλλό μιας και ο αριθμός του πληθυσμού που εγκαταστάθηκε στην πόλη ήταν πολύ μικρός. Στην πλειοψηφία τους, οι πολίτες προσανατολίζονται σε προοδευτική κατεύθυνση, με εμπεδωμένη δημοκρατική αντίληψη. Σε μία περίοδο κρίσεως και αδιεξόδων, εξ αιτίας πολιτικών επιλογών κατά τα προηγούμενα έτη χρήσιμο είναι να δώσουμε λίγο χρόνο σε μια σύντομη, αλλά περιεκτική, επισκόπηση των μέχρι σήμερα διοικήσεων και των πεπραγμένων τους, ώστε να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο την εμπειρία του παρελθόντος, εν όψει των επερχομένων εκλογών για την Αυτοδιοίκηση. 

  Μεταπολίτευση 

 Στις πρώτες, μετά την μεταπολίτευση εκλογές του 1974, ο διωχθείς από την δικτατορία και προερχόμενος από την αριστερά (ΚΚΕ εσ.), δήμαρχος Γιάννης Φθενάκης επανεκλέγεται με την υποστήριξη και του ΠΑΣΟΚ και λήγει η δοτή θητεία Καρίγιαννη. 

 Στην συνέχεια, την 4ετία 1978 - 1982, ήρθε στην εξουσία η διοίκηση του Δημήτρη Μαλαγαρδή. Ενός συνεπούς λαϊκού αγωνιστή, ενός κομμουνιστή δημάρχου. Παρά τις αγκυλώσεις τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και την κατά περιπτώσεις άκαμπτη στάση του προϊόντα της πολυετούς εξορίας και κυνηγητών, που σε περιπτώσεις υπερέβαιναν και εκείνες, τις αναμενόμενες από τον φορέα της παραδοσιακής αριστεράς που υπεστήριζε τον συνδυασμό του («Δημοκρατική Ενότητα»), οφείλουμε να τονίσουμε, πως επρόκειτο για έναν απολύτως έντιμο, ηθικό και ακέραιο χαρακτήρα και αντίστοιχη ήταν η περίοδος της Δημαρχίας του.

 Ήταν η εποχή των κινητοποιήσεων για το κέντρο λυμάτων (χαβούζα) στο γειτονικό Κερατσίνι, την αποκομιδή των απορριμμάτων, τα 88 στρέμματα. Τα σημεία συνάντησης ήταν η Ερμίνα, το Les Ami, το Coronado, το Alluete. H μόδα περιελάμβανε στρατιωτικά jackets, τα γυμνασιακά μας βιβλία τα πηγαινοφέρναμε σε στρατιωτικά σακίδια, μούσια, μαλλιά και φοιτητές - “στρουκτούρια” τα ινδάλματα της αρχόμενης εφηβείας μας. Πλατεία Μέμου, παλιό νεκροταφείο καιΓηροκομείο οι αλάνες που φιλοξένησαν τα γδαρμένα μας γόνατα και τις φαντασιώσεις μας να γίνουμε Δεληκάρης,Τριαντάφυλλος, Κελεσίδης. Συζητήσεις πολιτικές, περί θεάτρου, τέχνης κ.ά, μέχρι πρωίας στο Alluete, πάντα διανθισμένες με και με ολίγον από Θρύλο, ο κυρ Αλέκος να φέρνει μακαρονάδες, φραπεδάκια και την περίφημη σοκολατίνα - λαγουδάκι. 

 Ο Δημήτρης Μαλαγαρδής υπήρξε ο τυπικός αριστερός,ψημένος από την εξορία και τους σκληρούς λαϊκούς αγώνες. Υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση τον πολιτικό του χώρο και ακολούθησε ένα κλειστό μοντέλο διοίκησης, συμβατό με την αντίληψη του πολιτικού φορέα που υπεστήριζε (ΚΚΕ) την εποχή εκείνη. Θυμόμαστε τις διακηρύξεις περί των προθέσεών ου για τις καφετέριες –που θεωρούσε κέντρα μικροαστικής διαφθοράς - , την σκληρή και σχεδόν άκαμπτη στάση του απέναντι σε ιδεολογικούς αντιπάλους, ή σε παρεκκλίσεις από την κομματική ορθοδοξία, αλλά, ταυτόχρονα και την δίκαιη κρίση του. 

Στα αρνητικά επίσης, είναι και η ακαμψία του στην αξιοποίηση του θεσμού των Συνοικιακών Συμβουλίων,αντιμετώπιση όμως που ήταν εναρμονισμένη με την τακτική του ΚΚΕ το οποίο περιέβαλλε με καχυποψία και αρνητισμό κάθε θεσμικό εκσυγχρονισμό. Εν κατακλείδι, παρά τα όποια ελλείμματα ή διαφορετικές απόψεις διατηρώ, θεωρώ ότι ο απολογισμός της θητείας του, δεδομένων των συνθηκών, ήταν θετικός. Οι πρώτες εκλογές στα χρόνια της «Αλλαγής». 

 Στις εθνικές εκλογές τον Οκτώβρη του 1981 το ΠΑΣΟΚ αποσπά το εντυπωσιακό 48%. Οι αγώνες «δικαιώνονται», οι ηττημένοι του εμφυλίου και η παραγκωνισμένη Β’ Πειραιά βρίσκουν την θέση τους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Στη περιοχή, η Π. Ράλλη και η Γ. Λαμπράκη αποκτούσαν αποχετευτικό δίκτυο (θυμόμαστε τις πλημμύρες το 1978 και τους ανθρώπους που χάσαμε …), η Νίκαια εγκαινίαζε τις νέες εργατικές πολυκατοικίες. Δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στο Κράτος, η Μελίνα Υπουργός Πολιτισμού, «ακόμη καλύτερες μέρες» βρίσκονταν μπροστά μας. Μαθητικές παρατάξεις,πολιτικοποίηση παντού, εκλογές με μεγάφωνα και μουσικές,«κόντρες» με συνθήματα, έντονα συναισθήματα και πάθος. 

 Το κλίμα που δημιούργησε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, καλλιέργησε στην τοπική βάση του, την πεποίθηση ότι είχε έλθει η ώρα αλλαγής και στην διοίκηση του Δήμου εφ’όσον, οι δημοτικές εκλογές διενεργήθηκαν τον Οκτώβριο του 1982, έναν χρόνο μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 48%. Τότε άνοιξε το «Capitsinos» και για μακρό χρονικό διάστημα έγινε το κέντρο συνάντησης ΠΑΣΟΚων όλης της περιφέρειας. Εκεί είχα την πρώτη συνάντηση με τον υποψήφιο δήμαρχο για το ΠΑΣΟΚ, τον γιατρό Περικλή Βελιούρη, ο 

.........

  ΣΣ: Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο επισκεφθείτε την σελίδα του Λυκούργου Χατζάκου : http://www.scribd.com/doc/157995435/%CE%9A%CE%9F%CE%A1%CE%A5%CE%94%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A3-1974-

2013#download