ΟΜΟΝΟΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Δευτέρα 30 Μάρτη 2009, 5 το απόγευμα…. Περπατάω την Αθηνάς από Ομόνοια προς μοναστηράκι για να πάω στο γραφείο μου. Μόλις φτάνω μπροστά στο δημαρχείο της Αθήνας, βλέπω στην πλατεία στο σιντριβάνι 5-6 πολίτες ηλικίας όλοι πάνω από 40 να ετοιμάζουν να απλώσουν τα φονικά τους εργαλεία. Ήταν εκεί για να διαδηλώσουν υπέρ του περιβάλλοντος. Άπλωσαν ένα σχοινί και επάνω του σαν μπουγάδα στερέωσαν με μανταλάκια χαρτιά Α4 παιδικές ζωγραφιές με καμένα δέντρα. Στο απέναντι πεζοδρόμιο, στο μπροστινό τοίχο του δημαρχείου, το επίσημο κράτος έπαιρνε θέση μάχης. Το περικύκλωσε με αστυνομικούς. Στο ίδιο κτήριο όμως, στην πίσω του πλευρά καθημερινά πεθαίνουν 15χρονα από τα ναρκωτικά…… χωρίς κουκούλες βέβαια. Έγινα ηφαίστειο και για να αμυνθώ τράβαγα φωτογραφίες με το κινητό μου τους αστυνομικούς με τις πανοπλίες και από την άλλη, τους πολίτες με τα μανταλάκια… Συνέχισα να περπατώ … Στα 10 μέτρα πιο πέρα δεύτερη κλούβα αστυνομικοί και αμέσως μετά και τρίτο όχημα της αστυνομίας με ιδιωτικές πινακίδες…. Ο κίνδυνος από τα μανταλάκια ήταν ορατός… Τσαντισμένος προχώρησα, ώσπου σε ένα περίπτερο μπροστά άρχισα να χαζεύω τα αθλητικά στις εφημερίδες. Αγόρασα μία κάρτα για το κινητό μου, διάβασα τα προγνωστικά της γιουροβίζιον και γεμάτος υπερηφάνεια συνέχισα προς το γραφείο μου… Καταναλώθηκα….. Φοβάμαι πώς έχω αρχίσει να με σιχαίνομαι… ΛΕΥΤΕΡΗΣ Κ.