ΤΟ ΔΙΧΤΥ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ του Αντώνη Παπαδόπουλου

Ένα μυθιστόρημα που ξεχωρίζει

Το μυθιστόρημα ΤΟ ΔΙΧΤΥ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ είναι βασισμένο
στην ιστορία που διηγείται μια γυναίκα από το Μελί της
Μικράς Ασίας.

«…Όλο το νησί είχε ξεσηκωθεί εναντίον αυτών που τους χαλούσαν την ησυχία.  Είχε διαδοθεί παντού, πως οι Τούρκοι αν δεν τους έβρισκαν γρήγορα θα περνούσαν σε αντίποινα κι ήδη οι ζημιές στα σπίτια που έμπαιναν για να ψάξουν ήταν μεγάλες.  Από στόμα σε στόμα κυκλοφόρησαν οι φήμες και οι πληροφορίες για το ποιοι μπορεί να ήταν .  όλοι πια μιλούσαν για τους «τυχερούς ψαράδες» που τελευταία πλούτιζαν και κανείς δεν ήξερε πως και γιατί.  Να λοιπόν που  ο λόγος ήταν ολοφάνερος!  Είχαν βρει τον πλούσιο Τούρκο και τον άρμεγαν και τώρα –ποιος ξέρει γιατί;- τον σκότωσαν και του ΄κλεψαν τη γυναίκα.  Κανείς δε μιλούσε για την Παρασκευή γιατί κανείς δεν την ήξερε.  Ακόμα κι η δική της οικογένεια δεν είχε μάθει ποτέ νέα της και τη θεωρούσαν πια νεκρή.  Έτσι όταν έπεσε η ιδέα εκείνο το βροχερό βράδυ να βγουν όλοι και να ψάξουν τους φυγάδες για να τους παραδώσουν, ο πατέρας και η μάνα της άτυχης κοπέλας πήραν δυο δάδες κι ενώθηκαν μαζί με τους άλλους κατοίκους που τώρα φώτιζαν τα καλντερίμια και το ουράνιο νερό μ’ ένα παθιασμένο κόκκινο χρώμα.

-         Γρήγορα, λύστε τα σχοινιά!  Πλησιάζουν! Φώναξε ο Νικήτας καθώς η ανταύγεια απ’ τις κινούμενες φωτιές φώτισε το απόλυτο σκοτάδι του λιμανιού.

,

,

Ο Κωνσταντής με ψυχρόαιμες κινήσεις πήδηξε στο νερό και μαζί με το Τάσο έσπρωχναν τη βάρκα του μπάρμπα Ανέστη που όμως λες και δεν ήθελε να φύγει, αντιστεκόταν από τα αντίθετα κύματα.  Η Εριφύλη είχε καλύψει με το σάλι της τον μικρό Μικές κι η Σοφούλα έσφιγγε τη πληγή της αδελφής της για να κλείσει.  Οι φωτιές πλησίαζαν πια στο λιμάνι κι η αγωνία των φυγάδων κορυφωνόταν.  Ξαφνικά είδαν τον Βασίλη και την Παρασκευή να τρέχουν προς το μέρος τους.

-         Διώξε τους!  Μην τους αφήσουμε να μας πάρουςν στο λαιμό τους!

Ο Τάσος άρχισε να ουρλιάζει βλέποντας το ζευγάρι που τους χάλασε τη ζωή, να προσπαθεί να πλησιάσει τη βάρκα.  Στο μεταξύ ο Βασίλης είχε σπρώξει την Παρασκευής στο νερό και τώρα κολυμπούσε κρατώντας την απ’ τη μέση.

-         Φύγετε από εδώ καταραμένοι, ούρλιαξε η Σοφούλα κι η δυνατή φωνή της έκανε τις περιπλανώμενες δάδες της πόλης να βρουν επιτέλους το στόχο τους.

-         Τι σας φταίμε εμείς;  Αφήστε μας μήπως γλυτώσουμε!

Ο Βασίλης είχε πλησιάσει πολύ κοντά τους, όταν ο Νικήτας του κατάφερε μια δυνατή κλωτσιά στο πρόσωπο, κάνοντάς τον να γεμίσει τη θάλασσα με αίματα.  Η Παρασκευή ούρλιαξε, καθώς το άγριο νερό βρήκε δυο έτοιμα κορμιά να παρασύρει…

Τέσσερις φίλοι και οι αγάπες τους, βρέθηκαν στη δύνη μιας απίστευτης ιστορίας.  Η φιλία τους δοκιμάζεται, η αλληλεγγύη τους δένει, μα η μεγάλη φουρτούνα που προκαλούν με τις συμπεριφορές τους, αλλάζει ολοκληρωτικά τις ζωές τους.  Οι δικοί τους άνθρωποι τους καταδιώκουν για να τους δώσουν βορρά στους Τούρκους δυνάστες.  Η  αντοχή τους δοκιμάζεται, η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη νηνεμία της συμβίωση που συχνά τους εγκαταλείπει.  Κι όλα αυτά άρχισαν όταν μια μέρα, ο αγάς έκλεψε ένα μικρό κορίτσι από τη Χίο, το βίασε, το έκανε γυναίκα του, το έκλεισε μέσα σ΄ ένα χρυσό κλουβί στις ακτές της Ανατολής..  Και χρόνια μετά  οι τέσσερις φίλοι, τέσσερις απλοί ψαράδες της Χίου, την συναπάντησαν εκεί απέναντι από το νησί τους.   Και ο έρωτας γεννήθηκε και μαζί του γεννήθηκαν η λαχτάρα, το πάθος, η ζήλια, η αλαζονεία, ο εγωισμός,  η ίντριγκα, η καχυποψία, οι δολοφονίες και…».

Όπως γράφει ο Αντώνης Παπαδόπουλος στο βιβλίο του «Το δίχτυ στο ποτάμι» το μυθιστόρημα αυτό είναι βασισμένο στην ιστορία που του διηγήθηκε μια γυναίκα από το Μελί της Μικράς Ασίας και η οποία καταγράφεται μετά το τέλος του μυθιστορήματος.  Το τελικό αποτέλεσμα όμως, βεβαιώνει ότι η ιστορία αυτή, επιδέχθηκε μια αριστοτεχνική διάνθιση με αποτέλεσμα να αφήνει στον αναγνώστη διαρκώς την αίσθηση ότι διαβάζει ένα εξωτικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά.  Η μικρή ιστορία έλαβε έκταση, εμπλουτίστηκε μ’ ένα καταπληκτικά χρωματιστό σενάριο, με συναρπαστική πλοκή, με ζωντανούς διαλόγους, χωρίς φκιασίδια.  Μέσα όμως στο βιβλίο, ο αναγνώστης ζει με μύρια χρώματα όπως είναι τα χρώματα της Ανατολής. Πρόκειται για ένα απολαυστικό ανάγνωσμα από εκείνα που σπάνια συνεπαίρνουν τον αναγνώστη μεταφέροντάς τον σε πραγματικά σημεία του πλανήτη που δεν έπαψαν ποτέ να διατηρούν μια σαγηνευτική μαγεία ενώ ταυτόχρονα εξυμνεί τον έρωτα, τη φιλία, αλλά και την αυτοθυσία όλα εγκλωβισμένα σ' ένα τόσο δα κομματάκι δίχτυ.

Ο Συγγραφέας

Πριν από κάθε αναφορά, αξίζει να τονιστεί ότι ο Αντώνης Παπαδόπουλος είναι ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος του Πολιτισμού, εξαιρετικά χαρισματικός αλλά και δραστήριος και ιδιαίτερα σημαντικός για τη χώρα μας.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε και κατοικεί στη Νίκαια.  Σπούδασε φωτογραφία, σενάριο και σκηνοθεσία στη Ρώμη όπου εκεί ίδρυσε και τον πρώτο του θίασο, το Teatro in Corsa, το 1984. 

Το 1990 επιστρέφοντας στην Ελλάδα δημιούργησε το ΙΩΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, έναν από τους σημαντικότερους καλλιτεχνικούς Φορείς της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.  Από τότε μέχρι σήμερα, έχει ανεβάσει πάνω από σαράντα (40) θεατρικά έργα, δικά του και άλλων συγγραφέων και έχει επ8ιμεληθεί πλήθους λογοτεχνικούς βραδιών.

Το ΙΩΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ είναι ένας από τους ελάχιστους θιάσους στην Ελλάδα που ασχολήθηκε και ασχολείται κυρίως με έργα που αφορούν τη Μικρασία :

(Η Έξοδος, Νύφη – Μαρίτσα η Πρόσφυγγα, Κασσάνδρα, Σιπυλίνα, Μας χωρίζει μια Θάλασσα κ.α.). 

Έχει υπογράψει το σενάριο και τη σκηνοθεσία στο μικρασιατικό ντοκιμαντέρ «Μελί το Ελληνοχώρι» και στο «Ο Άνθρωπος που κέρδισε τη ζωή».

Είναι Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Μαγνησίας και Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Ιστορίας, Τέχνης και Θεάτρου.

Μυθιστόρημα: ΤΟ ΔΙΧΤΥ  ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Συγγραφέας:  Αντώνης Παπαδόπουλος

Εκδόσεις:  Λεξίτυπον

*  Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα: ioniko1@otenet.gr