Ηθικό Διοίκηση - Ηγεσία ........

(μέρος 6ο)

 

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ 
Αντί επιλόγου θα αναφέρουμε τις στρατιωτικές επαγγελματικές αξίες, οι οποίες αποτελούν την υποδομή του στρατιωτικού επαγγέλματος και της εξασφαλίσεως του ηθικού των στελεχών.

Γενικά

Αν και για μεγάλη χρονική περίοδο δεν
μεταφέρουμε τις πολεμικές σημαίες μας στη μάχη, από παράδοση εμπιστευόμαστε την ευθύνη για την ασφάλεια, φροντίδα και παρουσίασή τους στα χέρια των μονίμων στελεχών. Συμβολικά τότε με την παραπάνω ευθύνη έχουμε τοποθετήσει στα χέρια των Αξιωματικών την ψυχή του Στρατού δια μέσου των Συνταγμάτων, που αυτές οι σημαίες αντιπροσωπεύουν.

Οι μόνιμοι αξιωματικοί του Στρατού αλλά και τα λοιπά μόνιμα στελέχη αποτελούν την σπονδυλική στήλη αυτού, τους αληθινούς φορείς των παραδόσεων της Ηγεσίας. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την ύπαρξη και διατήρηση σταθερών ηθικών χαρακτηριστικών, προσωπικής και επαγγελματικής καταστάσεως σε εξαίρετο βαθμό στις Μονάδες.

Το κεφάλαιο αυτό έχει αφιερωθεί στην πρόσδοση περισσότερου «αέρα» στην αναδίπλωση των σημαιών που υπερήφανα φέρουμε με την παρουσίαση των ατομικών αξιών της Στρατιωτικής Επαγγελματικής Ηθικής.

Ατομικές Αξίες Αξιωματικού

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η Στρατιωτική Ηθική αποτελείται από τέσσερις κύριες ατομικές ηθικές αξίες: Υπακοή, Καθήκον, Φιλότιμη Υπηρεσία και Αξιοπρέπεια – Ακεραιότητα.

Πρέπει να πιάσουμε αυτές τις αξίες με το ανθρώπινο δίχτυ μας, να ζήσουμε με αυτές και να τις μεταδίδουμε με το παράδειγμα και με καθοδήγηση.

Οι χαρακτήρες πρέπει να αναπτύσσονται στην ειρήνη, γιατί θα δοκιμασθούν στη σκληρότητα του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τη σύγχρονη ανάπτυξη βασικών επιδεξιοτήτων στα στελέχη για το αύριο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε οι σφαίρες θα αρχίσουν να σφυρίζουν και ο καπνός των οβίδων να ανεβαίνει, για να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για τον χαρακτήρα και την ετοιμότητα αυτών που ηγούμαστε. Καθώς θα οδηγούμε τα στελέχη στη μάχη πρέπει να είμαστε σίγουροι μέσα μας ότι αυτοί καταλαβαίνουν ποιο είναι το σωστό.

Έχουμε την μοναδική ευκαιρία να αγγίξουμε τις καρδιές των στελεχών μας και να κάνουμε την Στρατιωτική Ηθική μόνιμο μέρος της ζωής τους. Αυτό πρέπει να είναι η υποθήκη μας σαν ηγέτες. Δεχόμαστε κάθε χρόνο πολλά νέα στελέχη. Αυτοί είναι νέοι άνθρωποι με ποιότητα και με σχετικά μεγάλη μόρφωση, που παρακινούνται από την φιλοπατρία και την επιθυμία να εξυψώσουν και καλυτερέψουν τους εαυτούς τους κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας ή της θητείας τους.

Εμείς τα μόνιμα στελέχη και ιδιαίτερα οι μικροί ηγέτες, είμαστε στα χαρακώματα και στα στρατόπεδα μαζί τους. Αυτοί προσβλέπουν σε μας για έμπνευση και παραδειγματισμό επαγγελματικής άμιλλας. Αυτοί μας παρακολουθούν όταν νομίζουν ότι πρέπει και το κυρίοτερο όταν δεν το περιμένουμε.

Οι αξίες αυτές είναι «αόρατες». Ενώ δεν μπορούμε να τις δούμε ή να τις αγγίξουμε, μπορούμε εν τούτοις να τις αναγνωρίσουμε και να τις αισθανθούμε σε άλλους. Αυτοί επίσης μπορούν να τις αισθανθούν σε μας.

Οι ενέργειές μας αποτελούν πάντοτε ατράνταχτη απόδειξη του χαρακτήρα μας. Ετσι οι πράξεις μας και τα πρότυπα που έχουμε θα δημιουργήσουν και διατηρήσουν τις επαγγελματικές αξίες ζωντανές στο Στρατό. 


Η πρώτη αξία της Στρατιωτικής Ηθικής είναι η ΥΠΑΚΟΗ. 
Υπακοή σημαίνει απλά σεβασμό ή υποταγή. Πρέπει να πιστεύουμε στη Μονάδα και στο Στρατό και να υπακούμε στους στρατιωτικούς της ιεραρχίας, να σεβόμαστε τους συναδέλφους και υφισταμένους μας. Ο αρχαίος φιλόσοφος του πολέμου Sun Tzu έλεγε ότι «... θα νικήσει αυτός ... του οποίου ο στρατός εμπνέεται από το ίδιο πνεύμα σε όλους τους βαθμούς». Η υπακοή είναι αυτό το πνεύμα. Είναι η «άρθρωση που κρατά συνδεδεμένες την Μονάδα και την Ιεραρχία».
Σαν ηγέτες πρέπει να προσπαθούμε να εγκαταστήσουμε ένα κλίμα Διοικήσεως που να ενδυναμώνει την συνοχή, να εξασφαλίζει την ανταλλαγή ιδεών και να δημιουργεί εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της υπακοής. Εάν οι υφιστάμενοί μας, οι συνάδελφοι και οι ανώτεροί μας μας εμπιστεύονται, η υπακοή – σεβασμός και υποταγή ακολουθούν πιο εύκολα.
Πρέπει να προσέχουμε ώστε να μην επιτρέψουμε στην υπακοή μας να παρεξηγηθεί. Πρέπει μόνοι μας να διατηρούμε την ποιότητα των «άστρων» του βαθμού μας. Μην περιμένετε από το σύστημα να το κάνει για μας. Δεν πρέπει να νιώθουμε σεβασμό σε συναδέλφους που αποτυγχάνουν να φθάσουν τα «πρότυπα» του Στρατού. Η Διοίκηση πρέπει να δημιουργεί ένα κλίμα που διατηρεί την υπευθυνότητα, τοποθετεί «πρότυπα» και απαιτεί υπακοή.


Η δεύτερη αξία είναι το ΚΑΘΗΚΟΝ. 
 Το καθήκον περιλαμβάνει την αρχή της προσωπικής υπευθυνότητας. Η άσκηση του καθήκοντος είναι μία παραδοσιακή αξία του επαγγελματία στρατιωτικού. Πολύ απλά, καθήκον είναι να γνωρίζεις τί πρέπει να γίνει και να το εκτελείς χρησιμοποιώντας όλες σου τις δυνάμεις και τις ιδιότητες που σου έδωσε ο Θεός.
Σαν ευρύτερος όρος της προσωπικής υπευθυνότητας το καθήκον περισσότερο σχετίζεται με τις ηθικές και νομικές μας υποχρεώσεις σαν πολίτες και στρατιώτες που ορκίστηκαν να υπηρετούν την Ελλάδα. «Εάν κάνω το καθήκον μου τα υπόλοιπα θα γίνουν μόνα τους» έλεγε ο Πάττον πριν την απόβαση στη Βόρεια Αφρική το 1942.
Μερικές φορές όταν το καθήκον αναφέρεται, οι στρατιώτες φυσικά σκέφτονται την κατάσταση υπηρεσίας ή φρουράς. Το καθήκον σαν μία επαγγελματική αξία όμως, επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από μία απλή καταγραφή καθηκόντων. Σχετίζεται με τις αποστολές μας και πώς θα τις διεξάγουμε.
Το να ζούμε με τα υψηλά πρότυπα του καθήκοντος προϋποθέτει τη γνώση του τί πρέπει να κάνουμε, πολλές φορές χωρίς κατευθύνσεις από τους ανώτερούς μας. Τότε πρέπει να έχουμε το εσωτερικό θάρρος να το κάνουμε καλά, παρά τους φυσικούς κινδύνους και πιέσεις.
Οι στολές που φοράμε συμβολίζουν στους υπόλοιπους Έλληνες ότι είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι να εκπληρώσουμε το καθήκον μας στην ειρήνη, σε περίοδο κρίσεων και στον πόλεμο. Το καθήκον πρέπει να είναι η δεύτερή μας φύση. Η απάντηση στο κάλεσμά του σε καιρό πολέμου πρέπει να είναι μηχανική, ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον φόβο του θανάτου και τον πόνο των πληγών ή των βασανιστηρίων. Η αίσθηση του καθήκοντος είναι ενεργός κατά την απουσία διαταγών ή κατευθύνσεων από τους άλλους, βασιζόμενη στην εσωτερική αίσθηση του τι είναι ηθικά και επαγγελματικά σωστό.
Μια άλλη άποψη του καθήκοντος είναι η υπευθυνότητα του να είμαστε υπόλογοι για τα ατυχήματα. Όλοι μας είμαστε αξιωματικοί ασφαλείας της Μονάδας μας σε όλα τα επίπεδα Διοικήσεως που βρισκόμαστε. Πρέπει να βοηθούμε τους στρατιώτες να αποκτήσουν την «έκτη αίσθηση» της ασφάλειας που όλοι μας προσπαθούμε ενστικτωδώς να εξασκήσουμε σαν γονείς. Πρέπει να τους εκπαιδεύσουμε εντατικά αλλά με ασφάλεια στην ειρήνη, ώστε να εξασφαλίσουμε όταν απαιτηθούν στον πόλεμο, τις πιο πολύτιμες πηγές, τους στρατιώτες και τον εξοπλισμό τους.
Εάν φροντίζουμε για τους στρατιώτες (υφισταμένους) μας αυτοί τότε θα είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους στη μάχη (στην υπηρεσία), όπου η ασφάλεια έχει την ίδια αξία όσο και στην ειρήνη.

.................. συνεχίζεται......