«ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ! Ο ΚΑΘΕΙΣ ΑΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΛΕΥΡΑ!»

Ο βουλευτής Βασίλης Οικονόμου, ένας από τους πολύ
λίγους πολιτικούς που θα μπορούν να περπατούν με το
κεφάλι ψηλά μετά τη σημερινή μαύρη μέρα των Ελλήνων

Εκβιαστικά τα διλήμματα του ΠΑΣΟΚ


Γατζωμένοι στην εξουσία είναι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θα ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο παρατήρησε στην ομιλία του ο κ. Βασίλης Οικονόμου Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών.  Δεν παρέλειψε μάλιστα να επισημάνει ότι από σήμερα θα είναι πολύ δύσκολη η ζωή όλων όσων ψηφίσουν αυτόν το εκτρωματικό πρόγραμμα σημειώνοντας ότι ακόμα και ο Πρωθυπουργός δεν τόλμησε να πάει στο Καλλιμάρμαρο φοβούμενος ότι χιλιάδες λαού μπορεί να τον αποδοκιμάσουν, όπως έκαναν στο σωσία του την προηγούμενη μέρα.


Ολόκληρη η ομιλία του βουλευτή έχει ως ακολούθως: 
 Κύριε Πρόεδρε, τα γυρίσματα της ιστορίας αναδεικνύουν τις ηγεσίες. Με τη στάση που ο καθένας θα κρατήσει στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας αποδεικνύεται αν μπορεί να κρατήσει τα ηνία της χώρας –αυτό αφορά τις ηγεσίες- και βέβαια για τον κάθε Βουλευτή και τον κάθε πολιτικό, τον κάθε λαϊκό εκπρόσωπο αποδεικνύεται, εάν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Σήμερα, λοιπόν, ένα χρόνο μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου έχουμε ένα δεύτερο γύρισμα της ιστορίας. Είμαστε στο 2011, μία χρονιά που ακολουθεί το 2010, μια χρονιά που εξακολουθούν τα δύσκολα περάσματα της ιστορίας και που ο καθένας μας σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα, ο ένας απέναντι στον άλλο, και όλοι μαζί απέναντι στο λαό θα πρέπει να δώσουμε λόγο.

Άκουσα πριν από λίγο από ένα συνάδελφο του ΠΑΣΟΚ την εξής ρήση: «Είμαστε σε πόλεμο». Λέω εγώ, μπράβο, τα νέα είναι γνωστά, τα μάθανε και οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ. Συστρατεύεται, λοιπόν, εις τον αγώνα της πατρίδος και της παρατάξεως, για να κερδίσουν τον πόλεμο.

Το ερώτημα, όμως, που τίθεται από τους πολίτες, το ερώτημα που τίθεται από το ιστορικό αυτό γύρισμα, είναι το εξής: Σε ποια πλευρά στέκεται ο καθένας σε αυτόν τον πόλεμο; Κοιτάξτε να δείτε, το πού στέκεται ο καθένας είναι το βασικό κριτήριο για να μπορέσουμε να μιλήσουμε.

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, το 2009 είχε σταθεί και είχε πάρει θέση. Το 2010 άλλαξε πλευρά, πάντα με την πρόφαση της σωτηρίας της πατρίδος και το 2011 ερχόμενο σήμερα, συνεχίζει να λέει τα ίδια. Δηλαδή, μιλάει για την σωτηρία της πατρίδος, την σωτηρία των συντάξεων και των μισθών, την σωτηρία ημών. Αυτή την ρητορική την οποία μονότονα επαναλαμβάνουν όλοι οι συνάδελφοι εδώ του ΠΑΣΟΚ, αυτή την ρητορική την οποία έρχονται εδώ με τρόπο τρομακτικά εκβιαστικό τη θέτουν πάνω στο λαό, νομίζω ότι δείχνει και το μέγεθος του πώς κάποιοι στην αγωνία τους στο να κρατηθούν στην καρέκλα και στην εξουσία, είναι ικανοί να κάνουν τη μέρα-νύχτα και τη νύχτα-μέρα.

Εγώ, λοιπόν, λέω –αλλά και πάρα πολλοί άλλοι- ότι δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν από την Κυβέρνηση ηρωική διάθεση. Το μόνο ηρωικό που τους αναγνωρίζουμε είναι το πως γαντζώνονται στην καρέκλα της εξουσίας τους. Αυτό είναι το μανιώδες, το οποίο συναντάμε στη συμπεριφορά τους. Το να είναι κάποιος Υπουργός και κάποιοι να γεύονται τα δικαιώματα και τα προνόμια της εξουσίας τους.

Βέβαια, σήμερα αυτή η θέση της εξουσίας μπορεί να έχει και λίγες απώλειες. Μπορεί να έχει μία αποδοκιμασία του λαού, μπορεί να μην απολαμβάνουμε τα μεγαλεία μας. Ο κύριος Πρωθυπουργός δεν τόλμησε να πάει στο Καλλιμάρμαρο φοβούμενος ότι χιλιάδες λαού μπορεί να τον αποδοκιμάσουν, όπως έκαναν στο σωσία του την προηγούμενη μέρα –μεγάλος ηρωισμός του ανδρός- και τελικά αναρωτιόμαστε όλοι και λέμε, αυτοί οι μοιραίοι πολιτικοί, οι οποίοι οδηγούν την χώρα και οδήγησαν τη χώρα σήμερα εδώ, μετά την καταστροφική πορεία των πεντέμισι χρόνων, πώς έρχονται και ζητούν ξανά λογαριασμό;

Απέτυχαν όλοι οι στόχοι του 2010; Απέτυχαν. Πρέπει να τους πούμε πάλι σήμερα εδώ στο Βήμα; Να τους πούμε; Τα είπαν και οι προηγούμενοι. Ποιο είναι το στοιχείο, λοιπόν, το οποίο συγκινεί πλέον τους καθηλωμένους στις καρέκλες της εξουσίας, πέραν του ότι πρέπει να κρατήσουν τα προνόμια της εξουσίας τους; Βάζω, λοιπόν και μία άλλη διάσταση: Το να σώσουνε του λαού τις συντάξεις και τους μισθούς.

Παίρνω, λοιπόν, την Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού –μια και βλέπω ένα διασωθέντα από την προηγούμενη οικονομική ηγεσία- που κατατέθηκε τη χρονιά αυτή το 2011. Πάω, λοιπόν, στον Ιούλιο του 2011, γιατί μας λένε σήμερα που είναι Ιούνιος, ότι από τον Ιούλιο δεν θα έχουμε μισθούς και συντάξεις. Κοινώς, λαέ για να μη δεις τα τανκς και το στρατό στους δρόμους, βάλε τους αντιπροσώπους να ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο και κάτσε ήσυχα, τραβήξου από τις πλατείες και ξανακάτσε στον καναπέ, γιατί καλά ήταν όλα τα χρόνια που ήσουν στον καναπέ.

Βλέπω, λοιπόν, τον Ιούλιο. Λέει η Εισηγητική Έκθεση ότι τα έσοδα για τον Ιούλιο θα είναι 5.168.000.000, τακτικά, έμμεσοι και άμεσοι φόροι.

Πάω στα έξοδα, 4.737.000.000. Κοινώς, με αυτά που θα εισπράξουμε για τον Ιούλιο, θα πληρώσουμε, όχι μόνο μισθούς και συντάξεις που για τον Ιούλιο είναι μόνο 1,5 δισεκατομμύριο, αλλά υπάρχουν χρήματα –άλλα 3 δισεκατομμύρια- να πληρωθούν και τα υπόλοιπα, τα οποία έχει προϋπολογίσει μία κυβέρνηση ευνομούμενου κράτους, όπως λέμε ότι υποτίθεται ότι είναι η Ελλάς. Και λέω, λοιπόν, μα πώς γίνεται, εδώ δεν μπορούν να λένε τέτοια θρασύτατα ψέματα, δεν μπορούν να λένε τέτοιες αθλιότητες δημόσια πρόσωπα, είτε είναι καθηγητάδες πανεπιστημίου που βρίσκουν ζεστό στασίδι στα μεγάλα κανάλια της χώρας, είτε είναι πολιτικοί εκπρόσωποι αυτής της καταστροφικής πολιτικής για τη χώρα μας.

Ξέρετε το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Μία διόρθωση, τι δεν έχω πει. Για τα τοκοχρεολύσια του μήνα Ιουλίου, έχουμε άλλα 5 δισεκατομμύρια. Αυτή είναι η αλήθεια. Δηλαδή τα συνολικά έξοδα του Ιουλίου είναι 9.700.000.000. Τι θέλω να πω; Ότι στα γυρίσματα της ιστορίας σε κάποια στιγμή ο ηγέτης καλείται να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Καλείται, λοιπόν, να πει πληρώνω αυτόν ή τον άλλο, όπως ο πατέρας καλείται να πάρει την απόφαση για την οικογένειά του και να πει πληρώνω τον τοκογλύφο ή τα παιδιά. Ο καθείς κάποια στιγμή καλείται να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις.

Εμείς, σαν Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών, λέμε το εξής: Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να ακούει τα εκβιαστικά διλήμματα που του θέτει η κυβέρνηση. Εμείς πιστεύουμε ότι η ανατροπή του μνημονίου, η αναδιάρθρωση του δημόσιου εξωτερικού χρέους και η ανασυγκρότηση της πατρίδας είναι οι τρεις προτάσεις, οι οποίες μπορούν να δώσουν λύσεις για το μέλλον της πατρίδας, ένα μέλλον το οποίο να μην είναι υποταγμένο στις επιταγές της τρόικας και των ξένων πολιτικών οι οποίες δεν εξυπηρετούν το λαό, αλλά μόνο τους δανειστές. Και όσον αφορά τα εκβιαστικά διλήμματα αυτών, οι οποίοι τα γονίδιά τους τρέχουν μακριά, ούτε τα τανκς δεν θα τους σώσουν.