Με αφορμή τη 48η επέτειο του έπους της Τηλλυρίας από τότε που η Τουρκική αεροπορία βομβάρδιζε την ιερή γη της Τηλλυρίας σκορπώντας τον όλεθρο ανάμεσα στα χωριά και τους αμάχους το Κ.Σ. ΕΔΕΚ αποτίει φόρο τιμής σε όσους πρόσφεραν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με την ηρωική αντίσταση στην Τηλλυρία ματαιώθηκε η πρώτη απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στην Κύπρο. Απλοί άνθρωποι του μόχθου και του βιοπορισμού μετατράπηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη σε φύλακες κάποιων νέων Θερμοπυλών για να μην περάσει ο επιδρομέας.
Το φρόνημα έμεινε όρθιο κι όταν ακόμα η τουρκική αεροπορία κτύπησε με πρωτοφανή βαρβαρότητα τα χωριά και τον άμαχο πληθυσμό της Τηλλυρίας με ρουκέτες, πολυβόλα και βόμβες ναπάλμ. Μπορεί η γη της Τηλλυρίας να κατακάηκε αλλά ο επίδοξος εισβολέας δεν πέρασε.
Αυτό που δεν πέτυχε η Τουρκία, το κατόρθωσε 10 χρόνια αργότερα, όταν το προδοτικό πραξικόπημα και οι εθνοπροδότες της χούντας των Αθηνών έδωσαν στην Τουρκία το πρόσχημα να εφαρμόσει τα από πολλού προγραμματισμένα σχέδια της εναντίον της Κύπρου.
Αυτή τη θλιβερή και ταυτόχρονα ηρωική επέτειο του έπους της Τηλλυρίας επαναβεβαιώνουμε την αμετάθετη απόφαση του λαού μας να συνεχίσει τον αγώνα για τερματισμό της αναχρονιστικής τουρκικής κατοχής και λύση δημοκρατική, λειτουργική και βιώσιμη στη βάση των αρχών του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Γιόρτασαν τον βομβαρδισμό οι Τουρκοκύπριοι στο χωριό Κόκκινα
Παρόντες στους «εορτασμούς» Ταλάτ και Έρογλου
Λευκωσία (Φιλελέυθερος): Στο θύλακα των Κοκκίνων οι Τουρκοκύπριοι διοργάνωσαν στις 8 Αυγούστου 2012, εκδηλώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση 48 χρόνων από τον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας από την τουρκική πολεμική αεροπορία, τον Αύγουστο του 1964.Στις εκδηλώσεις παρέστησαν περίπου 1500 Τουρκοκύπριοι, οι περισσότεροι από τους οποίους μετέβηκαν στην περιοχή με 74 λεωφορεία, μέσω του οδοφράγματος Λιμνίτη.
Σε ένα από τα λεωφορεία επέβαινε και ο πρώην ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ενώ ο Ντερβίς Έρογλου μετέβη στην περιοχή με ελικόπτερο.
Στη θαλάσσια περιοχή κατέπλευσαν τρία πλοιάρια του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας, ενώ 15 ιστιοφόρα, που απέπλευσαν από το κατεχόμενο λιμάνι της Κερύνειας, μετέφεραν Τουρκοκύπριους στον κόλπο των Κοκκίνων.
Ο κοινοτάρχης Κάτω Πύργου, Κώστας Μιχαηλίδης, χαρακτήρισε τραγική την ημέρα για τον Πύργο και επανέλαβε το αίτημα των κατοίκων της περιοχής για διάνοιξη του οδοφράγματος των Κοκκίνων.
Για την ιστορία, παραθέτουμε την ομιλία του Πεύκιου Γεωργιάδη την οποία εκφώνησε το 2005 ως Υπουργός Παιδείας στο μνημόσυνο των πεσόντων των μαχών της Τυλλυρίας.
"Τηλλυρία 1964. Ένα όνομα και μια χρονολογία, που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη σύγχρονη ιστορία της μαρτυρικής μας πατρίδας. Η ηρωική Τηλλυρία, η άλλοτε φτωχή και περιφρονημένη ακριτική περιοχή της Πάφου, έγινε μετά το 1964, μια επώδυνη μνήμη και μια βαθιά πληγή στις ψυχές μας. Το άνυδρο χώμα της βάφτηκε με το άλικο αίμα των ηρωικών παλικαριών μας, που έσπευσαν να προασπίσουν την εδαφική ακεραιότητα, την τιμή και την αξιοπρέπεια της αιμάσσουσας Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Μανσούρα και τα Κόκκινα κι όλη η περιοχή της Τηλλυρίας δοκιμάστηκαν τότε σκληρά και ανελέητα από τη λαίλαπα της τουρκικής επιβουλής. Το σώμα της γης μας πληγώθηκε άσπλαχνα από τις βόμβες ναπάλμ, που έριχναν αδιάκριτα τα τουρκικά αεροπλάνα, σκορπώντας παντού το θάνατο και την καταστροφή. Ο άμαχος πληθυσμός των χωριών της Τηλλυρίας και τα αμούστακα παιδιά της Κύπρου γνώρισαν εκείνο τον Αύγουστο του 1964 το σκληρό και αδυσώπητο πρόσωπο του Τούρκου επιδρομέα.
Κι ο λαός μας πήρε μια πρώτη γεύση από τη βαρβαρότητα και τη θηριωδία, που θα βίωνε με την τουρκική εισβολή, δέκα χρόνια αργότερα, το τραγικό καλοκαίρι του 1974.
Συμπληρώνονται φέτος 41 χρόνια από την ηρωική θυσία των παιδιών της Κύπρου στις μάχες των Κοκκίνων και της Μανσούρας. Κι όσο κι αν είναι δύσκολοι οι καιροί, όσο κι αν η καθημερινότητα της ζωής και η έγνοια της επιβίωσης απαλύνουν τη μνήμη και την εξασθενούν, εμείς έχουμε χρέος να θυμόμαστε. Να θυμόμαστε, πρέπει, τους νεκρούς των αγώνων μας. Να τους θυμόμαστε, και να τους τιμούμε. Γιατί αυτοί έδωσαν για την πατρίδα ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους την ίδια, κι έγιναν οι δρομοδείχτες για τις κατοπινές γενιές.
Οι ηρωικοί πεσόντες που τιμούμε σήμερα βρίσκονταν τότε στον ανθό της νιότης τους . Κι ενώ η ζωή ξανοιγόταν μπροστά τους για να τη χαρούν και να τη διαφεντέψουν, τους κάλεσε ξαφνικά η πατρίδα να την υπερασπιστούν και να την προστατεύσουν από την ξένη επιβουλή. Ήταν τότε τα πρώτα δύσκολα χρόνια της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, που εγκαθιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1960, μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59. Ο κυπριακός λαός, με ηγέτη τον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο, έβαζε τα θεμέλια του νέου κράτους, με το όραμα μιας ειρηνικής και ευτυχισμένης πορείας προς το μέλλον.
Για μια Κύπρο γέφυρα φιλίας ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, για μια Κύπρο της ειρήνης, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, που θα τη χαίρονταν από κοινού όλοι οι κάτοικοί της, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι.
Όμως, οι εχθροί της Κύπρου βυσσοδομούσαν. Ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ανεξάρτητη και αδέσμευτη πορεία που χάρασσε για το λαό του ο Μακάριος. Ήθελαν να’ναι αυτοί αφέντες στο δικό μας τον τόπο. Κι άρχισαν, από τότε, να μελετούν και να μεθοδεύουν διάφορους τρόπους για να επιβάλουν τα σχέδιά τους.
Το Δεκέμβρη του 1963, με μια ασήμαντη αφορμή, ξέσπασαν οι διακοινοτικές ταραχές, που ήταν το έναυσμα και το πρόσχημα για την επιβολή των διχοτομικών σχεδίων της Άγκυρας σε βάρος της μικρής και απροστάτευτης Κύπρου. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις νόμιμες δυνάμεις του κράτους και τις εξτρεμιστικές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων, γενικεύτηκαν σταδιακά σε όλες τις πόλεις της Κύπρου και συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος του 1964. Ιδρύθηκε τότε η Εθνική Φρουρά, με στόχο και αποστολή να αναλάβει την προστασία και την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κι όταν στις 7 Αυγούστου 1964 ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις στην περιοχή της Τηλλυρίας, τα δεκαοχτάχρονα παλικάρια μας, πριν καλά καλά συμπληρώσουν τη στρατιωτική τους εκπαίδευση, μεταφέρθηκαν στην πρώτη γραμμή του πυρός. Η Εθνική Φρουρά, που αντιμετώπιζε μια συνεχή τουρκική προκλητικότητα στην περιοχή και μαζί της πολλοί εθελοντές, προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τον ισχυρό θύλακα Μανσούρας-Κοκκίνων. Το θύλακα αυτό είχαν δημιουργήσει οι Τούρκοι, με προφανή σκοπό να διαδραματίσει ρόλο προγεφυρώματος σε μια ενδεχόμενη τουρκική απόβαση στην Κύπρο.
Οι συγκρούσεις κράτησαν τέσσερις μέρες, στη διάρκεια των οποίων τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα βομβάρδισαν ανηλεώς και αδιακρίτως θέσεις της Εθνικής Φρουράς αλλά και κατοικημένες περιοχές. Περισσότεροι από 50 Ελληνοκύπριοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν και αρκετοί άμαχοι, βρήκαν τραγικό θάνατο, κτυπημένοι από τις βόμβες ναπάλμ και τα τούρκικα πολυβόλα, ενώ εκατοντάδες ήταν οι τραυματίες.
Όμως, η κυπριακή τραγωδία δεν έμελλε να σταματήσει ως εδώ. Την εξυπηρέτηση των άνομων και ανόσιων σχεδίων σε βάρος της Κύπρου και του λαού της ανέλαβαν στη συνέχεια η αντεθνική Χούντα των Αθηνών και η εγκληματική ΕΟΚΑ Β΄. Το προδοτικό πραξικόπημα που σχεδίασαν και εκτέλεσαν στις 15 Ιουλίου 1974 και η βάρβαρη τουρκική εισβολή που ακολούθησε, δέκα χρόνια μετά τα αιματηρά γεγονότα του 1964, ήταν το αποκορύφωμα της συνωμοσίας που για χρόνια μεθόδευαν οι εχθροί της Κύπρου, με στόχο την κατάλυση της κυπριακής ανεξαρτησίας και τη διχοτόμηση του νησιού. Νέοι θρήνοι και δάκρυα, νέοι τάφοι και σταυροί, χιλιάδες πρόσφυγες, αγνοούμενοι και εγκλωβισμένοι, και η συνεχιζόμενη για τριάντα ένα χρόνια τουρκική κατοχή του 37% των πατρογονικών μας εδαφών, υπήρξε ο θλιβερός απολογισμός του μεγαλύτερου εγκλήματος που γνώρισε ποτέ η πατρίδα μας στη μακρόχρονη ιστορία της.
Αποτίοντας σήμερα τον ελάχιστο φόρο τιμής στην ιερή μνήμη των ηρωικών νεκρών της Τηλλυρίας, δεν μπορούμε παρά να αναλογιστούμε τις τεράστιες δικές μας ευθύνες και το μεγάλο χρέος που έχουμε απέναντί τους.
Η δική τους θυσία αποτελεί επιτακτικό πρόσταγμα για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια σε κάθε επιβουλή που στοχεύει στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη διχοτόμηση του νησιού μας. Η δική τους θυσία επιβάλλει τη συνέχιση του αντικατοχικού μας αγώνα, ως την ώρα της λύτρωσης και της δικαίωσης της μαρτυρικής μας πατρίδας.
Κι αυτή η ώρα θα έρθει μόνο με την αποχώρηση των κατοχικών και των άλλων ξένων στρατευμάτων από το νησί μας, με την απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας, την επιστροφή των προσφύγων, τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και τον τερματισμό των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, που αποτελεί σήμερα οργανικό και πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμα ολόκληρου του λαού της, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, για μια ελεύθερη, επανενωμένη πατρίδα , χωρίς συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού.
Κι αν ο κυπριακός ελληνισμός είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν, όπως του δόθηκε το δικαίωμα να το πράξει, αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι εμείς είμαστε ενάντια στη λύση του κυπριακού προβλήματος. Αντίθετα, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, με επικεφαλής το λαοπρόβλητο Πρόεδρό Τάσσο Παπαδόπουλο, αγωνιζόμαστε καθημερινά και αγωνιούμε για τον τερματισμό της διαίρεσης και της κατοχής και για την επικράτηση στο νησί μας μιας μόνιμης ειρήνης, που θα προκύπτει ως αποτέλεσμα ενός ειρηνικού συμβιβασμού και μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος.
Με άρρηκτη ενότητα, που αποτελεί και τη βασικότερη προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα μας, οφείλουμε όλοι να συσπειρωθούμε γύρω από την πολιτική ηγεσία μας, σε μια κοινή αγωνιστική πορεία που θα οδηγήσει στη σωτηρία της πατρίδας μας και στη δικαίωση της θυσίας των νεκρών που τιμούμε σήμερα. Με γνώμονά μας τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και με σταθερή προσήλωση στις βασικές αρχές και αξίες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να ανατρέψουμε τα τετελεσμένα της εισβολής –κατοχής και να ξαναδώσουμε στο λαό μας την ελπίδα της ειρηνικής συνύπαρξης και της ευημερίας σε μια επανενωμένη Κύπρο, κοινή και ευτυχισμένη πατρίδα για όλους ανεξαίρετα τους κατοίκους της.
Μόνον έτσι θα δικαιωθούν και θα γαληνέψουν οι ψυχές των ηρώων της Τηλλυρίας, αλλά και όλων των πεσόντων στο βωμό της κυπριακής ελευθερίας.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τους".
Η Μανσούρα και τα Κόκκινα κι όλη η περιοχή της Τηλλυρίας δοκιμάστηκαν τότε σκληρά και ανελέητα από τη λαίλαπα της τουρκικής επιβουλής. Το σώμα της γης μας πληγώθηκε άσπλαχνα από τις βόμβες ναπάλμ, που έριχναν αδιάκριτα τα τουρκικά αεροπλάνα, σκορπώντας παντού το θάνατο και την καταστροφή. Ο άμαχος πληθυσμός των χωριών της Τηλλυρίας και τα αμούστακα παιδιά της Κύπρου γνώρισαν εκείνο τον Αύγουστο του 1964 το σκληρό και αδυσώπητο πρόσωπο του Τούρκου επιδρομέα.
Κι ο λαός μας πήρε μια πρώτη γεύση από τη βαρβαρότητα και τη θηριωδία, που θα βίωνε με την τουρκική εισβολή, δέκα χρόνια αργότερα, το τραγικό καλοκαίρι του 1974.
Συμπληρώνονται φέτος 41 χρόνια από την ηρωική θυσία των παιδιών της Κύπρου στις μάχες των Κοκκίνων και της Μανσούρας. Κι όσο κι αν είναι δύσκολοι οι καιροί, όσο κι αν η καθημερινότητα της ζωής και η έγνοια της επιβίωσης απαλύνουν τη μνήμη και την εξασθενούν, εμείς έχουμε χρέος να θυμόμαστε. Να θυμόμαστε, πρέπει, τους νεκρούς των αγώνων μας. Να τους θυμόμαστε, και να τους τιμούμε. Γιατί αυτοί έδωσαν για την πατρίδα ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους την ίδια, κι έγιναν οι δρομοδείχτες για τις κατοπινές γενιές.
Οι ηρωικοί πεσόντες που τιμούμε σήμερα βρίσκονταν τότε στον ανθό της νιότης τους . Κι ενώ η ζωή ξανοιγόταν μπροστά τους για να τη χαρούν και να τη διαφεντέψουν, τους κάλεσε ξαφνικά η πατρίδα να την υπερασπιστούν και να την προστατεύσουν από την ξένη επιβουλή. Ήταν τότε τα πρώτα δύσκολα χρόνια της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, που εγκαθιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1960, μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59. Ο κυπριακός λαός, με ηγέτη τον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο, έβαζε τα θεμέλια του νέου κράτους, με το όραμα μιας ειρηνικής και ευτυχισμένης πορείας προς το μέλλον.
Για μια Κύπρο γέφυρα φιλίας ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, για μια Κύπρο της ειρήνης, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, που θα τη χαίρονταν από κοινού όλοι οι κάτοικοί της, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι.
Όμως, οι εχθροί της Κύπρου βυσσοδομούσαν. Ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ανεξάρτητη και αδέσμευτη πορεία που χάρασσε για το λαό του ο Μακάριος. Ήθελαν να’ναι αυτοί αφέντες στο δικό μας τον τόπο. Κι άρχισαν, από τότε, να μελετούν και να μεθοδεύουν διάφορους τρόπους για να επιβάλουν τα σχέδιά τους.
Το Δεκέμβρη του 1963, με μια ασήμαντη αφορμή, ξέσπασαν οι διακοινοτικές ταραχές, που ήταν το έναυσμα και το πρόσχημα για την επιβολή των διχοτομικών σχεδίων της Άγκυρας σε βάρος της μικρής και απροστάτευτης Κύπρου. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις νόμιμες δυνάμεις του κράτους και τις εξτρεμιστικές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων, γενικεύτηκαν σταδιακά σε όλες τις πόλεις της Κύπρου και συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος του 1964. Ιδρύθηκε τότε η Εθνική Φρουρά, με στόχο και αποστολή να αναλάβει την προστασία και την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κι όταν στις 7 Αυγούστου 1964 ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις στην περιοχή της Τηλλυρίας, τα δεκαοχτάχρονα παλικάρια μας, πριν καλά καλά συμπληρώσουν τη στρατιωτική τους εκπαίδευση, μεταφέρθηκαν στην πρώτη γραμμή του πυρός. Η Εθνική Φρουρά, που αντιμετώπιζε μια συνεχή τουρκική προκλητικότητα στην περιοχή και μαζί της πολλοί εθελοντές, προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τον ισχυρό θύλακα Μανσούρας-Κοκκίνων. Το θύλακα αυτό είχαν δημιουργήσει οι Τούρκοι, με προφανή σκοπό να διαδραματίσει ρόλο προγεφυρώματος σε μια ενδεχόμενη τουρκική απόβαση στην Κύπρο.
Οι συγκρούσεις κράτησαν τέσσερις μέρες, στη διάρκεια των οποίων τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα βομβάρδισαν ανηλεώς και αδιακρίτως θέσεις της Εθνικής Φρουράς αλλά και κατοικημένες περιοχές. Περισσότεροι από 50 Ελληνοκύπριοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν και αρκετοί άμαχοι, βρήκαν τραγικό θάνατο, κτυπημένοι από τις βόμβες ναπάλμ και τα τούρκικα πολυβόλα, ενώ εκατοντάδες ήταν οι τραυματίες.
Όμως, η κυπριακή τραγωδία δεν έμελλε να σταματήσει ως εδώ. Την εξυπηρέτηση των άνομων και ανόσιων σχεδίων σε βάρος της Κύπρου και του λαού της ανέλαβαν στη συνέχεια η αντεθνική Χούντα των Αθηνών και η εγκληματική ΕΟΚΑ Β΄. Το προδοτικό πραξικόπημα που σχεδίασαν και εκτέλεσαν στις 15 Ιουλίου 1974 και η βάρβαρη τουρκική εισβολή που ακολούθησε, δέκα χρόνια μετά τα αιματηρά γεγονότα του 1964, ήταν το αποκορύφωμα της συνωμοσίας που για χρόνια μεθόδευαν οι εχθροί της Κύπρου, με στόχο την κατάλυση της κυπριακής ανεξαρτησίας και τη διχοτόμηση του νησιού. Νέοι θρήνοι και δάκρυα, νέοι τάφοι και σταυροί, χιλιάδες πρόσφυγες, αγνοούμενοι και εγκλωβισμένοι, και η συνεχιζόμενη για τριάντα ένα χρόνια τουρκική κατοχή του 37% των πατρογονικών μας εδαφών, υπήρξε ο θλιβερός απολογισμός του μεγαλύτερου εγκλήματος που γνώρισε ποτέ η πατρίδα μας στη μακρόχρονη ιστορία της.
Αποτίοντας σήμερα τον ελάχιστο φόρο τιμής στην ιερή μνήμη των ηρωικών νεκρών της Τηλλυρίας, δεν μπορούμε παρά να αναλογιστούμε τις τεράστιες δικές μας ευθύνες και το μεγάλο χρέος που έχουμε απέναντί τους.
Η δική τους θυσία αποτελεί επιτακτικό πρόσταγμα για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια σε κάθε επιβουλή που στοχεύει στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη διχοτόμηση του νησιού μας. Η δική τους θυσία επιβάλλει τη συνέχιση του αντικατοχικού μας αγώνα, ως την ώρα της λύτρωσης και της δικαίωσης της μαρτυρικής μας πατρίδας.
Κι αυτή η ώρα θα έρθει μόνο με την αποχώρηση των κατοχικών και των άλλων ξένων στρατευμάτων από το νησί μας, με την απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας, την επιστροφή των προσφύγων, τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και τον τερματισμό των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, που αποτελεί σήμερα οργανικό και πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμα ολόκληρου του λαού της, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, για μια ελεύθερη, επανενωμένη πατρίδα , χωρίς συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού.
Κι αν ο κυπριακός ελληνισμός είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν, όπως του δόθηκε το δικαίωμα να το πράξει, αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι εμείς είμαστε ενάντια στη λύση του κυπριακού προβλήματος. Αντίθετα, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, με επικεφαλής το λαοπρόβλητο Πρόεδρό Τάσσο Παπαδόπουλο, αγωνιζόμαστε καθημερινά και αγωνιούμε για τον τερματισμό της διαίρεσης και της κατοχής και για την επικράτηση στο νησί μας μιας μόνιμης ειρήνης, που θα προκύπτει ως αποτέλεσμα ενός ειρηνικού συμβιβασμού και μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος.
Με άρρηκτη ενότητα, που αποτελεί και τη βασικότερη προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα μας, οφείλουμε όλοι να συσπειρωθούμε γύρω από την πολιτική ηγεσία μας, σε μια κοινή αγωνιστική πορεία που θα οδηγήσει στη σωτηρία της πατρίδας μας και στη δικαίωση της θυσίας των νεκρών που τιμούμε σήμερα. Με γνώμονά μας τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και με σταθερή προσήλωση στις βασικές αρχές και αξίες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να ανατρέψουμε τα τετελεσμένα της εισβολής –κατοχής και να ξαναδώσουμε στο λαό μας την ελπίδα της ειρηνικής συνύπαρξης και της ευημερίας σε μια επανενωμένη Κύπρο, κοινή και ευτυχισμένη πατρίδα για όλους ανεξαίρετα τους κατοίκους της.
Μόνον έτσι θα δικαιωθούν και θα γαληνέψουν οι ψυχές των ηρώων της Τηλλυρίας, αλλά και όλων των πεσόντων στο βωμό της κυπριακής ελευθερίας.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τους".
*** *** *** *** *** ***
Σας ευχαριστούμε που μας διαβάζετε.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, αφήστε το σχόλιό σας κάτω από το κείμενο.
Γράφετε μόνον στην ελληνική γλώσσα.
Μη χρησιμοποιείτε γκρίγκλις και κεφαλαία.
*** *** *** *** *** ***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ αφήστε το σχόλιό σας, με σεβασμό στη προσωπικότητα των ατόμων και χωρίς να προκαλέσετε τους νόμους και τη Δικαιοσύνη. ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ δεν δημοσιεύονται εκτός εάν το εγκρίνει η διαχειρίστρια του ιστολογίου. Εάν επιθυμείτε, επικοινωνείστε με το τηλέφωνο: 6981042435 Διαφορετικά αφήστε τα στοιχεία σας στο email: th.kontzoglou@gmail.com
Ευχαριστώ
Θεοδοσία Κοντζόγλου