ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ - ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Βάσος Λυσσαρίδης: Στο Αιγαίο επικρατεί η πειρατεία

και στην Κύπρο η ληστεία

Και απάθεια διευκολύνει τον επιβουλέα

Στην Κύπρο η κατάσταση θυμίζει θέατρο παραλόγου. Η Τουρκία, ένοχη επιδρομής, εθνοκάθαρσης, κατοχής, de facto διαμελισμού και εποικισμού, εν ψυχρώ δολοφονίες αιχμαλώτων και γυναικοπαίδων παραμένει ανενόχλητη ακόμα και όταν διακόπτει λειτουργίες στις ημικατεχόμενες εκκλησίες και το θύμα, η Κύπρος, σύρεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου γιατί δεν προσυπέγραψε το σχέδιο Ανάν, δηλαδή τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποδοχή ενός μεταποικιοκρατικού, πολύ-κηδεμονευόμενου συνομοσπονδιακού μορφώματος. Αυτά ανέφερε μεταξύ άλλων σκληρών διαπιστώσεων ο Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Σωματείο «Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου» και η «Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο» , με θέμα: «Κύπρος ώρα μηδέν। Το Σχέδιο Ανάν επιστρέφει;» στη Θεσσαλονίκη.

Όπως όλες οι ομιλίες του Δόκτωρος Βάσου Λυσσαρίδη, έτσι κι αυτή, αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο με όλες τις πικρές σκληρές αλήθειες που σέρνει η γενιά μας για το κατάντημα - προοπτική του νησιού μας। Ο Δόκτωρ Βάσος Λυσσαρίδης είναι ο τελευταίος Μεγάλος Αγωνιστής της σύγχρονης εποχής। Απόδειξη αποτελεί το Αγωνιστικό του παρελθόν αλλά και η καθημερινότητά του που αποτυπώνεται και στις επόμενες γραμμές καθώς αποτελούν σκέψεις και απόψεις του.

Βάσος Λυσσαρίδης: Στις κρίσιμες ώρες τα βήματα μου με οδηγούν στην Θεσσαλονίκη με τη διαχρονική ευαισθησία στα εθνικά θέματα και στους εθνικούς κινδύνους. Στη μνήμη μου παραμένει βαθιά χαραγμένος ο πρώτος μου απολογισμός αμέσως μετά την τραγωδία και η συναισθηματική φόρτιση στο Παλλάς που σημάδεψε και σημαδεύει ακόμα τη ζωή μου. Κι αυτή τη φορά οι εθνικοί κίνδυνοι είναι πιο προφανείς και οι Τουρκικές απαιτήσεις πιο κυνικές στο σύνολο του Ελληνικού χώρου. Η Τουρκία επιχειρεί μέσω μιας μονόπλευρης φιλίας να διευκολύνει την Ευρωπαϊκή της πορεία και ταυτόχρονα να εμπεδώσει μια de facto επικυριαρχία στο Αιγαίο και τις καλούμενες γκρίζες ζώνες. Οι παραβιάσεις, στο Αιγαίο καθημερινές και επεκτεινόμενες, οι αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας καθημερινές και αυξανόμενες. Μετά το ξεκλήρισμα του Ελληνισμού στην Κωνσταντινούπολη, μετά τον σχεδόν απόλυτο εκτουρκισμό της Ίμβρου και της Τενέδου διαγράφονται απειλές κατά του Αιγαίου και μελλοντικά κατά της Θράκης. Στο Αιγαίο επικρατεί η πειρατεία και στην Κύπρο η ληστεία. Και απάθεια διευκολύνει τον επιβουλέα. Και υπενθυμίζω. Ο Μινώταυρος με θυσίες δεν ικανοποιείται. Εκτραχύνεται. Και ο τερματισμός των απειλών διασφαλίζεται με πολιτικό Θησέα. Στην Κύπρο η κατάσταση θυμίζει θέατρο παραλόγου. Η Τουρκία, ένοχη επιδρομής, εθνοκάθαρσης, κατοχής, de facto διαμελισμού και εποικισμού, εν ψυχρώ δολοφονίες αιχμαλώτων και γυναικοπαίδων παραμένει ανενόχλητη ακόμα και όταν διακόπτει λειτουργίες στις ημικατεχόμενες εκκλησίες και το θύμα, η Κύπρος, σύρεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου γιατί δεν προσυπέγραψε το σχέδιο Ανάν, δηλαδή τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποδοχή ενός μεταποικιοκρατικού, πολύ-κηδεμονευόμενου συνομοσπονδιακού μορφώματος. Προηγούμενα λάθη και παραλήψεις οδήγησαν σε εγκατάλειψη αυτονόητων δικαιωμάτων με συνεχείς μονόπλευρες υποχωρήσεις με την αυταπάτη ότι αυτό θα οδηγούσε σε λύση ή τουλάχιστο σε προβολή της Τουρκικής αδιαλλαξίας και διασφάλιση πιέσεων για συμμόρφωση της. Αποτέλεσμα η συνεχής διαφοροποίηση των πλαισίων αναζήτησης λύσης με συνεχή προσαρμογή στις Τουρκικές αξιώσεις. Ομολογώ για πολλοστή φορά ότι αισθάνομαι εθνικώς αναξιοπρεπής όταν μεταφέρω στον μητροπολιτικό Ελληνισμό το μήνυμα ότι το δήθεν διάτρητο διαχωριστικό συρματόπλεγμα μετατρέπεται εθελοδούλως σε σχεδόν κρατικό σύνορο και σημείο διαμετακομιστικού εμπορίου με τα προϊόντα των υφαρπαγεισών Ελληνοκυπριακών περιουσιών να πωλούνται στον Ελληνοκύπριο ιδιοκτήτη, με τους καζινόβιους να σπαταλούν εκατομμύρια στα Τουρκικά καζίνα όταν βρικολακιάζουν τα απορριφθέντα σχέδια και ξένοι και ημέτεροι ρεαλιστές και εκσυγχρονιστές συμβουλεύουν να αποδεχθούμε απεμπόληση δικαιωμάτων και πατρογονικών εδαφών τα οποία θα δικαιούμαστε ίσως να επισκεφθούμε. Τα χώματα όμως απαντούν. Αυτά τα χώματα δεν ξεδιψούν με σκλαβωμένο νερό Αυτά τα δέντρα δεν ανθίζουν με ντροπιασμένο ήλιο Αυτά τα νεκροταφεία διώχνουν τους ξανασκοτωμένους νεκρούς Αυτό το πείσμα δεν νικιέται με το όπλο τ΄αφέντη Στην Αμμόχωστο ξαναζωντανεύουν οι γόνοι του Τεύκρου Στην Στοά ο Ζήνωνας για πρώτη φορά φοράει την πανοπλία Στην Έπια ο Σοφοκλής ξαναγράφει τα χορικά Κι εκεί στον μακρινό ουρανό ο Φοίβος ξαναβρίσκει την πυξίδα. Κι εγώ σας το λέω. Δεν είναι να πεθάνει αυτή η γενιά. Πού βρισκόμαστε σήμερα. Κακώς άρχισε ο διακοινοτικός διάλογος χωρίς διασαφήνιση της βάσης λύσης. Ή μήπως αυταπατώμαι; Υπενθυμίζω ότι προεκλογικώς όλες οι πλευρές δεσμεύθηκαν ενώπιον του λαού ότι θα εργασθούν για λύση που να διασφαλίζει την ενότητα χώρου, κράτους, οικονομίας, θεσμών, τον τερματισμό κηδεμονιών και ξένης στρατιωτικής παρουσίας και την διασφάλιση των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής όλων των προσφύγων στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους. Υπενθυμίζω ακόμα ότι Ελλάδα και Κύπρος αγωνισθήκαμε σκληρά για ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς τα δεσμά του σχεδίου Ανάν για να διασφαλίσουμε την επιβίωση μας και να εξασφαλίσουμε λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Άρχισαν οι συνομιλίες. Η συζήτηση επί μέρους λεπτομερειών χωρίς προηγούμενη συζήτηση της ουσίας αποτελεί επικίνδυνη τακτική και προκαλεί για επιδιαιτησίες για τις δήθεν ολίγες εναπομείνασες εκκρεμότητες ο λαός μας έχει πικρή εμπειρία επιδιαιτησιών. Αγνοώ τι περιέχουν οι κάλαθοι των συμφωνηθέντων, των υπό διερεύνηση και των διαφωνιών. Όμως είναι φυσικό να μας κυνηγά η αγωνία εκτροπών και παρεκκλίσεων. Ο λαός δεν έδωσε εντολή εν λευκώ σε κανένα. Γι΄αυτό δικαιούμαι να απαιτώ συμμόρφωση προς τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Δεν θα προσυπογράψουμε και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να προσυπογράψει λύση στη βάση δυο συνιστώντων κρατών (Ε/Κ και Τ/Κ) που θα συνεταιρισθούν για δημιουργία ομόσπονδης κυβέρνησης, ούτε εκ περιτροπής προεδρία ούτε a priori νομιμοποίηση του εποικισμού ούτε απόδοση του κατάλοιπου εξουσίας στις περιφέρειες, ούτε εγγυητές-επεμβασίες, ούτε ξένους στρατούς, ούτε την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη δεύτερης κατηγορίας στη δική μας πατρίδα. Οι ξένοι βυσσοδομούν. Εκβιάζουν, πιέζουν, δωροδοκούν και ετοιμάζουν νεοανανικά σχέδια με ψευδεπίγραφη ονοματολογία. Όμως τους υπενθυμίζουμε που βρίσκονται. Πως τα χώματα μας δεν είναι ούτε προς παράδοση ούτε προς πώληση. Γιατί τα φρουρούν οι πολυχιλιόχρονες παραδόσεις γιατί στην πρωτοπορία ξαγρυπνούν οι Κίμωνες, οι Αυξεντίου κι ένας δεμένος αιχμάλωτος το 1974 που έφτυσε τον δολοφόνο πριν την εκτέλεση. Και προστάδιο αποδοχής εθνοκτόνων σχεδίων η υπονόμευση του εθνικού φρονήματος, ο φραγγολεβαντινισμός. Έτσι δεν πρέπει να υποτιμάται η προσπάθεια επανεκπαίδευσης της νεολαίας στα νάματα ενός άρρωστου δήθεν διεθνισμού και περιφρόνησης της εθνικής φυσιογνωμίας. Και στην προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας. Απαντούμε. Δεν αυτοποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου οι Έλληνες Μικρασιάτες. Δεν αυτοπεταλώθηκαν οι Πόντιοι. Η ΕΟΚΑ δεν ήταν μια τρομοκρατική οργάνωση ή άντρο των αφελών. Ο Αυξεντίου κι ο Μάτσης δεν ήταν αδιόρθωτοι αφελείς αλλά συνεχιστές μιας παράδοσης που συντήρησε τον Ελληνισμό για χιλιετηρίδες. Υπενθυμίζω ότι η ΕΟΚΑ ταρακούνισε το σύνολο του Κυπριακού Ελληνισμού ότι οι ζωντανοί ζήλευαν τους μελλοθάνατους. Ότι ο αντίχτυπος της σημαντικός στα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα, ότι οι Αφρικανοί βάφτιζαν τα παιδιά τους Μακάριους. Τώρα αναφορά σε εθνικούς αγώνες ή εθνική ταυτότητα χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνος εθνικισμός. Και στο όνομα μιας επαναπροσέγγισης μερικοί από καθέδρας σοφοί μας καλούν να παρασιωπούμε τα εγκλήματα του εισβολέα και να μεγεθοποιούμε μεμονωμένα ατόμων. Επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκύπριους είναι δυνατή μόνο όταν απαλλαγούν από την ασφυκτική κηδεμονία της Τουρκίας. Χάσαμε την ευκαιρία όταν οι Τουρκοκύπριοι διαδήλωναν κατά χιλιάδες ενάντια στην πολιτική Τουρκίας-Ντενκτάς με αίτημα να συμπορευθούν μαζί μας στην Ε.Ε. Η δήθεν διάνοιξη των οδοφραγμάτων δολοφόνησε την Τουρκοκυπριακή επιθετικότητα. Όμως δεν θα διαγράψουμε τον Αυξεντίου και τον Παλληκαρίδη. Φτωχός ιστοριομάρτυρας σε είδα άγουρο παιδί στις Θερμοπύλες με βέλη Περσικά μυριάδες καρφωμένα στο νεκρό στητό κορμί σου Με το σαρκαστικό γλυκό χαμόγελο στα χείλη. Μύρισα την καμένη σου τη σάρκα στο Αρκάδι ή νάτανε στην Αλαμάνα Κι άκουσα τη γλυκιά φωνή σου με την ιδιότυπη την προφορά στην Κορυτσά Δεν βρήκες, Ευαγόρα, της λευτεριάς το μονοπάτι στα δεκαεφτά Κι εμείς λαχανιασμένοι νοερά σ΄ ακολουθούμε έφηβε πατριάρχη ν΄ ανοίγεις λεωφόρους λεβεντιάς στα μαρμαρένια αλώνια με τον θάνατο νεκρό. Πώς να πεθάνεις, Ευαγόρα, αφού δεν γέρασες ποτέ. Ή μήπως θα επεκτείνουμε την επανασυγραφή της ιστορίας με τον Παπαφλέσσα μωροκαλόγερο και τον Κολοκοτρώνη σφαγέα; Όμως δεν θέλω να δημιουργήσω απαισιόδοξα αισθήματα. Στην Κύπρο της Ομηρικής λαλιάς, στην Κύπρο του Κίμωνα και του Ζήνωνα, στην Κύπρο του Αυξεντίου και του Παλληκαρίδη δεν πέθανε η λεβεντοσύνη κι ο πατριωτισμός. Πως ο λαός έδωσε το στίγμα ότι δεν θα αποδεχθεί ψευδεπίγραφα νέο-ανανικά σχέδια ότι δεν θα στέρξει μισή πατρίδα. Αν και ο κίνδυνος δεν είναι η μισή πατρίδα, αλλά η Αλεξανδρεττοποίηση μέσω κακών εθελοδούλως αποδεκτών σχεδίων. Επειγόμεθα για λύση. Όμως η απειλή της νομιμοποίησης των τετελεσμένων –υπαρκτή ως εκφοβισμός για αποδοχή οποιασδήποτε λύσης- δεν γίνεται αποδεκτή. Γιατί οι προτεινόμενες λύσεις ισοδυναμούν με διχοτόμηση και επικυριαρχία της Τουρκίας στις τώρα ελεύθερες περιοχές. Στη Θεσσαλονίκη υπέγραψα συμβόλαιο με την πρώτη μου δραματική παρουσία. Και είπα ότι δεν θα αναζητήσω δικαιολογητικό απουσίας. Με όσες δυνάμεις μου απομένουν με όσο χρόνο μου απομένει θα βρίσκομαι χωρίς δισταγμό στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Ζωντανός ή νεκρός θα μαρτυρήσω τη δικαίωση. Και ζωντανός ή δια πληρεξουσίου θα κάνω στη Θεσσαλονίκη τον τελευταίο απολογισμό. Απολογισμό δικαίωσης και λευτεριάς. Είμαι αισιόδοξος. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει θάνατος για όσους αγωνίζονται για λευτεριά. Ούτε φόβος θανάτου. Ξέρεις το να νικάς τον φόβο του θανάτου στο λέω δεν είναι καμιά μα καμιά παλικαριά. Είναι γιατί το ξέρεις πως ο φόβος σκοτώνει πιότερο απ΄τον θάνατο. ‘Αλλωστε ο θάνατος θανάτω καταργείται. Κι εμείς έτσι θα ξαναζωντανέψουμε τα σκλαβωμένα χώματα, και στον Πενταδάκτυλο θα στήσουμε το μνημείο της λευτεριάς για όλους. Γιατί η λευτεριά είναι αδιαίρετη.