Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΗΡΩΙΔΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ

Η μάχη της Ελένης Φωκά συνεχίζεται…

Αποστολή στην Κύπρο:  Θεοδοσία Κοντζόγλου

(Αποσπάσματα από τη συνέντευξη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Attica Press, Ιουλίου 2010)

Συνέδεσε το όνομά της με την κατεχόμενη Κύπρο. Για 23 ολόκληρα χρόνια, ξέχασε την προσωπική της ζωή και αφοσιώθηκε στην παροχή μόρφωσης σε διακόσια εγκλωβισμένα Κυπριόπουλα. Υπέστη τα πάνδεινα και όμως υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που την θεωρούν «μαύρο πρόβατο». Τι κι αν είναι η Ελένη Φωκά, η ηρωική δασκάλα της σκλαβωμένης Κύπρου! Σήμερα ζει με τις μνήμες της σ’ ένα προάστιο της Λευκωσίας, αποξενωμένη από την οικογένειά της, όπου ακόμα και το προσφυγικό λιτό σπιτάκι της, το απαίτησε γιατί κυβερνητικοί παράγοντες της είπαν ότι δεν το δικαιούται!

........................................

Στη 2η εισβολή στις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι ήρθαν και στην Γιαλούσα. Με λεωφορεία που είχαν βάψει μαύρα, ακόμα και τα τζάμια τους, μας πήγαν όλους στο ξενοδοχείο «Ντάουν».

Τα κορίτσια τα βίασαν. Πολλά κορίτσια βίασαν! Μακάρι να μη ζούσαμε! Ζήσαμε όμως και ο πόνος του κάθε συγχωριανού ήταν πόνος όλων των υπολοίπων. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν του βιασμούς για να σκορπίσουν τον φόβο. Τελικά δεν άφησαν άνθρωπο χωρίς να τον βασανίσουν.

.....................................

- Πέρα από το θάνατο και το ανάθεμα δεν υπάρχει άλλος θάνατος. Έτσι αποφάσισα να παραμείνω στο κατεχόμενο χωριό μου. Ήξερα πια τι με περίμενε. Και οι Τούρκοι φρόντιζαν κάθε μέρα να μας θυμίζουν ότι ήμασταν ανεπιθύμητοι. Τον πατέρα μου τον βασάνιζαν πολύ. Εκείνος φώναζε και φώναζε και μαζί μου γιατί εγώ δεν ήθελα να φύγω. Είχε αγανακτήσει.

......................................

- Ζήσαμε πολύ σκληρές συνθήκες. Καθημερινά στο σχολείο έρχονταν οι Τούρκοι και λέρωναν με ακαθαρσίες στη βεράντα του σχολείου. Πετούσαν στην πόρτα τις ακαθαρσίες τους. Ή τις κρεμούσαν στο πόμολο της πόρτας μέσα σε νάιλον σακούλα. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία αφόδευαν. Γι αυτό καλούσα τα Ην. Έθνη και όταν έκανα χειραψία έδινα κρυφά χαρτί με αναφορά στο χέρι του αξιωματικού. Έτσι μόνον περνούσα και τα αιτήματα των κατοίκων στους ειρηνευτές. Κάποιοι όμως πρόδιδαν τα χαρτάκια μου και τότε είχα επιπτώσεις από τους Τούρκους όπως και οι πολίτες που αφορούσαν. Γι αυτό θεωρήθηκα ενοχλητική από τους Τούρκους.

Διαβάστε ολόκληρη τη συγκλονιστική συνέντευξη της Ελένης Φωκά, στο Attica Press Ιουλίου 2010.

Κυκλοφορεί στα περίπτερα