Της Ευάννας Βενάρδου
Έχοντας εδώ και χρόνια προσωπικό σύνδεσμο μαζί του, ο Γιάννης Σολδάτος, εκδότης του «Αιγόκερου» και ιστορικός κινηματογράφου, επιχείρησε τελικά το μεγάλο βήμα: να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για το «σύμβολο του κατατρεγμένου Ελληνα», που τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε και σκορπίζει το γέλιο, αλλα τόσο πεισματικά αρνείται να μιλήσει δημόσια για τον εαυτό του.
Συνήθως άλλοι μιλούν γι' αυτόν. Οπως στο «Ενας άνθρωπος παντός καιρού» του Σολδάτου, που θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (15-21/3), πριν βγει στις αίθουσες και κυκλοφορήσει σε DVD: μιλάει ο γιος του Βασίλης, συμπρωταγωνίστριες, συνεργάτες και φίλοι του: από τον Βούλγαρη και τον Αγγελόπουλο μέχρι τον Κατσουρίδη και τον Αβδελιώδη (που τώρα ετοιμάζει μαζί του ταινία, το «Πρόβα στην τρικυμία»). Μεταξύ άλλων και ο Σπαθάρης που στήνει στην ταινία μια παράσταση με τον Βέγγο ήρωα του Καραγκιόζη!
Το μεγαλύτερο όμως δέλεαρ αυτού του ντοκιμαντέρ είναι ότι εδώ μιλάει και ο ίδιος. «Δεν θα καθόταν ποτέ να μιλήσει στην κάμερα», διευκρινίζει ο σκηνοθέτης. «Τον είχα όμως τραβήξει παλιότερα σε διάφορες φάσεις, καθώς συνομιλούσε με τον Αβδελιώδη, με φίλους...». Σαν να στήνει η κάμερα αυτί σε κουβέντες του, καθώς κάθεται στο σαλόνι του σπιτιού του, και τα λέει με φίλους του.
Παρακολουθώντας την ταινία, αισθάνεσαι πως ο Βέγγος είναι ένας σεμνός και χαμηλών τόνων άνθρωπος που διακατέχεται από μια βαθιά μελαγχολία. Εκφραστικότατος στις περιγραφές του, τις διανθίζει με απίστευτες κινήσεις των χεριών, τα οποία, συχνά, με έμφαση, ακουμπά στο κεφάλι του. Ομως δεν γελά σχεδόν ποτέ -το δάκρυ μάλλον του 'ρχεται ευκολότερα. Τα μάτια του, έξυπνα, θλιμμένα και σοβαρά, κοιτούν με ένταση... «Μακελάρισμα...» είναι μια λέξη που επαναλαμβάνει συχνά, με ευδιάκριτη πίκρα, αναφερόμενος στην οικονομική καταστροφή που υπέστη η εταιρεία του «ΘΒ-ταινίες γέλιου» πριν από χρόνια.
Παραθέτουμε αυτούσια μερικά από τα λόγια του:
Για την απόφασή του να γίνει ο ίδιος παραγωγός των ταινιών του και τη χρεοκοπία του:
«Εγώ ποτέ δεν μπορούσα να λειτουργήσω σαν ηθοποιός, να βγάλω αστείο, όταν ήμουν βολεμένος, όταν είχα λεφτά (...) Κι όταν έγινε εκείνο το οικονομικό μακελάρισμα, που ναυάγησα, ήρθε ο Τεγόπουλος (σ.σ. ο παραγωγός Απόστολος Τεγόπουλος της Κλακ Φιλμ), και είπε: "Τι ταινίες του Βέγγου εγώ ν' αγοράσω τώρα (...)". Και προβλέπει δηλαδή πως ο Βέγγος σ' ένα εξάμηνο δεν θα υπάρχει. Μπροστά μου το' πε (...) Αλλεπάλληλες σφαγές. Μιλάμε για σφαγές...».
Για την υπερκινητικότητά του και την τελειομανία του:
«Κι έβλεπες έναν αφηνιασμένο Βέγγο να τρέχει σαν τρελός και γύρω γύρω ήρεμους ανθρώπους (...). Να φωνάξουμε "αέρα" και να ορμήσουμε. Αν δεν γίνει μια γιούρια απ' όλους μας (...). Πάθος, και τέτοια προσπάθεια που κατέβαλλα στο γύρισμα αυτών των ταινιών. Αυτές τις απλοϊκές ταινίες, τις πολύ απλοϊκές δηλαδή... Ημουν αφηνιασμένος, αφηνιασμένος (βάζει τα χέρια στο μέτωπο)».
Για τη σκηνή στον «Φαλακρό Πράκτορα», όπου του λένε «κάνε ποντίκι!», κι αυτός εμφανίζει στο μπράτσο του ένα αληθινό:
«Τι τραβήξαμε. Τριάντα φορές το πλάνο, μέχρι να κάτσει το ποντίκι (δείχνει το μπράτσο του), το οποίο γλίστραγε κι έπεφτε».
Για το θρυλικό περασμά του μέσα από ένα τζάμι στον «Παπατρέχα»:
«Τέτοια ιστορία σου λέω. Τέσσερα χιλιοστά τζάμι, τι μου λες τώρα. Τέσσερα χιλιοστά».
- Και πώς δεν κόπηκες;
«Αν δεν το περάσεις με ταχύτητα δεν γίνεται τίποτε».
- Αυτό ήταν σχεδιασμένο να γίνει;
«Τι σχεδιασμένο; Οχι, μου 'ρθε να περάσω μέσα από το τζάμι και πέρασα».
Στην ίδια ταινία:
«Εχω παντρέψει τις πέντε αδερφές μου και μένει η έκτη. Ομως η θεία (η Ταϋγέτη) είναι ανύπαντρη. Παθαίνει κρίση, ανεβαίνει τη σκάλα στην ταράτσα και πάει ν' αυτοκτονήσει. Εγώ προσπαθώ να την προλάβω, μου ξεγλιστράει η θεία κι εγώ πρέπει να πέσω και να κρεμαστώ από τον πέμπτο όροφο. Κι εκεί ξαφνικά ανοίγει μια μπαλκονόπορτα και εμφανίζεται ο Γιαλούρης -ο πιστός μου (βάζει το χέρι στην καρδιά), γενικών καθηκόντων. Και μου λέει: "κύριε Βέγγο να σας πω κάτι που το θεωρώ απαραίτητο να σας το πω;" (γελάει εδώ, αλλά μετά το βλέμμα του σκοτεινιάζει): "Διαμαρτυρήθηκε το πρώτο γραμμάτιο της Κόντακ! (...)"».
Αλλά δεν διαμαρτύρονταν μόνο τα γραμμάτια:
«Και ο διαχειριστής είχε έρθει για έκτη φορά να πάρει τα κοινόχρηστα, (...), αλλά χωρίς φιλμ πώς θα γυρίσω;».
Για τα κλασικά ηχητικά εφέ του:
«Τα περισσότερα ήταν από Σπάικ Τζόουνς. Μου έβαζε τον δίσκο, κι έτσι όπως λαγοκοιμόμουν (κλείνει τα μάτια), του έλεγα: "Οχι, παρακάτω... Προχώρα, προχώρα, προχώρα..." και, ξαφνικά (γουρλώνει τα μάτια) ..."αυτό είναι!" Και πεταγόμουν (ενθουσιασμένος, κρατά το κεφάλι του με τα χέρια). Τέτοιο πάθος...».
Για το θεατρικό «Ο τρελός του λούνα παρκ» σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη:
«Είχα φέρει φοβερές αντιρρήσεις... Επρεπε να κάτσω σ' ένα σκαμνί. Αποκλείεται! Βάλε με όρθιο, άσε με εκεί στο τηλέφωνο, άσε με στο σκοπευτήριο, βάλε με στην κολώνα».
«Εγώ είμαι ηθοποιός ανοιχτής θαλάσσης, αν δεν τρέξω δεν μπορώ να παίξω», θυμάται ο Γιώργος Λαζαρίδης πως είχε πει τότε ο Βέγγος.
Τελικά;
«Εγινε σφαγή επί μια εβδομάδα μέχρι να βρούμε άκρη. Τελικά είχε δίκιο. Κάθησα (αναστενάζει). Ελεγα μια φράση: "Γλυκέ πιτσιρικά...". Για τον γιο μου τον μικρό που ήταν πέντε μηνών (δακρύζει). Μόλις έλεγα αυτή τη φράση φτιαχνόμουν και με αναφιλητά έλεγα τον μονόλογο -για τον πατέρα μου (συγκινείται) που επί Γερμανών... Και στο τέλος σταμάτησα να λέω αυτήν τη φράση γιατί... (δακρύζει και δεν συνεχίζει)».
Αλλά δεν έρχονταν όλοι για να τον χειροκροτήσουν:
«...Δεκατρείς θεατές ήταν κάτω και είκοσι δικαστικοί κλητήρες που περίμεναν ν' αρπάξουν την είσπραξη μόλις τελειώσει η παράσταση (...).
Οι 2 σκηνές του Παρκ και του Αμιράλ είχαν σαπίσει από τον δικό μου ιδρώτα (τρίβει τα μάτια του). Το μακελάρισμα...»
Για την «Εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων» του Αβδελιώδη:
«Ξεκινά η ταινία και τρελαίνομαι. Τρελαίνομαι τελείως! Οταν βλέπω αυτά τα ηλιοτρόπια και τα καρπούζια, και βλέπω αυτές τις φιγούρες των αγροφυλάκων. Ρε γαμώτο λέω, γιατί δεν με φώναξε να τον κάνω εγώ;».
Για τη βραδιά προς τιμήν του στον Κορυδαλλό:
«Καλοί μου άνθρωποι... Πρέπει να κουραστήκατε απ' αυτήν την ακατάσχετη βεγγολογία -εγώ πάντως κουράστηκα. Το χάρηκα, αλλά κουράστηκα. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι έκανα πάρα πολύ σπουδαία πράγματα στην καριέρα μου. Για ένα πράγμα όμως σας διαβεβαιώ: ότι στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί» (κλαίει).
Πηγή: ως3 Μηνιαίο Περιοδικό Πολιτισμού
http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_thanasis_veggos.html
Συνήθως άλλοι μιλούν γι' αυτόν. Οπως στο «Ενας άνθρωπος παντός καιρού» του Σολδάτου, που θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (15-21/3), πριν βγει στις αίθουσες και κυκλοφορήσει σε DVD: μιλάει ο γιος του Βασίλης, συμπρωταγωνίστριες, συνεργάτες και φίλοι του: από τον Βούλγαρη και τον Αγγελόπουλο μέχρι τον Κατσουρίδη και τον Αβδελιώδη (που τώρα ετοιμάζει μαζί του ταινία, το «Πρόβα στην τρικυμία»). Μεταξύ άλλων και ο Σπαθάρης που στήνει στην ταινία μια παράσταση με τον Βέγγο ήρωα του Καραγκιόζη!
Το μεγαλύτερο όμως δέλεαρ αυτού του ντοκιμαντέρ είναι ότι εδώ μιλάει και ο ίδιος. «Δεν θα καθόταν ποτέ να μιλήσει στην κάμερα», διευκρινίζει ο σκηνοθέτης. «Τον είχα όμως τραβήξει παλιότερα σε διάφορες φάσεις, καθώς συνομιλούσε με τον Αβδελιώδη, με φίλους...». Σαν να στήνει η κάμερα αυτί σε κουβέντες του, καθώς κάθεται στο σαλόνι του σπιτιού του, και τα λέει με φίλους του.
Παρακολουθώντας την ταινία, αισθάνεσαι πως ο Βέγγος είναι ένας σεμνός και χαμηλών τόνων άνθρωπος που διακατέχεται από μια βαθιά μελαγχολία. Εκφραστικότατος στις περιγραφές του, τις διανθίζει με απίστευτες κινήσεις των χεριών, τα οποία, συχνά, με έμφαση, ακουμπά στο κεφάλι του. Ομως δεν γελά σχεδόν ποτέ -το δάκρυ μάλλον του 'ρχεται ευκολότερα. Τα μάτια του, έξυπνα, θλιμμένα και σοβαρά, κοιτούν με ένταση... «Μακελάρισμα...» είναι μια λέξη που επαναλαμβάνει συχνά, με ευδιάκριτη πίκρα, αναφερόμενος στην οικονομική καταστροφή που υπέστη η εταιρεία του «ΘΒ-ταινίες γέλιου» πριν από χρόνια.
Παραθέτουμε αυτούσια μερικά από τα λόγια του:
Για την απόφασή του να γίνει ο ίδιος παραγωγός των ταινιών του και τη χρεοκοπία του:
«Εγώ ποτέ δεν μπορούσα να λειτουργήσω σαν ηθοποιός, να βγάλω αστείο, όταν ήμουν βολεμένος, όταν είχα λεφτά (...) Κι όταν έγινε εκείνο το οικονομικό μακελάρισμα, που ναυάγησα, ήρθε ο Τεγόπουλος (σ.σ. ο παραγωγός Απόστολος Τεγόπουλος της Κλακ Φιλμ), και είπε: "Τι ταινίες του Βέγγου εγώ ν' αγοράσω τώρα (...)". Και προβλέπει δηλαδή πως ο Βέγγος σ' ένα εξάμηνο δεν θα υπάρχει. Μπροστά μου το' πε (...) Αλλεπάλληλες σφαγές. Μιλάμε για σφαγές...».
Για την υπερκινητικότητά του και την τελειομανία του:
«Κι έβλεπες έναν αφηνιασμένο Βέγγο να τρέχει σαν τρελός και γύρω γύρω ήρεμους ανθρώπους (...). Να φωνάξουμε "αέρα" και να ορμήσουμε. Αν δεν γίνει μια γιούρια απ' όλους μας (...). Πάθος, και τέτοια προσπάθεια που κατέβαλλα στο γύρισμα αυτών των ταινιών. Αυτές τις απλοϊκές ταινίες, τις πολύ απλοϊκές δηλαδή... Ημουν αφηνιασμένος, αφηνιασμένος (βάζει τα χέρια στο μέτωπο)».
Για τη σκηνή στον «Φαλακρό Πράκτορα», όπου του λένε «κάνε ποντίκι!», κι αυτός εμφανίζει στο μπράτσο του ένα αληθινό:
«Τι τραβήξαμε. Τριάντα φορές το πλάνο, μέχρι να κάτσει το ποντίκι (δείχνει το μπράτσο του), το οποίο γλίστραγε κι έπεφτε».
Για το θρυλικό περασμά του μέσα από ένα τζάμι στον «Παπατρέχα»:
- Και πώς δεν κόπηκες;
«Αν δεν το περάσεις με ταχύτητα δεν γίνεται τίποτε».
- Αυτό ήταν σχεδιασμένο να γίνει;
«Τι σχεδιασμένο; Οχι, μου 'ρθε να περάσω μέσα από το τζάμι και πέρασα».
Στην ίδια ταινία:
«Εχω παντρέψει τις πέντε αδερφές μου και μένει η έκτη. Ομως η θεία (η Ταϋγέτη) είναι ανύπαντρη. Παθαίνει κρίση, ανεβαίνει τη σκάλα στην ταράτσα και πάει ν' αυτοκτονήσει. Εγώ προσπαθώ να την προλάβω, μου ξεγλιστράει η θεία κι εγώ πρέπει να πέσω και να κρεμαστώ από τον πέμπτο όροφο. Κι εκεί ξαφνικά ανοίγει μια μπαλκονόπορτα και εμφανίζεται ο Γιαλούρης -ο πιστός μου (βάζει το χέρι στην καρδιά), γενικών καθηκόντων. Και μου λέει: "κύριε Βέγγο να σας πω κάτι που το θεωρώ απαραίτητο να σας το πω;" (γελάει εδώ, αλλά μετά το βλέμμα του σκοτεινιάζει): "Διαμαρτυρήθηκε το πρώτο γραμμάτιο της Κόντακ! (...)"».
Αλλά δεν διαμαρτύρονταν μόνο τα γραμμάτια:
«Και ο διαχειριστής είχε έρθει για έκτη φορά να πάρει τα κοινόχρηστα, (...), αλλά χωρίς φιλμ πώς θα γυρίσω;».
Για τα κλασικά ηχητικά εφέ του:
«Τα περισσότερα ήταν από Σπάικ Τζόουνς. Μου έβαζε τον δίσκο, κι έτσι όπως λαγοκοιμόμουν (κλείνει τα μάτια), του έλεγα: "Οχι, παρακάτω... Προχώρα, προχώρα, προχώρα..." και, ξαφνικά (γουρλώνει τα μάτια) ..."αυτό είναι!" Και πεταγόμουν (ενθουσιασμένος, κρατά το κεφάλι του με τα χέρια). Τέτοιο πάθος...».
Για το θεατρικό «Ο τρελός του λούνα παρκ» σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη:
«Είχα φέρει φοβερές αντιρρήσεις... Επρεπε να κάτσω σ' ένα σκαμνί. Αποκλείεται! Βάλε με όρθιο, άσε με εκεί στο τηλέφωνο, άσε με στο σκοπευτήριο, βάλε με στην κολώνα».
«Εγώ είμαι ηθοποιός ανοιχτής θαλάσσης, αν δεν τρέξω δεν μπορώ να παίξω», θυμάται ο Γιώργος Λαζαρίδης πως είχε πει τότε ο Βέγγος.
Τελικά;
«Εγινε σφαγή επί μια εβδομάδα μέχρι να βρούμε άκρη. Τελικά είχε δίκιο. Κάθησα (αναστενάζει). Ελεγα μια φράση: "Γλυκέ πιτσιρικά...". Για τον γιο μου τον μικρό που ήταν πέντε μηνών (δακρύζει). Μόλις έλεγα αυτή τη φράση φτιαχνόμουν και με αναφιλητά έλεγα τον μονόλογο -για τον πατέρα μου (συγκινείται) που επί Γερμανών... Και στο τέλος σταμάτησα να λέω αυτήν τη φράση γιατί... (δακρύζει και δεν συνεχίζει)».
Αλλά δεν έρχονταν όλοι για να τον χειροκροτήσουν:
«...Δεκατρείς θεατές ήταν κάτω και είκοσι δικαστικοί κλητήρες που περίμεναν ν' αρπάξουν την είσπραξη μόλις τελειώσει η παράσταση (...).
Οι 2 σκηνές του Παρκ και του Αμιράλ είχαν σαπίσει από τον δικό μου ιδρώτα (τρίβει τα μάτια του). Το μακελάρισμα...»
Για την «Εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων» του Αβδελιώδη:
«Ξεκινά η ταινία και τρελαίνομαι. Τρελαίνομαι τελείως! Οταν βλέπω αυτά τα ηλιοτρόπια και τα καρπούζια, και βλέπω αυτές τις φιγούρες των αγροφυλάκων. Ρε γαμώτο λέω, γιατί δεν με φώναξε να τον κάνω εγώ;».
Για τη βραδιά προς τιμήν του στον Κορυδαλλό:
«Καλοί μου άνθρωποι... Πρέπει να κουραστήκατε απ' αυτήν την ακατάσχετη βεγγολογία -εγώ πάντως κουράστηκα. Το χάρηκα, αλλά κουράστηκα. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι έκανα πάρα πολύ σπουδαία πράγματα στην καριέρα μου. Για ένα πράγμα όμως σας διαβεβαιώ: ότι στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί» (κλαίει).
Πηγή: ως3 Μηνιαίο Περιοδικό Πολιτισμού
http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_thanasis_veggos.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ αφήστε το σχόλιό σας, με σεβασμό στη προσωπικότητα των ατόμων και χωρίς να προκαλέσετε τους νόμους και τη Δικαιοσύνη. ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ δεν δημοσιεύονται εκτός εάν το εγκρίνει η διαχειρίστρια του ιστολογίου. Εάν επιθυμείτε, επικοινωνείστε με το τηλέφωνο: 6981042435 Διαφορετικά αφήστε τα στοιχεία σας στο email: th.kontzoglou@gmail.com
Ευχαριστώ
Θεοδοσία Κοντζόγλου